Morgunblaðið - 27.07.2003, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 27. JÚLÍ 2003 51
Nýr og betriHverfisgötu
551 9000
Sýnd kl. 3, 5.30, 8 og 10.30. B.i. 14 ára. Sýnd kl. 4, 6, 8 og 10.
www.regnboginn.is
Stríðið er hafið!
Sýnd kl. 3, 5.40, 8 og 10.20.
FRUMSÝNING



SV. MBL


HK. DV
Tortímandinn er kominn aftur.
Fyrsta flokks spennumynd.

Kvikmyndir.com
Sýnd kl. 3, 5.30, 8 og 10.30.
MICHAEL DOUGLAS ALBERT BROOKS
Búðu þig undir versta brúðkaup
sumarsins þar sem allt getur gerst!
Ein besta gamanmynd sumarsins með
stórleikaranum Michael Douglas.
YFIR 15000 GESTIR!
www.laugarasbio.is
Sýnd kl. 4, 6, 8 og 10.
Sýnd kl. 4, 6, 8 og 10.
Stríðið er hafið!
Sýnd kl. 4, 6.30, 9 og 11.35.B.i. 14 ára.
Englarnir eru mættir aftur!
Geggjaðar gellur í gæjalegustu
mynd sumarsins!



SV. MBL


HK. DV
Tortímandinn er kominn aftur.
Fyrsta flokks spennumynd.

