Morgunblaðið - 02.10.2003, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 FIMMTUDAGUR 2. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Ég réðst sem mat-
reiðslumaður á Detti-
foss árið 1963. Bryta-
frúin Jara sagði mér að
Tona vantaði matsvein,
Toni réð mig og vorum
við saman á Dettifossi í fjögur ár
þar til ég varð bryti á Tungufossi.
Ánægjulegar samverustundir átti
ég eftir að eiga með Tona.
Við vorum að ræða um það, gaml-
ir skipsfélagar hans, hve góður andi
hefði verið um borð í Dettifossi. All-
ir vorum við sammála um að það
væri brytanum að þakka. Toni vildi
að áhöfnin hefði góðan aðbúnað,
ANTON LÍNDAL
FRIÐRIKSSON
✝ Anton LíndalFriðriksson bryti
fæddist á Ísafirði 1.
september 1924.
Hann lést á heimili
sínu í Reykjavík 22.
ágúst síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Langholtskirkju
1. september.
gott fæði og hann
fylgdist vel með því að
maturinn væri vel lag-
aður og vel borinn
fram. Aldrei vantaði
neitt þótt Rússlands-
ferðir gætu orðið lang-
ar.
Á sumrin var oft
mikið um farþega og
fór sama fólkið með
okkur ár eftir ár, þá
var siglt annan túrinn
til Evrópu og hinn til
Ameríku. Ávallt voru
farþegarnir ánægðir
með alla þjónustuna
sem brytinn sá um.
Toni hélt mikið upp á félag bryta
og var hann einn af stofnendum
þess.
Á milli okkar Tona var ávallt góð
vinátta, þótt leiðir skildi. Toni og
Jara voru góðir vinir okkar hjóna og
ekki síður dætur þeirra.
Eftir að ég fór í land í kaup-
mennsku kom Toni oft til mín í Ár-
bæjarkjör ef hann var í fríi, hjálpaði
hann til við að úrbeina eða við að
undirbúa veislur. Svona var Toni,
alltaf duglegur við að hjálpa öðrum.
Það var líka um það talað þegar
Dettifoss eldri var skotinn niður, að
Toni rétti farþega björgunarvestið
sitt, enda var hann sjálfur vel synd-
ur.
Það var Tona, Jöru og fjölskyld-
unni mikið áfall þegar Bergrún dótt-
ir þeirra féll frá aðeins 38 ára að
aldri. Einnig var það mikið áfall fyr-
ir Tona þegar Jara lést fyrir fimm
árum. Hann var aldrei eins eftir það.
Í febrúar vildi Toni halda veislu
fyrir vini sína. Eyrún dóttir Tona og
Sverrir, tengdasonur hans, sáu um
veisluna sem var alveg frábær.
Toni var búinn að vera slæmur af
asma undanfarið og var á spítala í
júlí. Við hjónin heimsóttum hann og
þá leið honum miklu betur svo að ég
hélt að heilsan væri að lagast.
Kæri vinur, hafðu þakkir fyrir
allt.
Nú hvílistu í Guðs friði hjá Jöru
þinni.
Við hjónin sendum Guðrúnu, Ey-
rúnu, Arnrúnu og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Ársæll Þorsteinsson og
Ragna Ágústsdóttir.
Eftir 39 ára starf í
Reykjavíkurapóteki
byrjaði Halli að vinna í
Lyfjaverslun ríkisins
en Halli sá alltaf eftir
sínum gamla vinnustað í Reykjavík-
urapóteki þar sem hann byrjaði að
vinna 14 ára sem sendill. Þegar
framleiðslu í Reykjavíkurapóteki
var hætt þá byrjaði hann hjá Lyfja-
HARALDUR
SIGURÐSSON
✝ Haraldur Sig-urðsson fæddist í
Reykjavík 12. des-
ember 1936. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans 6.
september síðastlið-
inn og var útför hans
gerð frá Bústaða-
kirkju 16. septem-
ber.
verslun ríkisins árið
1990. Eftir áralangt
starf í Reykjavík-
urapóteki í miðbæ
Reykjavíkur var hann
mörgum mönnum
kunnur. Eins þekkti
Halli ótrúlega marga
skákmenn og talaði
hann oft um Benóný
Benediktsson skák-
meistara og sagði
hann margar sögur af
honum.
Halli var manna
skemmtilegastur þeim
sem hann tók en hann
gerði sér mikinn mannamun.
