Morgunblaðið - 24.03.2005, Síða 42

42 FIMMTUDAGUR 24. MARS 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Mig langar í örfáum
og fátæklegum orðum
að minnast míns góða
vinar og fyrrverandi
vinnuveitanda Har-
aldar Guðbergssonar, Barmahlíð 4
á Sauðárkróki.
Ég réðst til starfa í Vélsmiðju
Sauðárkróks á haustdögum árið
1987 samhliða námi í vélstjórn í
fjölbrautaskóla Sauðárkróks. Ég
HARALDUR
GUÐBERGSSON
✝ Haraldur Guð-bergsson fæddist
í Reykjavík 14. nóv-
ember 1949. Hann
lést á hjartadeild
Landspítalans við
Hringbraut 18. febr-
úar síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Sauðárkróks-
kirkju 5. mars.
hafði hringt í Halla þá
mér ókunnan mann
tveimur eða þremur
dögum áður og sótt
um vinnu með skólan-
um.
Svarið var stutt og
laggott: „Ekkert mál,
þú mætir bara.“
Það var eins og við
manninn mælt, þegar
við Halli hittumst síð-
an í fyrsta sinn, var
eins og við hefðum
þekkst í mörg ár. Ég
man eins og það hefði
skeð í gær fyrsta dag-
inn minn hjá Halla þegar við fórum
saman til vinnu upp í Melrakka
sem þá var í smíðum. Einu tók ég
strax eftir. Hann vildi hvers manns
vanda leysa og hafði mjög ríka
þjónustulund. Vandamál voru til að
leysa þau og ekkert virtist honum
ofviða. Oft eftir að venjulegum
dagvinnutíma lauk var Halli oft að
störfum við rennibekkinn þar sem
dagurinn fór að miklu leyti í dag-
legan rekstur vélsmiðjunnar. Oft
var ég með honum í þessari eft-
irvinnu og fylgdist þá með honum
þar sem ég var meðal annars að
læra rennismíði í skólanum. Hann
var óspar á að miðla mér af þekk-
ingu sinni og reynslu, sem ég bý að
enn þann dag í dag. Mörg af hans
ráðum voru þannig að þau verða
ekki numin af bókum, þar verður
margra ára reynsla að koma til.
Það var hrein unun að sjá hand-
tökin hjá honum við rennibekkinn.
En tíminn líður fljótt við nám og
störf og í desember 1987 að loknu
námi hélt ég á sjóinn en var alltaf í
sambandi við Halla af og til. Ég
átti reyndar eftir að starfa hjá
honum í tvö skipti tímabundið eftir
þetta og bjó ég þá hjá Halla og
Ingu í Barmahlíðinni og var maður
þar eins og heima hjá sér.
Mér er sérstaklega minnisstætt
þegar þau hjónin héldu utan til
dvalar á Spáni og ég var „au pair“
eins og Halli kallaði mig í gríni.
Ég tók að mér að setja niður
kartöflur fyrir þau í fjarveru
þeirra. Útsæðið lenti að vísu nokk-
uð þétt í beðin enda var uppskeran
eftir því að hausti. Oft átti Halli
eftir að gera góðlátlegt grín að
mér sem garðyrkjumanni eftir
þetta, en þó á sinn skemmtilega
hátt. Halli hafði einstakt lag á að
gera grín án þess að það særði
neinn.
Alltaf var viðkvæðið hjá Halla
þegar við heyrðumst í síma eða
hittumst: „Ertu ekki að koma, gall-
inn er klár inni í skáp og bíður eft-
ir þér.“
Ég kveð þig með virðingu, þakk-
læti og söknuði miklum, kæri vin-
ur, og þakka af hjartans hug fyrir
stundirnar sem við áttum saman.
Nú hnígur sól að sævarbarmi
sígur húm á þreytta jörð.
Nú blikar dögg á blómahvarmi,
blundar þögul fuglahjörð.
Í hljóðrar nætur ástarörmum
allir fá hvíld frá dagsins hörmum.
(Axel Guðmundsson.)
