Morgunblaðið - 04.04.2004, Side 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 4. APRÍL 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigríður Ólafs-dóttir húsmóðir
fæddist 4. ágúst
1911. Hún lést á Elli-
og hjúkrunarheim-
ilinu Grund 23. mars
síðastliðinn. Sigríður
fæddist á Landamót-
um í Vestmannaeyj-
um, dóttir hjónanna
Geirlaugar Sigurðar-
dóttur, f. 1891, d.
1963, og Ólafs Jóns-
sonar sjómanns, f.
1883, d. 1916. Bræð-
ur hennar voru þeir
Guðjón Ólafsson, f.
1915, d. 1992, og Ólafur J. Er-
lendsson, f. 1918, d. 1974. Sigríður
giftist árið 1931 Sigursteini R.
Árnasyni trésmíðameistara, f.
19.12. 1905, d. 30.7. 1998. Þau
eignuðust tvær dætur, þaær eru:
l) Áslaug, f. 25.9. 1932. Maki
Sverrir Sch. Thorsteinsson jarð-
fræðingur, f. 18.6.
1928. Þau skildu.
Börn þeirra: a) Þor-
steinn tannlæknir, f.
18.5. 1952, b) Bryn-
hildur sálfræðingur,
f. 2.1. 1954, og c)
Árni læknir, f. 16.4.
1962. 2) Margrét
Ósk, f. 5.3. 1945.
Maki Kristján Egils-
son flugstjóri, f.
31.12. 1942. Börn
þeirra: a) Anna Sig-
ríður viðskiptafræð-
ingur, f. 20.9. 1967,
og b) Ásta lögfræð-
ingur, f. 21.5. 1971. Barnabarna-
börn eru orðin 11.
Eftir að Sigríður flutti til
Reykjavíkur bjó hún lengst af á
Hringbraut 61 ásamt manni sín-
um.
Útför Sigríðar fór fram í kyrr-
þey miðvikudaginn 31. mars.
Elsku amma mín.
Alla tíð varst þú þakklát. Þakklát
fyrir að eiga okkur öll og fyrir að fá
að lifa og fylgjast með okkur. Það var
í raun það eina sem þú baðst um og
virtist skipta þig máli. Annað, svo
sem veraldleg gæði, voru í þínum
huga einskis verð nema til þess að
veita þau öðrum. Þú og afi unnuð
ötullega í mun fleiri ár en flestir fá að
njóta en afrakstur þess fór ekki í að
endurbæta heimili ykkar, skipta út
gamla bílnum, hressa upp á fata-
skápinn eða snæða sælkeramáltíðir.
Nei, allt ykkar sparifé fór í okkur,
börn og barnabörn. Og það var eins
með ást þína og umhyggju, amma
mín, hana fengum við alla, ómælda
og skilyrðislausa. Í þínum augum
vorum við öll fullkomin, hvert og eitt
okkar. Ást þín horfði fram hjá smá-
vægilegum göllum og yfirsjónum,
rétt eins og breyskleiki væri ómiss-
andi hluti styrkleika.
Ég og börnin mín höfum verið
heppin. Við bjuggum um tíma í hús-
inu með ykkur og fengum notið mik-
illar návistar við ykkur. Sá tími held
ég hafi gert börnunum mínum óend-
anlega gott. Eina list kunni amma
betur en flestir sem ég þekki, hún
kunni að njóta líðandi stundar. Það
sást best þegar óvænta gesti bar að
garði. Þótt hún væri í miðju kafi við
eitthvert verk þá söðlaði hún um á
svipstundu og stökk til að sinna gest-
komandi. Mér eru minnisstæðar
setningar eins og „Hva, ég held það
geti beðið!“ þegar amma henti til
hliðar saumaskapnum eða kippti
straujárninu úr sambandi til að fara
að finna til kaffi og með því. Þessi
snöggu viðbrögð áttu ekki rætur í
hefðbundinni gestrisni heldur ein-
skærri ánægju við að fá fólk í heim-
sókn.
Í sumum málefnum tók amma
enga áhættu. Öll sú áþreifanlega um-
hyggja sem hún sýndi okkur krökk-
unum virtist ekki nægja. Til að
tryggja velferð okkar bætti hún um
betur og bað fyrir okkur öllum á degi
hverjum. Stundum hugsaði ég með
mér að það væri nú líklega heilmikil
romsa og tæki hana drjúga stund.
