Morgunblaðið - 27.07.2003, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 27. JÚLÍ 2003 37
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGURBJÖRG ÞORLEIFSDÓTTIR,
Bleikargróf 7,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju þriðju-
daginn 29. júlí kl. 13.30.
Sigmar N. Jóhannesson, Áslaug Guðjónsdóttir,
Þorleifur G. Jóhannesson,
Jón Þórir Jóhannesson, Hólmfríður Þórarinsdóttir,
Sigrún H. Jóhannesdóttir, Guðjón V. Sigurgeirsson,
Anna Björk Jóhannesdóttir, Páll Sigurðsson
Jóhanna K. Jóhannesdóttir, Jón E. Wellings,
Óli Sævar Jóhannesson, Þorbjörg Heiða Baldursdóttir
og ömmubörn.
Frændi okkar og kær vinur okkar,
HALLDÓR HANSEN
fyrrv. yfirlæknir,
Laufásvegi 24,
sem lést á líknardeild Landspítalans Landakoti
mánudaginn 21. júlí, verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn 31. júlí
kl. 13.30.
Honum hefði þótt vænt um að þeir, sem vildu
minnast hans, létu Barnaspítalasjóð kvenfélagsins Hringsins njóta þess.
Agla Marta Marteinsdóttir,
Ragnheiður M. Ásgrímsdóttir
og aðrir ættingjar og vinir hans.
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
fósturfaðir, tengdafaðir, bróðir, mágur og afi,
EINAR GUNNAR ÓSKARSSON,
Álfheimum 6,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Áskirkju þriðjudaginn
29. júlí kl. 13.30.
Sveinbjörg Steingrímsdóttir,
Ingvar Ellert Einarsson,
Vignir Már Einarsson,
Ragnar Ingi Einarsson, Ragnhildur Sveinsdóttir,
Óskar Einarsson,
Róbert Jónsson, Hrefna Grétarsdóttir,
Finnlaug Óskarsdóttir, Hrafn Benediktsson,
Svavar T. Óskarsson, Aðalheiður Finnbogadóttir,
Guðmundur V. Óskarsson, Arna H. Jónsdóttir,
Halldóra B. Óskarsdóttir
og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR JENSSON,
Skúlagötu 40,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju þriðju-
daginn 29. júlí kl. 15.00.
María Guðmundsdóttir,
Elín María Ólafsdóttir, Jóhannes Gíslason,
Auður Ólafsdóttir, Stefán Pétursson,
Kristín Ólafsdóttir,
Jens Ólafsson, Kristín Eggertsdóttir
og barnabörn.
Kæri maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÁSTRÁÐUR JÓN SIGURSTEINDÓRSSON
fyrrum skólastjóri,
verður jarðsunginn frá Seljakirkju fimmtu-
daginn 31. júlí kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á að láta
starf KFUM njóta þess.
Ingibjörg H. Jóelsdóttir,
Valgeir Ástráðsson, Emilía B. Möller,
Sigurður Ástráðsson, Guðný Bjarnadóttir,
Herdís Ástráðsdóttir, Þorvaldur Sigurðsson,
barnabörn og langafabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
LÝÐUR BOGASON,
Ásvegi 21,
Akureyri,
sem lést þriðjudaginn 22. júlí síðastliðinn,
verður jarðsettur frá Akureyrarkirkju miðviku-
daginn 30. júlí kl. 13.30.
Erla G. Magnúsdóttir,
Antonía M. Lýðsdóttir, Sigurður Hermannsson,
Elín M. Lýðsdóttir, Atli Sturluson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Minningarathöfn um föðurbróður minn,
GÍSLA SIGURÐSSON
flugvélasmið
frá Hraunsási,
til heimilis á elli- og hjúkrunarheimilinu
Grund,
verður í Fossvogskirkju þriðjudaginn 29. júlí
kl. 15.00.
Jarðsett verður frá Stóra-Ási miðvikudaginn
30. júlí kl. 16.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurður Bjarnason.
Eitt er það sem við
vitum, að sá sem eitt
sinn fæðist mun fyrr
eða síðar deyja. Stefán
Breiðfjörð Algeirsson,
Íslendingurinn sem ég
ætla að minnast, var merkur ein-
staklingur sem varð fyrir þeirri lífs-
reynslu að standa uppi í frum-
bernsku móður- og föðurlaus. Hann
var aðeins á fyrsta ári og einkabarn
foreldra sinna. Snáðinn litli var við
þessar aðstæður vissulega settur í
fóstur og var eins fljótt og hægt var
látinn vinna fyrir sér. Erfið örlög
eins og hann sagði sjálfur, en hann
var staðfastur og ákveðinn og vildi
standa sig einn í lífsbaráttunni.