Halli hlakkaði mikið til að hætta
að vinna til að geta annast konu
sína í hennar veikindum.
Halli var ósérhlífinn og harðdug-
legur til vinnu. Aldrei var langt í
húmorinn og oft duttu upp úr hon-
um margar skemmtilegar setning-
ar. Ef honum mislíkaði eitthvað þá
sagði hann: ,,Við hlustum ekki á
nart smáfuglanna. Við höfum breitt
bak.“
Halli hafði frá ótrúlega mörgu að
segja þótt hann hefði aldrei farið til
útlanda en hann þekkti fólkið í mið-
bænum gjörla. Hann hafði margar
skemmtilegar sögur á hraðbergi.
Halli var ótrúlega hraustur, mjög
stundvís og var alltaf mættur
manna fyrstur þann tíma sem við
unnum saman.
Stuttu eftir að Halli greindist
með krabbamein var hann þrátt
fyrir það hress í bragði. Við hringd-
um nokkrum sinnum í hann og var
stutt í húmorinn. Halli sagði við það
tækifæri: ,,Hvað segja mínir
menn?“
Við vottum aðstandendum inni-
lega samúð okkar en þar fór traust-
ur og góður drengur.
Harvey Georgsson,
Ólafur Örn Pálmarsson.
Það eru dýrmætar
minningar sem koma
upp í hugann þegar ég minnist
frænku minnar, Aðalbjargar Jó-
hönnu Bergmundsdóttur, sem jafn-
an var kölluð Alla í Borgarhól. Hún
hefur ætíð verið fastur punktur í
tilverunni, mjög kærkomin fjöl-
skyldu minni, og því er svo skrítið
að hugsa til þess að þessi fáu orð
skuli vera mín hinsta kveðja til
hennar.
Fyrsta minningin sem tengist
Öllu er ljóslifandi, mynd sem var
tekin af okkur saman á góðviðr-
isdegi í sumarbústað foreldra
minna. Þar er ég bara kornabarn í
fanginu á henni í sólbaði. Þó svo ég
hafi verið það lítill að ég muni ekki
eftir deginum sem slíkum, hefur
þessi ljósmynd verið greypt í huga
minn síðan ég fór að muna eftir
mér. Á myndinni má vart á milli sjá
✝ Aðalbjörg Jó-hanna Berg-
mundsdóttir var
fædd á Strönd í Vest-
mannaeyjum 27. des.
1919. Hún lést á
Hraunbúðum, dval-
arheimili aldraðra í
Vestmannaeyjum, 8.
sept. síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Landa-
kirkju í Vestmanna-
eyjum 20. septem-
ber.
hvort okkar brosir
breiðar.
Á uppvaxtarárum
mínum gafst mér
stundum tækifæri til
að dvelja hjá Öllu á
Vestmannabrautinni
og var það hreint æv-
intýri. Ýmist var ég þá
í fylgd með Laufeyju
ömmu minni eða fékk
að koma einn míns
liðs, annaðhvort síðla
sumars í pysjuleitina
eða bara til tilbreyt-
ingar frá hversdags-
leika höfuðborgar-
svæðisins. Ég fann alltaf að ég var
svo hjartanlega velkominn og ég
fékk að hafa hlutina mikið til eftir
mínu höfði. Þá gisti ég í uppbúinni
„svítunni“, eins og við Alla nefndum
gestaherbergið, eða á stofusófanum
þar sem sjónvarpið var innan seil-
ingar og dróst þá háttatíminn oftar
en ekki nokkuð frameftir. Alla hafði
óvenju mikinn skilning á því að
gotterí væri manninum lífsnauðsyn-
legt og gaukaði oft að mér nokkrum
krónum þegar löngunin í sjoppu-
fæði yfirtók öll skilningarvit. Ég
held reyndar að við höfum öllsömul
verið óttalegir sælkerar, Alla,
amma og ég.
Eins gisti Alla í nokkur skipti á
heimili okkar í Garðabænum, mis-
jafnlega lengi í senn. Þá gat hún
gist í herberginu mínu og það fylgdi
því góð tilfinning að geta loksins
komið örlítið til móts við hana fyrir
lánið á svítunni og fyrir hversu ljúf
hún var ætíð við mig. Oft ræddum
við um daginn og veginn, fylgdumst
með einhverju sápulöðri í sjónvarp-
inu, eða tókum í spil sem svo oft áð-
ur í Eyjum. Það er reyndar ekki
svo ýkja langt síðan ég áttaði mig á
því að Alla gaf mér oft ábendingar
um hvernig væri best að leggja sig
að velli í spilamennskunni. Það var
hennar háttur að jafna leikinn
þannig að bæði gætu staðið upp frá
spilaborðinu sátt við sitt.
