Morgunblaðið - 20.10.2004, Blaðsíða 36

36 MIÐVIKUDAGUR 20. OKTÓBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Ástkærar þakkir til ykkar allra, sem sýndu
okkur ást og samúð við útför ástkærrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓNU GUÐLAUGAR ÞORGEIRSDÓTTUR
frá Arnanúpi, Dýrafirði,
Stífluseli 4,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á gjörgæslu-
deild og deild B-5 Landspítala Fossvogi sem sýndu móður okkar og
okkur svo mikinn kærleik á erfiðum tíma. Einnig séra Bolla Pétri Bollasyni
fyrir styrk og kærleik við okkur á erfiðum tímum.
Guð blessi ykkur öll.
Andrés Þorgeir Garðarsson, Hugrún Halldórsdóttir,
Anna Þorgerður Högnadóttir, Eggert Bergsveinsson,
Ólafur Jóhann Högnason, Særún Lísa Birgisdóttir,
Salóme Högnadóttir, Gerald Martin Wall,
Unnur Högnadóttir, Guðni Ársæll Indriðason,
Arnbjörg Högnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
INGIBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR
bókbindari,
Bollatanga 11,
Mosfellsbæ,
sem lést mánudaginn 11. október, verður
jarðsungin frá Víðistaðakirkju, Hafnarfirði,
fimmtudaginn 21. október kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er vinsamlegast bent á hjúkrunarþjón-
ustuna Karítas, sími 551 5606 eða líknardeild Landspítalans í Kópavogi,
sími 543 6605.
Hallgrímur Þór Hallgrímsson,
Emil Birgir Hallgrímsson, Edda Svavarsdóttir,
Guðfinna Björk Hallgrímsdóttir,
Þóra Björg Hallgrímsdóttir, Tjörvi Einarsson,
Inga Bjartey, Óðinn Páll og Una Rán.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
HALLGRÍMUR ÁRNASON
AÐALSTEINSSON,
Skarðshlíð 23c,
Akureyri,
fyrrum bóndi í Garði,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Seli, Akureyri,
þriðjudaginn 12. október sl., verður jarðsunginn frá Munkaþverárkirkju
föstudaginn 22. október kl. 13.30.
Magnea Garðarsdóttir,
Aðalsteinn Hallgrímsson, Ásdís Einarsdóttir
Kristrún Hallgrímsdóttir, Sigurgísli Sveinbjörnsson,
Garðar Hallgrímsson, Þórunn Inga Gunnarsdóttir,
Pálína Guðrún Hallgrímsdóttir, Hergeir Einarsson
og barnabörn.
Útför frænda míns,
BJARNA PÁLSSONAR,
Ólafshúsi,
Blönduósi,
sem andaðist mánudaginn 11. október, fer
fram frá Blönduóskirkju laugardaginn 23. októ-
ber kl. 10.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Ragnarsdóttir.
www.englasteinar.is
Steini Bjarna, eins
og við samstarfsmenn
hans hjá Rafmagns-
veitunni sálugu nefnd-
um hann jafnan, hefur
kvatt sína tilvist. Steini
hóf störf hjá fyrirtækinu í júlí 1950
að loknu sveinsprófi í rafvirkjun og
starfaði þar samfellt uns starfstíma
hans lauk árið 1993.
Steini vann lengstan hluta starfs-
ferilsins við að reisa loftlínur og
starfaði einnig að viðhaldi þeirra.
Hann vann við byggingu háspennu-
línunnar frá Írafossvirkjun og
nokkrum árum síðar starfaði hann
við að reisa millisambandslínuna við
Steingrímsstöð. Írafosslínan flutti
allt afl Sogsins að útivirki við Elliða-
ár þar sem orkunni var dreift til
neytenda. Línan er reist á stálgrind-
arstólpum sem bera uppi línuna. Við
byggingu línunnar störfuðu bæði
verktakar og starfsmenn Rafmagns-
veitunnar. Verkþættinum var vel
skipt, svo aldrei kom til að stæði á
verki. Rafmagnsveitumenn höfðu
það verk með höndum að reisa línuna
og strekkja víra. Bandarískt verk-
ÞORSTEINN TH.
