Morgunblaðið - 20.11.2005, Síða 58

undantekningarlaust að leika tónlist eftir
aðra þótt maður sé túlkandi sem slíkur. Það
sem mér finnst svo heillandi við rokkið er
að ég fæ að gera allt.“
Rúnar segir áætlaða útgáfutónleika plöt-
unnar vera í byrjun desember.
„Ég stefni á 8. desember, sem var afmæl-
isdagur Rabba. Útgáfudagurinn var 7. nóv-
ember þegar pabbi minn hefði orðið sjötug-
ur. Platan er tileinkuð minningu þeirra
beggja,“ sagði Rúnar að lokum.
TÓNLISTARMAÐURINN Rúnar Þórisson
sendi frá sér sína fyrstu sólóplötu á dög-
unum en hann er þó ekki aldeilis ókunnur
tónlistargeiranum. Hann er menntaður
klassískur gítarleikari og lék lengi vel með
hljómsveitinni Grafík. Hann sagði hug-
myndina að sólóplötunni hafa kviknað fyrst
fyrir tveimur árum.
„Árið 2003 fór ég út með Rabba (Rafni
heitnum Jónssyni) og fleirum til að taka
upp hans síðustu sólóplötu. Ég hafði ekki
hugsað mikið um það áður að gera sólóplötu
en eftir þetta ferðalag vissi ég að þetta var
nokkuð sem ég vildi gera,“ segir Rúnar.
„Við vorum í tvo heila daga í Abbey Road-
hljóðverinu, þessu Mekka rokksins. Það var
ótrúlega magnað að vera þar og ég er ekki
frá því að það hafi haft áhrif á ákvörðun
mína. En við Rabbi höfðum alltaf unnið
saman, alveg frá því að Grafík var stofnuð.
Það gekk svo vel að ég sá aldrei neina
ástæðu til að fara að gera eitthvað á eigin
spýtur meðan við gátum unnið saman.“
Rúnar hafði þó áður gefið út plötu með
suður-amerískum dúettum en þetta er hans
fyrsta verk „í rokkinu“, eins og hann segir
sjálfur.
„Það er ekki seinna vænna að fara að
byrja. Enda er stefnan tekin á fimm plötur
á næstu 10 árum,“ segir Rúnar og hlær.
Líkt og pottablóm
Rúnar nýtur liðsinnis fjölda tónlistar-
manna á plötunni, sem ber heitið Ósögð orð
og ekkert meir. Nægir að nefna þau Sig-
trygg Baldursson, Harald Þorsteinsson,
Jens Hansson, Karl Henry, Birgi Örn
Steinarsson, Egil og Ragnar Sólberg Rafns-
syni og Láru Rúnarsdóttur því til stuðn-
ings, en sú síðastnefnda er einmitt dóttir
Rúnars.
„Mér finnst svo gaman að vinna með
yngri tónlistarmönnum en ég hef kynnst
mörgum í gegnum Láru,“ segir Rúnar.
„Kalla hafði ég reyndar bara séð á tón-
leikum með Tenderfoot og heillaðist af
röddinni hans og bað hann að vera með.
Þau Lára syngja flest lögin. Það er svo
mikið spennandi að gerast í íslenskri tónlist
hjá ungi fólki og ég vildi fá að vera með
þótt ég sé kannski af annarri kynslóð.“
Þeir sautján hljóðfæraleikarar og söngv-
arar sem leggja Rúnari lið á plötunni setja
að sjálfsögðu mark sitt á verkið en Rúnar
fór þó með yfirumsjón með verkinu. Hann
segist hafa lagt upp með ákveðna hugmynd
um hvernig hann vildi að afraksturinn yrði
en var þó opinn fyrir breytingum.
„Ég vildi leyfa lögunum að þróast eins og
þau þurfa og leyfa öðrum að hafa áhrif ef
manni hugnast þau.
Ég líki þessu ferli stundum við pottablóm
sem maður gróðursetur en veit kannski
ekki í hvaða átt á eftir að vaxa,“ segir Rún-
ar.
Fyrsti gítarinn 10 ára
„Hvert upptökuferli er einstakt og end-
anleg útkoma er svolítið eins og ljósmynd,
sem hefði eflaust litið öðruvísi út ef ég hefði
tekið styttri eða lengri tíma í þetta. Platan
festir það augnablik sem hún er gerð á,“
segir Rúnar.
