Morgunblaðið - 10.01.2004, Blaðsíða 54

MINNINGAR
54 LAUGARDAGUR 10. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sveinn Hjörleifs-son frá Skálholti
í Vestmannaeyjum
fæddist þar 1. ágúst
1927. Hann andaðist
á Landspítalanum –
háskólasjúkrahúsi,
við Hringbraut, 4.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Hjörleifur Sveinsson
frá Selkoti, Austur-
Eyjafjöllum, f. 23.
janúar 1901, d. 29.
september 1997, og
Þóra Arnheiður Þor-
bjarnardóttir frá
Eskifirði, f. 18. október 1903, d. 6.
júlí 1970. Heimili þeirra var í Skál-
holti, að Landagötu 22 í Vest-
mannaeyjum. Systkini Sveins eru:
Anna, f. 31. mars 1929, gift Sig-
mundi Lárussyni, Friðrik Ágúst, f.
16. nóvember 1930, kvæntur Önnu
Jóhönnu Oddgeirs, Guðbjörg
Marta, f. 20 júlí 1932, gift Agli
Börn þeirra eru: a) Heiðar, í sam-
búð með Karítas Eggertsdóttur,
börn; Hlynur Sigurðarson (fóstur-
sonur Heiðars) og Rakel; b) Erla, í
sambúð með Christian Friðriki
Burrell, barn þeirra er Christoph-
er Einar Burrell; og c) Björk, í
sambúð með Val Adolf Úlfarssyni.
3) Hjörleifur, f. 27. desember 1954,
kvæntist Sigríði Lovísu Sigurðar-
dóttur, þau skildu, sonur þeirra er
Sveinn, dóttir hans og Ársólar
Ólafíudóttur er Kamilla María.
Seinni kona Hjörleifs var Dagný
Magnúsdóttir, þau slitu samvist-
um. 4) Ólafur Pétur, f. 31. maí
1958. 5) Kristbjörg, f. 21. maí 1965,
gift Pétri Fannari Hreinssyni, f.
23. maí 1965. Börn þeirra eru:
Hreinn, Sæþór Ólafur og Aðal-
heiður Maggí.
Ævistörf Sveins voru sjó-
mennska og útgerð. Og með þess-
um störfum stundaði hann fjárbú-
skap og hrossarækt, sannarlegur
útvegsbóndi. Á sjómannadaginn
2002 heiðraði Skipstjóra- og stýri-
mannafélagið Verðandi Svein fyr-
ir farsæl störf á sjónum.
Útför Sveins fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Kristjánssyni og Hjör-
leifur Þór, f. 7. mars
1940, d. 8. mars 1940.
Eiginkona Sveins
frá 25. desember 1948
er Aðalheiður Maggí
Pétursdóttir frá
Ólafsfirði, f. þar 27.
september 1930. Börn
Sveins og Aðalheiðar
eru: 1) Þóra Sigríður,
f. 27. september 1948,
gift Henry Ágústi Er-
lendssyni, f. 15. nóv-
ember 1946. Börn
þeirra eru: a) Sveinn,
kvæntur Fanneyju
Herdísi Magnúsdóttur, börn;
Sturla Bragason (fóstursonur
Sveins) og Ívar; b) Helga Henr-
ietta, gift Ólafi Gunnarssyni, börn;
Þóra Fríða, Henrietta og Aríanna
Ósk; og c) Arnþór, í sambúð með
Nancy Lyn Jóhannsdóttur. 2) Þór-
ey f. 1. september 1951, gift Einari
Sveinbjörnssyni, f. 10. maí 1950.
Langt er síðan leiðir skiptust,
langt er síðan hryggðartárin
féllu af augum þegar þrutu
þýð og friðsæl barnaárin.
Langt er síðan leiðir mínar,
ljúfi faðir, stefndu brautu
þaðan, sem ég saklaus felldi
sorgartár í gróðrarlautu.
Einn þó dagur öðrum fylgi,
áfram tíminn þögull streymi,
þeirra stund, er þig ég kvaddi
þreyttan, hryggan – vart ég gleymi.