BJARNASON
✝ Þorsteinn Th.Bjarnason fædd-
ist í Reykjavík 2. júlí
1923. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 26. ágúst
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Laugarneskirkju 3.
september.
takafyrirtæki sem
hafði lagningu há-
spennulínu að sérgrein
var fengið til að stjórna
lagningu línunnar. Ís-
lendingar sáu um verk-
lega þáttinn. Tókst
samstarfið með slíkum
ágætum að línan komst
upp í lok september
skömmu áður en vélar
Írafoss voru tilbúnar að
framleiða raforku.
Vígsla Írafoss fór svo
fram 16. október 1953.
Áburðarverksmiðjan
í Gufunesi reis einnig á
grunni rafmagnsins frá Írafossi í
Sogi en hún var fyrsta stóriðjan á Ís-
landi.
Leiðir okkar Steina Bjarna lágu
nokkrum sinnum saman í starfi. Eft-
ir slíkt samstarf í vinnunni sá ég
strax að þarna var afburðaduglegur
ósérhlífur maður sem skilaði mikilli
vinnu oft við erfiðar aðstæður. Loft-
línustarf hentar ekki öllum. Þar
reynir á þrek manna og áræði að
vinna í stauraskóm með verkfæra-
belti tengdur lífbelti línumanns. Í
háum möstrum jafnvel í fárviðrum
við bilanir tímunum saman. Þá var
Steini Bjarna í essinu sínu, gat jafn-
vel gert að gamni sínu við þá sem
voru hvumpnir og bölvuðu veðrinu.
Myndir segja sögu. Ég var nýlega að
skoða gamlar myndir sem vistaðar
eru í Minjasafni Orkuveitunnar og
rakst þá á mynd af útivirki og
spennistöð í Garðabæ sem reist var í
nóvember 1966 og þjónaði Hafnar-
firði og Suðurnesjum. Spennistöðv-
ardeildin sá um uppsetningu þessa
rafbúnaðar undir stjórn Árna Magn-
ússonar verkstjóra. Tíminn var
naumur sem við höfðum til að ljúka
verkinu og ekki bætti úr að veðra-
brigði voru mörg sama daginn og því
erfitt að klæða sig við vinnuna.
Þarna kom Steini Bjarna til liðs við
okkur spennistöðvarmenn og sýndi
þá eins og endranær að ekkert er
ómögulegt þegar menn eru samhent-
ir við vinnuna. Ekki þarf að orð-
lengja að það tókst að ljúka verkinu á
tilsettum tíma. „Veturinn 1952 var
tvímælalaust sá erfiðasti sem ég man
eftir úr línuvinnu hjá Rafmagnsveit-
unni,“ sagði Steini Bjarna loftlínu-
verkstjóri þegar ég bað hann fyrir
nokkrum árum að rifja upp það sem
honum væri minnisstæðast frá þess-
um tíma úr starfinu, fyrir starfs-
mannablað RR. Í þessari frásögn er
stuðst við þær heimildir. „Á þessum
árum voru þrír línuflokkar sem skipt
var til viðgerða á bilanasvæðinu,“
sagði Steini Bjarna. „Gunnar heitinn
Stefánsson línuverkstjóri var fyrir
einum þeirra. Hann var elsti og einn
reyndasti línumaður RR. Gunnar var
hlýlegur í umgengni og góður vinur
starfsmanna. Með honum í flokki var
Svavar Pálsson, hann var afburða-
góður línumaður,“ sagði Steini
Bjarna. Svavar lést af slysförum í
starfi fyrir mörgum árum. Bræðurn-
ir Hannes og Sigmar Guðmundssyn-
ir sem þá bjuggu á Njarðargötunni