Stefán var mér kunnugur e.t.v. á
sérstakan hátt því honum kynntist
ég við vinnu mína sem blaðberi
Morgunblaðsins. Hann var augljós-
lega ekki allra en okkur stöllum tók
hann ástfóstri við og talaði kannski
meira við okkur en marga aðra og
sagði frá sínum högum og í sumum
tilfellum hugrenningum. Við hitt-
umst sem sagt oft árla morguns á
meðan borgin svaf og blaðberar
„arka til fólksins með daginn í
gær“. Hann sagði okkur að hann
hefði ávallt viljað standa við sitt og
skulda engum neitt og leigusalar
sem hann leigði hjá hefðu ávallt
fengið sitt hinn 1. hvers mánaðar.
Hann sagði líka að hann hefði átt
góð ár í skjóli hjóna á Kambsvegi 3
þar sem þau kunnu að meta svo
góðan leigjanda. „Á meðan Stefán
vill vera þá verður hann hjá okkur,“
hafði húsmóðirin sagt og árin urðu
tíu.
Stefán vann hjá Eimskipi sem
verkamaður og stóð sína plikt með
kurt og pí. Hann furðaði sig á
hvernig ungmennin komust upp
með vinnubrögð sem honum þóttu
óbjóðandi húsbónda sínum og
fannst skrýtið hvernig sumir héldu
vinnu sinni. Því í Stefáns huga var
það hin mesta dyggð að vinna hús-
bónda sínum vel og gæta reglusemi
og stundvísi.
Stefán var bindindismaður og eitt
sinn lét hann það flakka er ég
spurði hvort hann hefði haft eitt-
hvert áhugamál, að hann hefði allt-
af skroppið á gömlu dansana þegar
því varð við komið og þótti bæði
góður og eftirsóttur dansherra.
Stefán hafði þann vana að ná í
Morgunblaðið sitt árla morguns,
honum fannst ómögulegt að hafa
ekki eitthvað til að lesa og naut
þess eins og svo margir að lesa
blaðið sitt með nýlöguðum kaffi-
sopa. Hann lét í ljós áhyggjur sínar
af okkur stöllununum, sem nánast
um hánótt komum arkandi með
þunga blaðapakka í öllum veðrum
og vindum til að koma þeim nú til
skila á réttum tíma. Hann átti líka
handa okkur hrós og sagðist vera
viss um að fá blaðið sitt alltaf á
meðan við bærum það út til hans og
hinna íbúanna í húsinu.
Eftir að vera búinn að líta í blað-
ið var vaninn að bregða sér í morg-
unkaffi hjá Múlakaffi. Stefán var
vissulega einstæðingur sem var ein-
rænn og fór sínar leiðir sáttur en
var e.t.v. samt sem áður einmana.
Honum fannst einkennileg sú
árátta fólks sem væri skylt að
þiggja hjálp frá „frænda“ en var
ekki eins viljugt við að endurgjalda
hjálpsemina, þótt ekki væri nema
bara með kaffisopa eða matarbita
eftir jafnvel vinnu sem unnin var
endurgjaldslaust.
Hann átti bíl, nánar tiltekið Toy-
otu, sem honum var kær og hugsaði
STEFÁN
BREIÐFJÖRÐ
ALGEIRSSON
✝ Stefán Breið-fjörð Algeirsson
fæddist á Hellissandi
18. september 1919.
Hann lést á heimili
sínu í Reykjavík 26.
júní síðastliðinn og
var kvaddur í kyrr-
þey í Fossvogskap-
ellu 7. júlí.
hann vel um hann en
sagðist hafa hætt að
reka bíl þegar hann
hætti að vinna. En bíl-
inn vildi hann ekki
lána því að fólk væri
svo ótrúlegt við að
ganga alltaf á lagið.
Toyotunni gaf hann
góð orð því hún var
eins og hugur hans og
alltaf fór hún í gang á
köldum vetrardögum.
Stefán hafði svo sann-
anlega sínar skoðanir
á hlutunum og var
virkilega eftirtektar-
verður Íslendingur.
Ég vil minnast á nokkra dul-
arfulla atburði sem ég hef orðið fyr-
ir í kjölfar andláts Stefáns. Ég tók
eftir því nú fyrir skemmstu að póst-
kassinn hans fylltist af Morgun-
blaðinu og hafði miklar áhyggjur af
þessum ágæta góðkunningja sem
alltaf náði í blaðið á „réttum“ tíma.
