Morgunblaðið - 05.02.2005, Qupperneq 41

voru stútfullar af ævintýrum, enda
ævintýralegt hús þar sem skápar
leynast inni í skápum inni í veggjum
og allt er samfellanlegt, útflettan-
legt, breytanlegt og úthugsað; sam-
eiginlegt meistarastykki afa sem gat
smíðað allt og ömmu sem gat gert
nokkurn veginn allt annað. Ævin-
týralegust var geymslan í kjallaran-
um þar sem finna mátti hvað það
sem maður hafði hugmyndaflug í að
leita að, og þar sem amma kenndi
mér að vefa mottur úr hverju því
sem ekki fundust lengur önnur not
fyrir. Í kringum ömmu var einfald-
lega ekki hægt að láta sér leiðast. Ef
ég reyndi heyrðist fljótt: „Nafna
mín, heyrðu mig …“ og svo kom
uppástunga um nýtt verkefni, nýtt
ævintýri, nýja uppfinningu, ný
prakkarastrik.
Úrræðabetri og nýtnari mann-
eskju væri varla hægt að finna. „Já
og þrjóskari, segðu,“ heyri ég hana
segja; og það var hún líka, þótt
sennilega væri „með ólíkindum þol-
inmóð“ betri lýsing. Nýtnin var eins
konar lífsspeki; það var ekki bara
það hvernig alltaf mátti finna ein-
hver not fyrir hvern einasta hlut, og
önnur not þegar þau not voru ekki
lengur til staðar; heldur líka hvernig
alltaf mátti nýta hverja einustu
stund dagsins; nýta tímann, nýta líf-
ið. „Það má alveg örugglega gera
eitthvað úr þessu.“ Og með þetta
hugarflug og þessa sköpunargleði
mátti það jú alltaf. Og rétt eins og
hún fann eitthvað nothæft í hverjum
hlut fann hún eitthvað gott í öllu.
Alls staðar var alltaf eitthvað snið-
ugt ef maður bara leit rétt á málið.
Það getur varla hafa dulist nein-
um hvílíkt gæðablóð hún amma var,
því það bar hún utan á sér. En ekki
er eins víst að allir hafi séð undir
hógvært yfirbragðið – öll prakkara-
strikin og húmorinn, hárbeitta rök-
vísina og meinlegu athugasemdirnar
sem alltaf hittu beint í mark. Þegar
ég sé hana fyrir mér í huganum sé
ég prakkaraglampann í þessum
skýru augum og góðlátlegt brosið.
Og þrátt fyrir sáran söknuð get ég
ekki annað en brosað á móti.
Sofðu rótt, elsku amma mín, og
takk fyrir allt.
Steinvör Þöll.
Elsku amma mín, það er erfitt að
hugsa til þess að þú sért ekki lengur
á Byggðarhól eða í Austurbrúninni
með afa. Ert þetta þú, Dýri minn,
hljómar enn skýrt í hugskotinu. Það
var sama hvert erindið var, víðsýni
þín og jarðbundin skerpa voru mér
alltaf hollt veganesti.
Ég var svo lánsamur að fá að búa
hjá ykkur afa í einn vetur meðan
mamma og Axel voru að ljúka námi í
Danmörku. Það var mér dýrmætur
tími. Byggðarhóll var ævintýra-
heimur þar sem allt var hægt. Einu
gilti hvaða hugmynd kom upp í
leikjum okkar þá hjálpuðuð þið afi
okkur að framkvæma hana. Ég
minnist póstkláfs frá Byggðarhól yf-
ir á Árstíg til Hauks, risastórrar
bílabrautar af efsta lofti og niður í
vinnuherbergi, teygjubyssuskota-
vélar, rafstöðvar, allt þarfra verk-
efna í okkar augum … og ykkar.
Fyrir mér varst þú dýrlingur, vit-
ur, víðsýn og fordómalaus. Þú varst
rösk, vandvirk og ótrúlega útsjón-
arsöm og taldir aldrei eftir þér að
leggja okkur lið.
Það var fallegt að horfa til ykkar
afa og þess ástríkis sem á milli ykk-
ar ríkti.
Eins og þið byggðuð Byggðarhól
saman á sínum tíma, hafið þið byggt
hvert snilldar ferðatækið af öðru.
Hjólhýsi, heimasaumuð tjöld, tjald-
vagn. Þessi útilegubúnaður var um-
gjörðin um ferðalögin ykkar vítt og
breytt um landið sem þið elskuðuð
bæði.
Þegar veikindin urðu alvarlegri í
byrjun árs flutti afi upp á Sjúkrahús
til þín. Það var svo fallegt að sjá
hvernig nærvera hans gladdi þig og
styrkti.
Afi minn, það er aðdáunarvert
hvað þú hefur, þrátt fyrir þín eigin
veikindi, annast og hugsað vel um
ömmu síðan hún veiktist. Það hefur
ekki liðið stund þar sem þið hafið
ekki verið saman og þú passað upp á
þína yndislegu konu. Guð gefi þér
styrk til að takast á við það að þurfa
að kveðja hana Steinvöru þína. Þeg-
ar ég var lítill drengur á Byggðarhól
sótti að mér kvíði fyrir því að deyja.
