Morgunblaðið - 27.07.2003, Blaðsíða 4

FRÉTTIR
4 SUNNUDAGUR 27. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
EINN reyndasti kylfingur Íslands
er nú að taka þátt í sínu fertugasta
Íslandsmóti og hefur hann sigrað í
sex þeirra. Björgvin Þorsteinsson,
sem nú keppir fyrir GV og er því á
heimavelli, tók fyrst þátt í landsmóti
einmitt í Vestmannaeyjum sumarið
1964. „Þá var nú völlurinn talsvert
öðruvísi, hann lá inni í Herjólfsdal
og þar voru nokkrar brautir en
sumar eru þó þær sömu og í dag.“
Þegar blaðamaður hitti á hann
hafði hann nýlokið öðrum hring sín-
um og hristi hausinn þegar spurt
var um skor dagsins. „Þetta var
hörmung og spurning hvort ég
komist áfram.“ Hann slapp, var í
63.-68. sæti á 160 höggum en 72
kylfingar komust í gegnum nið-
urskurðinn. Björgvin segir að
margt hafi breyst í gegnum árin.
„Það má nú segja að allt hafi breyst,
vellirnir, fjöldi kylfinga, kylfurnar,
boltinn, þetta hefur allt breyst mjög
mikið. Nú eru nálægt tíu þúsund
klúbbmeðlimir í kringum landið en
voru á milli þrjú og fjögur hundruð
þegar ég var að byrja í þessu, þá
voru þrír golfklúbbar en nú eru þeir
sextíu.“
Björgvin bætti því við að hann
væri ekkert of sáttur við stöðu ís-
lenskra kylfinga. „Hún er ekkert
sérstaklega góð miðað við aðrar
þjóðir þó að breiddin sé vissulega
meiri.“
Í síðasta landsmóti sem haldið var
í Eyjum 1996 var Björgvin í barátt-
unni um meistaratitilinn fram á síð-
asta hring en þá spilaði hann fyrir
GA. „Völlurinn núna er í miklu
betra ásigkomulagi en þá og að
mörgu leyti erfiðari. Þó lega braut-
anna sé sú sama hafa þær verið
þrengdar og flatirnar eru hraðari
og skemmtilegri.“
Á fyrsta degi móts var Björgvin
afhent gullmerki GSÍ fyrir vel unnin
störf í þágu sambandsins. Hann
sagðist ekkert vera mikið fyrir slíkt.
„Ég hefði nú frekar kosið að fá
betra skor í dag,“ sagði hann í létt-
um tón. Aðspurður um síðustu tvo
dagana sagðist Björgvin búast við
að atvinnumennirnir myndu vera í
baráttunni. „Annað væri nú bara
skrýtið en ég ætla að vona að ein-
hverjir fleiri blandi sér í baráttuna,
mér sýnist til dæmis Sigurpáll koma
sterkur til leiks og eins er athygl-
isvert skor hjá Magnúsi Lárussyni,
ég vona bara að þeir veiti atvinnu-
mönnunum harða keppni.“
Björgvin er fimmtugur, löglærð-
ur afrekskylfingur enda hefur hann
unnið Íslandsmeistaratitilinn sex
sinnum á sínum ferli líkt og Úlfar
Jónsson. Björgvin vann fyrsta tit-
ilinn árið 1971 og var óstöðvandi á
árunum 1973–1977 en þá vann hann
titilinn fimm sinnum í röð, síðast í
Grafarholti.
Björgvin hefur aldrei misst úr Ís-
landsmót á sínum ferli og hefur
raunar lýst því yfir að hann ætli að
keppa á 52 mótum en þá hefur hann
eytt heilu ári í landsmót, en hann
segir að vika fari í hvert mót hjá sér.
Björgvin Þorsteinsson keppti fyrst í Eyjum 1964
Margt breyst í gegnum árin
Morgunblaðið/Sigurgeir Jónasson
Björgvin var þátttakandi á fyrsta Íslandsmóti unglinga í Vestmannaeyjum árið 1964. Frá vinstri: Eyjólfur Jó-
hannsson GR, Viðar Þorsteinsson GA, Björgvin Þorsteinsson GA, Jón Haukur Guðlaugsson GV, Hans Óskar
Ísebarn GR, Þengill Valdimarsson GA og Elías Kárason GR. Á myndina vantar Jónatan Ólafsson GR.
Morgunblaðið/Páll Ketilsson
Björgvin Þorsteinsson tekur við gullmerki Golfsambands Íslands. Það var
Júlíus Rafnsson, forseti Golfsambandsins, sem afhenti honum merkið.
