Morgunblaðið - 13.09.2005, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. SEPTEMBER 2005 29
MINNINGAR
✝ Inga JóhannaÓlafsdóttir
fæddist í Reykjar-
firði í Norður-Ísa-
fjarðarsýslu 22. júlí
1923. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð laugar-
daginn 3. september
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Ólafur Matthías
Samúelsson bóndi
og smiður, f. í
Skjaldabjarnarvík
21. maí 1890, d. 17.
ágúst 1960 og Guðmundína Einars-
dóttir frá Dynjanda í Leirufirði, f.
15. desember 1901, d. 2. ágúst
1987. Hálfsystir Ingu Hönnu, dótt-
ir Ólafs, var Guðný, f. 29. okt. 1919,
d. 6. júní 1969. Alsystkini Ingu eru
Kristín Bjarney, f. 21. feb. 1922, d.
2. sept. 1998, Hallgrímur, f. 21. okt.
1924, Magna, f. 14. sept. 1926, d. 6.
des. 1997, Samúel, f. 29. ágúst
1928, Einar Jakob, f. 29.8. 1928, dó
ungbarn, Einar Bærings, f. 6. okt.
1930, d. 17. júní 1965, og Kristján
Hergeir Bjarni, f. 22. feb. 1941.
Haustið 1948 giftist Inga Hanna
1983, Hilmar, f. 6. des. 1984, og
Snorri Jökull, f. 19. apríl 1993. 4)
Ólafur Atli vélfræðingur, f. 12.
apríl 1963, var kvæntur Vigdísi
Ingólfsdóttur, f. 4. nóv. 1964, þau
skildu. Börn þeirra eru Eydís Lilja,
f. 30. jan. 1990, Freyja Lind, f. 10.
okt. 1995, og Garðar Logi, f. 20.
apríl 1998.
Inga Hanna ólst upp á heimili
foreldra sinna í Furufirði á Strönd-
um þar til hún fór til náms í Gagn-
fræðaskóla Ísafjarðar haustið
1939. Hún lauk gagnfræðaprófi og
var síðan einn vetur í Húsmæðra-
skólanum Ósk á Ísafirði. Eitt ár
var hún í vist í Reykjavík en þaðan
lá leiðin austur á Seyðisfjörð ásamt
verðandi eiginmanni þar sem hún
tók að sér handavinnukennslu við
Barna- og unglingaskólann. Árin
1946 til 1948 bjuggu Inga og Sig-
urður í Kópavogi en fluttu síðan
vestur til Ísafjarðar þar sem þau
bjuggu til 1962. Þá um haustið
fluttu þau suður í Kópavog, á
Kópavogsbraut 86 þar sem þau
bjuggu síðan. Inga Hanna vann ut-
an heimilis frá því fyrir 1960. Frá
1974 og til starfsloka var hún skrif-
stofumaður hjá Vita- og hafna-
málastofnun. Frá árinu 1997
dvaldi Inga Hanna á hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi.
Útför Ingu Hönnu verður gerð
frá Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Sigurði Tryggvasyni
kennara, f. 18. jan.
1916, d. 7. júní 1997.
Börn þeirra eru: 1)
Hulda Björg lyfja-
fræðingur, f. 21. sept
1945, var gift Jó-
hannesi F. Skafta-
syni, f. 17. ágúst
1941, þau skildu.
Dætur þeirra eru
Hlín, f. 3. jan. 1973,
Inga Hanna, f. 11.
jan. 1975, og Halla, f.
6.júlí 1983. 2) Haukur
viðskiptafræðingur,
f. 23. okt. 1947, kvæntur Ástu
Kjartansdóttur, f. 19. feb. 1950.
Börn þeirra eru Guðrún Gyða, f.
16. okt. 1968, gift Njáli Trausta
Friðbertssyni, þau eiga tvö börn,
Sigurður Ingi, f. 30. apríl 1972,
kvæntur Sigrúnu Eyþórsdóttur,
þau eiga tvö börn, Þórleif Kristín,
f. 21. apríl 1977, og Kjartan Ingi, f.
22. mars 1984, sambýliskona Eva
Borman Colmsdóttir. 3) Anna Mar-
grét dagskrárgerðarmaður og
verkefnastjóri, f. 5. sept. 1957, gift
Agli Aðalsteinssyni, f. 5. maí 1956.
Börn þeirra eru Hrönn, f. 14. apríl
Nú hefur hún Inga tengdamamma
loks fengið hvíldina eftir langan og
erfiðan sjúkdóm.
