Morgunblaðið - 10.01.2004, Blaðsíða 64

64 LAUGARDAGUR 10. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Clifton - Kóbrukossinn
Hermína
framhald ...
HALLÓ!
© GLENAT
© DARGAUD
JÓHANN J. HÆÐARGARÐUR ...
HEIÐUR AÐ FÁ AÐ HITTA ÞIG,
OFURSTI!
YÐAR HÁGÖFGI
ÞAÐ ER ÓÞARFI, HELD ÉG, AÐ KYNNA UNGFRÚ
SÖRU FYRIR ÞÉR.
EN SKÝRING VÆRI ALLS
EKKI ÓÞÖRF! ...
ÉG NOTFÆRÐI MÉR ALGER-
AN FORGANG TIL AÐ FINNA
SÆTI Í FLUGI TIL PARÍSAR ...
EN VARLA TIL AÐ FARA Í
INNKAUPALEIÐANGUR ...
Ó! KÆRAR
ÞAKKIR! STRAX EFTIR AÐ
VIÐ TÖLUÐUM SAM-
AN Í MORGUN KALL-
AÐI GEIRMUNDUR Á
MIG INN Á SKRIF-
STOFUNA SÍNA ...
LEYNIÞJÓNUSTA OKKAR ER
NÁNAST VISS UM AÐ NÚ SÉ Í
BÍGERÐ VERSLUN MEÐ ÚRANÍ-
UM MILLI RÍKIS Í AUSTUR-
BLOKKINNI FYRRVERANDI OG
RÍKIS Í MIÐ-AUSTURLÖNDUM ...
Á ÞESSUM ÓRÓATÍMUM VAR
ÞAÐ SVO SEM FYRIRSJÁANLEGT!
... ÉG GERI ÞÁ RÁÐ FYRIR AÐ ...
VERA YÐAR HÉR
BENDI TIL þESS AÐ
PARÍS LEIKI LYKIL-
HLUTVERK Í ÞESSUM
VIÐSKIPTUM? ...
HÁRRÉTT! ...
TENGIST ÖRUGG-
LEGA INN Í EITUR-
LYFJAHEIMINN! ...
SLURP
ÆTLIÐI AÐ SENDA
MÉR EINA
HEILSUPIZZU?
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞÁ ERU hinir árvissu samningar
sérfræðilækna við Tryggingastofn-
un ríkisins (TR) lausir og nýir ekki
í augsýn. Í dag
er túlkun ríkis-
ins að mismun-
urinn sem TR
greiðir í stað
sjúklinga til
lækna fáist ekki
greiddur án
samninga. Hvers
eiga sjúklingar
að gjalda?
Það er ekki
auðvelt að vera sjúklingur á Ís-
landi. Mikill og stöðugur niður-
skurður í heilbrigðiskerfinu, jafn-
vel svo að það, að vera tekinn til
aðgerðar/meðferðar, er á við lottó-
vinning. Sjúklingar eru útskrifaðir
hundveikir og endurinnlagnir því
óumflýjanlegar. Síðan má gera ráð
fyrir að mistökum í meðhöndlun
sjúklinga fjölgi vegna kröfunnar
um aukna framleiðni og fækkun
starfsfólks.
Það er ekki hægt að „slökkva“ á
veikindum og verkjum! Það að
geta farið til læknis er að verða
lúxus eða frekar forréttindi. Er
virkilega svo komið á okkar góða
landi?
Þeir sem þurfa oftast á þjónustu
lækna að halda eru fólk sem hefur
misst heilsuna um lengri eða
skemmri tíma. Það er þessu fólki
því mikilvægt að ríkið komi ekki
stöðugt í veg fyrir að hægt sé að
leita sér lækninga. Það er sagt í
umræðunni að hægt sé að leita til
sérfræðilækna á Landspítalanum
(Lsp) á meðan samningar eru ekki
í höfn, en það er ekki alveg rétt.
