Morgunblaðið - 18.07.2004, Síða 36

MINNINGAR
36 SUNNUDAGUR 18. JÚLÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu vegna andláts og
útfarar elskulegs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
KJARTANS MAGNÚSSONAR
bifreiðastjóra,
Hagamel 32,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til Strætókórsins.
Hallfríður Skúladóttir,
Auðunn Kjartansson, Inga Dóra Kristjánsdóttir,
Margrét Kjartansdóttir, Þröstur Sívertsen
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
LÁRU INGU LÁRUSDÓTTUR,
Bergstaðastræti 28,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks göngudeildar
krabbameinslækninga á Landspítalanum,
hjúkrunarfræðinga í Karítas og líknardeildar í Kópavogi.
Guð blessi ykkur öll.
Sævar Þór Sigurgeirsson, Unnur Magnúsdóttir,
Hafdís Sigurgeirsdóttir, Sigmundur Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýhug vegna andláts og
útfarar elskulegs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
VILHJÁLMS ÞORSTEINSSONAR,
fyrrv. bónda frá Kambshóli,
Skagabraut 33,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks gjörgæsludeildar E6, Landspítala Fossvogi.
Ingibjörg Ólafsdóttir,
Pétur Óðinsson, Laufey Skúladóttir,
Þorsteinn Vilhjálmsson, Ingibjörg E. Sigurðardóttir,
Hallfreður Vilhjálmsson, Kristný Vilmundardóttir,
Hugrún Fanney Vilhjálmsdóttir, Eyþór Arnórsson,
Jóhanna Sigríður Vilhjálmsdóttir, Ólafur Haukur Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SOFFÍU INGIBJARGAR ÁSGEIRSDÓTTUR,
Hjallaseli 55,
Reykjavík.
Hrefna Hjálmarsdóttir, Ingólfur Ármannsson,
Hólmfríður Guðmundsdóttir, Erlingur Helgason,
Guðný Maren Hjálmarsdóttir, Burkni Dónaldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir samúð, hlýjar kveðjur og
vináttu við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
bróður,
EINARS EIRÍKSSONAR,
Miklholtshelli,
Hraungerðishreppi.
Sérstakar þakkir til Sigurðar Böðvarssonar
læknis og starfsfólks deildar 11E Landspítalanum við Hringbraut.
Guðrún Guðmundsdóttir,
Jónína Einarsdóttir, Gísli Hauksson,
Eiríkur Einarsson, Eva Einarsson,
Guðmundur Einarsson,
Már Einarsson, Ingibjörg Ágústsdóttir,
Margrét Einarsdóttir, Sigurður Þ. Ástráðsson,
Gunnar Einarsson, Christine Devolder,
Bjarni Einarsson, Kolbrún I. Hoffritz,
Bjarni Eiríksson
og afabörn.
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
www.mosaik.is
LEGSTEINAR
sendum myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4 - sími: 587 1960
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
www.englasteinar.is
✝ Ragnhildur Pét-ursdóttir fæddist
í Bröttuhlíð í Eski-
firði 18. ágúst 1922.
Hún lést í Reykjavík
1. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Pétur
Pálsson og Þórunn
Benediktsdóttir.
Hún var næstelst
fjögurra systkina.
Hin voru Guðlaug,
Guðbjörg og Bene-
dikt. Guðlaug lifir
systkini sín.
Ragnhildur var
gift Einari Hagalínssyni, húsa-
smíðameistara, d. 2.9. 1977. Börn
þeirra eru þrjú: 1) Lísa, gift
Gunnbirni Berndsen. Börn þeirra
eru Knútur og Guðrún. 2) Lárus,
húsasmíðameistri, sambýliskona
Hrafnhildur Waage.