Þá komst þú til mín, amma, og
kenndir mér að hræðast ekki. Ég bý
enn að þessari reynslu og ég veit að
þar sem þú ert núna er bjart og fal-
legt. Guð geymi bestu ömmu í heimi.
Dýri.
Elsku Steinvör. Tómleiki og sár
söknuður eru efst í huga, en óhjá-
kvæmilega byrja minningar og litlar
myndir að flögra um hugann.
Þau tæpu níu ár sem við höfum
þekkst hafa gefið mér mikið, full af
fróðleik og kærleik.
Það var ómetanlegt að kynnast
svona bjartsýnni, fordómalausri,
hjartahlýrri og skemmtilegri konu.
Alltaf var svo stutt í kímnina og
stríðnisbrosið sama á hverju gekk,
meira að segja þegar þú lást þína
banalegu.
Ég var ein af þeim ótalmörgu sem
nutu væntumþykju þinnar. Við gát-
um rabbað um alla hluti. Hjá þér
fékk ég ráðleggingar um sauma-
skap, heimilið, garðinn, já, hvað sem
var. Ef þú hafðir ekki reynt það sjálf
hafðir þú lesið um lausn vandans.
Þú varst snillingur að sauma,
natni og vandvirkni einkenndu öll
þín verk. Handbragð þitt var lista-
gott og þú lagðir metnað þinn í öll
þau mörgu verk sem þú tókst þér
fyrir hendur. Ekkert var þér ofviða,
öllu gast þú bjargað og leti var ekki
til í þinni orðabók.
Einu sinni kom ég austur með tví-
burana til þín og Guðmundar á
Byggðarhól.
Þá var ýmislegt aðhafst og ekki
lést þú þitt eftir liggja hvort sem
það viðkom umönnun tvíburanna
eða því að sauma föt á nýbakaða
móðurina. Inn á milli voru kaffipás-
ur í eldhúsinu, Guðmundur var kall-
aður upp af verkstæðinu og eitt-
hvert gómsætt heimgert bakkelsi
sett á borð. Samræðurnar urðu oft
bæði líflegar og fræðandi. Þessara
kaffitíma mun ég sakna.
Dýri minn segir og hefur alltaf
sagt að þú sért besta amma í heimi.
Ég veit ekki hvernig maður mælir
ömmugæði en þú varst og verður
áfram í minningunni besta amma í
heimi.
Söknuðurinn er stór og sú stað-
reynd að Rökkvi og Sindir mínir fái
ekki notið meiri tíma með þér er
sár. Þú varst algjör perla, það duld-
ist engum.
Hlédrægnin, ósérhlífnin og
atorkusemin gerðu þig að þeim engli
sem við gleymum aldrei. Ég mun
halda þeim engli á flugi fyrir
Rökkva og Sindra. Ef til væru fleiri
þínir líkar væri heimurinn ekki
svona grimmur. Megi góðar vættir
vaka yfir þér og vonandi hittumst
við aftur þegar minni jarðvist lýkur,
hvar sem það kann að verða.
Elsku Guðmundur og þið öll,
sorgin er mikil en minningin um ein-
staka konu er eitthvað sem ekki
verður frá okkur tekið.
Ríkey.
Steinvör. Þessi fíngerða, en kraft-
mikla kona, sem ég kynntist í Seyð-
isfjarðarskóla fyrir 17 árum. Hún
hélt skólanum hreinum og hafði gert
í áratugi. Makalaus verklagni og un-
un að horfa á vinnubrögðin. En það
var einnig unun að nærveru hennar.
Glöð í bragði, fróð, skemmtileg og
kímin, alltaf þægileg. Ég dróst að
þessari góðu manneskju sem ég átti
eftir að kynnast enn betur á heimili
hennar. Einatt dokaði ég við eftir
minn eigin vinnutíma til þess að
spjalla við Steinvöru á meðan stofan
sem hún var að þrífa í það og það
skiptið tók á sig heilnæmari blæ.
Hefði getað truflað hana ef hún
hefði látið slíkt innlit slá sig út af
laginu. Þegar að því kom að hún
hætti vinnu við skólann og fékk við-
urkenningu fyrir vel unnin störf lét
ég þau orð falla bæði í gamni og al-
vöru að fáir færu í fötin hennar
Steinvarar en örugglega enginn í
föturnar hennar!
Sama verkhyggnin og ást á við-
fangsefnum kom alls staðar fram
hjá Steinvöru. Það sást gjörla á
heimili hennar og Guðmundar, sem
einnig var völundur í höndunum. Ég
naut gestrisni þessara góðu vina
margoft, ekki síst eftir að ég flutti
frá Seyðisfirði en átti þangað erindi
og þarfnaðist gistingar. „Rauði
rúbíninn“ var eitt hlýlegasta her-
bergi hússins og þar var ég oftast.