voru þá línumenn hjá Gunnari. Bif-
reiðarstjóri og loftlínumaður var
Kristinn Guðmundsson, síðar vakt-
maður í Ármúla 31. Benjamín var
yngstur loftlínuverkstjóra, ötull og
ósérhlífinn starfsmaður. Með honum
í flokki voru Magnús heitinn Þórð-
arson, sem síðar varð vaktstjóri í Ár-
múla 31, Gunnlaugur Hannesson,
auk tveggja annarra ónefndra. Þess-
ir tveir vinnuflokkar voru sendir til
loftlínuviðgerðar á Reykjalínu, nema
Svavar Pálsson sem falið var ásamt
fleirum, að kanna skemmdir sem
orðið hefðu á Vífilsstaðalínu. „Í
flokki Guðlaugs Narfasonar voru
auk mín Bjarni Guðjónsson, Her-
mann Guðmundsson og Gunnar heit-
inn Halldórsson síðar loftlínuverk-
stjóri, en hann lá spítalalegu þegar
þetta óveðurstjón var. Eftir að við
höfðum lokið viðgerð á Sogslínu 1
störfuðum við í Kópavogi, við bæj-
arkerfi Reykjavíkur og Vífilsstaðal-
ínu.“ „Það var langur vinnutími hjá
öllum en aldrei heyrði ég menn
kvarta,“ sagði Steini Bjarna, „þó
vinnan væri erfið og veðrið slæmt.
Verst var með alla aðdrætti því snjór
var mikill og erfitt að koma tækjum
nærri. Það varð því oft að draga á
sleðum áhöld og efni. Vífilsstaðalína
var tréstólpalína með 25 kW eirvír.
Línan var öll slitin, þó notuðum við
alla bútana og voru 10–12 samteng-
ingar á spenni. Ekkert stál var til að
halda línunni saman eða staurar
stagaðir með nokkra staura millibili,
eins og við þekkjum í dag og kann
þessi vanbúnaður að hafa átt sinn
þátt í því að öll línan fór,“ sagði Steini
Bjarna, þó hér verði ekkert fullyrt
um hvort nægt hefði gegn þessum
veðurham. „Sjálfsagt hefur engan
grunað hvað framundan var næstu
daga því segja má að það hafi verið
sannkölluð martröð,“ sagði Steini
Bjarna. „Í tvær vikur var margur
starfsmaður sem ekki fór úr vinnu-
fötum, menn pokuðu í bílunum þegar
svefnleysið var að yfirbuga þá, ein-
staka fóru heim smá tíma til að sofa
og safna vinnuþreki. Vinnuskúrar
voru fluttir inn í Fífuhvammsnámur
og heitur matur og kaffi framreitt
fyrir vinnuflokkana og var Jón heit-
inn Benediktsson þar kokkur og
rækti það starf eins og önnur af mik-
illi prýði. Oft þurfti að margskipta
mönnum í mat, því plássið í skúrnum
leyfði ekki margmenni. Alla daga og
nætur var reynt að vinna þó veður
væri slæmt, þó mikið hvíldi á loft-
línumönnum, graftarflokkum og
véladeild. Komu aðrar vinnudeildir
þar líka við sögu, svo sem Smiðjan.
Starfsmenn þar smíðuðu styrkingar
á staura því reynt var að bolta heila
staura við brotið, ef hægt væri að
losna við tímafrekan gröft, en því
miður reyndist það í færri tilvikum.
Guðlaugur í Smiðjunni og hans
traustu menn lögðu nótt við dag eins
og aðrir starfsmenn, við allskyns við-
gerðir sem hlutust af veðrinu. Dælu-
stöðin að Reykjum varð rafmagns-
laus og Reykjavík varð hitaveitulaus.
