Morgunblaðið - 05.10.2004, Blaðsíða 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. OKTÓBER 2004 31
MINNINGAR
náði Hitaveitan aðeins til hluta
Reykjavíkur en í lok þess til borg-
arinnar allrar og nágrannabyggðar
hennar og hafin var virkjun háhit-
ans á Nesjavöllum. Margs konar
nýjungar í tækni og rannsóknum
voru innleiddar á þessu tímabili.
Sérstaklega ber að geta notkunar
djúpdæla í heitavatnsholum og þró-
unar á teflon-legum í þeim, sem var
nýjung og Jóhannes var frum-
kvöðull að. Stjórnunarstarf Jóhann-
esar hjá Hitaveitunni einkenndist af
víðfeðmri faglegri þekkingu, frum-
kvæði og fyrirhyggju, en einnig af
jarðbundinni varkárni og sveigjan-
legri stefnufestu. Jóhannes tók virk-
an þátt í framvindu jarðhitamála og
orkumála almennt, hérlendis og á al-
þjóðavettvangi, og var meðal annars
ráðgjafi Sameinuðu þjóðanna um
jarðhitanýtingu í Kína og Tyrklandi.
Þáverandi Orkustofnun (sem nú
heitir Orkustofnun og Íslenskar
orkurannsóknir) veitti Hitaveitu
Reykjavíkur margháttaða þjónustu
á stjórnunardögum Jóhannesar. Má
segja, að sumir starfsmenn Orku-
stofnunar hafi verið í aðalstarfi í
þjónustu Hitaveitunnar um árabil.
Þau samskipti voru ávallt til fyrir-
myndar, fagleg og hreinskiptin, og
minnast starfsmenn Orkustofnunar
og Íslenskra orkurannsókna Jó-
hannesar með þakklæti, hlýhug og
virðingu. Jóhannes fylgdist vel með
jarðhitamálum, eftir að hann lét af
störfum, og ritaði ýmislegt um þau
efni. Að verðleikum voru störf Jó-
hannesar mikils metin og var hann
kjörinn fyrsti heiðursfélagi Jarð-
hitafélags Íslands. Jóhannes var
einnig heiðraður af öðrum fagsam-
tökum á þessum vettvangi, eins og
bandaríska Jarðhitafélaginu, Verk-
fræðingafélagi Íslands og Lagna-
félagi Íslands. Ekki mun ofmælt, að
Jóhannes Zoëga hafi verið einn
helsti frumkvöðull og forgöngumað-
ur íslenskra jarðhitamála um ára-
tugaskeið. Slíkra manna er ljúft að
minnast og undir því merki er þessi
hinsta kveðja Orkustofnunar og Ís-
lenskra orkurannsókna til Jóhann-
esar Zoëga, með þökk og djúpri
virðingu fyrir störf hans og sam-
skipti öll.
Þorkell Helgason,
orkumálastjóri,
Ólafur G. Flóvenz,
forstjóri Íslenskra orku-
rannsókna.
Ágæti nágranni. Mér var brugðið
þegar ég fletti blöðunum við heim-
komu úr ferðalagi hinn 2. október og
sá að þú varst fluttur úr hverfinu.
Frá því að ég man eftir mér varst þú
nágranninn sem ég bar óendanlega
virðingu fyrir. Þú bjóst í húsinu fyr-
ir ofan húsið sem ég bjó í, fyrst sem
krakki og lék mér með krökkunum
þínum og líka síðar eftir að ég stofn-
aði fjölskyldu og samanlagt varð
þessi tími 52 ár sem við vorum
grannar. Alltaf þegar leiðir okkar
lágu saman tókstu mig tali sem ég
hafði mikla ánægju af. Á þessu ári
hafði liðið langur tími frá því að við
höfðum rekist hvor á annan, en mér
er minnisstætt þegar við hittumst
síðast í sumar við jarðarför Ragn-
heiðar Brynjólfsdóttir og ég fékk
tækifæri til að heilsa upp á þig þar
sem við gengum frá kirkjunni.
Þegar þú hvarfst héðan var ég að
skoða Berlín, þar sem þú starfaðir
um tíma og þá var ég einmitt að
leiða hugann að því hverja ég þekkti
sem höfðu starfað þar og kom þá
nafnið þitt upp og minntist ég þess
þegar pabbi fræddi mig um hæfi-
leika þína sem verkfræðings og ekki
minnkaði álitið þegar hann sagði
mér frá því að þú hefðir verið að
vinna við hönnun á flugvélahreyflum
en ég eins og aðrir strákar á þessum
tíma bar óendanlega virðingu fyrir
þeim sem komu nálægt flugvélum
og hvað þá þegar þeir gátu teiknað
þær.
