Morgunblaðið - 03.03.2004, Síða 36

MINNINGAR
36 MIÐVIKUDAGUR 3. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Við andlát Sigur-
finns Einarssonar vin-
ar okkar frá Fagradal í
Vestmannaeyjum er
okkur efst í huga þakk-
læti. Þakklæti fyrir að hafa kynnst
þessum trúaða jákvæða manni sem
sá alltaf góðu, jákvæðu og fallegu
hlutina í kringum sig. Þakklæti fyrir
allt það sem Finnur kenndi mér ung-
um þegar hann var verkstjóri í Ís-
félaginu. Þakklæti fyrir margar
notalegar stundir sem við áttum
með honum og fjölskyldu Sigurfinns
sonar hans. Síðast hittumst við ein-
mitt 2. febrúar í afmælisboði hjá
Þorbjörgu tengdadóttur hans, þar
var hann mættur brosandi og glaður
með blik í augum þegar talað var um
SIGURFINNUR
EINARSSON
✝ Sigurfinnur Ein-arsson fæddist á
Efri-Steinsmýri í
Meðallandi 3. desem-
ber 1912. Hann lést á
Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 23. febr-
úar síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Landakirkju 28.
febrúar.
sveitina hans Biskups-
tungur þar sem hann
ólst upp.
Finnur, eins og við
kölluðum hann jafnan
og iðulega var kenndur
við Fagradal hér í bæ,
féll frá sl. mánudag.
Finnur hefur átt við
veikindi að stríða und-
anfarið ár og nokkuð
ljóst í hvað stefndi fyrir
um mánuði.
Hann var tilbúinn að
kveðja en þakkaði samt
Guði sínum fyrir hverja
stund sem hann átti
með fjölskyldunni. Sérstaklega
þakkaði hann fyrir að fá að vera með
Önnu Ester barnabarni sínu og
miklum augasteini á fermingardegi
hennar síðastliðið vor. En lífið
kvaddi hann einmitt á afmælisdegi
hennar.
Fjölskylda mín minnist Finns fyr-
ir mjúka þétta handabandið hans og
alla hlýjuna sem frá honum streymdi
ávall í okkar garð. Einnig fannst
okkur alltaf svo skemmtilegt þegar
hann og tengdamóðir mín Ágústa
Guðjónsdóttir frá Eiríksbakka í
Biskupstungum hittust og rifjuðu
upp gamla tímann úr Tungunum þar
sem þau ólust upp sem nágrannar.
Lengst af starfaði Finnur fyrir Ís-
félag Vestmannaeyja hf. og þar
kynntist ég honum sem ungur mað-
ur. Finnur var þar verkstjóri og var
alltaf gott að hlusta og taka eftir
hverjar óskir hans voru. Góður verk-
stjóri og góður leiðbeinandi. Alltaf
með hugann við vinnuna og að
starfsfólkinu liði vel með því að öll-
um var raðað niður þar sem hentaði.
Mörg sumur vann ég undir stjórn
Finns og var það góður lærdómur
fyrir lífsstarfið að láta að hans
stjórn.
Finnur var alltaf hress og kátur
og einstaklega gefandi maður, sem
gott var að vera í návistum við. Já-
kvæðnin sem Finnur sá náði langt
yfir allt. Var nánast sama hvað um
var fjallað í spjallinu, alltaf sá hann
fallegu hliðina á því og það sem gott
var.
Biðjum við góðan Guð fyrir sam-
úðarkveðjur til fjölskyldunnar og
allra sem sakna sómamannsins.
Einnig biðjum við um góða heim-
komu fyrir Sigurfinn vin okkar í ei-
lífðarlandinu fyrir handan. Við þökk-
um honum fyrir allt sem hann gaf
okkur og okkar og biðjum Guð fyrir
von og gleði lífsins. Guð blessi og
huggi alla ástvini Finnsa frá Fagra-
dal.
Lóa og Magnús Kristinsson.
Elsku amma mín er
nú farin til himna og
langar mig að minnast
hennar með nokkrum
orðum.
Það var alltaf jafn
gaman að fara í heim-
sókn til ömmu, fá að máta alla hatt-
ana hennar, heyra skemmtilegar
sögur frá því að hún var ung og alltaf
var amma til í að spila ólsen ólsen.
Það var svo frábært að vera lítil
stelpa og eiga ömmu sem var sam-
mála manni að fallegustu litirnir
væru bleikur og fjólublár og alltaf
var ég jafn stolt af að heyra: „Þú ert
með svo falleg brún augu, alveg eins
og amma þín.“
Amma var alltaf hress og til í hvað
sem var, til dæmis að spila krikket
úti í garði eða kenna manni nokkur
vel valin dansspor. Hún hafði líka
tröllatrú á mér og var alltaf jafn
áhugasöm um það sem ég var að
gera.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Takk fyrir allar góðu stundirnar
sem við áttum saman. Þú munt ávallt
eiga stóran stað í hjarta mínu.