Kvikmyndir.com
MICHAEL DOUGLAS ALBERT BROOKS
FRUMSÝNING
Búðu þig undir versta brúðkaup
sumarsins þar sem allt getur gerst!
Ein besta gamanmynd sumarsins með
stórleikaranum Michael Douglas.
POWE
RSÝnI
NG
kl. 11
.35.
Á STÆ
RSTA
THX
tJALD
I LAND
SINS
YFIR 15000 GESTIR!
TVÆR forvitnilegar skífurað vestan rötuðu til lands-ins fyrir skemmstu, önnur,Lapalco með Brendan
Benson, reyndar búin að vera lengi á
leiðinni, kom út á síðasta ári vestan
hafs en Evrópubúar hafa þurft að
bíða drjúga stund. Hin, Sumday,
með Grandaddy, er með hljómsveit
sem sendi frá sér frábæra plötu fyrir
þremur árum og loks nýja plötu um
daginn.
Brendan Benson – Lapalco
Jack White White Stripes-maður
er meðal þeirra sem hampað hafa
tónlistarmanninum Brendan Benson
og White Stripes hefur meðal ann-
ars lag eftir Benson á tónleika-
dagskrá sinni. Fyrir vikið hafa menn
viljað telja Benson til Detroit-
bylgjunnar sem svo mjög hefur bor-
ið á undanfarið.
Brendan Benson hefur eiginlega
goldið þess að eiga svo góða vini, því
hann er ekki blúsrokkari, ekki bíl-
skúrsbúi sem er því ánægðari sem
gítarhljómar hans eru skældari.
Hann er popplagasmiður í hæsta
gæðaflokki, naskur á laglínur og
króka þá og kima sem gera popplag
að einhverju meira en síendurteknu
viðlagi, dæmigerður pælari sem sit-
ur slímusetur inni í svefnherbergi og
grúfir sig yfir gítarinn.
Benson var svo óheppinn að kom-
ast snemma á samning hjá stórfyrir-
tæki, því Virgin samdi við hann um
útgáfu á skífu og vildi svo hafa putt-
ana í því hvernig sú plata myndi
hljóma. Fyrsta atlaga að skífunni
var þegar Benson fór í hljóðver með
upptökustjóranum Jason Falkner og
tók upp með honum en Falkner
samdi að auki með honum mörg lag-
anna. Þegar Benson skilaði svo plöt-
unni til útgáfunnar fundu menn
henni allt til foráttu og þá helst að
ekki yrði hægt að selja hana. Aftur
var haldið í hljóðver, að þessu sinni
með Ethan James við stjórnvölinn
(glöggir sjá þegar hvað útgáfan vildi
fá; Falkner hafði áður unnið með síð-
hippunum skemmtilegu Jellyfish en
James með þeim leiðu lúðum Jane’s
Addiction).
Þrátt fyrir afskipti útgáfunnar
varð platan, One Mississippi, býsna
góð, lögin skemmtileg og útsetn-
ingar þokkalegasta blanda af rokki
og poppi, kraftapopp sögðu sumir og
líktu við Matthew Sweet meðal ann-
ars. Það dugði ekki til að selja hana,
kraftapoppið eiginlega búið að
syngja sitt síðasta þegar hér var
komið sögu (1996), og næstu árin
komst fátt að hjá Benson annað en
að losna undan Virgin-samningnum.
Að því loknu var svo hægt að snúa
sér að tónlistinni að nýju, eða í það
minnsta að taka upp, því hann hætti
ekki að semja lög þó hann hafi samið
af sér.
Fyrir rúmu ári kom út vestan hafs
önnur breiðskífa Brendans Bensons,
Lapalco, á vegum smáfyrirtækis,
StarTime. (Það er svo kaldhæðni ör-
laganna að þegar útgáfurétturinn
var framleigður til stórfyrirtækis,
eins og alsiða er, varð V2 fyrir val-
inu, en sú útgáfa var einmitt stofnuð
upp úr Virgin útgáfunni þegar það
fyrirtæki var selt.)
Platan nýja er fyrirtak og hefur
ekki spillst við það að vera ár á leið-
inni hingað til lands. Benson gerir
mestallt sjálfur á skífunni, syngur
og leikur á bassa, gítar og trommur,
en traustur aðstoðarmaður er Jason
Falkner, sá hinn sami og Virgin
kunni ekki að meta, en hann semur
fimm lög með Benson, stýrir upp-
tökum á þeim lögum og syngur með
Benson. Önnur upptökustjórn er í
höndum Bensons.
Grandaddy – Sumday
Síðasta breiðskífa bandarísku
hljómsveitarinnar Grandaddy, The
Sophtware Slump, þótti mikið meist-
araverk, án efa ein af bestu skífum
ársins 2000. Á henni var yrkisefnið
hlutur tækninnar í mannheimi og
ekki síst örlög tækninnar; þegar far-
síminn er rafmagnslaus, þvottavélin
biluð, sjónvarpið ónýtt og ísskáp-
urinn ryðgar í vegkantinum er fátt
gagnslausara, tækin hrúgast upp
sem minnisvarðar fyrir inntakslaust
líf. Víst var tekið djúpt í árinni á
plötunni The Sophtware Slump sem
kom út fyrir tæpum þremur árum og
þó sveitin sé á svipuðum slóðum á
nýrri skífu sinni, Sumday, er ekki
eins dimmt yfir, aukinheldur sem
tónlistin er jarðbundnari ef svo má
segja.
Líkt og forðum er Jason Lytle allt
í öllu, semur allt, stýrir upptökum
syngur með sinni sérkennilegu rödd,
leikur á gítar og hljómborð. Lögin
sem hann semur eru oft undir-
furðuleg, laglínur fara nýstárlegar
leiðir inn í eyru hlustandans og bera
með sér texta sem
sumir eru að því virð-
ist bull, aðrir beittir
og beiskir – hin dæmi-
gerða togstreita milli
þess að segja áheyr-
anda allt af létta en
lykla það svo að hann
skilji helst ekki neitt.
Lytle er tónlistar-
maður að atvinnu, hef-
ur ekki gert annað ár-
um saman, en vill þó
síst af öllu vera popp-
stjarna; kann því illa að fljúga, er á
snúrunni, líður illa á hótelum, þolir
ekki að vera miðdepill athyglinnar
og finnst óþægilegt að standa á sviði
frammi fyrir fólki sem starir á hann.
Merkilegt að hann lætur sig þó hafa
það, en að því hann segir sjálfur
knýr sköpunargleðin hann áfram,
hann lifir fyrir lagsmíðarnar: „Og þó
ég kunni því alls ekki að standa á
sviði finnst mér gaman að leika á
tónleikum því maður sér aldrei fyrir
hvernig fer.“
Þó Lytle hafi alla tíð verið tón-
hneigður hafði hann meiri áhuga á
hjólabrettum og var atvinnumaður í
þeirri grein þar til hann meiddist illa
og þá tók tónlistin við.
Kjarni sveitarinnar er tríóið
Lytle, trommuleikarinn Aaron
Burtch og bassaleikarinn Kevin
Garcia, en aðrir liðsmenn eru píanó-
leikarinn Tim Dryden og gítarleik-
arinn Jim Fairchild. Sveitin hefur
verið að í rúman áratug, en fyrsta
breiðskífan, Under the Western
Freeway, kom út fyrir sex árum. Sú
var og er mjög skemmtileg og enn
betri var The Sophtware Slump sem
kom út 2002; plata sem hefur elst
einkar vel.
Menn hafa telið Sumday misjafn-
lega, sumum finnst þeir Grandaddy-
menn hafa mýkst um of, beiskjan
horfin úr textum og lögin hlaupa
ekki útundan sér eins og forðum.
Óþarft er þó að hlusta á slíkt jóss,
það verður enginn svikinn af skíf-
unni þó það þurfi kannski að hlusta á
hana oftar en einu sinni.
Tónlist á sunnudegi
Árni Matthíasson
Tvær að vestan
Tvær forvitnilegar skífur að vestan rötuðu til
landsins fyrir skemmstu. Önnur, Lapalco með
Brendan Benson, og Sumday, með Grandaddy.
Grandaddy-flokkurinn