Kæri nágranni, ég vona að nýi
staðurinn þinn sé jafnvinalegur og
fallegur og það umhverfi sem þú
skapaðir í kringum þig í Laugarásn-
um með nærveru þinni.
Börnum þínum, tengdabörnum og
öðrum ættingjum sendi ég innilegar
samúðarkveðjur.
Þinn nágranni,
Eiríkur.
Skjótt hefur sól brugð-
ið sumri,
því séð hef ég fljúga
fannhvíta svaninn úr sveitum
til sóllanda fegri;
sofinn er nú söngurinn ljúfi
í svölum fjalladölum,
grátþögull harmafugl hnípir
á húsgafli hvurjum.
(J.H.)
Nú er birkið í Úthlíðarhrauninu
að fella laufið og blóm og grös að
sölna. Þó að árvisst sé er líkt og
það gerist nú í kveðjuskyni við
húsfreyjuna á bænum, sem lést eft-
ir stranga og erfiða baráttu við ill-
vígan sjúkdóm.
Ég kynntist Ágústu í Úthlíð fyr-
ir 20 árum þegar ég fór að venja
komur mínar þangað í fylgd elstu
dótturinnar. Hún tók mér þá og æ
síðan fagnandi og einlægt með
gleðisvip. Það var líka hennar meg-
ineinkenni hversu jafnlynd hún var
og geðgóð og jafnan stutt í glaðlegt
bros eða glettinn hlátur. Hún hafði
jákvæð áhrif á umhverfi sitt með
sínu rólega góðlega yfirbragði og
manngæsku enda sóttust barna-
börnin ekki síst eftir að vera í ná-
vist hennar. Þá sjaldan hún þurfti
að hækka raustina eða auka
áherslu orða sinna var tekið eftir
því sem hún sagði því hún var
skynsöm og ákveðin kona. Mér er
sagt að þeim hafi svipað saman um
marga mannkosti tengdamæðgun-
um í Úthlíð, Jónínu og Ágústu,
enda mun hafa farið sérstaklega
vel á með þeim.
ÁGÚSTA MARGRÉT
ÓLAFSDÓTTIR
✝ Ágústa MargrétÓlafsdóttir
fæddist í Hjálmholti
í Hraungerðis-
hreppi 6. nóvember
1937. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
aðfaranótt 20. sept-
ember síðastliðins
og var jarðsungin
frá Skálholtskirkju
2. október.
Fólk var hennar
áhugamál og hún hugði
vel að sínum og fylgd-
ist með hvernig þeim
vegnaði. Hún var ein-
lægt jákvæð og hvetj-
andi og var ævinlega
til staðar, jafnvel þó að
höf og lönd skildi að.
Sú umhyggja náði
einnig til nágranna og
stórs hóps vina og
kunningja. Oft hefur
stórfjölskyldunni eða
öðrum vinahópum ver-
ið hóað saman til
mannfagnaðar í Úthlíð.
Grunar mig að Ágústa hafi oftar en
ekki haft frumkvæðið að því og
lagði hún sitt af mörkum svo vel
mætti takast. Hún naut sín vel á
slíkum samkomum, í glaðværum
samræðum eða hressilegum söng,
sem jafnan hefur fylgt mannamót-
um í Biskupstungum. Hún lagði sig
sérstaklega eftir að þekkja ættir
fólks og kunna á því skil. Því vék
umræðunni oft að frásögnum af
fólki og atburðum frá liðnum tíma,
enda hangir nútíðin saman á fortíð-
inni. Oft var flett upp í ættfræði-
bók til að kanna málið og spunnust
þá nýjar frásagnir og vangaveltur
um liðna atburði.
Og nú er ævi Ágústu í Úthlíð lið-
in og hún horfin inn í eilífðina. Frá
minningu hennar stafar hlýju og
gleði sem eftirlifendur munu orna
sér við.
Ólafur Sigurgeirsson.
Leiðir okkar
Siggu, eins og hún
alltaf var kölluð, lágu
saman á vinnustað
þegar við vorum
ungar að árum. Við komum hvor
úr sínum landshluta, Sigga mín að
vestan og ég að norðan. Með okk-
ur tókst góð vinátta sem staðið
hefur síðan. Þetta voru góð ár. Við
áttum margt sameiginlegt, ekki
síst þegar talið barst að þeim sem
ekki voru ættaðir úr Reykjavík. Þá
stóðum við þétt saman. Við töldum
líka að veðrið í okkar heimabyggð-
um væri mun betra en í Reykjavík.
