Morgunblaðið - 27.07.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 27. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Sími 551 3485 • Fax 551 3645
Áratuga reynsla í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 896 8284
Eyþór Eðvarðsson
útfararstjóri
Sími 892 5057
Vaktsími allan sólarhringinn
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Sími 893 8638
Komum heim til aðstoðar
við undirbúning
útfarar sé þess óskað
Sími 567 9110
www.utfararstofan.is
✝ Anna N. Bjarna-dóttir var fædd í
Hólakoti í Viðvíkur-
sveit í Skagafirði 25.
ágúst árið 1927. Hún
lést á heimili sínu 8.
júlí síðastliðinn. For-
eldrar Önnu voru
hjónin Bjarni Jó-
hannsson bóndi í
Hólakoti, f. 3. des.
1881, d. 12. des. 1933,
og Þóra Jónsdóttir
húsfreyja, f. 14. mars
1884, d. 29. ágúst
1960. Systur Önnu
eru: Lilja Rannveig f.
13. maí 1915, d. 12. júní 1987, Jón-
ína Björg, f. 15. apríl
1917, og Karítas Jó-
hanna, f. 15. nóv.
1921, d. 12. júlí 1999.
Anna ólst upp í
Hólakoti þar til faðir
hennar lést þá flutti
hún á Hofsós með
móður sinni. Þær
fluttu svo báðar til
Reykjavíkur þar sem
þær bjuggu til ævi-
loka. Anna var ógift
og eignaðist ekki
börn sjálf en átti 13
systrabörn.
Útför Önnu fór
fram í kyrrþey 18. júlí.
Með sárum trega og harmi í
hjarta kveð ég Önnu frænku mína
eftir meira en hálfrar aldar sam-
fylgd. Andlát hennar bar brátt að og
án fyrirvara að því er séð varð.
Frá því að hún kom til Reykjavík-
ur 15 ára að aldri bjó hún á heimili
foreldra minna, Jónínu systur sinnar
og manns hennar Guðmundar R.
Brynjólfssonar. Ári seinna kom
amma suður og flutti hún fljótlega
einnig á heimili foreldra minna og
deildu þær mæðgur Anna og hún
herbergi í sátt og samlyndi þar til
amma dó. Eftir að faðir minn dó árið
1988 bjuggu systurnar þar tvær
saman og studdu hvor aðra svo ólík-
ar sem þær voru. Þar kom að
mamma fór á hjúkrunarheimili og
bjó Anna þá ein í Barmahlíðinni.
Anna tók miklu ástfóstri við okkur
systrabörn sín og við við hana sem
og okkar börn.
Anna var borgarbarn í húð og hár.
Alin upp í litlu þorpi í hinum ynd-
islega Skagafirði langaði hana samt
aldrei til baka. Henni þótti vænt um
vinina sína þar og átti margar góðar
minningar úr sveitinni en í Reykja-
vík átti hún heima frá fyrsta degi.
Henni fannst gott að heyra niðinn í
umferðinni og sjá ljós bílanna leiftra
í næturmyrkrinu. Hún þurfti líka að
hafa frelsi til að koma og fara þegar
henni hentaði. Hvert hún fór og
hvaðan hún kom vissi maður oftast
ekki.
Hún hafði blíða og viðkvæma lund
og afar auðugt ímyndunarafl. Hún
kunni ógrynni af sögum sem við
systrabörnin og okkar börn fengum
aldrei nóg af að hlusta á. Oft kvað við
bónin: „Anna viltu segja mér sögu?“
Og hún sagði sögur og ævintýri sem
áttu enga sína líka og hún sagði frá
með leikrænum tilþrifum og tilfinn-
ingahita og við sveifluðumst með.
Einnig sagði hún okkur sögur af
mannlífinu í sveitinni, af draugum og
mannýgum nautum í Skagafirðinum,
af lífinu í fjölskyldunni áður en við
fæddumst, þegar allir voru ungir.