Aldrei talaði amma um fyrirbænirn-
ar sem langa romsu heldur sjálfsagð-
an hlut. Ég held mér sé óhætt að
segja að líklega hefur amma verið í
nokkuð góðu sambandi við máttar-
völdin því þokkalega hefur okkur
gengið og gatan nokkuð greiðfær.
Núna, þegar þú ert farin, amma,
hver á þá að biðja fyrir okkur?
Heyrðu annars, það var einmitt það
sem þú kenndir okkur öllum, að biðja
bænir.
Takk fyrir það og takk fyrir allt.
Brynhildur og börn.
Elsku amma mín lést fyrir rúmri
viku. Hugurinn reikar aftur í tímann
og minningarnar um ömmu streyma
fram. Oftast nær kalla þær fram bros
því amma var svo skemmtileg. Hún
spilaði stórt hlutverk í mínu lífi, var
einn af föstu punktunum í tilverunni.
Amma á Hring. Hjá henni gat maður
alltaf gengið að ást, alúð, hlýju, vin-
áttu, gleði og skemmtun. Hún hafði
alltaf nægan tíma og með uppátækj-
um sínum lét hún manni líða eins og
maður væri efstur í huga hennar öll-
um stundum. Þegar ég var í próf-
lestri færði hún mér ís og vínber, bað
fyrir mér fyrir hvert einasta próf.
Þegar ég lá á sjúkrahúsi lítil stúlka
braut hún allar reglur um heimsókn-
artíma til að vera hjá mér þegar ég
sofnaði á kvöldin. Þegar ég kom heim
með Kristján Eld nýfæddan tók hún
hann á hverjum morgni til að ég gæti
hvílt mig eftir vökunætur. Ef við
kíktum óvænt í heimsókn var ætíð
eins og hún hefði setið og beðið eftir
okkur því hún átti undantekninga-
laust nýbakaða ömmuköku eða ann-
að góðgæti. Alltaf ánægð að sjá okk-
ur og hafði alltaf svigrúm til að dekra
við okkur. Hvenær sem var og hvar
sem var. Undir lokin var amma söm
við sig. Alsæl þegar litla herbergið
hennar á Grund fylltist af fólki.
Mér finnst ég sérstaklega heppin
að hafa átt ömmu á Hring og ég vona
að ég og litla fjölskyldan mín hafi
getað veitt henni gleði. Börnin eiga
ljúfar minningar um langömmu og
þá sérstaklega Kristján Eldur sem
naut einstaks atlætis. Fyrir hann
gerði gamla konan allt mögulegt og
ómögulegt. Eva litla fékk ekki mik-
inn tíma til að kynnast ömmu, enda
bara rétt rúmlega eins árs þegar
kallið kom. Okkar síðustu samveru-
stundir með ömmu voru þó í afmæli
litlunnar þann 13. mars síðastliðinn.
Þá var amma hjá okkur, hress og kát
að vanda – ánægð í faðmi fjölskyld-
unnar.
Amma mín var einstök kona, ein-
stök fyrirmynd okkur sem áttum
hana að. Ég sakna hennar sárt.
Ásta.
Minningarnar um Sillu mína eru
hlýjar og góðar.
Ég kynntist henni fyrst, þegar ég
sjö ára gömul tók að venja komur
mínar á heimili Möggu vinkonu
minnar.
Silla og Steini maðurinn hennar
gáfu mér ómetanlega gjöf. Þau tóku
mér eins og einum úr fjölskyldunni,
leyfðu mér að vera á heimilinu eins
og ég vildi og taka þátt í fjölskyldulífi
þeirra. Faðir minn var með Parkin-
son veiki sem óneitanlega setti sinn
svip á heimili mitt.
Heima hjá Möggu var gestkvæmt
og oft glatt á hjalla. Þegar fjölskyld-
an fór í sunnudagsbíltúra var mér
boðið með. Á gamlárskvöld var farið
niður á höfn til að skoða jólaljósin á
skipunum og síðan var ekið að gömlu
slökkviliðsstöðinni við Tjörnina. Þá
var bílunum ekið út og þeir þeyttu
hornin til að fagna nýju ári. Síðan var
farið heim og spilað púkk upp á eins-
eyringa. Ferðir voru einnig farnar til
Þingvalla og fleiri staða.