Þá fara minningarnar að hrannast
upp og manni verður hugsað til baka
til þess tíma þegar hún var í fullu
fjöri og sjálfri sér lík. Hress, kát og
glöð.
Alltaf að snurfusa og dytta að
stóra garðinum á Kópavogsbrautinni
enda mikil blómakona. Alltaf með
kaffi á könnunni og kökur þegar
gestir komu enda var mjög gest-
kvæmt á Kópavogsbrautinni, mikið
talað, hlegið og oft fjör í samræðum.
Bæði Inga og Sigurður voru ætíð
boðin og búin til að aðstoða aðra ef á
þurfti að halda. Ég er þakklátur fyr-
ir hjálpina þegar ég og börnin bjugg-
um hjá Ingu og Sigurði um tíma
meðan dóttir þeirra og eiginkona
mín var í námi erlendis. Þeim fannst
ekkert sjálfsagðara en taka okkur
inn á heimili sitt og hjálpa til við að
sinna börnunum meðan ég stundaði
vinnu.
Sá tími var ómetanlegur bæði fyr-
ir mig ekki síst fyrir börnin. Inga var
trúuð kona og kunni aragrúa af bæn-
um sem hún svæfði þau með og það
gat verið erfitt að halda í við hana í
þeim efnum. Sú bænaþula lifir enn
með fjölskyldunni.
Inga kunni að njóta góðu stund-
anna og deila þeim með öðrum. Hún
hafði gaman af að ferðast og þá mátti
pokinn með niðurbrytjaða suðu-
súkkulaðinu og rúsínunum ekki
gleymast.
Ég sakna þess að skreppa í kaffi
til hennar á Kópavogsbrautina og
spjalla um ættingjana, lífið og til-
veruna og fá súkkulaðimola, en allt
tekur enda einhvern tíma og eftir sit-
ur minningin um hlýja, lífsglaða og
góða tengdamömmu. Ég þakka fyrir
þann tíma sem við áttum saman.
Egill Aðalsteinsson.
Tómatsósa, kandís, loftkökur,
amma með svuntuna í eldhúsinu að
steikja fisk í smjöri. Svona var Kópa-
vogsbrautin þegar ég kom við á leið í
sveitina. Á haustin bættust við rab-
arbarasaft, berjasulta úr garðinum
og stórar gulrætur í seinni tíð, amma
brosandi að gefa mér að borða. Hún
vissi upp á hár hvað stóð manni næst
og var ekki spör á það.
Ég á mér margar góðar minningar
um þá konu sem nú er gengin. Þú
komst svo mörgum sterkum áhrifum
áfram frá þér til okkar hinna, gildum
stórfjölskyldunnar og hinum ýmsu
úrlausnum mála. Það að gera það
besta úr því sem þú hefur á hverjum
tíma, almenn réttsýni og trú á jafn-
ræði, þetta eru gildi sem við þurfum
öll að gæta að.
Sjálfsagt hefur það verið mikil
reynsla að alast upp í Furufirði „fyr-
ir norðan hníf og gaffal“ og lifa þær
breytingar sem urðu á árunum fyrir
og eftir stríð, iðnbyltinguna á Íslandi
og það þegar heilu byggðarlögin
lögðust af og fólkið hóf stórflutning á
mölina. Það fólk sem þetta lifði náði
að einhverju marki að koma þeirri
þekkingu og reynslu áfram til okkar
hinna, sem á sama hátt þurfum að
passa upp á að gleyma ekki þessari
sögu og hver fortíð okkar er. Ég er
viss um að við amma erum sammála
um að því miður séum við Íslend-
ingar komin svolítið fram úr okkur í
kappinu við að verða að stórþjóð í
stað þess að lifa með náttúrunni við
sjósókn og landbúnað, hvernig líður
okkur best? Ég held að amma hafi
verið frekar trúuð kona, eins og
margir af hennar kynslóð. Ég trúi
því sjálfur að hún sé nú komin á þann
stað þar sem henni líður vel, búin að
hitta Mundu ömmu og afa Sigurð
sem sjálfsagt situr og drekkur enn
kalt, svart og sykrað kaffi og talar
ákveðið um pólitík.
Amma, ég kveð þig með söknuði
frekar en sorg, mér þykir ákaflega
vænt um þig og gott að hafa átt þig
sem ömmu, ég er heppinn að hafa
fæðst það snemma að hafa náð að
kynnast þér vel, bæði sem barn, ung-
lingur og svona hálffullorðinn. Mér
þótti ákaflega erfitt að sjá á eftir þér
inn í þá veikindamóðu sem þú þurftir
að búa við og hreint með ólíkindum
hve lengi þetta þurfti að standa.