Skömmu síðar var kassinn tæmdur
og tilkynning kom um að Stefán
Breiðfjörð væri hættur sem áskrif-
andi. Ekki leið á löngu þar til ég sá
andlátstilkynninguna í blaðinu en
þann sama dag, þegar ég fór með
blaðapakkann inn í forstofu hússins
og hélt mínu striki við að raða blöð-
unum í kassana, fannst mér eins og
ruslatunnuloki væri lokað fast og
einhver væri að koma sem ræki sig
í mig. Ég leit í átt til hurðarinnar
og athugaði með mannaferðir (ég
var alein í forstofunni) og þegar ég
fór út eftir að hafa klárað mitt verk
sagði ég við samverkakonu mína að
nú væri ég kannski alveg að tapa
mér því ég hefði bæði heyrt og
fundið umgang og fundist eins og
komið væri við mig. Stalla mín
sagði við mig: „Sástu Stefán?“ En
þar sem ég hef ekki sýn á hinn
heiminn spurði ég hvort hún hefði
séð hann og hún játti því. „Hann
var í köflóttu skyrtunni gyrtri ofan
í buxurnar með axlabönd og hárið
alveg ótrúlegt eins og alltaf.“
Næsta morgun ætlaði ég að láta
blaðið í kassann fyrir neðan póst-
kassann hans Stefáns en áttaði mig
á því að þar er ekki kaupandi að
Morgunblaðinu. Ég ætla því að
koma blaðinu á réttan stað, fyrir of-
an hjá Stefáni Breiðfjörð Algeirs-
syni, og treð blaðinu á klaufskan
hátt í kassann. Auðvitað átta ég
mig á því hvað ég er að gera og
segi við sjálfa mig: „Nei, hvað er
þetta, hann Stefán þarf ekkert
blað.“ Er út kom spyr ég aftur
stöllu mína hvort hún hafi orðið vör
við Stefán. „Já, já,“ var svarið, „...
hann sat þarna í stólnum og hefur
sjálfsagt ætlað að fylgjast með
hvort við kæmum ekki á vettvang á
réttum tíma með blað. Hugurinn er
greinilega svo sterkur.“
Ég lauk við að pára minningar
þessar eftir miðnætti og hafði
áhyggjur af því að finna upplýs-
ingar um ætt og uppruna Stefáns.
Áður en ég hóf útburð á Morg-
unblaðinu hinn 12. júlí leit ég yfir
blaðið og sá skrifað um Stefán. Síð-
an fórum við samverkakonurnar af
stað í útburðinn og er komið var í
stigagang Stefáns spurði ég stöllu
mína hvort hún yrði hans vör. Hún
svaraði neitandi en ég lét út úr
mér: „Það er ekkert að marka,
hann lætur e.t.v. vita af sér þegar
ég fer inn að dreifa blöðunum.“
Sagan endurtók sig og enn aftur
ætlaði ég ósjálfrátt að setja blað í
póstkassa Stefáns. Ég athuga hvort
eitthvað hafi verið látið í kassann
og sé þá slatta af ruslpósti, auglýs-
ingabæklingum og einn af þessum
sneplum bókstaflega kom á móti
mér og með honum yfirlit úr banka.
Síðan fer ég út, sest inní bíl og segi
við stöllu mína: „Var Stefán hér eða
hvað?“ Og ég segi henni hvernig
mér gekk. Svarið var: „Já, hann
kom út um dyrnar og ég losna ekki
við hann úr huganum.“ Hún lítur
allt í einu snöggt aftur fyrir sig og
segir: „Hann situr hér í aftursæt-
inu!“ Á næsta götuhorni var hann
farinn.
Jæja, hvað um það. Þetta var
ekki í fyrsta sinn sem við urðum
varar við þessa ágætu áskrifendur
sem hafa beðið svo óþreyjufullir
eftir „blaði allra landsmanna“,
Morgunblaðinu. Enn og aftur hefur
einn af þessum „uppáhaldskúnnum“
kvatt. Að loknum þessum fáu línum
og frásögn af einstökum Íslendingi
sem var einstæðingur allt sitt líf vil
ég tileinka honum þessar ljóðlínur
eftir samverkakonu mína í blað-
burðinum sem sá Stefán látinn:
Farinn ert á friðarströnd,
frjáls af lífsins þrautum.
Styrkir Drottins helga hönd
hal á ljóssins brautum.
Englar allir lýsi leið
lúnum ferðalangi.
Hefst nú eilíft æviskeið
ofar sólargangi.
(Jóna Rúna Kvaran.)
Blessuð sé minning Stefáns
Breiðfjörð Algeirssonar.
Jóhanna B. Magnúsdóttir.