Síðan yfir saknaðs undir
sælugeislar skinið hafa,
þó að eftir þinni minning
þurfi aldrei djúpt að grafa.
Allt, er bjartast á mitt hjarta,
eru boð frá þínum ströndum;
boð, um hlýrri, betri daga,
borin mildum föðurhöndum.
Því er von ég þögul mæmi
þangað, sem að árin liðu
líkust fögrum friðardraumi,
fjarri lífsins ströngu iðu.
Horfnu árin – ég þó gráti –
aldrei fram í tímann snúa,
en ég skal til æviloka
yndisvonum þínum trúa.
Faðir, þó mér fjarlægð hylji
friðargeisla augna þinna,
ertu samt um allar stundir
engill kærleiksdrauma minna.
(Úr ljóðum Huldu.)
Kveðja til pabba.
Óli Pétur.
Við Sveinn vorum vinir og ná-
grannar frá fyrstu tíð. Í gamla daga á
Landagötunni, undirritaður á Lönd-
um númer 11 og hann í Skálholti
númer 22. Og síðustu tuttugu árin á
Höfðaveginum númer 1 og 2.
Eins og víða á Landagötunni áttu
foreldrar hans kýr og kindur sem
sinna þurfti. Sveinn varð strax áhuga-
samur og duglegur við búskapinn og
fylgdi það honum ævina út að sinna
skepnum meira og minna. Ungur að
árum fór hann í sveit undir Austur-
Eyjafjöll til Skærings Ólafssonar,
bónda í Skarðshlíð, og líkaði vel,
minntist oft á það. Sveitabúskapurinn
var alltaf ofarlega í huga hans. Ævi-
starfið á sjónum átti hug hans allan
lengst af. Hann var mikill aflamaður
og hörkusjómaður og átti farsælan
skipstjóraferil. Það var ekki af engu
að hann fékk viðurnefnið víkingur á
fyrstu árunum til sjós. Fjallamaður
með ágætum, að sögn kunnugra,
sterkur, snar, léttur og hvetjandi.
Strax eftir fermingu fór hann að
vinna í fisktökuskipunum sem lestuðu
hér ísfisk á Bretland á stríðsárunum.
Sautján ára, 1945, fór hann að róa á
vetrarvertíð á Leó með Júlíusi Hall-
grímssyni og var á ýmsum bátum
fyrst háseti og síðar stýrimaður til
1954. Á þessum árum frá 1947 átti
Sveinn trilluna Bláskjá, sem hann
reri á milli vertíða. Það léku ekki aðr-
ir eftir. Bláskjá notaði hann líka í fýla-
og svartfuglaferðir og úteyjasnatt.
Frá 1954 var hann skipstjóri og út-
gerðarmaður á bátum sem allir báru
nafnið Kristbjörg. Í fyrstu voru sam-
eignarmennirnir fjórir, en frá 1958
átti Sveinn útgerðina einn. Fyrsta
Kristbjörgin VE 70 var 15 tonn,
næstu keyptu þeir frá Danmörku
1955, hún var 40 tonn. Þriðju Krist-
björgina 120 tonn lét hann smíða í
Noregi 1960 og þá fjórðu, VE 71 270
tonn, keypti hann frá Ísafirði 1973.
Hann gerði báðar þessar síðustu út í
nokkur ár áður en hann seldi þær um
miðjan áttunda áratuginn. Þá eldri
var hann síðar með nokkur haust á
síld fyrir þáverandi eigendur. Enginn
var þá fljótari en hann að veiða leyfi-
legt aflamagn og eins og áður gekk
það ljúft fyrir sig. Kappið var alltaf
svo mikið og ekki vantaði árveknina
og dugnaðinn. Vetrarvertíðina 1965
leigði hann Jón Stefánsson af Einari
Sigurðssyni og var sjálfur með hann
og gerði að auki Kristbjörgina út. Á
síðustu útgerðarárunum og lengur
átti hann Kristbjörgu Sveinsdóttur,
11 tonna dekkbát. Frá 1996 reri hann
með Hjörleifi syni sínum á trillunni
Gými á línu hvert haust fram á vetur
að loðnan gekk. Gekk það mjög vel.