Elsku Inga, fjölskylda og aðrir
aðstandendur, ég sendi ykkur mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Minningin um góðan og ljúfan
dreng mun aldrei gleymast.
Guð blessi minningu þína. Hvíl í
friði.
Svafar Gestsson, Húsavík.
Höfðinginn í fjöl-
skyldunni er fallinn
frá á 86. aldursári,
hann afi í Álftamýri
eins og við krakkarnir
kölluðum hann alltaf.
Ég er elsta barnabarnið og það
liggur í augum uppi að ég dvaldi
mikið hjá ömmu og afa í mínum
uppvexti og þegar ég lít til baka þá
átta ég mig á því þvílík forréttindi
það eru að hafa afa og ömmu alla
sína æsku til að leita til sem virt-
ust alltaf hafa tíma fyrir mann og
gott var að leita til.
Afi var smiður og vann við það
GUÐMUNDUR
EYJÓLFSSON
✝ Guðmundur Eyj-ólfsson fæddist á
Breiðabólstað í Ölf-
usi 21. nóvember
1919. Hann lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík fimmtudaginn
24. febrúar síðastlið-
inn og var útför hans
gerð frá Fossvogs-
kirkju 7. mars.
nánast alla tíð og lék
allt í höndunum á
honum. Var hann
vandvirkur og útsjón-
arsamur, enda þegar
við Óskar fórum að
innrétta okkar fyrstu
íbúð þá var leitað til
hans og var hjálpin
auðsótt.
Frá bernskunni
man ég eftir ferðun-
um í kartöflugarðinn.
Þegar farið var að
morgni, var amma bú-
in að smyrja nesti fyr-
ir daginn og síðan
komið heim að kveldi og hefur
kartöfluáhuginn fylgt manni síðan,
og alltaf var afi að spyrja hvernig
útsæðið væri og uppskeran og allt
tengt því enda mikill áhugamaður
um kartöflurækt og ekki eru mörg
ár síðan hann hætti sjálfur að
setja niður.
Áhugamál númer eitt hjá afa var
sennilega stangveiðin, og voru
veiðiferðir fastir liðir hjá fjölskyld-
unni og því fleiri sem fóru með því
skemmtilegra fannst honum og
eru ófáar veiðiferðir sem koma
upp í hugann og í hans síðustu
veiðiferð sem var fyrir fimm árum
voru ættliðirnir orðnir fjórir og er
það ómetanlegt fyrir langafabörn-
in.
Ég gæti haldið endalaust áfram
að rifja upp atvik úr uppvextinum
og til dagsins í dag, en nú er kom-
ið að leiðarlokum, gamli minn.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ég kúri mig niður
og fálmandi hönd mín
teygir sig eftir
síðasta geisla sólarinnar
sem sökkt er í hafið
af böðlum næturinnar.
Nóttin er einvöld,
kaldar beinaberar hendur
teygja sig í áttina
til mín
nóttin.
Ég hrópa af ótta
og bergmál næturinnar
svarar mér
síðan er þögn.
Vopnahlé.
En ég veit
að nóttin hefur unnið.
(Guðbjartur Ólafsson.)
Guðbjörg.
Fjarðarás 25, 110 Reykjavík • utfarir@utfarir.is
Sími 567 9110 • 893 8638 • Fax 567 2754 • www.utfarir.is
Útfararþjónustan
Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson Elís Rúnarsson
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför ást-
kærrar eiginkonu minnar, dóttur minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÖNNU BIRNU GRÍMÓLFSDÓTTUR,
Nesbala 64,
Seltjarnarnesi.
Sérstakar þakkir til göngudeildar krabba-
meinsdeildar Landspítalans, Helga Sigurðssonar,
læknis, líknardeildar Landspítalans í Kópavogi, og Heimahlynningar fyrir
yndislega umönnun og góðan stuðning.
Eiríkur Steinþórsson,
Þuríður V. Björnsdóttir,
Þuríður V. Eiríksdóttir, Guðrún E. Sigurðardóttir,
Guðríður Eiríksdóttir,
Þóra Björk Eiríksdóttir,
Eiríkur Jóhannsson.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
GRÍMÓLFS ANDRÉSSONAR
skipstjóra
frá Stykkishólmi,
Laugarnesvegi 112.
