Morgunblaðið - 05.02.2005, Blaðsíða 44

44 LAUGARDAGUR 5. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jónína ÞórunnJónsdóttir fædd-
ist að Sleif í Vestur-
Landeyjum í Rang-
árvallasýslu 18. febr-
úar 1913. Hún lést á
hjúkrunar- og dval-
arheimilinu Lundi á
Hellu 29. janúar síð-
astliðinn. Móðir
hennar var Þórunn
Jónsdóttir ljósmóðir
frá Álfhólum. Faðir
Jónínu var Jón Gísla-
son bóndi, hrepp-
stjóri og sýslunefnd-
armaður frá
Sigluvík. Þau bjuggu lengst af í Ey
í Vestur-Landeyjum. Systkini Jón-
ínu eru: Halldór, Sigurjón, Guð-
rún, Guðbjörg, Ingibjörg, Ólafur
Óskar, Ágúst, Gísli, Ragnar Haf-
steinn, Karl Óskar og Jóhann.
Hinn 21. maí 1937 giftist Jónína
1983 að undanteknu einu ári,
1946–1947 en þá starfaði hún sem
ljósmóðir í Reykjavík. Hún var
ljósmóðir í Vestur-Landeyjaum-
dæmi 1956–1959; Landmanna-
hreppsumdæmi 1954 og frá 1967–
1983.
Jónína var fastráðin við ung-
barnaeftirlit og mæðraskoðun á
Heilsugæslunni á Hellu frá 1.9.
1977 til ársins 1983. Hún hafði áð-
ur haft þessi störf með höndum
víðs vegar um sýsluna. Jónína Þór-
unn sat árum saman í barnavernd-
arnefnd og skólanefnd Rangár-
vallahrepps og sem varamaður í
hreppsnefnd. Hún var starfsmaður
Þjóðminjasafnsins í hlutastarfi um
árabil og kirkjuhaldari og með-
hjálpari í Keldnakirkju í mörg ár.
Hún starfaði í kvenfélaginu Unni.
Jónína bjó ekkja að Keldum 1968–
1973 með hjálp sonar síns Skúla
sem tók þá við búinu. Jónína var
búsett á Keldum til ársins 1999 en
þá fór hún á hjúkrunar- og dval-
arheimilið Lund á Hellu.
Útför Jónínu verður gerð frá
Keldnakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Lýð Skúlasyni, bónda
á Keldum á Rangár-
völlum, f. 28.9. 1900, d.
10.12. 1968. Lýður var
sonur þeirra Skúla
Guðmundssonar og
Svanborgar Lýðsdótt-
ur frá Keldum. Börn
Jónínu og Lýðs eru: 1)
Svanborg, m. Erlend-
ur Sigurðsson, börn
þeirra eru: Jónína, Er-
lendur, Lýður, Hrafn-
kell og Aðalheiður. 2)
Jóna Þórunn, m. Árni
Ingvarsson, synir
þeirra eru: Lýður
Ingvar, Árni, Guðmundur Haf-
steinn og Jón Þór. 3) Skúli, m.
Drífa Hjartardóttir, þeirra synir
eru: Lýður, Hjörtur og Skúli.
Jónína lauk ljósmæðraprófi
LMSÍ 30.9. 1941. Hún var ljósmóð-
ir Rangárvallaumdæmis frá 1942–
Dauðinn er sólarupprás
Uppstigning geislandi sólar úr djúpi lífsins
Bjarma hennar slær á moldina og hafið
Án dauðans væri lífið kalt og dimmt
Dauðinn er brunnur
Án hans væru akrarnir vatnslausir
Og skrælnuðu
Án dauðans væri lífið án merkingar
(Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir.)
Jónína Þórunn Jónsdóttir tengda-
móðir mín lést á Hjúkrunar-og dval-
arheimilinu Hellu 29. janúar sl. á 92
aldursári. Hún var þá farin að heilsu
og gerði sér vel grein fyrir að loka-
stundin var í nánd. Á Lundi hafði
hún dvalist síðustu árin í góðu yf-
irlæti og umhyggju.
Tengdamóðir mín var höfðingleg í
fasi, hafði einstaklega sterka nær-
veru og mikla útgeislun. Jónína var
alin upp í stórum hópi systkina við öll
almenn störf sem unnin voru til
sveita á þeim tíma. Æskuheimili
Jónínu, Ey í Vestur-Landeyjum, var
mannmargt og þar var mjög gest-
kvæmt, bærinn við þjóðbraut og Jón
faðir hennar var bæði bóndi og odd-
viti sem margir áttu erindi við og
Þórunn móðir hennar ljósmóðir.