Þín
Þóra Katrín.
Það var alltaf fjör í kringum
ömmu, því hún var langoftast hress
og gaman að vera með henni. Til
dæmis fyrir mörgum árum þá var
hún hérna heima að passa okkur
Kötu, og við vorum að horfa á hand-
boltaleik í sjónvarpinu og við munum
bæði hvað hún var rosalega hress.
Alltaf þegar við komum í heimsókn
til ömmu þá lék ég mér á stofugólf-
inu í bílaleik og notaði mynstrið í
teppinu fyrir götur. Amma átti líka
sumarbústað, sem hún og afi byggðu
áður en mamma fæddist og við
skruppum oft þangað svona til að
slaka á. Þar rann ekkert heitt vatn
þannig að amma fór sjálf í lækinn og
sótti vatn og hitaði svo. Og amma
NANNA
ÞORMÓÐS
✝ Nanna Þormóðsfæddist á Siglu-
firði 28. maí 1915.
Hún lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 27. janúar síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð í kyrr-
þey 6. febrúar.
dvaldi þar löngum
stundum, ég man
reyndar ekki sjálfur
eftir að hafa sofið þar,
en amma sagði mér oft
að hún og afi hefðu nú
mikið dvalið þar áður
en ég fæddist. Amma
átti líka skemmtilegan
brúnan Citroën-bíl sem
henni þótti mjög vænt
um. Seinna seldi amma
svo bílinn sinn og bú-
staðinn og dundaði sér
bara heima við í Ból-
staðarhlíðinni. Þar var
alltaf notalegt að vera
og það sem amma hafði fram yfir
aðra íbúa blokkarinnar var það að
hún hafði yfirbyggðar svalir, fínt
pláss til að leika. Amma var víst dug-
leg að passa mig og systu þegar við
vorum yngri og kom stundum keyr-
andi í leikskólann og sótti mig, fyrir
svona ellefu eða tólf árum. Amma
kom mjög oft í heimsókn til okkar
eða skrapp með okkur í bæinn og
hún var alltaf hjá okkur á jólum og
áramótum. Hún hafði gaman af tón-
list, og sló oft takt lagsins í borðið og
kunni öll gömlu lögin. Síðan árið
1998 flutti amma svo úr blokkinni í
fínasta hús í Logafold í Grafarvogi
og bjó þar við bestu aðstæður sem
völ var á. Amma kom nú oft á sunnu-
dagskvöldum, borðaði með okkur og
eyddi kvöldinu hjá okkur. Það var
alltaf svo gaman og ég man hvað
amma talaði alltaf um að hún væri
bara eins og ný manneskja eftir að
hafa verið hjá okkur. Þetta er nú
svona það helsta sem ég man eftir í
fljótu bragði um hana ömmu.
Ég kveð ömmu með söknuði, en á
allar dýrmætu minningarnar og
augnablikin hjá mér. Það gleymist
aldrei.
Megirðu hvíla í friði, elsku amma
mín, og takk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig.
Þitt barnabarn
Tómas K.
Kristinsson.
Okkur systkinin langar að minn-
ast ömmu okkar í örfáum orðum.
Hún var fædd á Siglufirði 1915 og
var níunda í fimmtán systkina hópi.
Þriggja ára gömul var hún ásamt
Sigrúnu alsystur sinni ættleidd til
Þormóðs Eyjólfssonar og frú Guð-
rúnar Björnsdóttur. Þar bjuggu þær
systur, ásamt Þráni Sigurðssyni,
uppeldisbróður þeirra, við gott at-
læti til fullorðinsára. Nanna amma
varð þeirrar gæfu aðnjótandi að geta
gengið menntaveginn. Hún fór til
Danmerkur vorið 1934 í nám í
íþróttafræðum og útskrifaðist síðar
með íþrótta- og danskennarapróf.
Eftir heimkomuna fór hún í Íþrótta-
kennaraskólann á Laugarvatni og
lauk íþróttakennaraprófi um vorið
1936. Amma starfaði síðan sem
íþrótta- og danskennari á ýmsum
stöðum. Amma giftist fyrri manni
sínum, Sveini Alberti Sigfússyni,
sumarið 1938. Þau eignuðust saman
börnin Sigfús, f. 1941, og Guðrúnu
Ólöfu, f. 1951. Sveinn afi lést svip-
lega, langt fyrir aldur fram, aðeins
41 árs gamall. Það hefur án efa verið
ömmu og börnunum erfiður tími.