„Ég lít á plötuna sem eina heild þar sem
margir hlutir spila inn í, ekki bara tónlist-
in.“
Rúnar segist snemma hafa gert sér grein
fyrir að hann vildi starfa við tónlist í fram-
tíðinni.
„Ég var 10 ára þegar ég eignaðist fyrsta
gítarinn minn. Foreldrar mínir spiluðu bæði
á gítar en hættu þegar ég náði þeim í getu,“
segir Rúnar og hlær. „Ég byrjaði í rokk-
hljómsveitum en sá ekki fyrir mér að ég
yrði í þeim geira fram á gamals aldur. Ég
menntaði mig því í klassískum gítarleik og
kennslufræðum. Það er svo núna á seinni
árum að hún er að koma aftur þessi löngun
til að spila rokk og tjá sig þannig. Þegar
maður spilar klassíska tónlist er maður nær
Tónlist | Rúnar Þórisson gefur út sína fyrstu sólóplötu
Karl Henry, Lára Rúnarsdóttir og Rúnar Þórisson.
Platan festir
augnablikið
Eftir Birtu Björnsdóttur
birta@mbl.is
Morgunblaðið/Golli
58 SUNNUDAGUR 20. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
KVIKMYNDIRNAR Voksne
mennesker eftir margfalda Eddu-
verðlaunahafann Dag Kára Pét-
ursson og Gargandi snilld eftir Ara
Alexander Ergis Magnússon eru á
meðal 30 kvikmynda sem nú eru
sýndar á Cardiff Screen Festival í
Cardiff í Wales.
Dagur Kári var viðstaddur sýn-
ingu á Voksne mennesker á þriðju-
dagskvöldið og tók einnig þátt í um-
ræðu um kvikmyndir sínar með
aðstandendum hátíðarinnar og öðr-
um kvikmyndagestum.
Í samtali við Morgunblaðið sagð-
ist Dagur Kári vera búinn að hafa í
nógu að snúast síðan Voksne menne-
sker var frumsýnd í maí síðast-
liðnum og sækir hann að meðaltali
tvær til þrjár kvikmyndahátíðir í
mánuði hverjum til að kynna mynd-
ina.
„Ég finn ótrúlegan mun á áhorf-
endum á milli kvikmyndahátíða og
það er ekkert hægt að stýra því
hvernig stefnu svona pallborðs-
umræður taka,“ sagði Dagur Kári.
„Stundum eru þetta aðallega brand-
arar og grín en í önnur skipti er um-
ræðan á alvarlegri nótum. Í þetta
skipti var dimmt á sviðinu þar sem
umræðurnar fóru fram og því meiri
alvara til staðar en ef öll ljós hefðu
verið kveikt. Stemmningin gefur
umræðunni tóninn.“
Áhorfendur voru meðal annars
áhugasamir um hugmyndavinnuna á
bakvið kvikmyndina, leikaravalið og
tónlistina, en hana vann Dagur Kári
í samstarfi við íslensku hljómsveit-
ina Slowblow.
Á sæti í dómnefnd
Samhliða kvikmyndahátíðinni fer
fram velska stuttmyndakeppnin DM
Davis Awards, ein stærsta stutt-
myndakeppni Evrópu, og á Dagur
Kári sæti í fimm manna dómnefnd
keppninnar sem mun velja sigurveg-
ara úr 69 stuttmyndaframlögum.
„Kvikmyndagerð er kraftmikið
verkfæri til að kynna land og þjóð og
það hafa Skotar til dæmis sýnt síð-
ustu ár með góðum árangri,“ sagði
Dagur Kári. Þar sem hann þekkir
ekki mikið til velskrar kvikmynda-
gerðar er hann spenntur að sjá
hvort stuttmyndirnar séu eitthvað
frábrugðnar þeim ensku og skosku.
Þess má geta að vegna fjölda
áskorana verður Voksne mennesker
sýnd í Háskólabíói um helgina og í
næstu viku.
Morgunblaðið/Eggert
Kvikmyndagerð er kraftmikið verkfæri, segir Dagur Kári.
Stemningin
gefur tóninn
Eftir Völu Ósk Bergsveinsdóttur
í Cardiff
Kvikmyndir | Dagur Kári í Wales