Faðmur húss og húsráðenda var
mér ætíð opinn.
Þau Steinvör og Guðmundur,
samkennari minn um árabil, ráku
sumargistingu á heimili sínu. Tóku
við gestum sem ekki komust að á
Farfuglaheimilinu. Sumrin voru
þeim hjónum oft mikill annatími en
samvinna þeirra var lipur og ljúf svo
aðdáanlegt var.
Guðmundi vini mínum og börnum
þeirra Steinvarar, sem fram á
hinstu stund umvöfðu hana ástúð og
umhyggju, svo og öðrum niðjum,
biðjum við Kristján ævarandi bless-
unar.
Aðfaranótt 31. okt. sl. dreymdi
mig sérstakan draum. Hann snerist
um Steinvöru og var svo áhrifamikill
að ég var eftir mig þegar ég vakn-
aði. Opnaði Biblíuna og kom niður á
þessar línur í Orðskviðunum:
„Gefið henni af ávexti handa
hennar og verk hennar skulu lofa
hana í borgarhliðunum.“
Auður Guðjónsdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. FEBRÚAR 2005 41
MINNINGAR
Sæll, Stjáni minn,
og til hamingju með
afmælisdaginn. Það
hefði verið gaman að
geta hringt í þig í dag,
við áttum eftir svo margt órætt, við
hefðum getað tekið rimmu um
kvótamálin eða stjórnmálin um
ónefnda ráðherra og sitthvað fleira
sem við vorum ekki sammála um
og rifumst um eins og hundur og
köttur, en vorum alltaf betri vinir á
eftir.
Ófáa veiðitúrana fórum við sam-
an, bæði til rjúpna og í silung,
manstu fyrstu tófuferðina eða þeg-
ar við komum af dorgi innan af
vötnum í grimmdar gaddi þegar
silungurinn lifnaði við í eldhús-
vaskinum hjá Línu.
Alltaf var gott að heyra í þér, þú
fylgdist vel með aflabrögðum hjá
bátunum og ekki var það síðra þeg-
ar ég kom austur og fór að róa, þú
varst kominn niður á bryggju, á
kranann að þrífa körin og spúla og
KRISTJÁN
ÁSGEIRSSON
✝ Kristján Ásgeirs-son fæddist á
Fagranesi á Langa-
nesi 5. febrúar 1926.
Hann lést á heimili
sínu að Fjarðarvegi 3
á Þórshöfn 20. ágúst
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Þórshafnarkirkju
27. ágúst.
hífa um borð aftur
meðan þú hafðir
heilsu og verður mikill
missir að hafa þig ekki
þegar ég kem austur
að róa nú í vor.
Margar góðar
stundir áttum við í
Svalbarðsseli með
kellum okkar og verða
þær aldrei nógsam-
lega þakkaðar. Ég
ætla nú ekki að minn-
ast á allt hafaríið sem
varð nú stundum, til
dæmis þegar við vor-
um að laga lóðina eða
taka stéttina eða þegar óhappið
gerðist á bryggjunni.
Nei, það er nú óþarfi að setja
þetta á prent því að við munum
þetta allt saman og ræðum það
þegar við hittumst.
Ég sit hérna einn á hótelher-
bergi úti í Rússlandi og skrifa
þessar hugrenningar, gott að hafa
góðar minningar þegar manni leið-
ist.
Ég ætla að þakka þér fyrir allt
saman, Stjáni minn, og þér, Lína
mín, ekki síður en ég kem eftir
nokkra daga í vistina hjá þér.
Ykkur, kæru Lena, Svana, Eva
og Ásgeir, þakka ég að hafa fengið
að taka þátt í útför föður ykkar.
Með bestu kveðju til ykkar allra.
Jón Kr. Kristjánsson.
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegr-
ar móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
GUÐRÚNAR BRYNJÓLFSDÓTTUR,
dvalarheimilinu Höfða,
áður Skólabraut 31,
Akranesi.
Brynjar Bergþórsson,
Salóme Guðmundsdóttir,
Ósk Bergþórsdóttir, Óli Jón Gunnarsson,
Lára Huld Guðjónsdóttir,
Bergþór Ólason,
Jóhann Gunnar Ólason,
Rúnar Ólason,
Guðjón Alex Flosason.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SIGURGEIR JÓNSSON,
Kópavogsbraut 1A,
Kópavogi,
lést á Landspítala Fossvogi miðvikudaginn
26. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Hrafnhildur Kjartansdóttir Thors,
Hrefna Sigurgeirsdóttir, Guðjón Jónsson,
Kjartan Sigurgeirsson, Þórdís Guðrún Bjarnadóttir,
Jón Sigurgeirsson, Sigríður Harðardóttir,
Hrafnhildur Sigurgeirsdóttir, Friðrik Hafberg,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartkær sonur okkar,
ÓLAFUR BJÖRGVINSSON,
Barðavogi 19,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 3. febrúar sl.
Ragnheiður S. Jónsdóttir,
Björgvin Kristófersson.