Amma hélt samt ótrauð áfram og
þrátt fyrir ýmsa erfiðleika tókst
henni af miklum dugnaði og eljusemi
að búa sér og börnunum gott líf.
Seinni maður ömmu var Hafsteinn
Þorsteinsson (afi). Þau giftu sig 15.
október 1960. Afi lést eftir langa
sjúkdómslegu í apríl 1985. Sá missir
var ömmu þungbær, þau höfðu séð
fram á að geta virkilega notið eft-
irlaunaáranna og hlökkuðu til að
geta ferðast áfram vítt og breitt um
heiminn.
Amma var glæsileg kona og alls
staðar var eftir henni tekið. Hún lifði
alltaf mjög heilbrigðu lífi og lagði
mikið upp úr því að kenna okkur
barnabörnunum slíkt hið sama.
Heimili ömmu og afa var einstaklega
fallegt og þangað var gott að koma.
Alltaf var einhverju gaukað að
manni, sem kom sér vel, og alltaf
lærði maður eitthvað nýtt. Þær voru
margar stundirnar í stofunni hennar
ömmu, þar sem við æfðum stepp-
dans eða fótatökin fyrir næsta sund-
tíma. Á sumrin var haldið í sumarbú-
staðinn, það var skemmtilegur tími
og ótrúlega margt brallað. Þar sem
amma var mikill náttúruunnandi lét
hún ekki sitt eftir liggja við að kenna
okkur ýmislegt um náttúruna og
dýraríkið.
Fyrir níu árum greindist amma
með Alzheimer-sjúkdóminn. Þá tók
líf hennar að breytast. Smám saman
hætti hún að treysta sér út í göngu-
túra sem annars höfðu verið svo stór
þáttur í lífi hennar. Þegar hún svo
gat ekki séð um sig lengur sjálf flutti
hún á Foldabæ. Þar vinnur einstakt
starfsfólk frábært starf og sér um að
öllum líði vel þar.
Í byrjun desember veiktist amma
og þá fór verulega að halla undan
fæti, hún var send hvað eftir annað á
sjúkrahús þar sem hún lést síðan 27.
janúar síðastliðinn.
Elsku pabbi og Hrannar, Gunna,
Kiddi, Þóra Kata og Tómas, Guð
leiði ykkur og gefi ykkur styrk á
þessum erfiðu tímum.
Takk fyrir okkur, elsku amma.
Hvíldu í friði
Þórdís, Sveinn, Vigdís
og langömmubörnin.
✝ Árný Kolbeins-dóttir fæddist að
Alviðru í Árnessýslu
8. sept. 1930. Hún
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 24.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Kapitóla Sigur-
jónsdóttir, f. 21. októ-
ber 1909, d. 16. febr-
úar 1984 og Kolbeinn
Guðmundsson, f. 2.
júní 1906, d. 8. des-
ember 1989. Þau
bjuggu að Auðnum í
Vatnsleysuströnd.
Systkin Árnýjar eru: Rósa, f. 3.
apríl 1932, d. 11. mars 1989, Eng-
ilbert, f. 7. september 1938, d. 11.
febrúar 1973, og Magnús, f. 10.
apríl 1950.
Árný giftist 1. ágúst 1953, Ás-
geiri Guðjóni Ingvarssyni, f. 29.
janúar 1919, d. 27. september
1989. Foreldrar hans voru Sal-
björg Jóhannsdóttir, f. 30. sept-
ember 1896, d. 27. desember 1991
og Ingvar Ásgeirsson, f. 15. ágúst
1886, d. 11. apríl 1956. Þau
bjuggu á Lyngholti á Snæfjalla-
strönd.
Árný og Ásgeir
eiga tvö börn. Þau
eru: 1) Rósa Björk, f.
18. febrúar 1955, var
í sambúð með Magn-
úsi J. Magnússyni.
Þau slitu samvistir.
Dóttir þeirra er Íris
Árný, f. 30. janúar
1979, sonur hennar
er Davíð Örn, f. 9.
desember 1998. 2)
Ingvar, f. 29. janúar
1958, var giftur
Kristínu Hjartar-
dóttur, f. 3. nóvem-
ber 1958. Þau skildu.
Börn þeirra eru: Andvana fædd
dóttir, 20. maí 1980, Ásgeir Guð-
jón, f. 15. júní 1981, Arnór Ingi, f.
30. maí 1985 og Sandra Ósk, f. 2.
september 1988. Sonur Ingvars
og Sigríðar Valdimarsdóttur er
Kristófer Ingi, f. 18. júlí 2000.
