Fréttablaðið - 01.05.2004, Qupperneq 17

Fullyrðingar Hjálm
ars Árnasonar al-
þingismanns og Árna Magn-
ússonar félagsmálaráðherra
eru því alrangar og í raun
sögufölsun.
„Risastökk“ Hjálmars Árnasonar dugar hvergi
Í grein eftir Hjálmar Árnason al-
þingismann sem birtist í Frétta-
blaðinu 10. apríl sl. fer hann rang-
lega með staðreyndir um þróun at-
vinnuleysisbóta. Hann gerir mikið
úr hækkun sem stjórnvöld hafa
lofað að verði á atvinnuleysisbót-
um á næstunni og kallar það risa-
stökk ef þær fara upp í 89 þúsund
krónur. Ég spyr: Hverjir hafa hald-
ið bótunum svo lágum undanfarin
ár, að það þurfi risastökk til að
koma þeim upp í 89 þúsund krónur
og hverjir eru ábyrgir fyrir þess-
ari ósvinnu? Ef þú veist það ekki
Hjálmar, þá eru það framsóknar-
mennirnir Páll Pétursson og Árni
Magnússon. Framsóknarflokkur-
inn hefur haft þennan málaflokk
síðan 1995.
Á árunum frá 1990 til 1995 héld-
ust lágmarkslaun verkafólks og at-
vinnuleysisbætur nokkurn veginn í
hendur. Þó voru bæturnar aðeins
hærri. Sem dæmi má nefna að 21.
febrúar 1995, rétt áður en Fram-
sókn tók við félagsmálunum, hækk-
uðu atvinnuleysisbæturnar í kr.
50.036 á mánuði en ekki í kr. 43.000
eins og Hjálmar fullyrðir í grein
sinni. Þá voru lágmarkslaun verka-
fólks kr. 46.838. Eftir að Framsókn-
arflokkurinn kom inn í ríkisstjórn
vorið 1995 hættu bæturnar að fylg-
ja launaþróun og síðan þá hafa þær
stöðugt dregist meira og meira aft-
ur úr. Þeim sögulegu staðreyndum
verður ekki breytt.
Réttur samanburður á lág-
markslaunum og atvinnuleysisbót-
um frá 1995 sýnir allt aðra mynd en
Hjálmar dregur upp í fyrrnefndri
grein. Risastökkið sem hann talar
um dugar hvergi nærri til að jafna
þann mikla mun sem orðinn var. Þó
svo að bæturnar hækki nú þegar í
kr. 88.767, eins og félagsmálaráð-
herrann hefur lofað, þá verða þær
samt 12,65% lægri en lágmarks-
laun í landinu.
Fullyrðingar Hjálmars Árna-
sonar alþingismanns og Árna
Magnússonar félagsmálaráðherra
um mikla hækkun atvinnuleysis-
bóta frá 1995 eru því alrangar og í
raun sögufölsun. Hið sanna er að
bæturnar eru og hafa undanfarin
ár verið langt undir lágmarkslaun-
um og í stað þess að hæla sér af því
ætti Hjálmar og allur Framsóknar-
flokkurinn að skammast sín fyrir
það.
Þegar skoðuð er þróun atvinnu-
leysisbóta og lágmarkslauna frá
1991 kemur í ljós að á því ári voru at-
vinnuleysisbætur 7,59% hærri en
lægstu launataxtar verkafólks, en nú
á árinu 2004 eru þær 12,65% lægri
en lágmarkslaun, þó svo að þær
hækki í tæplega 89 þúsund krónur.
Þetta verður að laga sem fyrst. Al-
þingi verður að taka rögg á sig og
lögfesta að atvinnuleysisbætur verði
aldrei lægri en lágmarkslaun og
fylgi launaþróun í landinu. Með því
yrði komið í veg fyrir að upphæð
bótanna sé háð geðvonskuköstum
einstakra ráðherra eins og verið hef-
ur tvö síðastliðin kjörtímabil og það
sem af er þessu. ■
17LAUGARDAGUR 1. maí 2004
Fyrsti maí
Í mínum huga tengist 1. maí alltaf Hallæris-
planinu og ræðuhöldum fyrir utan Hótel Vík
hjá Samtökum kvenna á vinnumarkaði, sem
illu heilli starfa ekki lengur. Þangað mætti ég
fyrst um tvítugt, háskólanemi að koma mér
upp róttækni og femínisma. Ræðumennirn-
ir á Lækjartorginu höfðuðu ekki til mín en á
Hallærisplaninu fann ég konur sem ég skildi
og vildi hlusta á. Og ef ég á að vera alveg
ærleg þá hefur sú afstaða mín lítið breyst
siðastliðna tvo áratugi.