Morgunblaðið/Sigfús G. Guðmundsson Morgunblaðið/Sigfús G. Guðmundsson
HLJÓMAR kveiktu eldana,ruddu brautina, fyrsta ís-lenska bítlahljómsveitinog fyrsta rokksveitin
sem eitthvað kvað að. Á sínum tíma,
fyrir fjórum áratugum eða þar um
bil, nutu Hljómar meiri og almennari
vinsælda en nokkur hljómsveit hefur
leikið eftir og lög sem hljómsveitin
gerði vinsæl lifa enn. Það þótti því
saga til næsta bæjar þegar fréttist að
Hljómar hefðu tekið upp þráðinn að
nýju, ekki bara til að spila gömlu lög-
in, því það hefur hljómsveitin gert
öðru hvoru í gegnum árin, heldur til
að taka upp tólf laga plötu með nýj-
um lögum eftir þá Gunnar Þórðarson
og Rúnar Júlíusson. Tilefnið er að
Hljómar eiga afmæli á þessu ári;
hinn 5. október næstkomandi eru lið-
in 40 ár síðan Hljómar stigu fyrst á
stokk, en þann dag árið 1963 spilaði
þá nýstofnuð hljómsveit í Krossinum
í Keflavík undir sterkum áhrifum af
Shadows og Bítlunum.
Fundu upp
íslenska bítlatónlist
Næstu árin fundu Hljómar upp ís-
lenska bítlatónlist, voru frumkvöðlar
í flestu sem tengist hljómsveitahaldi,
ekki síst því að þeir sýndu að íslensk
popp- og rokklög stóðu erlendum lög-
um síst að baki. Á þessum fyrstu tón-
leikum skipuðu Hljóma þeir Gunnar
Þórðarson, Rúnar Júlíusson, Erling-
ur Björnsson, Eggert Kristjánsson
og Einar Júlíusson. Síðar hættu þeir
Eggert og Einar Júlíusson og Eng-
ilbert Jensen gekk til liðs við þá
Gunnar, Rúnar og Erling og þá út-
gáfu þekkja menn best. Þannig eru
Hljómar og skipaðir í dag, hafa troðið
upp og eru að taka upp í heima-
hljóðverinu hans Gunnars og í hljóð-
veri Rúnars í Keflavík, Geimsteins-
hljóðverinu.
Rúnar Júlíusson tekur á móti
blaðamanni fyrir utan hljóðver Geim-
steins hress að vanda og svarar „Allt
hljómandi,“ þegar hann er spurður
hvað hann segi nú gott og bætir svo
við: „Maður getur ekkert annað sagt
um þessar mundir.“ Smá bið er eftir
félögum hans svo við tyllum okkur.
Þegar þeir svo skila sér höldum við
inn í hljóðver og blaðamaður fær að
heyra nýja Hljómalagið – annað nýja
Hljómalagið á árinu, en ekki það síð-
asta. Fyrra lagið, sem tók að hljóma í
útvarpi fyrr í sumar, þekkja vísast
flestir, klassískt Hljómalag, eins og
hljómsveitin hefði aldrei hætt, hljóm-
urinn nútímalegri og fágaðri en forð-
um, en lagið smellpassar á Hljóma-
plötu fyrir langa löngu, grípandi og
létt. Nýja lagið á aftur á móti eftir að
koma mönnum á óvart, fullt af kímni
og fjöri – sungið um Mývatnssveitina
í suðrænni sveiflu með kafla sem
minna á Beach Boys, eða svo heldur
blaðamaður að minnsta kosti, en þeg-
ar hann imprar á því við Gunnar eftir
að lagið er búið brosir sá kankvís og
segir stutt og laggott: „Bach.“ Þá er
það útrætt.
Ekki er hægt að teppa Geimsteins-
hljóðverið, þar vinna menn myrk-
anna á milli til að ljúka við Ljóslags-
plötuna, safn laga sem send hafa
verið inn í Ljóslagskeppnina sem
haldin verður í Keflavík síðsumars.
Við færum okkur því um set, höldum
á Duus og spjöllum þar.
Engin skúffulög
Kveikja þess að Hljómar tóku upp
þráðinn að nýju var víst að útgáfufyr-
irtæki fór þess á leit við þá félaga að
þeir tækju upp tvö eða þrjú lög til að
skreyta veglegt safn helstu laga og
sjaldheyrðs efnis sem stóð til að gefa
út í haust. Þeir tóku vel í það til að
byrja með en fannst síðan lítið varið í
að gera bara tvö lög, vildu taka upp
heila plötu með nýju efni, tólf laga
plötu, enda nóg af hugmyndum –
„Gunni varð óður“ eins og Engilbert
orðar það og þeir skella uppúr. Hjá
viðkomandi útgáfu leist mönnum
ekkert á þessa fyrirætlan en þeir
skiptu svo um skoðun þegar fyrsta
lagið tók að hljóma í útvarpi; þegar
menn heyrðu að Hljómar höfðu enn
eitthvað að segja. Þá var það orðið of
seint, ný útgáfa komin til sögunnar,
Sonet, og viðeigandi að ný Hljóma-
plötu sé gefin út af fyrirtæki í eigu
fyrsta rótara sveitarinnar, Óttars
Felix Haukssonar.