Árný útskrifaðist sem þroska-
þjálfi 1964. Hún starfaði á Kópa-
vogshæli, Lyngási og síðast á
Heyrnar- og talmeinastöð Ís-
lands.
Útför Árnýjar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Hugur minn leitar skýringa á
ótímabæru fráfalli elskulegrar vin-
konu og fyrrverandi tengdamóður
minnar Árnýja Kolbeinsdóttur eða
Öddu eins og hún var jafnan kölluð.
Hún andaðist í kjölfar bruna sem
varð á heimili hennar 20. febrúar sl.
Hún Adda mín var trú og trygg
sínum, það sýndi sig best þegar við
Ingi sonur hennar slitum samvistum.
Hún hélt sambandi við mig og
börnin mín af einskærri prýði, vissi
hún af einhverjum veikum á heim-
ilinu hringdi hún til að vita um heilsu-
farið næstu daga á eftir, þar til við-
komandi hafði öðlast bata.
Ekki lét hún sig vanta í afmælis-
veislur barnabarnanna og þegar þau
fermdust tók hún virkan þátt í því.
Þegar ég hóf búskap með Kjartani
og varð svo ófrísk af Lindu Sól var
eins og hún ætti von á barnabarni,
slík var eftirvæntingin. Já, hún var
partur af fjölskyldulífi okkar, þar átti
hún sinn sess, var bara Adda amma
allra barnana minna, það var öllum
ljóst. Já, hún fylgdist vel með upp-
vexti þeirra og framtíðarplönum.
Nú að leiðarlokum vil ég þakka
henni þau 29 ár sem við höfum
þekkst, þakka henni umhyggju henn-
ar og vináttu öll þessi ár. Ég stend
mig enn að því að vonast eftir símtali
og heyra rödd hennar á línunni, er
ekki allt gott að frétta, allir frískir,
gengur ekki vel hjá krökkunum?
Þú lést mig finna að ég væri einstök,
mitt í því vanabundna og hversdagslega.
Hvað sem gerist í lífi mínu veit ég að
ég er einhvers virði, vegna þín.
(Pam Brown.)
Guð blessi minningu Öddu minnar.
Hvíli hún í friði.
Saknaðarkveðja.
Kristín Hjartardóttir (Kidda.)
Æ, hvar ertu amma?
já ansaðu mér.
Ég er að gráta og leita að þér.
Fórstu út úr bænum,
eða fórstu út á hlað?
eða fórstu til Jesú í sælunnar stað?
(Höf. óþ.)
Elsku Adda amma.
Takk fyrir alla þína umhyggju og
hlýju í okkar garð. Takk fyrir að gefa
okkur af þér, við söknum þín.
Guð geymi þig og megi ljósið og
minning þin lifa.
Hinsta kveðja.
Þín ömmubörn.
Ásgeir Guðjón, Arnór Ingi,
Sandra Ósk og Linda Sól.
Óþarflega oft heyrir maður í frétt-
um fjölmiðla um slys ýmiskonar og
hugsar með sér, aumingja fólkið. Í
morgunfréttum föstudaginn 20. febr-
úar sl. var í fréttum að eldur hefði
komið upp í húsi í Kópavogi, og mað-
ur hugsaði, aumingja fólkið. Skömmu
seinna hringir síminn, eldur hafði
komið upp í húsi Öddu ömmu, eins og
hún var alltaf kölluð á mínu heimili.
Adda amma var sannarlega amma
fósturbarna minna og stóð vaktina í
þeim efnum af stakri prýði.
Það var alltaf hægt að sjá það fyr-
irfram hvenær hennar var vænst, á
afmælisdögum barnanna var það
ávallt Adda amma sem bankaði fyrst
allra, með glaðning fyrir afmælis-
barn dagsins.
Svo eftir að Linda Sól dóttir okkar
Kristínar fæddist, þá fjölgaði bara
heimsóknum Öddu ömmu.
Já, við kveðjum í dag konu ein-
staka sem vildi öllum vel, konu sem
ég vildi að fengið hefði meiri tíma og
tækifæri til að blómstra sem hún
sjálf.
Það var ýmislegt sem fór
ekki eins og best
verður kosið á, þó
vissulega fenni yfir flest
miður gott.
En við eigum mun fleirri þó,
ljúfar minningar, um góðu stundirnar.
(Stefán Hilmarsson.)
Blessuð sé minning um konu góða.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Kjartan Pálmarsson.
ÁRNÝ
KOLBEINSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um
Árnýju Kolbeinsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli minn-
ingargreina