Mjög sérhæfðir sérfræðingar
þurfa að hafa sín sértæku tæki og
tól við höndina til lækninga, sem
þýðir að göngudeildir Lsp eru ekki
lausnin. Þessi aðstaða er ekki fyrir
hendi á litla spítalanum okkar,
jafnvel miðað við allar þær bygg-
ingar sem tilheyra Lsp.
Á meðan TR og sérfræðilæknar
kasta boltanum á milli sín vil ég
minna á sjúklingana. Enn einu
sinni eru sjúklingar (sérstaklega
þeir sem ekki hafa efni á því að fá
lækningu meina sinna, þ.e. eldra
fólkið og öryrkjar) settir á „hold“
eða bið. Ber enginn siðferðilega
ábyrgð á gjörðum sínum?
Við Íslendingar höfum oft misst
frábæra lækna úr landi, því vegið
hefur verið að starfsvettvangi
þeirra endurtekið. Maður kemur í
manns stað er oft sagt, en það á
bara ekki alltaf við. Það skiptir
máli fyrir okkur öll, hvort sem við
erum sjúklingar eða ekki, að halda
nauðsynlegri sérhæfðri þekkingu
og þjónustu á sviði lækninga hér
heima. Því eru skilaboðin til
Tryggingastofnunar einföld:
SEMJIÐ!
Á meðan ég man: Nóg er búið
að skera niður á heilbrigðissviðinu,
hvernig væri að snúa sér að utan-
ríkisþjónustunni? Þar myndi setn-
ingin um að hagræðing (niður-
skurður) þýddi betri þjónustu
svínvirka!
Fyrir hönd öryrkja og annarra
vandamanna,
ELÍSABET
HARALDSDÓTTIR,
Kaplaskjólsvegi 93,
107 Reykjavík.
Hvar er boltinn?
Frá Elísabetu Haraldsdóttur
Elísabet
Haraldsdóttir
JÓN Hreggviðsson spurði ekki
þannig heldur hvenær maður
dræpi mann. En nú kynni hann að
velkjast enn frekar í vafa, jafnvel
þótt hermt væri að hann hefði
skotið manninn, enda er sífellt í
fréttum á okkar byssubrjáluðu
tímum að svo og svo margir menn
hafi verið skotnir úti í heimi.
Hvorki í orðabók Blöndals né held-
ur í upphaflegri orðabók Menning-
arsjóðs er að sjá aðra merkingu
þess að skjóta mann en að það
verði honum að aldurtila. Ekki
tekst heldur að finna dæmi um
annað í ritmálsskrá Orðabókar
Háskólans. Og Bjarti í Sumarhús-
um og sveitungum hans var ljóst
að sú „mannfýla sem sumir nefndu
Ferdinand“ hefði ekki kembt hær-
urnar eftir að hann var skotinn svo
að úr varð heimsstríð, svo að aftur
sé vitnað í nóbelsskáldið (og það
með gæsalöppum).
En nú er öldin önnur: Nú er
aldrei að vita nema blessað fólkið
lifi það af að vera skotið. Hér apa
blaðamenn orðalag eftir amerísk-
um fréttastofum sem virðast orðn-
ar einu heimildir íslenskra fjöl-
miðla um gang mála utanlands.
Ameríkanar hafa þann (ó)sið að
láta orðin „to shoot a man“ hafa þá
merkingu að hleypa skoti að manni
hvort sem það særir hann eða
dregur hann til dauða; jafnvel
álitamál hvort skotið hafi nokkurn
tímann hæft hann. Í hinum byssu-
vænu Bandaríkjum er ekki nema
von að menn þurfi að hafa eitt
safnorð um allt þetta athæfi. En
við þurfum þess ekki. Á íslensku
er skotið á fólk en menn eru ekki
skotnir nema ljóst sé að þeir bíði
allir bana. Höldum þessu tvennu
aðgreindu og berum þannig lág-
marksvirðingu fyrir mannslífum.
ÞORKELL
HELGASON,
Bessastaðahreppi.
Hvenær skýtur
maður mann?
Frá Þorkatli Helgasyni