Hann á þrjá syni,
Stefán, Einar og
Lárus með fyrri
konu sinni, Láru
Kristinsdóttur. Þau
slitu samvistir. 3)
Pétur, lærður hús-
gagnasmiður, en
hefur lengi rekið
verslunina að Ála-
fossi í Mosfellsbæ
ásamt eiginkonu
sinni, Elsu Hákonar-
dóttur. Börn þeirra
eru Orri, Hákon og
Ragnhildur. Lang-
ömmubarnið er eitt, Kolbrún
Lára, dóttir Stefáns og sambýlis-
konu hans, Ragnheiðar Ástu Jó-
hannsdóttur.
Útför Ragnhildar var gerð í
kyrrþey.
Hinn 6. júlí sl. kvöddum við
Ragnhildi móðursystur. Athöfnin
fór fram í kyrrþey. Hún hafði lagt
það fyrir. Vildi ekki neitt umstang
í kringum sjálfa sig. Hún var lögð
til hinstu hvílu hjá manninum sín-
um honum Einari. Hvílustaður
þeirra stendur hátt, í fallegum
garði við Lágafellskirkju. Þaðan er
útsýni yfir Hlíðartúnið í Mos-
fellsbæ, þar sem þau áttu heimili,
þegar Einar, blessaður, var skjótt
af heimi kallaður, langt um aldur
fram. Féll niður af vinnupalli, þar
sem hann var við vinnu sína, smíð-
arnar. Hann varð aðeins 52 ára.
Þannig var endi bundinn á það
góða líf, sem þau áttu saman.
Núna eru liðin 30 ár og Ragga var
lögð til hvílu við hlið mannsins síns
á afmælisdeginum hans, hinn 6.
júlí. Það passaði einkar vel við.
Þau voru svo samhent og góð hjón.
Byrjuðu eins og gengur með ungt
fólk, með tvær hendur tómar og
settust að í litlu bakhúsi við
Freyjugötu. Síðan byggðu þau
íbúð á Hjarðarhaganum og loks
eignuðust þau fallegt hús í Mos-
fellsbænum.
Á kveðjustundu staldrar maður
við og lætur hugann reika til
gömlu daganna. Þegar ég var
krakki og átti heima í Tungu, þá
komu þau Ragga og Einar að
heimsækja okkur með Lísu og
Lalla og Pétur var rétt ófæddur.
Við fórum í ferð upp í Hallorms-
stað og áttum góðan dag saman í
sólskinsveðri, sátum í skógarrjóðri
og nutum ilmsins frá birkitrjánum
á meðan við borðuðum nestið okk-
ar. Það voru teknar myndir, sem
nú eru orðnar dýrmætar í þágu
minninganna. Þarna voru Ragga
og Einar, ung og hamingjusöm,
kát og hláturmild og lífið brosti við
þeim. Ég gleymi því heldur aldrei,
þegar ég ung að árum, sjö til átta
ára, fór til Reykjavíkur með
mömmu. Við sigldum með Esjunni.
Það var mikil ævintýraferð. Mikil
tilbreyting fyrir sveitastelpuna.
Við gistum hjá Röggu í litla bak-
húsinu. Sniðugt lítið ævintýra-
heimili, snoturt og heimilislegt.
Lalli frændi minn og nágranna-
stelpan fóru með mig á „róló“, sem
var efst uppi á Freyjugötunni og í
þessari Reykjavíkurferð fékk ég í
fyrsta skipti ís úr vél. Mér finnst
ég aldrei hafa fengið slíkan ís fyrr
né síðar. Rigningin í Reykjavík
var líka ofboðsleg, man ég, og þá
var keypt regnhlíf í Regnhlífabúð-
inni. Þetta var ógleymanleg ferð
og gaman að gista hjá Röggu og
fjölskyldu.
Bestu minningar mínar tengdar
Röggu eru þó bundnar jólunum.