Þórunn Sveinbjarnardóttir á
althingi.is/tsv
Gróf misbeiting valds
Það væri til marks um grófa misbeitingu
valds að knýja fram afgreiðslu þessa þing-
máls [fjölmiðlafrumvarpsins] fyrir þinglok í
vor. Það er hins vegar ástæða til að hafa af
því áhyggjur að sú gæti orðið niðurstaðan.
Þingmenn Sjálfstæðisflokksins láta það
óþægilega oft viðgangast að vera settir í
aumkunarvert hlutverk, svipað því, sem er
hlutskipti fulltrúa á málamyndaþingum í
einræðisríkjum: Að hlýða foringjanum skil-
yrðislaust. Við slíkar aðstæður eru menn
ekki pólitískir skákmenn, heldur taflmenn,
sem teflt er með. Og Framsókn, já vesalings
Framsókn. Hér á síðunni skrifaði Ólína fyrir
fáeinum dögum í lesendabréfi, að klettur-
inn í hafinu sem Framsókn þættist jafnan
vera fyrir kosningar, væri þegar allt kæmi
alls ekkert annað en sandhrúga sem læki
niður alltaf þegar á reyndi. Þess vegna gæti
það vel gerst, að frumvarp sem verðskuldar
mikla umræðu verði þröngvað með hraði í
gegnum þingið. Að sjálfsögðu verður reynt
að afstýra slíkum vinnubrögðum.
Ögmundur Jónasson á ogmundur.is
Ekki nefskatt
Frjálshyggjufélagið mótmælir hugmyndum
um nefskatt í stað afnotagjalda Ríkisút-
varpsins. Nefskattur er enn verri en skyldu-
áskrift. Þeir þurfa líka að borga nefskattinn
sem ekki einu sinni eiga viðtæki. Hvort
tveggja, nefskattur og skylduáskrift, eru
óréttlætanlegar leiðir til fjáröflunar, enda
neyða þær fólk til þess að greiða fyrir þjón-
ustu sem það kýs ekki endilega. Jafnframt
er sérstaklega ámælisvert að neyða fólk til
þess að greiða til fjölmiðlafyrirtækja því
þeim er hugsanlega beitt á þann hátt sem
það er ósammála. Neytendur verða að fá
að ráða hvernig fjölmiðla þeir styrkja með
kaupum sínum á þjónustu þeirra. Ríkisút-
varpið á að byggja upp tekjugrundvöll á
sama hátt og önnur fyrirtæki í sömu grein.
Afnema ber skylduáskriftina.
Ritstjórn á frjalshyggja.is
Fordæmi?
Fyrir tveimur árum tæpum gerðist það að
meirihlutinn í borgarstjórn Reykjavíkur,
með Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur í
broddi fylkingar, ákvað með einfaldri breyt-
ingu á lögreglusamþykkt Reykjavíkur að
gera fólki óheimilt að starfa við svokallaðan
einkadans á skemmtistöðum borgarinnar.
Kippti þetta í einni skyndingu rekstrar-
grundvellinum undan sumum þessara
staða og olli öðrum verulegum búsifjum.
Mikill fjöldi fólks hafði lífsviðurværi sitt af
þessari starfsemi og varð nú af þeim mögu-
leika. Ýmsir höfðu fjárfest í veitingastöðum
sem skyndilega urðu nær verðlausir. Þess-
ari aðgerð Reykjavíkurborgar var hins vegar
fagnað víða; fjölmiðlamenn og vinstri sinn-
aðir stjórnmálamenn réðu sér vart fyrir
fögnuði og fáir tóku undir með veitinga-
húsaeigendum eða starfsfólki þeirra sem
urðu skyndilega fyrir verulegu tjóni.
Vefþjóðviljinn á andriki.is
AF NETINU
SIGURÐUR T. SIGURÐSSON
STARFSMAÐUR HLÍFAR
UMRÆÐAN
ATVINNULEYSIS-
BÆTUR
,,