Við höfðum mjög gaman af að
dansa og brugðum okkur stundum
í Breiðfirðingabúð á gömlu dans-
ana. Þar var mikið fjör. Sigga bjó
á þessum árum með móður sinni,
Hjördísi, á Laufásvegi 38. Hjördís
var mikil sómakona og bar hag
dóttur sinnar mjög fyrir brjósti og
voru nokkuð ákveðnar reglur um
hvenær ætti að koma heim ef við
fórum á ball. Ef ballið var búið
klukkan eitt, átti Sigga að vera
komin heim klukkan hálftvö.
Þetta þótti okkur nokkuð
strangt en þessu varð ekki breytt,
SIGRÍÐUR
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Sigríður Sig-urðardóttir
fæddist í Súðavík
21. júlí 1937. Hún
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 21.
september síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Grafarvogskirkju 1.
október.
eða mjög lítið. Það
voru mörg sporin sem
við áttum milli Lauf-
ásvegar 38 og Grund-
arstígs 15 og marga
máltíðina snæddi ég
með þeim mæðgum.
Sigga kynntist yndis-
legum manni Eyjólfi
Jónssyni. Þau gengu í
hjónaband og eignuð-
ust þrjú mannvænleg
börn sem öllum hefur
farnast vel í lífinu og
eru öll fjölskyldufólk.
Það var alltaf gott að
koma til Eyfa og
Siggu. Þau voru ekki bara hjón,
þau voru líka miklir félagar og
höfðu gaman af að ferðast saman
til annarra landa og voru búin að
fara víða. Nú síðustu árin fóru þau
til Kanarí á hverjum vetri. Var ég
svo heppin að fá að verða þeim
samferða til Kanarí síðastliðinn
vetur. Mig langar að þakka fyrir
þann yndislega tíma. Þau voru
góðir ferðafélagar og áttu mikinn
þátt í að lyfta mér upp úr dálitlum
öldudal. Fyrir þetta allt vil ég
þakka. Elsku Sigga mín, mér er
óljúft að kveðja þig en við erum
svo sjaldan spurð hvað við viljum.
Mér er þó ljúft að þakka fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum
saman og bið Guð að vera með
þér.
Elsku Eyfi, Dísa, Nonni, Anna
og fjölskyldur ykkar, Guð styrki
ykkur í þessari miklu sorg. Minn-
ingar um yndislega konu verða
ekki frá okkur teknar.
Guðbjörg.
S. 555 4477 • 555 4424
Erfisdrykkjur
Verð frá kr. 1.150
Móðir okkar,
MARGRÉT SVEINSDÓTTIR,
Samtúni,
Stöðvarfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Uppsölum á Fáskrúðs-
firði föstudaginn 1. október.
Hans Eiríksson,
Gréta Eiríksdóttir,
Þorgeir Eiríksson.
Elskuleg eiginkona mín, móðir og tengda-
móðir,
HAFDÍS ERLA EGGERTSDÓTTIR,
Þórðarsveig 1,
Reykjavík,
lést á Landspítala, Fossvogi, laugardaginn
2. október.
Valentínus Guðmundsson,
Katrín Valentínusdóttir,
Hrönn Valentínusdóttir,
Ingibjörg Valentínusdóttir,
Hafþór Valentínusson,
Valþór Valentínusson,
Garðar Valentínusson,
Smári Kristófersson,
makar og fjölskyldur þeirra.
Móðir okkar og tengdamóðir,
JÓHANNA JÓHANNSDÓTTIR,
Byggðavegi 99,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju mánu-
daginn 11. október kl. 13.30.
Róshildur Sigtryggsdóttir, Baldvin Jóhannes Bjarnason,
Margrét Sigtryggsdóttir, Jón Aðalsteinn Baldvinsson,
Sigríður Kristín Sigtryggsdóttir, Guðmundur Stefán Svanlaugsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓNA GUÐLAUG ÞORGEIRSDÓTTIR
frá Arnanúpi, Dýrafirði,
Stífluseli 4,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum Fossvogi laugar-
daginn 2. október.
Fyrir hönd aðstandenda,
Börn hinnar látnu.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÓLÖF KRISTÍN ÞORGEIRSDÓTTIR,
Hverfisgötu 59,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni laugardaginn
2. október.
Einar Bergmann Gústafsson, Anna Björnsdóttir,
Kristín Erla Gústafsdóttir, Þorgrímur H. Ísaksen,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn,
HJALTI ELÍASSON
rafvirkjameistari,
Kópavogi,
andaðist á Landspítalanum þann 3. október.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda.
Guðný M. Pálsdóttir.