Ákveðnum kafla lýkur nú en mikið
er gott að búa að öllum þeim aragrúa
minninga sem eftir sitja. Ég skamm-
ast mín svolítið fyrir að hafa ekki
verið nægilega duglegur að heim-
sækja þig á Sunnuhlíð síðastliðin ár,
en svona er það bara og verður ekki
aftur tekið, við erum búin að tala út
um það.
Bestu kveðjur amma mín.
Sigurður Ingi Hauksson.
Okkur langar að minnast ömmu
okkar, Ingu Hönnu, sem við kveðjum
í dag eftir löng veikindi.
Amma var stórglæsileg kona alla
tíð og þegar við hugsum um ömmu
sjáum við hana fyrir okkur uppá-
klædda í fallegum kjól, með perlu-
festar, gullhálsmen og með hárið
vandlega greitt. Amma var Vestfirð-
ingur í húð og hár, stolt af uppruna
sínum en ekki síður stórri fjölskyldu
sinni, sem hún var dugleg að halda
sambandi við. Hún vildi vita af og
vaka yfir öllu sínu fólki.
Í barnæsku bjuggum við systkinin
lengi vel úti á landi og minnist Þóra
Kristín þess að kvarta um það við
ömmu sína að hún fengi aldrei póst.
Nokkrum dögum seinna barst Þóru
Kristínu bréf frá ömmu þar sem hún
sagði að þær skyldi bara vera penna-
vinkonur.
Ömmu þótti afskaplega gaman að
ferðast og átti hún nokkrar utan-
landsferðirnar að baki. Einnig þótti
henni mjög gaman að ferðast innan-
lands og vildi þá helst fara á hest-
baki. Hestamennskan var mikið
áhugamál hennar og átti hún hest í
seinni tíð, meðan hún hafði heilsu til.
Ekki þótti okkur leiðinlegt að hlusta
á sögurnar hennar af hestaferðalög-
um í Furufjörðinn, þar sem amma
ólst upp. Við minnumst bílferðalag-
anna með henni, þar sem hún dró
upp bláa pokann úr veskinu sínu,
með nestinu sem samanstóð af suðu-
súkkulaði og rúsínum. En það var
ekki bara í bílferðunum sem amma
átti eitthvað góðgæti til að maula á.
Kjartan Ingi man sérstaklega eftir
því að alltaf voru til birgðir af randa-
línukökum og öðru góðgæti til að
stinga ofan í okkur er við komum í
heimsókn og hlustaði því ekki alltaf á
mótbárur okkar, þegar við sögðumst
vera orðin meira en södd, heldur
fyllti bara á diskana aftur. Það kom
aldrei að sök því amma var meist-
arakokkur.
Amma hafði yndi af garðyrkju og
var afar stolt af garðinum sínum sem
frekar mætti kalla lystigarð eða
skemmtigarð svo stór var hann. Í
honum áttum við ófáar stundir því
þar var hægt að fara í ýmsa ævin-
týraleiki milli allra trjánna.
Elsku amma Inga, við kveðjum
þig í dag með söknuði í hjarta, en
einnig gleði yfir því að loks hefur þú
fengið hvíldina langþráðu.
Hafðu hjartans þökk fyrir allar
okkar stundir saman sem eiga eftir
að ylja okkur um hjartarætur um
ókomna tíð. Að lokum viljum við
þakka öllu því góða starfsfólki á
Sunnuhlíð sem annaðist ömmu okk-
ar af einskærri natni og umhyggju
síðustu árin.
Guðrún Gyða, Þórleif Kristín
og Kjartan Ingi Hauksbörn.
INGA JÓHANNA
ÓLAFSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um Ingu
Jóhönnu Ólafsdóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Hrönn, Hilmar
og Snorri Jökull; Hlín.
✝ Siggeir Ólafssonfæddist á Þor-
láksstöðum í Kjós
14. júní 1945. Hann
lést 17. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Karen Sigurðar-
dóttir, f. 11.11. 1909,
d. 21.12. 2003, og
Ólafur Ólafsson,
bóndi á Þorláksstöð-
um, f. 10.3. 1904, d.
13.3. 1956. Systkini
Siggeirs eru: Einar,
f. 2.12. 1931; Ólafur,
f. 21.4. 1933; Signý, f. 16.4. 1940;
Sigríður, f. 11.7. 1951.