Oft hringdi hann eftir róður og gaf
nákvæma skýrslu, hvar línan var lögð
utan í klakka, boða og trintur, tengsli
hér og tengsli þar og hvar ástaðan var
best hverju sinni. Hann lifði sig svo
vel inn í þetta eins og allt annað sem
hann tók sér fyrir hendur. Hugurinn
alltaf á fullu. Hann var ánægður þeg-
ar hann var búinn að koma öllum
gömlu miðunum inn í GPS-inn og fór
þetta allt saman eftir skjánum. Það
var ekki nóg með að Kristbjörgin
væri með aflahæstu bátum margar
vetrar- og sumarvertíðir, heldur
gengu oft sögur um mikið líf og fjör
þar um borð. Sérstaklega þegar
hrekkjalómurinn Jón Berg Halldórs-
son var stýrimaður hjá Sveini og aðrir
kraftakarlar og grallarar voru þar um
borð. Skipstjórinn og útgerðarmað-
urinn lét sannarlega ekki á sér standa
til þess að krydda tilveruna með
uppátækjum og fjöri. Það var því eft-
irsótt að vera þarna um borð. Alltaf
góð aflavon, sprell og gáski.
Þegar Einar á Arnarhóli flutti til
Reykjavíkur keypti Sveinn kindurnar
hans og var að lífi og sál við fjárbú-
skapinn þar til á næstsíðasta ári að
hann hætti. Hesta eignaðist hann fyr-
ir gos, hætti með þá um tíma en var
byrjaður að stússa í hrossarækt aftur.
Hann fylgdist vel með að kindurnar
og hestarnir væru alltaf í góðum haga
og alltaf átti hann nóg af góðum heyj-
um. Sennilega hefur enginn einstak-
lingur hér á Eyjunni keypt eins mik-
inn áburð og Sveinn mörg síðustu ár
og sá ekki eftir. Um tíma fyrir nokkr-
um árum fékk hann áhuga á kanínum
og sinnti þeim þætti í nokkur misseri.
Ekki var minni spenningur fyrir þeim
en öðru. Við áttum mikil samskipti í
sauðfjárræktinni, það var oft gaman.
Hann var mikill foringi í hópi kinda-
karla og var gott að hafa hann sem
slíkan. Úteyjaferðirnar útbjó hann
vel og stjórnaði. Hafði allt tilbúið áður
en farið var enda alltaf eldsnemma á
fótum. Gætti að leiði og ræsti þegar
fært var. Frábær stjórnandi við steðj-
ann og í smalamennskunni. Hann
hafði langa reynslu af úteyjaferðum
með fé og við eggjatöku. Í mörg ár
eftir að hann hætti að fara í björg fór
hann með eggjakörlunum í skerin á
vorin, Geirfuglasker, Súlnasker og
Geldung. Þeir vildu hafa hann til þess
að stjórna þessum ferðum. Þeim
fannst hann ómissandi, klár og kunn-
ugur. Alla tíð spáði hann mikið í nátt-
úruna og var glöggur á hana bæði til
sjós og lands. Gæði lands og sjávar
vildi hann nýta en ekki glápa á þau
eins og bjálfi, það var af og frá.
Frá 1986 þegar Heiða veiktist
hugsaði hann um hana heima til 1999
þegar hún fór á spítalann. Óli Pétur
var þá orðinn einn heima með þeim.
Það var aðdáunarvert hvernig hann
hugsaði um hana, eldaði og gerði allt
sjálfur sem gera þurfti. Eldamennsk-
an átti vel við hann, hann hugsaði allt-
af og talaði mikið um mat. Eftir slát-
urtíð á haustin voru tvær stórar
frystikistur fullar af góðmeti. Tunna
með söltuðu kindakjöti og önnur með
söltuðu hrossakjöti klárar á sínum
stað. Saltfiskur, saltaðar gellur og
kinnar og saltaður fýll líka á sínum
stað. Og stundum ýmislegt fleira sem
til féll. Mér er til efs að á nokkru öðru
heimili hafi verið allajafnan til jafn-
mikill og góður matur og hjá þeim
Heiðu og Sveini. Það var ekki margt
sem sækja þurfti í verslanir. Allt
útbjó hann þetta sjálfur frá fyrstu
hendi og naut þess mikið vel. Þetta
var svona allan þeirra búskap. Megn-
ið af síðasta árinu var víkingnum erf-
itt, hann greindist með krabbamein í
mars sl. og var oft mikið veikur. En
áhuginn á lífinu var á fullu. Hann
fylgdist vel með fiskiríinu, hrossunum
og meira að segja fáum vikum fyrir
andlátið lét hann útvega sér kvígu-
kjöt, sem hann ætlaði að njóta vel í
vetur. En það fór öðruvísi, andlát
hans kom í veg fyrir það og margt
fleira sem hann hafði á prjónunum.
