Morgunblaðið - 05.10.2004, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. OKTÓBER 2004 33
MINNINGAR
✝ Bjarndís Jóns-dóttir fæddist í
Reykjavík 7. mars
1920. Hún lést á
heimili sínu 27. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jón Jónsson
fisksali í Reykjavík,
f. í Hrunakróki í
Hrunasókn í Árn.
13. júní 1879, d. 25.
maí 1950, og Júlíana
Björnsdóttir hús-
móðir, f. í Þjóðólfs-
haga í Holtum í
Rang., f. 19. júlí
1882, d. 14. nóvember 1974. Börn
Jóns og Júlíönu, auk Bjarndísar,
eru Sigurbjört, Jóhannes, Ingólf-
ur, Haraldur og Jón Júlíus. Har-
aldur lifir systkini sín.
Bjarndís giftist 6. júní 1942
Gunnari Sverri Guðmundssyni
bifreiðastjóra, f. 28. júní 1917, d.
21. júní 1963. Foreldrar hans
voru Guðmundur Jörgen Er-
lendsson trésmiður, f. á Innra-
hólmi í Innri-Akraneshreppi,
Borg. 21. ágúst 1888, d. 19. sept-
ember 1979, og Guðrún Elín
Finnbogadóttir húsmóðir, f. á Ísa-
firði 26. mars 1887, d. 21. október
1962. Börn Guðmundar og Guð-
rúnar eru, auk Gunnars Sverris,
20. maí 1943, d. 24. maí 1999.
Börn þeirra eru: Eiður, f. 29. jan-
úar 1969, kvæntur Þóreyju Gunn-
arsdóttur, dætur Sandra Sif og
Sólveig Birta. Sigrún, f. 15. jan-
úar 1972, gift Óla Viðari Andr-
éssyni, dætur Valdís Ósk og Katr-
ín Eva. Júlíana, f. 29. júní 1974,
gift Ólafi Kristjáni Jónssyni, börn
Jón Kristján og Unnur Margrét.
4) Jóhannes Jón, f. 6. maí 1950,
kvæntur Ásgerði Flosadóttur, f.
11. nóv. 1954. Börn þeirra eru:
Guðrún Eva, f. 26. sept. 1977,
maki Ingi Þór Rúnarsson, barn
Jóhannes Rúnar. Flosrún Vaka, f.
18. mars 1985. 5) Gunnar Björn, f.
14. júlí 1959, kvæntur Þorgerði
Þráinsdóttur, f. 20. mars 1961.
Börn þeirra eru: Þórhildur, f. 25.
febrúar 1991, og Ásgrímur, f. 12.
apríl 1995. 6) Helga, f. 1. ágúst
1961, gift Erni Sævari Rósin-
kranssyni, f. 28. nóv. 1958. Börn
þeirra eru Huginn, f. 22. mars
1982, og Hugrún Lind, f. 7. sept.
1990.
Bjarndís giftist 16. júní 1973
seinni manni sínum Kristni Guð-
jónssyni, fv. forstjóra, f. 8. apríl
1921. Foreldrar Kristins voru
Guðjón Kristinn Jónsson múrari,
f. 2. júní 1888, d. 26. des. 1957, og
Elín Eyjólfsdóttir, f. 22. janúar
1885, d. 7. sept. 1929. Kristinn á
þrjú börn með fyrri konu sinni,
Önnu Ágústsdóttur. Þau eru Sig-
rún, Jóhannes og Elín.
Bjarndís verður jarðsungin frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Helga Stella, látin,
Rósa Þórunn, lát-
in,Erlendur, Guðrún
Elínborg, látin Jón og
Finnbogi.
Bjarndís og Gunn-
ar Sverrir eignuðust
sex börn, þau eru: 1)
Sigurbjört Júlíana, f.
25. des. 1942, gift
Erni Sigurðssyni, f.