Í Reykjalínu hafði brotnað stein-
staur niður við Grafarvog hjá til-
raunastöðinni að Keldum. Var þar
múffustaur í háspennulínunni en frá
þeirri línu fékk dælustöðin á Reykj-
um í Mosfellsveit rafmagn. Eins og
fyrr segir unnu vinnuflokkar Gunn-
ars og Benjamíns saman að þessari
viðgerð. Spelkaður var tréstaur við
brotna staurinn og var unnið alla
nóttina og straum komið á næsta
morgun, sem líklega hefur verið 6.
janúar. Eftir lítinn svefn voru þeir
eins og aðrir kallaðir út í ný verkefni,
sem biðu þeirra. Benjamíns flokkur
fór til viðgerða á Lögbergslínu, en
þar höfðu orðið miklar skemmdir.
Um 20 staurar höfðu brotnað þar í
fárviðrinu. Nokkuð af þessum staur-
um var hægt að spelka saman með
járnum, sem starfsmenn smiðjunnar
smíðuðu,“ sagði Steini Bjarna að lok-
um.
Rúmlega hálf öld er nú liðin frá því
Steini Bjarna og samstarfsmenn
hans voru kallaðir til starfa í þessu
mikla tjónaveðri sem var mesta tjón
á línum frá upphafi rafvæðingar.
Flest allir þessara manna sem hér
hafa verið nefndir hafa safnast til
feðra sinna. En það er nauðsynlegt
að saga þeirra falli ekki í gleymsku
þegar uppbygging rafveitukerfisins
er minnst og hefur minjasafn Orku-
veitunnar reynt að bæta úr þessu
eftir því sem efni standa til. Síðustu
starfsárin starfaði Steini í Smiðju
RR þar sem hann vann við rafbúnað
en þar eins og annars staðar eign-
aðist hann marga einlæga vini meðal
vinnufélaga. Um leið og ég kveð
Steina hinstu kveðju þakka ég hon-
um fyrir samstarfsár okkar hjá Raf-
magnsveitu Reykjavíkur. Ég votta
börnum hans, tengdabörnum og öðr-
um ættingjum samúðarkveðjur mín-
ar.
Guðmundur K. Egilsson.
En þar bíða vinir í varpa
sem von er á gesti.
(Davíð Stefánsson.)
Við kveðjum nú
elskulega frænku okkar Þóru Guð-
mundsdóttur.
Í bernskuminningum okkar skín
hún eins og sólargeisli. Hún var seinni
árin sterk tenging okkar við Skagann
Þegar við vorum stelpur var svo gam-
an að fara upp á Skaga, fara með
frændsystkinunum á Langasand,
leika á bíótröppunum hjá Fríðu
frænku láta Halla frænda segja okkur
ÞÓRA
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Þóra Guðmunds-dóttir fæddist á
Grímsstöðum í Reyk-
holtsdal 17. septem-
ber 1910. Hún lést á
dvalarheimilinu
Höfða 27. september
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Akraneskirkju 4.
október.
frá hestunum, skrítið
hvað okkur fannst alltaf
hafa verið sól og blíða
Eftir skemmtilegan dag
var frænka búin að
baka kleinur og annað
meðlæti sem við krakk-
arnir kunnum að meta.
Umhyggja hennar
fyrir Inga bróður verð-
ur henni aldrei full-
þökkuð, hún leit á hann
sem sinn, var alltaf svo
stolt og hreykin af hon-
um þegar hún talaði um
hann við okkur. Enda
styttist nú rúnturinn
hjá honum, við vitum hvað hann hefur
misst mikið. Minningarnar hrannast
upp og komast ekki á þetta blað en
þær lifa í hjarta okkar.
Elsku Venni, Björgvin, Þórir, Frið-
rik, Heimir, Helgi fjölskyldur ykkar
og aðrir ástvinir. Megi góður guð
geyma minningu frænku í hjarta okk-
ar allra.
Ingveldur og Fríða Bjarnadætur.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal
senda í gegnum vefsíðu Morg-
unblaðsins: mbl.is (smellt á reit-
inn Morgunblaðið í fliparöndinni
– þá birtist valkosturinn „Senda
inn minningar/afmæli“ ásamt
frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður
hún að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánu-
degi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst
ekki innan hins tiltekna skila-
frests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur renn-
ur út.
Minningar-
greinar