Silla var ákaflega myndarleg hús-
móðir. Heimilið var fallegt og það var
alltaf til kaka með kaffinu. Uppi á
hillu í fatakompunni leyndist Mach-
intosh dós sem hún gladdi okkur oft
með mola úr.
Sillu féll aldrei verk úr hendi. Hún
saumaði mikið og prjónaði. Nutu
ýmsir góðs af myndarskap hennar.
Þar á meðal ég. Þar sem alltaf var
verið að vinna eitthvað í höndunum á
heimilinu gat ég ekki verið þekkt fyr-
ir að sitja þar auðum höndum Það
lýsir því vel hversu hjartahlý og
hjálpsöm hún var að hún saumaði fal-
lega kjóla handa mér og einnig saum-
aði hún sparikjól handa bekkjarsyst-
ur okkar sem lítið átti og sendi okkur
Möggu með hann til hennar. Hún lét
sér einnig annt um þá sem einmana
voru og sjúkir. Hún bar hag fjöl-
skyldunnar ávallt fyrir brjósti og
vildi alls staðar leggja hönd á plóg-
inn. Barnabörnum sínum kenndi hún
að lesa.
Þau fóru í skóla til ömmu Sillu og
var þar ekki í kot vísað.
Þau hjónin Silla og Steini voru
samhent og hugsuðu vel um alla
hluti. Garðurinn var þar engin und-
antekning. Ég smitaðist af áhuga
þeirra og fór að hugsa um garðinn
heima. Silla sáði fyrir og kom til sum-
arblómum á meðan heilsan leyfði.
Hún hafði áhuga á lækningamætti ís-
lenskra jurta og týndi ýmsar jurtir
og sauð seyði sem gerðu henni gott.
Eftir fráfall Steina hrakaði heilsu
hennar smám saman þangað til ekki
þótti rétt að hún byggi ein.
Flutti hún þá á Elli- og hjúkrunar-
heimilið Grund.
Elskuleg kona hefur kvatt.
Ég þakka fyrir mig og mína.
Guð blessi Sillu mína og leiði hana
á æðri vegum.
Innilegar samúðarkveðjur sendi
ég og fjölskylda mín ástvinum henn-
ar.
Ása Kristín Oddsdóttir.
SIGRÍÐUR
ÓLAFSDÓTTIR
Móðir okkar og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR
frá Landamótum,
Vestmannaeyjum,
til heimilis á Hringbraut 50,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 23. mars.
Jarðarförin hefur farið fram.
Áslaug Sigursteinsdóttir,
Margrét Ósk Sigursteinsdóttir, Kristján Egilsson
og fjölskyldur.
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
GERÐUR SIGFÚSDÓTTIR,
Austurbergi 34,
Reykjavík,
er látin.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug. Sérstakar þakkir til starfsfólks
krabbameinsdeildar Landspítalans og líknardeildarinnar í Kópavogi.
Karl Sesar Sigmundsson,
Gunnrún Gunnarsdóttir, Friðrik M. Friðriksson,
Sveinbjörg Sigurðardóttir, Magnús G. Helgason
og barnabörn.
Kæru vinir nær og fjær!
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför konunnar minnar,
MAGNEU KRISTÍNAR
FRIÐBJÖRNSDÓTTUR
frá Vopnafirði,
Háteigsvegi 13,
Reykjavík.
Daníel Gunnar Sigurðsson.
Móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
STELLA LYDIA NIELSEN,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
þriðjudaginn 23. mars sl.
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk í Sunnuhlíð fyrir
góða umönnun.
Dolly Nielsen, Pétur Sveinsson,
Stella Leifsdóttir, Davíð Ingibjartsson,
Snorri Jónsson,
Aðalheiður, Berglind
og Ingibjartur Davíðsbörn.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
RAGNHEIÐUR JÓNSDÓTTIR,
(Deddna í Dal),
er látin.
Útförin verður gerð frá Garðakirkju á Álftanesi
þriðjudaginn 6. apríl. kl. 10.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ólafur Vigfússon.
Ástkæra eiginkona mín og amma,
KARLOTTA ÓSK ÓSKARSDÓTTIR,
andaðist á heimili sínu aðfaranótt laugardags-
ins 27. mars.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Öllum aðstandendum okkar og vinum er hér
með flutt hjartanlegt þakklæti fyrir allan veittan
stuðning og hjálp.
Algóður Guð blessi ykkur öll og styrki.
Hilmar Steinþórsson og barnabörn.
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is