Þeir félagar hófust handa við að
semja á nýja plötu í vor og allt er
samið sérstaklega fyrir Hljóma,
„engin skúffulög“ segir Rúnar.
Gunnar á lungann af lögunum, tíu
alls, en Rúnar þau tvö sem á vantar
tólf laga plötu. Þótt þeir Gunnar og
Rúnar útsetji sín lög segja þeir að allt
sé rætt og menn ófeimnir við að
gagnrýna eða koma með góðar uppá-
stungur. Upptakan hefur gengið vel
að þeir segja, grunnur kominn að
átta lögum, tvö alveg tilbúin og eitt
nánast. Þeir stefna að því að skila af
sér frumeintaki 1. september og síð-
an komi platan út 5. október, nema
hvað, og þá verða haldnir miklir út-
gáfutónleikar í Stapanum, en Kross-
inn löngu búinn að syngja sitt síðasta.
Mikið hefur breyst frá því Hljómar
tóku upp sínar plötur, þá var sá hátt-
ur á að menn æfðu lögin þangað til
þeir kunnu þau upp á tíu og síðan var
tekið upp; fjórtán tímar fóru í fyrstu
tólf laga plötuna. Nú er öldin önnur,
menn geta gefið sér tíma til að nostra
við hlutina, eytt tuttugu tímum í
hvert lag ef því er að skipta og tölvur
og hugbúnaður koma að góðum not-
um. Þeir rifja það upp er þeir fóru til
Lundúna einu sinni sem oftar að taka
upp í Olympic stúdíóinu, í litla saln-
um þar sem stuðst var við tvö fjög-
urra rása upptökutæki „og í næsta
herbergi var einhver hljómsveit sem
hér Led Zeppelin að taka upp sína
fyrstu plötu,“ segir Gunnar. Þeir
brosa að minningunni. Þrjátíu og níu
ár eru liðin síðan Hljómar tóku upp
fyrstu lögin og tuttugu og níu síðan
hljómsveit tók upp síðustu lögin sem
gefin voru út á skífunni Hljómar
1974.
Ekki er bara að Hljómar séu að
taka upp plötu, þeir stefna líka á tón-
leikahald og ballspilamennsku. Þann-
ig gefst færi á að sjá þá spila á Siglu-
firði um verslunarmannahelgina, en
þar á að spila á hverjum degi helgina
alla, tvisvar á dag eins og í gamla
daga. Það sést á því hve lifnar yfir
þeim félögum þegar talið berst að
Siglufjarðarúthaldinu að þeir hlakka
til að fara að spila. Gunnar lék fyrst á
Siglufirði með sinni fyrstu hljóm-
sveit, Hljómsveit Gunnars Ingólfs-
sonar, og Engilbert sömuleiðis og
Erlingur er Siglfirðingur. Þegar við
bætist að Hljómar spiluðu óhemju oft
á Siglufirði á árum áður, fóru á vertíð
þangað eins þeir orða það, er við hæfi
að byrja tónleikahald ársins þar fyrir
norðan. Aðspurðir hvað eigi svo að
spila svarar Gunnar að bragði: „Ekk-
ert sem samið er eftir 1970 nema
nýju lögin tvö.“ Þeir félagar hans
taka í sama streng; spiluð verða
Hljómalög og lög tengd blómatíma
hljómsveitarinnar. Sama verður upp
teningnum á þeim tónleikum sem
hljómsveitin hyggst halda á árinu,
þar á meðal í Stapanum eins og getið
er, sjálfan útgáfudaginn, en enn eru
menn ekkert farnir að spá í að spila í
Reykjavík – það kemur allt í ljós,
segja þeir.
Hljómar gefa
út nýja plötu
Ljósmynd/Hilmar Bragi Bárðarson
Hljómsveitina Hljóma skipa Engilbert Jensen (lengst til vinstri á mynd-
inni), Gunnar Þórðarson, Rúnar Júlíusson og Erlingur Björnsson.
Það er ekki á hverjum degi að fjörutíu ára
gömul hljómsveit tekur upp þráðinn, hvað
þá að hún sé að fást við nýtt efni. Árni
Matthíasson ræddi við Hljóma frá Keflavík.