Jónína var fljótt kölluð til ábyrgð-
arstarfa heima við þar sem Þórunn
ljósmóðir móðir hennar þurfti oft að
vera að heiman dögum saman við yf-
irsetustörf.
Árið 1935 urðu kaflaskil í ævi Jón-
ínu þegar hún giftist Lýð Skúlasyni á
Keldum og þau hófu sinn búskap á
Keldum með foreldrum hans og
bróður. Lýður og Jónína voru sam-
hent í búskapnum og stóð hann ætíð
styrkur á bak við konu sína í öllu því
sem hún tók sér fyrir hendur. 1939
kom séra Erlendur Þórðarson í
Odda, sem jafnframt var oddviti
sveitarfélagsins, til hennar og hvatti
hana til að fara í Ljósmæðraskólann,
en að Jónínu stóðu ljósmæður í báð-
ar ættir og ættmenni sem voru talin
með læknishendur. Jónína varð við
þessu og fór til Reykjavíkur í nám í
ljósmæðrafræðum.
Það hefur ekki verið auðvelt að
vera fjarri eiginmanni og börnum á
meðan á námi stóð en hún átti góða
að sem stóðu við bakið á henni og
gerðu henni þetta kleift.
Ljósmóðurstarfið var Jónínu afar
mikilvægt enda lagði hún allt sitt
hjarta, sál og hendur í starfið sem
var hnökralaust alla tíð.
Jónína lagði stóran skerf til sam-
félagsins ekki aðeins sem ljósmóðir
og húsmóðir á stóru og gestkvæmu
heimili því hún var kölluð til margra
verka enda bæði hjálpfús og greið-
vikin með afbrigðum.
Hún sat í barnaverndarnefnd og
skólanefnd árum saman og var vara-
maður í hreppsnefnd.
Kirkjunni sinni á Keldum sinnti
hún alla tíð með miklum sóma, var
bæði meðhjálpari, kirkjuhaldari og í
sóknarnefnd.
Það má segja að hún hafið oft á tíð-
um verið eins og félagsmálastofnun,
hún hjúkraði sjúkum að beiðni hér-
aðslæknanna, hún tók á móti nokkur
hundruð börnum og var einstök ljós-
móðir, nærfærin og lánsöm enda eft-
irsótt um alla Rangárvallasýslu. Ég
átti því láni að fagna að fá að vera
samvistum við tengdamóður mína
alla okkar samtíð og fékk að fylgjast
með henni í starfi því oft fékk hún
mig með sér í vitjanir sem var í raun
ómetanlegt fyrir mig.
Jónína var ekki aðeins eftirsótt
ljósmóðir, hún var oft kölluð til að
hjálpa ám, kúm og hryssum við burð,
þá sá hún um bólusetningu lamba
um árabil víða um sýsluna.
Hún tók snemma bílpróf og þau
hjónin áttu alltaf góða jeppa sem
ljósmóðirin ók á um allar sveitir og
þótti sumum hún aka heldur greitt.
Lýður og Jónína voru einstaklega
gestrisin og greiðvikin við alla sem
komu að Keldum enda var hjálpsemi
þeim í blóð borin. Mörg ungmenni
dvöldu á Keldum til lengri og
skemmri tíma og margir listamenn
þjóðarinnar áttu dvöl á Keldum, oft
langtímum saman, og voru það jafnt
listmálarar sem rithöfundar.
Barnabörnin eru tólf og var hún
afar stolt af þeim öllum og fylgdist
með þeim í leik og starfi.
Synir mínir ólust upp með ömmu
sinni sem var þeim sannur vinur, tal-
aði alltaf við þá sem jafningja og var
þeim góð fyrirmynd og kenndi þeim
margt gagnlegt.
Að leiðarlokum þakka ég af heil-
um hug vináttu og kærleika. Blessuð
sé minning Jónínu Þórunnar Jóns-
dóttur, ljósmóður á Keldum.
Drífa Hjartardóttir, Keldum.
Amma mun alltaf eiga fastan sess í
lífi okkar. Nú er hún farin og í hug-
um okkar allra koma upp ljúfar
minningar um hana. Minningar um
heimsóknir í sveitina þar sem við
kynntumst mörgu sem við minnumst
með gleði í dag og mun fylgja okkur
alla tíð. Við minnumst þess þegar
amma fræddi okkur um gamla
Keldnabæinn, sýndi okkur hin ýmsu
sveitastörf og átti með okkur
ánægjulegar kvöldstundir þar sem
mikið var spilað og spjallað saman.