Siggeir kvæntist hinn 10.12.
1966 Ester Haraldsdóttur sjúkra-
liða, f. 26.6. 1948. Hún er dóttir
hjónanna Hallborgar Sigurjóns-
dóttur, f. 7.12. 1921, d. 6.5. 1989,
og Haraldar Guðmundssonar sjó-
manns, f. 6.8. 1917, d. 3.1. 1999.
Þau eru búsett í Reykjavík. 3) Ólaf-
ur Karl, starfsmaður MS/MBF, f.
12.9. 1966, búsettur í Kópavogi. 4)
Guðlaug Edda, lyfjatæknir á Land-
spítala, f. 25.12. 1972, maki Helgi
Hafþórsson, tölvunarfræðingur
hjá Marel, f. 7.12. 1969, börn
þeirra eru Ásta Margrét, f. 4.3.
1995, og Hafþór Andri, f. 27.10.
1997, þau eru búsett í Reykjavík.
Siggeir ólst upp á Þorláksstöð-
um fram að andláti föður síns 1956
og fluttist þá fjölskyldan í Kópa-
vog þar sem Siggeir bjó í um 45 ár.
Siggeir lauk prófi frá Gagnfræða-
skóla Kópavogs en vegna veikinda
á unglingsárum varð skólaganga
hans ekki lengri. Siggeir hóf störf
hjá Mjólkursamsölunni í Reykjavík
15. júlí 1962 og starfaði þar alla tíð
eða í 43 ár. Lengst af starfaði hann
hjá dótturfyrirtækinu Emmessís
þar sem hann ók stórum frystibíl-
um í áratugi um allt land við sölu
og dreifingu. Siggeir var virkur í
starfi Óháða safnaðarins og starf-
aði þar í stjórn í allmörg ár allt til
dánardags.
Útför Siggeirs verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Systkini Esterar eru:
Svanberg. f. 22.2.
1937; Sigurjóna, f.
14.12. 1942; Guðrún
Ágústa, f. 2.4. 1944;
Eiður, f. 17.1. 1947;
Jón Ingvar, f. 20.12.
1953; og Hólmfríður,
f. 28.2. 1962. Börn
Siggeirs og Esterar
eru: 1) Vignir Þór,
bifreiðastjóri, f. 7.8.
1965, maki Katrín
Jónsdóttir leikskóla-
kennari, f. 19.2. 1966,
börn þeirra eru Ester
Harpa, f. 23.3. 1989, Elsa María, f.
10.1. 1995, og Sigurjón Óli, f. 3.8.
1998. Þau eru búsett á Hvanneyri.
2) Haraldur Borgar, fram-
kvæmdastjóri hjá Atlanta, f. 12.9.
1966, maki Margrét Á. Jóhanns-
dóttir, tölvuleiðbeinandi hjá
Atlanta, f. 4.6. 1964, barn þeirra er
Katrín Anastasía, f. 22.2. 2001.
Elsku pabbi, ekki bjóst ég við
þessari stundu svo snemma. Var
farinn að sjá fyrir mér góðar stundir
hjá þér eftir nokkur ár og þú færir
að njóta ávaxta erfiðisins í gegnum
árin. Ekki veit ég hvaðan þú fékkst
allan þann kraft og úthald sem
þurfti í þá vinnu sem þú stundaðir í
á fjórða áratug, að aka um landið
þvert og endilangt allt árið um kring
í hvaða veðri sem var. Ég veit í dag
að á bak við þessa vinnu voru hugs-
anir þínar um velferð mömmu og
fjölskyldu þinnar, sæmd fyrirtækis-
ins og þjónusta við landsbyggðina
þér efst í huga. Í huga mér koma
mörg lýsingar og þakkarorð er ég
hugsa til þín, rólegur, hógvær, orð-
heppinn og stríðinn fjölskyldumað-
ur, duglegur, ósérhlífinn og góður
bílstjóri. Kurteis, heiðarlegur og
ræðinn sölumaður, feiminn, hlé-
drægur og orðvar maður á manna-
mótum. Stoltur varstu af barna-
börnum þínum og góður afi, með
bland af stríðni, umhyggju og áhuga
á þeirra málefnum. Eitt var aldrei
hægt að breyta í huga þínum, fyrst
kom mamma og fjölskyldan, svo
Emmessís og landsbyggðin. Þú
sjálfur varst þarna nokkuð langt
fyrir aftan í talningunni hjá sjálfum
þér, enda veit ég að nafnið þitt og
starfið var oftast tengt saman.