30. ágúst 1940. Börn
þeirra eru Sigrún
Margrét, f. 25. janúar
1964, maki Geir
Gunnarsson, börn
Sunna Dís og Filippía
Lind. Bjarndís, f. 30. sept.1965,
maki Ívar Árnason, dóttir Júlíana
Björt. Örn, f. 23. maí 1969, maki
Svanborg Sigurjónsdóttir, dætur
hans Ásta Jóhanna og Birna
María. Gunnar Þór, f. 1. mars
1971, d. 28. mars 1987. 2) Guðrún
Elín, f. 29. mars 1946, d. 31. des.
1997, var gift Erni Péturssyni, f.
16. apríl 1946. Börn þeirra eru:
Gunnar Sverrir, f. 27. sept. 1964,
Svala, f. 30. júlí 1966, börn Guð-
rún Arna, Leifur og Eva Rut,
Linda, f. 11. júní 1972, gift Peter
Harvey, börn Petra og Linda Pat-
ricia. Fríða, f. 28. júní 1973, dóttir
Bjarndís. 3) Unnur, f. 23. sept.
1947, var gift Baldri Heiðdal, f.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Börnin.
Það var fallegur, heiðríkur haust-
morgunn. Amma sat ferðbúin í
sófahorninu sínu með kaffibolla í
hendi og beið þess að fara upp í
sumarbústað með afa þegar kallið
kom og hún lagði þess í stað upp í
sína hinstu för, létt og ljúflega eins
og henni var lagið.
Kaffibollinn brotnaði ekki, því
sjaldan brýtur gæfumaður gler,
sagði afi.
Dísa taldi sig mikla gæfumann-
eskju í lífinu sem hefði átt ástríka
foreldra og bræður. Eignast tvo
eiginmenn, börn, stjúpbörn, tengda-
börn og fjölda afkomenda sem allir
voru góðir í hennar augum og hefðu
reynst henni vel, þótt okkur fynd-
ust nú oft gæðin aðallega vera
hennar megin.
Sérstaklega þegar við hrösuðum
á lífsins hálu braut og fannst við
ekkert sérlega góð, þá breytti það
engu fyrir henni.
Afi fór ekki varhluta af lofinu.
Hann var dásamaður í bak og fyrir,
bæði fyrir dugnað við matseld,
göngutúra og ekki síst fyrir umönn-
un hennar sjálfrar. Það þýddi lítið
fyrir hann að malda í móinn. Enda
þótti honum lofið gott, ekki síður en
okkur, og átti það svo sannarlega
skilið. Þau voru samstiga og sam-
stillt á lífsgöngunni á fjórða tug ára
og þótt amma mætti vart af afa sjá
var það einlæg ósk hennar að fá að
ljúka sinni göngu á undan honum.
Fyrri eiginmaður hennar hafði fall-
ið frá henni og sex börnum í blóma
lífsins og hún gat ekki hugsað sér
að verða ekkja í annað sinn. Þessa
ósk fékk hún uppfyllta og er það að-
standendum nú huggun á tíma
sorgar en um leið ljúfra minninga. Í
mildu hausthúminu heldur afi
áfram sinni lífsgöngu með dagleg-
um göngutúrum, sterkur og æðru-
laus.
Dísa var falleg og fínleg kona.
Glaðlynd og geðgóð. Alla tíð grann-
vaxin og nett, létt og lipur á fæti.
Snerist í kringum allt og alla, ekki
síst börnin sem dáðu hana. Alltaf
fyrri til að svara í símann og svífa
til dyra, enda fyrrverandi fimleika-
stjarna sem fór frægðarför til út-
landa á sínum yngri árum og varð
Norðurlandameistari með sínum
flokki. Það er því ekki erfitt að
ímynda sér hana sem engil, með
hvítt hárið og svo litla og létta að
gegnsæir vængir eins og á Dísu
ljósálfi myndu duga til að hefja
hana á loft. Vænghafið þyrfti ekki
að vera svo mikið. Rétt nægjanlegt
til að flögra á milli til að athuga
hvort við séum ekki öll jafngóð
ennþá og hún sagði okkur vera. Það
er engin hætta á því að hún leggist
í langferðir frá afa og fólkinu sínu
öllu.
Þegar okkar tími kemur tekur
amma fagnandi á móti okkur í dyra-
gættinni, eins og hennar var vandi.