Ekki var síður ánægjulegt þegar
amma kom í heimsókn til okkar í bæ-
inn. Þá nutum við þess sem hún hafði
til brunns að bera, hlýju hennar,
glaðværðar og frásagnargleði. Hin
síðari ár fór heilsu hennar hrakandi
og dvaldi hún á hjúkrunarheimilinu
Lundi á Hellu. Þar leið henni vel
þann tíma sem hún bjó þar. Hún
mun lifa í hugum þeirra sem þekktu
hana og unnu. Blessuð sé minning
ömmu.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Haf þökk fyrir allt, elsku amma.
Jónína, Lýður, Erlendur,
Hrafnkell og Aðalheiður.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Bless, mamma mín, með þökk fyr-
ir allt.
Þín dóttir,
Þórunn og fjölskylda.
JÓNÍNA ÞÓRUNN
JÓNSDÓTTIR
✝ Þóra Friðjóns-dóttir fæddist á
Bjarnastöðum í Mý-
vatnssveit 31. októ-
ber 1922. Hún lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri föstu-
daginn 28. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Rósa Þorsteins-
dóttir, f. 24. sept-
ember 1895, d. 25.
september 1989, og
Friðjón Jónsson, f.
15. október 1871, d.
17. janúar 1962.
Systur Þóru eru: Ingibjörg Frið-
jónsdóttir, f. 9. október 1919, og
Vilborg Friðjónsdóttir, f. 28. jan-
úar 1925.
Ung að árum fluttist Þóra til
Sauðárkróks og giftist 31.12.
1960 eftirlifandi eiginmanni sín-
um Friðriki Jóni Jónssyni, f. 7.
ágúst 1925. Þóra eignaðist þrjú
börn. Þau eru: 1) Rósa Friðbjörg
Eiríksdóttir, f. 15. júní 1946,
hennar maður er Ingi Friðbjörns-
son, f. 28. október 1945. Þeirra
dætur eru: Þórhildur og Ingi-
björg. 2) Jón Eðvald
Friðriksson, f. 23.
október 1954, hans
kona er Linda Nína
Haraldsdóttir, f. 7.
júní 1954. Börn
þeirra eru: Heba,
Marteinn, Harpa Sif
og Þóra Rut. 3)
Ólafur Elliði Frið-
riksson, f. 3. septem-
ber 1957. Hans kona
er Sigurjóna Skarp-
héðinsdóttir, f. 19.
maí 1957. Þeirra
börn eru: Friðrik
Þór, Ari Freyr, Ein-
ar Ingvi og Ólöf Elísabet. Barna-
barnabörnin eru orðin ellefu tals-
ins.
Þóra vann ýmis störf, meðal
annars við saumaskap hjá Ylrúnu
og Vöku ásamt húsmóðurstörf-
um. Þóra og Friðrik áttu lengst
af heimili á Bárustíg 11 á Sauð-
árkróki, en fluttu í júlí 2004 í
íbúðarblokk fyrir eldri borgara í
Sauðármýri 3 á Sauðárkróki.
Útför Þóru fer fram frá Sauð-
árkrókskirkju í dag og hefst at-
höfnin kukkan 14.
Tengdamóðir mín Þóra Frið-
jónsdóttir er látin eftir erfið veik-
indi. Það eru hartnær fjörutíu ár
síðan kynni okkar Þóru hófust.
Það var þegar við Rósa dóttir
hennar vorum að hefja okkar lífs-
hlaup saman. Sú tilfinning sem
grípur um sig er blönduð sorg og
eftirsjá því Þóra var og verður í
hugum okkar allra alltaf mikilvæg.
Þóra var einstaklega glæsileg
kona og var heimili hennar ákaf-
lega fallegt og snyrtilegt alla tíð.
Þóra hugsaði um fjölskylduna
fyrst og síðast. Ömmubörnin voru
henni ákaflega kær, það var ótrú-
legt að sjá og upplifa hvernig
henni tókst að gera þau að fé-
lögum sínum og vinum. Þau sögðu
ömmu jafnvel það sem ekki var
sagt öðrum. Amma þeirra sagði
þeim skoðun sína á hreinskilinn
hátt á öllu sem varðaði þau.
Ömmubörnin munu syrgja ein-
staka ömmu en með þeim mun
minning hennar lifa áfram. Eitt
dæmi um umhyggju Þóru var að
hún kom þeim góða sið á hjá fjöl-
skyldunni þegar fólk var á ferða-
lögum, ekki síst þegar veður eru
válynd, að láta vita þegar komið
var á leiðarenda.
Þóra lét sér ákaflega annt um
systur sínar og þeirra fjölskyldur.
Í hugskoti minninganna eru at-
burðir sem tengjast fjölskyldunni
þegar þær systur komu saman
ótrúlega skemmtilegir þar sem
hláturinn og gleðin voru allsráð-
andi.