Margs er að minnast á sárri stund,
man ég hversu ljúf, hún var þín lund.
Þú veist að hjarta mitt geymir lífið þitt
með minningu um mann, sem stóð við sitt.
Ég veit þú ert kominn á góðan stað,
þú lýstir mér veginn, takk fyrir það.
(V.Þ.S.)
Takk fyrir allt, elsku pabbi.
Vignir Þór.
Í dag er elskulegur faðir minn
borinn til grafar. Andlát hans bar
mjög brátt að og kom mér algjör-
lega í opna skjöldu. Ég á margar
mjög góðar minningar um hann sem
ég mun geyma í hjarta mér um
ókomna tíð. Pabbi hóf störf hjá
Mjólkursamsölunni í Reykjavík
hinn 15. júlí 1962. Upp úr 1966 hóf
hann störf hjá dótturfyrirtækinu
Emmess-ís. Þá voru aðeins tveir
frystibílar í landinu og hafði Óli
bróðir hans keyrt annan þeirra síð-
an 1962. Segja má að þeir bræður
hafi verið frumkvöðlar í dreifingu
frystra matvæla á Íslandi. Árið 1975
fékk ég, þá tæplega tíu ára gamall,
að fara með honum í kringum land-
ið, árið áður hafði Skeiðarársandur
verið brúaður og Emmess-ís byrjað
með sínar reglulegu hringferðir um
landið. Ferðalagið tók þrjá daga á
nýjum risastórum frystibíl að mér
fannst og þurfti að stoppa á öllum
stöðum, því pabbi sagði að það þyrfti
að passa að til væri nægur ís í búð-
unum og allir fengju góðan ís sem
væri fluttur í frysti alla leið. Í búð
einni á Austfjörðum spyr pabbi mig
hvort ég geti farið út í bíl og náð í
hnetutoppa. Ég hélt það nú og rölti
rogginn út í bíl í roki og rigningu.
Ég klifra inn í frystinn og teygi mig í
hnetutoppana þegar hurðin skellist
aftur. Mér dauðbrá því allt varð
svart og ekki var hægt að opna
hurðina innanfrá. Mér fannst ég bú-
inn að vera þarna í langan tíma og
byrja að öskra og sparka þegar allt í
einu dyrnar opnast og pabbi spyr
glottandi hvort ég ætli að vera þarna
í allan dag! Það kom kona inn í búð-
ina og sagði að það væri drauga-
gangur í bílnum og þá fattaði pabbi
að ég væri lokaður inni í frystinum.
Árið 1985 byrjaði ég að ferðast
um landið fyrir Félag heyrnarlausra
og Íþróttafélag heyrnarlausra. Ég
naut góðs af orðspori pabba úti á
landi, allir þekktu hann. Ég tel að
það sé hluti af þeim góða stuðningi
sem landsbyggðin sýnir heyrnar-
skertu fólki.
Pabbi minn var einstaklega góður
faðir með góða sál. Elsku pabbi,
takk fyrir allt. Ég skal lofa þér að
hugsa vel um mömmu á þessum erf-
iðu tímum. Hvíldu í friði.
Þinn sonur
Ólafur Karl.
Afi var skemmtilegur og góður.
Ég hef heyrt af því að þegar ég var
lítil hafi afi verið einn af fáum sem
gat fengið mig til að hætta að gráta
þegar mér var illt í maganum. Hann
lét mig liggja á hnjánum sínum og
sló svo taktinn með því að banka á
bakið mitt og rassinn, þá hætti ég að
gráta og sofnaði. Það eru til margar
myndir af mér svoleiðis og líka þeg-
ar við sváfum saman í ömmu og afa
rúmi. Þegar ég varð eldri bauð hann
mér oft að koma með sér í vinnuna
um helgar því að ég gat flýtt fyrir
honum og þá var hann fyrr búinn að
vinna. Það var gaman að hjálpa afa í
vinnunni, athuga hvort eitthvað
vantaði og raða svo ísnum í frysti-
kistuna í búðunum, þá gaf hann mér
stundum ís. Mér var oft kalt á putt-
unum en stundum var ég í vettling-
um.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi faðir, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesú, að mér gáðu.
(Ásmundur Eir.)
Ásta Margrét Helgadóttir.
SIGGEIR
ÓLAFSSON
 Fleiri minningargreinar um Sig-
geir Ólafsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Hafþór Andri Helga-
son; Eiður; Jóhann Árnason; Guð-
laugur Guðlaugsson; Magnús Ólafs-
son; Jón Axel Pétursson.