Ragga sendi okkur alltaf pakka
um jólin. Og ég man hvað eft-
irvæntingin var mikil og tilhlökk-
unin. Ég man eftir einstaklega
sérstæðum og fallegum eggjabik-
urum, sem við Ásta fengum. Það
voru gíraffar, sem maður gat bæði
puntað með, borðað eggin úr og
leikið sér með þess á milli. Ein jól-
in fengum við dúkkulísur. Það var
eitthvað, sem við höfðum lengi
þráð að eignast. Og mikið lékum
við okkur að þeim. Þannig gæddi
Ragga jólin okkar meiri tilhlökkun
og meiri gleði, og ég efast um að
hún hafi nokkurn tíma gert sér
grein fyrir, hve mikla þýðingu
þetta hafði fyrir okkur.
Við Þórunn systir mín áttum at-
hvarf hjá Röggu móðursystur og
Einari seinna meir, á ferðum okk-
ar á milli Reyðarfjarðar, Reykja-
víkur og Bifrastar. Eftir að þau
fluttu á Hjarðarhagann og síðar í
Hlíðartúnið. Þegar Þórunn systir
veiktist, á meðan hún var við nám
á Bifröst og þurfti að fara á spít-
ala, þá var Ragga henni stoð og
stytta, kom í heimsókn á spítalann
og fólk hélt, sagði Þórunn, að þessi
fallega móðusystir mín væri systir
mín, svo ungleg og smart til fara.
Oft komum við í heimsókn á
Hjarðarhagann og var okkur æv-
inlega vel tekið. Ég minnist einnig
góðra stunda niðri í stofunni í
Hlíðartúninu og hvað þar var nota-
legt.
Ragga helgaði sig vinnunni,
börnum sínum og barnabörum eft-
ir að hún missti Einar. Hún gat
endalaust talað um barnabörnin og
sagt frá hvað þau höfðu afrekað.
Hún var svo heppin að hafa flest
þeirra nálægt sér, því synirnir
bjuggu í næsta nágrenni í Mos-
fellsbænum.
Ég get ekki sleppt því að minn-
ast á það, að frænka mín var mjög
fín með sig. Alltaf vel snyrt og fal-
leg. Hún hafði svolítið sérstakan
en fallegan málróm og hlátur, sem
ekki gleymist. Ég sá hana aldrei
öðru vísi en alveg elegant og hún
gleymdi aldrei að dást að manni ef
maður hafði eignast eitthvað nýtt
og þokkalegt til fata. Henni var
snyrtimennskan í blóð borin, enda
var heimili hennar í senn hreint,
smekklegt og um leið hlýlegt.
Á seinni árum hafa samskiptin
okkar á milli minnkað. Ég bjó úti á
landi. Þórunn systir mín í Am-
eríku. Nokkrum sinnum hittumst
við á heimili mömmu, t.d. þegar
hún hélt upp á merkisafmæli og
systurnar þrjár voru þar saman
komnar og þegar Þórunn kom
heim og hélt upp á sitt 50 ára af-
mæli. Þá var margt um manninn
og mikið gaman. Núna, þegar ég
var komin á höfuðborgarsvæðið,
stóð til að fara að endurnýja göm-
ul kynni, heimsækja frænku, rifja
upp gamla daga. En þá var tíminn
orðinn naumur því frænka mín var
orðin mikið veik. Við mamma og
Ásta heimsóttum hana á spítalann
og fengum síðustu tækifærin til að
njóta samvista við hana. Ragga
var aldrei að vorkenna sjálfri sér
og tók því sem að höndum bar af
einstöku hugrekki og rósemi. Hún
var tilbúin að kveðja þennan heim,
hlakkaði til endurfundanna við
manninn sinn og hina gömlu sam-
ferðafélagana, fjölskyldu og vini.
Síðasta minning mín um hana var
þegar hún veifaði á eftir okkur og
sendi okkur fingurkoss að skilnaði.
Guð blessi minningu þína,
Ragga mín.
Ég sendi börnum þínum og
þeirra fjölskyldum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Vilborg.
RAGNHILDUR
PÉTURSDÓTTIR