Hún kvaddi okkur líka þar alltaf
svo vel og við erum þakklát fyrir
hvað hún fékk að fara fallega.
Við kveðjum hana með söknuði
og eftirsjá og innilegu þakklæti fyr-
ir hvað hún reyndist öllum vel. Afa
Kristni og afkomendum ömmu Dísu
vottum við samúð okkar. Megi
minning hennar lýsa okkur og færa
birtu og yl á erfiðum stundum lífs-
ins. Guð veri með ykkur.
Börn, tengdabörn og af-
komendur Kristins afa.
Í dag er til foldar borin vinur
minn og fyrrverandi tengdamóðir,
Bjarndís Jónsdóttir. Þakka ég for-
sjóninni af auðmýkt fyrir að hafa
kynnst þessari yndislegu konu. Þau
kynni hófust fyrir fjöldamörgum ár-
um er við Gurra dóttir hennar hóf-
um okkar samleið í lífinu, varla úr
æskuskónum komin. Þá bjó Dísa,
sem þá var orðin ekkja, með sex
börnum sínum á Laugarnesvegin-
um. Dísa tók mér vel og allt síðan
þá var samband okkar gott. Göf-
uglyndi hennar var jafnt eftir and-
lát Gurru 1997 sem áður. Göfug-
lyndi hennar og jákvæðni var
einstakt og reyndist mér vel. Aldrei
heyrði ég hana hallmæla nokkrum
né kvarta, heldur leitaði hún að
hinu jákvæða þótt stundum hefði
dregið í ský eins og gerir í lífinu.
Hún hafði sínar skoðanir á lífinu og
tilverunni í heyranda hljóði en ég
þykist viss um að aðrar skoðanir
átti hún aðeins með sjálfri sér. Það
þurfti lítið til að gleðja Dísu, sem
alltaf var í góðu skapi. „Maður má
vera þakklátur og ég hef verið
heppin,“ sagði hún jafnan. Þetta er
ekki flókið en lýsir viðhorfi þess-
arar konu, sem þó hafði upplifað
margt og borið veikindi mörg síð-
ustu árin. En hún átti einstakan eft-
irlifandi mann, Kristin, en þau
gengu í hjónaband fyrir um 30 ár-
um, árið 1973. Þau voru mjög sam-
rýnd hjón og notalegt að vera í ná-
vist þeirra. Um árabil ferðuðumst
við Gurra mikið með þeim hjónum,
bæði stutt og langt, og dvöldum oft
í Dísulundi við Hvítárbakka. Nú að-
eins fyrir mánuði vorum við Ása
sambýliskona mín með Dísu og
Kidda í vikutíma á Vopnafirði. Allt
er þetta ógleymanlegt og ljúft að
líta um öxl í minningunni.
Dísa bjó við ást og kærleik með
Kristni manni sínum. Umhyggja
hans við konu sína var einstæð og
fögur. Guð styrki hann nú á erfiðum
tímum. Blessuð sé minning Bjarnd-
ísar Jónsdóttur.
Örn Reynir Pétursson.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Elsku amma, blessuð sé minning
þín, hvíl þú í friði.
Eiður, Þórey og dætur.
BJARNDÍS
JÓNSDÓTTIR
„Sæl, Magga mín,
þetta er Sigga frænka
þín,“ voru alltaf fyrstu
orðin sem hún sagði
þegar hún hringdi í okkur hérna fyrir
norðan. Slík kynning var auðvitað
óþörf þar sem ég vissi alltaf um leið
og ég heyrði röddina hver var þarna á
ferð. Hún var alltaf auðþekkt á blíð-
um málróm og ævinlega einlægum
áhuga á þeim sem hún var að tala við.
Mig grunaði aldrei að rúmu ári eft-
ir að þau Svanur voru hérna á Ak-
ureyri í fyrrasumar væri hún Sigga
frænka mín öll. Við áttum svo indæla
stund hérna öll og við spjölluðum að
vanda um heima og geima.