Þóra hafði mikið yndi af ferða-
lögum og fór m.a. einu sinni á
sumri öll árin í sveitina sína, Mý-
vatnssveit. Þóra og Friðrik ferð-
uðust mjög víða um landið og
þekktu það ákaflega vel.
Hannyrðir voru Þóru hugleikn-
ar og á síðari árum var ótrúlegt
hvað hún afkastaði af fallegu
handverki. Börn hennar og ömmu-
börn munu njóta hannyrða hennar
um langan tíma.
Þóra og Friðrik voru ákaflega
samrýnd hjón og báru mikla virð-
ingu hvort fyrir öðru. Það er ekki
of mælt að sæi maður annað var
hitt ekki langt undan.
Síðustu árin hafa verið Þóru erf-
ið vegna veikinda en hún sýndi
ótrúlegt æðruleysi enda lítið gefin
fyrir að kvarta.
Þóra mín, það var mitt lán að
kynnast þér. Með Þóru Friðjóns-
dóttur er gengin einstaklega góð
kona. Elsku Fíi minn, þinn missir
er mikill. Guð styrki þig og að-
standendur alla.
Ingi Friðbjörnsson.
Okkur langar með fáum orðum
að minnast yndislegrar konu,
hennar Þóru ömmu okkar.
Elsku amma. Þegar við systk-
inin rifjum upp þær mörgu stundir
sem við eyddum með þér og afa,
birtast af þér myndir í huga okk-
ar; brosið þitt, augun þín og vel
greitt silfurgrátt hárið. Alltaf svo
stutt í hláturinn og alltaf svo vel til
höfð. Minningarnar streyma fram,
allar svo hlýjar og góðar. Fjörugir
leikir á Bárustígnum, heimsóknir
til þín á saumastofuna, setið við
spil í stofunni hjá þér, rausnarleg-
ar gjafir á hátíðisdögum og fullt
borð matar, eru minningar sem
ylja okkur um hjartarætur. Alltaf
hafðir þú áhuga á því sem við vor-
um að gera og fylgdist vel með
okkur, sama hvort það voru
íþróttir eða eitthvað annað, þú
varst alltaf með á nótunum. Við
vorum ávallt velkomin í heimsókn,
skipti ekki máli hvenær það var,
þú varst alltaf svo glöð að sjá okk-
ur, og alltaf sástu til þess að við
færum nú örugglega ekki svöng
út.
En fyrirvaralaust dimmir, þú
ert horfin á braut. Hlý og góð
amma sem alltaf var svo kát og
hress. Amma sem leysa vildi
hvers manns vanda, amma sem lét
verkin tala og amma sem sagði
skemmtilegar sögur.
Elsku amma. Það er erfitt að
sætta sig við að þú sért farin, en
við huggum okkur líka við það að
þú hefðir ekki viljað vera upp á
aðra komin. Við vitum að það
verður tekið vel á móti þér á nýj-
um stað, þar sem önnur verkefni
bíða þín.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku afi. Þinn missir er mikill.
En þó að amma sé horfin á braut
og söknuðurinn sé mikill, þá mun
gleðin og glaðværðin sem alltaf
var í kringum hana lifa í minning-
unni. Minning unni um yndislega
konu.
Elsku amma. Við kveðjum þig
með söknuði.
Þín barnabörn,
Heba, Marteinn, Harpa
Sif og Þóra Rut.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku amma, hjartans þakkir
fyrir allar góðu samverustundirn-
ar. Þú varst alltaf til staðar fyrir
okkur systurnar, ekki bara sem
amma heldur líka sem vinur. Þið
afi tókuð virkan þátt í lífi okkar
beggja og alltaf var jafn gott að
leita til ykkar.
Ótal minningar koma upp í hug-
ann á þessari kveðjustundu: Að-
fangadagskvöldin á Bárustígnum
þar sem öll fjölskyldan var saman
komin. Góðu kleinurnar hennar
ömmu sem alltaf var nóg til af.
Endalaus þolinmæði hennar til að
spila við yngstu kynslóðina. Allar
ferðirnar með ykkur afa í Mývatns-
sveitina að ógleymdum ættarmót-
unum og svona mætti lengi telja.
Það er sárt til þess að vita að
samverustundirnar verði ekki fleiri
í bili en minninguna um þig geym-
um við í hjörtum okkar um aldur
og ævi.
Hvíl þú í friði.
Þórhildur og Inga.
Elsku amma Þóra. Þú varst
besta langamma í heimi. Þú varst
góð og skemmtileg. Svo nenntir þú
alltaf að spila við mig.
Bless.
Rósa Sól.
ÞÓRA
FRIÐJÓNSDÓTTIR