F.h. fjölskyldunnar og annarra aðstandenda,
Þuríður V. Björnsdóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa, langafa og langalangafa,
JÓHANNS LÁRUSSONAR
múrarameistara,
Selvogsgötu 16a,
Hafnarfirði.
Sérstökum þökkum viljum við koma á framfæri við allt hið yndislega
starfsfólk heimahlynningar Krabbameinsfélagsins.
Guð blessi ykkur og veiti ykkur stuðning í starfi ykkar.
Steinþóra Guðlaugsdóttir,
Sigurður Jóhannsson, Hulda Dóra Jóhannsdóttir,
Einar Gíslason,
Elínborg Jóhannsdóttir, Oddur Helgi Oddsson,
Jóhann Þórir Jóhannsson, Ragnheiður Þ. Kristjánsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
Fjölskylda
HÓLMFRÍÐAR ÓSKAR JÓNSDÓTTUR,
Ægisgötu 26,
Akureyri,
þakkar af alhug öllum þeim, sem heiðruðu
minningu hennar með hlýjum kveðjum og gjöf-
um og með nærveru sinni við útförina. Sér-
stakar þakkir til allra þeirra sem veittu henni
stuðning og umönnun á lífsleiðinni.
Guð blessi ykkur öll.
Ólafur Snæbjörn Bjarnason,
Jón Guðmundsson,
Olga Jónsdóttir, Bjarni Jónsson,
Kristín E. Jónsdóttir, Óli Jón Hermannsson,
Ingi Steinn Jónsson, Luzviminda Agilday Dion,
Valdimar Þór Jónsson,
Guðmundur Geir Jónsson
og systkinabörn.
Elsku Jóhanna, ekki
grunaði mig að ég væri
að hitta þig í síðasta sinn
þegar þú komst í heim-
sókn til mín sl. haust og þú svo spræk
fórst upp allar tröppurnar eins og
ekkert væri, vildir enga hjálp þiggja
JÓHANNA
BJÖRNSDÓTTIR
✝ Jóhanna Björns-dóttir fæddist á
Steindyrum á Látra-
strönd við austan-
verðan Eyjafjörð 14.
ágúst 1921. Hún lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu í Neskaupstað 2.
mars síðastliðinn og
fór útför hennar fram
frá Norðfjarðarkirkju
9. mars.
„þú hélst það nú“ að
þetta væri nú ekkert
mál, enda sannaðir þú
það líka og fórst létt
með tröppurnar. Við
áttum yndislega
kvöldstund sem ég vil
þakka þér fyrir.
Lífið var þér mjög
erfitt síðustu ár en þó
sérstaklega sl. 9 mán-
uðir, söknuðurinn mik-
ill eftir að Geir Bjarni
lést hinn 3 júní sl. enda
ekki skrýtið þar sem
þið voruð mjög sam-
rýnd hjón eftir rúm-
lega 50 ára hjónaband.
Ég kynntist ykkur Geir Bjarna
Fyrir u.þ.b. 30 árum eða þegar ég
fyrst fór að koma á Norðfjörð til
Mæju og Smára og þá bara smá-
stelpa.
Alla tíð síðan hefur alltaf verið
fastur liður hjá mér að koma til ykk-
ar í heimsókn þegar ég kom á Norð-
fjörð og var alltaf tekið á móti mér og
börnum mínum með hlýhug og kær-
leika, og þú varst fljót að snara fram
veisluborði í þessum heimsóknum
mínum til þín og ekki mátti fara út úr
húsi fyrr enn þú varst búin að
tryggja að allir hefðu fengið nægju
sína.
Þannig er þér lýst, þú vildir bara
öllum vel.
Elsku vinkona, ég veit að nú líður
þér vel og laus við öll veikindin sem
gerðu þig svo dapra. Og ég veit að
Geir Bjarni hefur tekið vel á móti
þér.
Ég vil þakka þér Jóhanna fyrir all-
ar góðu stundirnar og fyrir að fá að
kynnast þér.
Þín vinkona,
Sólveig Hafsteinsdóttir.