Því Anna hafði tíma sem mæður
okkar höfðu ekki. Þar sem hún hafði
ekki fyrir öðrum að sjá var engin
þörf á að vinna fullan vinnudag. Hún
bjó í skjóli systur sinnar og það var
eins og húsverkin á heimilinu kæmu
henni ekki nema mátulega mikið við.
Því meira yndi hafði hún af ísaumi.
Með sínum fallegu naglalökkuðu,
hringaskreyttu höndum töfraði hún
fram laufafléttur og blóm í öllum
regnbogans litum í dúkum smáum
og stórum sem hún gaf í allar áttir.
Anna frænka mín var falleg kona,
léttlynd og skemmtileg, gjafmild og
mikill sælkeri einkum á yngri árum
og átti alltaf súkkulaði í veskinu
sínu, súkkulaði með ilmvatnsbragði
sem ég hef hvergi fengið annars
staðar. Því Anna var líka með ilm-
vatn og púður í veskinu sínu því hún
þurfti að steinka sig og snyrta því
hún var glæsikona sem átti falleg föt
og tók ung ástfóstri við semalíu-
steina, pífur og pallíettur og hélt því
alla ævi.
Hún var glöggskyggn og næm á
fólk enda sá hún miklu meira en aug-
að sér og fann ýmislegt á sér svo fátt
kom henni á óvart. Hún var vina-
mörg og trygglynd og þyrfti eitt-
hvert okkar að leggjast á sjúkrahús
var hún duglegust allra að vitja okk-
ar með sína yndislegu návist sem
aldrei var krefjandi.
Anna var dýravinur og mikil katt-
arkona. Á árum áður átti hún nokkra
ketti við mikla hrifningu okkar
krakkanna. Þeir brýndu klærnar á
sófasettinu hennar mömmu sem
skildi ekki þessa ást en umbar hana
eins og allt annað. Hin síðustu ár var
það hefðarkötturinn Snúlli sem hún
elskaði og dekraði dálítið meira en
góðu hófi gegndi og ef hún hefði ekki
verið svona sannkristin og guð-
hrædd kona hefði hún efalaust tign-
að Snúlla.
Síðustu árin, eftir að mamma
veiktist var Anna, þetta fiðrildi, sem
var orðin þungamiðja fjölskyldunn-
ar. Allir hringdu í Önnu og sögðu
henni af sínum högum og ferðum,
kíktu í heimsókn eða það sem henni
fannst oft betra sóttu hana og fóru
með hana í ýmsa leiðangra og kom-
ust stundum færri að en vildu.
Anna reyndist mér og fjölskyldu
minni eins og besta móðir þó að á
annan hátt væri en mín eigin góða
móðir. Drengirnir mínir hændust að
henni eins og önnur börn og sáu ekki
sólina fyrir henni. Þeir syrgja nú
sárt kæra frænku.
Ég kveð þig, elsku Anna frænka,
mín með sömu orðum og þú kvaddir
Hákon minn í yndislega fallegu bréfi
sem þú skrifaðir honum skömmu áð-
ur en hann dó: „Ég bið og veit að
„Drottinn elskar, Drottinn vakir,
daga og nætur yfir þér“.“
Ragnhildur I. Guðmundsdóttir.
Elsku Anna frænka. Hvað það var
gott að eiga þig að öll þessi ár sem
urðu þó svo miklu færri en við höfð-
um vonað.
Við þökkum þér fyrir ástina og
umhyggjuna sem þú sýndir okkur,
fyrir allar sögurnar sem þú sagðir
okkur, spilin og leikina sem þú fórst
í við okkur, göngutúrana, spjallið,
allar gjafirnar sem þú gafst okkur
og kortin með fallegu kveðjunum og
blessunarorðunum sem svo oft
fylgdu með.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Við söknum þín sárt en minningin
um þig er dýrmætur fjársjóður sem
við munum gæta til æviloka.
Guð blessi Önnu frænku okkar.
Kári og Kjartan Ragnars.
Elsku besta Anna frænka.
Mikið á ég erfitt með að sætta mig
við að þú sért farin frá okkur. Við
systrabörnin þín erum öll sammála
um að betri frænku gat enginn átt.