Glettið bros og innilegur hlátur
eru bundin minningum mínum um
afar kærkomna frænku. Lífið
reyndist Öllu ekki þrautalaust, en
góða skapið fleytti henni eflaust yf-
ir marga þrautina. Ég skynjaði þó
að það dró jafnan ský fyrir sólu
þegar ástvinamissi hennar bar á
góma. Það er hinsvegar mín tilfinn-
ing að hún hafi spilað afar vel úr
þeim spilum sem henni voru gefin.
Ég minnist þess sem Guðjón afi
sagði stundum: „Hún Alla grætur
með öðru auganu, en hlær með
hinu.“ Mér þykja þessi orð lýsa lífs-
hlaupi hennar vel.
Þegar ég horfi til baka minnist ég
margra gullmola og góðra ráðlegg-
inga. Lífslexíur á borð við þá að
reyna að lifa í sátt við sjálfan sig og
aðra hef ég reynt að tileinka mér.
Ég verð ævinlega þakklátur fyrir
að hafa fengið að kynnast Öllu
frænku, fyrir allar samverustund-
irnar og hlýju hennar í minn garð
og fjölskyldunnar. Það er trú mín
að hver sá sem fékk að njóta sam-
vista við hana hafi verið ríkari eftir.
Ég votta fjölskyldu hennar og ást-
vinum samúð mína. Megi guð
blessa minningu hennar.
Reynir Sigurður Gíslason.
AÐALBJÖRG
JÓHANNA BERG-
MUNDSDÓTTIR
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
TAGE ROTHAUS OLESEN,
Reynivöllum 5,
Selfossi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugar-
daginn 27. september.
Útför hans verður gerð frá Selfosskirkju laugar-
daginn 4. október kl. 11.00.
Bjarni Olesen, Jóhanna Guðjónsdóttir,
Ole Olesen,
Ágústa R. Olesen,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir, tengdamóðir, amma og lang-
amma okkar,
ERNA ERLENDSDÓTTIR,
Dalbraut 20,
Reykjavík,
sem lést að kvöldi laugardagsins 20. septem-
ber sl., verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
föstudaginn 3. október kl. 13.30.
Bjarni Ólafsson Alda Magnúsdóttir,
Haukur Ólafsson, Björg Friðriksdóttir,
Hrefna Ólafsdóttir,
Ólafur Árni Bjarnason,
Erna Björg Bjarnadóttir,
Markús Bjarnason,
Bryndhildur Hauksdóttir,
Margrét Hauksdóttir,
Bjarni Haukur Þórsson
og barnabarnabörn.
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR GESTSDÓTTIR,
Njörvasundi 12,
lést á Landspítalanum við Hringbraut aðfara-
nótt þriðjudagsins 30. september.
Hilmar Björnsson,
Ragnhildur Guðbrandsdóttir,
Rúnar Guðbrandsson, Sigríður Elfa Sigurðardóttir,
Kristín Björg Hilmarsdóttir,
Björn Haraldur Hilmarsson, Guðríður Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
ÁRNI KRISTJÁNSSON,
Holti,
Þistilfirði,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga,
Húsavík, mánudaginn 22. september, verður
jarðsunginn frá Svalbarðskirkju laugardaginn
4. október kl. 14.00.
Arnbjörg Kristjánsdóttir,
Guðrún Kristjánsdóttir,
Þórhalla Kristjánsdóttir,
Guðbjörg Kristjánsdóttir,
Hólmfríður Kristjánsdóttir,
Þórunn Aðalsteinsdóttir
og fjölskyldur.
ANNA BRYNJÓLFSDÓTTIR,
Gilsbakka,
sem lést miðvikudaginn 24. september, verður
jarðsungin frá Reykholtskirkju laugardaginn
4. október kl. 11.
Jarðsett verður í Gilsbakkakirkjugarði.
Bílferð verður að athöfninni frá Umferðarmið-
stöðinni í Reykjavík kl. 9.
Fyrir hönd systkina hinnar látnu og annarra
vandamanna,
Snorri Jóhannsson,
Guðrún Sigurðardóttir, Sigríður Sigurðardóttir,
Ragnheiður Kristófersdóttir, Magnús Sigurðsson.