Ég man líklega fyrst eftir Siggu
þegar ég var um 6 eða 7 ára gömul og
var í heimsókn þar með mömmu
minni og ég man hvað var einstaklega
gott að koma heim til hennar og
Svans í Þingvallastrætinu. Þar var
alltaf gott að koma og ræða málin
þegar þess þurfti eða segja ekkert
þegar svo bar við, það var allt svo vel-
komið hjá henni. Það var svo gott að
koma til þeirra þegar ég var í
Menntaskólanum á sínum tíma og ég
var alltaf velkomin í Þingvallastrætið.
Það var og er mér mikils virði að geta
átt þar afdrep. Mér er sérstaklega
minnisstætt þegar ég átti erfitt á
SIGRÍÐUR GUÐNÝ
PÁLSDÓTTIR
✝ Sigríður GuðnýPálsdóttir fædd-
ist á Ólafsfirði 6.
mars 1932. Hún and-
aðist á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 24. ágúst
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Áskirkju í
Reykjavík 2. septem-
ber.
tímabili með ýmis mál
og þau Svanur voru
flutt suður en hún hjálp-
aði mér að finna góðan
lækni sem skipti sköp-
um fyrir mig og það allt
í gegnum síma frá
Reykjavík. Svona var
hún alltaf. Svo einstak-
lega hjálpleg og góð
manneskja að enginn
sem þekkti hana varð
ósnortinn af góð-
mennsku hennar og
hlýleika. Þannig var
hún fram á síðustu
stundu þegar hinn ill-
vígi sjúkdómur heimti hana til sín.
Það er huggun harmi gegn að hafa
þekkt hana og hafa mátt eiga með
henni góðar stundir hér á jörðu.
Elsku Svanur, systur og aðrir að-
standendur, megi Guð styrkja ykkur í
sorg ykkar.
Hvíldu í friði, elsku frænka. Minn-
ing þín lifir skær í hjörtum okkar.
Margrét A. Karlsdóttir.
Elsku Bragi.
0kkur þykir afar
sárt að þurfa að
kveðja þig. Svona ung-
an og sætan strák sem
átti framtíðina fyrir
sér.
Bragi var strákur sem manni
þótti strax einstakur. Við tókum
strax eftir því að hann var bæði
feiminn og hæglátur strákur en um
leið alveg ótrúlega hress og
skemmtilegur með alveg ógleyman-
legan hlátur,
svo ekki megi gleyma hversu
góða nærveru hann hafði.
Elsku Bragi, við þökkum fyrir að
BRAGI
GUNNARSSON
✝ Bragi Gunnars-son fæddist 16.
júlí 1984. Hann lést
18. september síðast-
liðinn og var jarð-
sunginn frá Víði-
staðakirkju í
Hafnarfirði 30. sept-
ember.
hafa kynnst þér og
vonum að þér líði vel.
„Jesú, bróðir vor og
frelsari, þú þekkir
dánarheiminn, fylgdu
vini vorum, þegar vér
getum ekki fylgzt
með honum lengur.
Miskunnsami faðir,
tak á móti honum.
Heilagur andi, hugg-
arinn, vertu með oss.
Amen.“
Við vottum ykkur,
elsku Gunni, Maja,
Unnur Lind, Baldur,
Ólöf Petra og og fjöl-
skyldum ykkar okkar dýpstu sam-
úð.
Megi góður Guð vaka yfir ykkur.
Fjóla og Linda.
www.mosaik.is
LEGSTEINAR
sendum myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4 - sími: 587 1960
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
Kæru ættingjar og vinir.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu vegna andláts ástkærrar eiginkonu,
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
HJÁLMFRÍÐAR GUÐNÝJAR
SIGMUNDSDÓTTUR
frá Hælavík,
til heimilis á Sunnubraut 16,
Reykjanesbæ.
Reynir Jónsson,
Sævar Reynisson,
Guðmundur Óli Reynisson, Svala Rún Jónsdóttir,
Jóhanna Reynisdóttir, Ólafur Eyþór Ólason,
Guðný Reynisdóttir, Axel Arnar Nikulásson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, er
auðsýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför elskulegs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GRÉTARS HARALDSSONAR,
Berjavöllum 2,
Hafnarfirði.
Guð blessi ykkur öll.
Helli A. Haraldsson
og aðrir aðstandendur.