Það er erfitt að finna réttu orðin yfir
það hversu mikils virði þú varst okk-
ur öllum. Þú giftist ekki og áttir ekki
börn þannig að við urðum öll börnin
þín, síðan komu okkar börn sem líka
urðu börnin þín og núna síðustu árin
voru það svo þeirra börn sem eign-
uðu sér þig.
Það var svo gaman að sitja með
þér og hverfa saman inn í liðna tíma
sem þú sagðir mér frá, og það er
ótrúlegt hvað svona stundir verða
mikils virði þegar maður gerir sér
grein fyrir því að þær verða ekki
fleiri. Ég ætla ekki að hafa þessi
skrif löng, minningarnar um þig
geymi ég í hjarta mínu og ylja mér
við þær þegar ég vil og þar er af
nógu að taka því margt brölluðum
við tvær saman í gegnum tíðina. Þér
var alla tíð annt um útlit þitt og þú
vaktir eftirtekt hvar sem þú komst
fyrir glæsileika þinn og góð-
mennsku. Alltaf varstu með fallega
ljósa hárið þitt vel uppgreitt og sem-
elíuspennurnar á sínum stað, að
ógleymdum pallíettunum og slæðun-
um til að fullkomna glæsileikann.
Mikið var ég alltaf stolt í öllum okk-
ar bæjarferðum að geta státað af
svona fallegri og yndislegri frænku.
Sumarblærinn blíði,
hann ber til þín inn
frá mér kærustu kveðju
og koss á vanga þinn.
(Guðrún Jóhannsd.)
Guð geymi þig, elsku frænka,
þín
Þóra frænka.
,,Anna frænka er dáin,“ voru orð
sem komu mér eins mikið á óvart og
hægt er. En ég er alveg búin að sjá
þetta, maður veit aldrei að morgni
hvar maður dvelur að kveldi. Þegar
ég hugsa um Önnu frænku þá dettur
mér fyrst í hug glottið hennar, pallí-
ettur og semalíur. Hún var alltaf í
góðu skapi og henni fannst yndis-
lega gaman að punta sig upp, fara i
pallíettupils og setja í sig semalíu-
eyrnalokka. Hún hugsaði alltaf vel
um hárið sitt, alltaf uppsett með
semalíuspennum auðvitað. Enda var
hún með fallegt sítt ljóst hár og hún
hringdi í mig reglulega til að biðja
mig að klippa og lita hárið sitt.
Stundum laumaði ég að henni fínum
spennum og kömbum skreyttum
perlum eða semalíum og viðbrögðin
voru eins og ég væri að gefa henni
gull. Þegar ég fór til hennar að gera
hárið fínt fór dóttir mín alltaf með
mér og hún fór aldrei tómhent út
aftur. Ýmist var það nýtt nærfata-
sett, glimmerbolur eða smá pening-
ur í vasanum. Og að skoða allt fína
glingrið hennar Önnu fannst henni
ekki leiðinlegt því nóg var af því.
Síðasta stundin mín með Önnu
frænku var þegar ég útskrifaðist en
þá kom hún, einsog henni einni er
lagið, búin að punta sig í bak og fyr-
ir. Og hún var svo fín. Við áttum góð-
an dag saman þá sem ég gleymi
aldrei.
Elsku Anna frænka, takk fyrir
allt. Nú ertu búin að hitta ömmu
Lilju og ég er ekki í nokkrum vafa
um að þið séuð að bralla eitthvað
saman.
Sárt er vinar að sakna,
sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna,
svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta,
húmskuggi féll á brá,
lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta,
vinur þó falli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma,
sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Kveðja
Tanja frænka.
ANNA N.
BJARNADÓTTIR
MINNINGARGREINUM
þarf að fylgja formáli með upp-
lýsingum um hvar og hvenær
sá sem fjallað er um er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn og loks hvaðan útförin
verður gerð og klukkan hvað.
Ætlast er til að þetta komi að-
eins fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í greinun-
um sjálfum.
Formáli
minningar-
greina