Það er sjónarsviptir að Sveini Hjör-
leifssyni. Það var alltaf líflegt í kring-
um hann. Greiðugur var hann með af-
brigðum, tilbúinn að leysa hvers
manns vanda, ef tök voru á, svo um
var talað.
Við á Höfðavegi 1 sendum Heiðu
og fjölskyldunni allri dýpstu samúð-
arkveðjur.
Friðrik Ásmundsson.
SVEINN
HJÖRLEIFSSON
 Fleiri minningargreinar
um Svein Hjörleifsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýhug vegna
fráfalls móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ELÍNBORGAR SIGURÐARDÓTTUR
frá Árbakka.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Lundar og Kven-
félagsins Einingar, Rangárþingi ytra.
Guð blessi ykkur.
Guðríður Bjarnadóttir,
Jóhann Bjarnason, Elsa Þ. Árnadóttir,
Sigrún Bjarnadóttir, Valur Haraldsson,
Pálmi Bjarnason, Ólöf H. Ásgrímsdóttir
og fjölskyldur.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
bróðir,
GUNNAR JÓHANNES GUÐBJÖRNSSON
vörubílstjóri,
Hæðargarði 17,
Reykjavík,
sem lést á jóladag, verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju mánudaginn 12. janúar
kl. 13.30.
Guðlaug Ósk Gunnarsdóttir, Indriði Rósenbergsson,
Gunnar Jóhannes Gunnarsson,
Jóhann Kristinn Indriðason, Þórey Jóhannsdóttir,
Gunnar Örn Indriðason,
Sigurður Eiður Indriðason,
Sigríður Ósk Indriðadóttir,
Viktor Sveinn Guðbjörnsson og fjölskylda,
Guðbjörg Magnúsína Guðbjörnsdóttir og fjölskylda.
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og vináttu við
andlát og útför
EIRÍKS HALLSSONAR,
Steinkirkju.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunar-
heimilinu Kristnesi, Kjarnalundi og Hlíð og
einnig til starfsfólks Kjarnafæðis.
Ingólfur Hallsson og fjölskylda,
Elín Hallsdóttir,
Anna Hallsdóttir.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
auðsýndu okkur samúð og vinarhug vegna
andláts og útfarar elskulegrar móður okkar
og tengdamóður,
ÞÓRHILDAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
sem lést sunnudaginn 21. desember sl.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á hjúkr-
unarheimilinu Lundi á Hellu fyrir veitta aðstoð
og umönnun.
Guð gefi ykkur öllum gæfuríkt komandi ár.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ragnhildur Sveinbjarnardóttir, Jón Kristinsson,
Sváfnir Sveinbjarnarson, Ingibjörg Halldórsdóttir,
Elínborg Sveinbjarnardóttir, Guðmundur Sæmundsson,
Ásta Sveinbjarnardóttir, Garðar Steinarsson.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur vinar-
hug, samúð og hlýju vegna andláts og útfarar
eiginmanns míns, föður og tengdaföður okkar,
GUNNARS ÓLAFSSONAR
fyrrverandi skólastjóra í Neskaupstað,
Hraunbæ 42,
Reykjavík.
Ingibjörg Magnúsdóttir,
Ólafur Gunnarsson, Helga Friðriksdóttir,
Magnús Gunnarsson, Morag Gunnarsson,
Gunnar Ingi Gunnarsson, Vigdís Hallgrímsdóttir.