Fréttablaðið - 30.09.2005, Síða 25

Öll ríki Evrópu hafa breyst mikið
sl. 15 ár, hvort sem þar hafa setið
hægri eða vinstrimenn eða góðar
eða slæmar stjórnir, og flest ríki
hafa séð góðan vöxt a.m.k. sl. 10
ár. Það hefur lítið með stjórnunar-
hætti að gera. En það sem kemur í
ljós í máli lögreglunnar, Baugs og
prívat tölvupósta, er fyrst og
fremst pólitísk hugsunarvilla í
stefnu sem einu sinni var kölluð
nýfrjálshyggja, frjálshyggjuhug-
myndir sem ungir hægri menn í
Evrópu og víðar blésu nýju lífi í á
sjötta og áttunda áratugnum. Þá
var hópur manna í Sjálfstæðis-
flokknum sem talaði fyrir frjáls-
hyggjuna að fara inná þing og inn
í borgarstjórn og er enn í forystu
í íslenskum stjórnmálum.
Veikleiki þessara hugmynda
um frjálshyggju fólst m.a. í
mikilli trú á hreinum viðskiptum,
að ríkið gerði ekki of mikið til að
sinna eftirliti, markaðurinn sér
um það. Kenningin leit svo á að
samfélagið væri hópur neytenda
en ekki hópur neytenda og borg-
ara. Hverjar sem staðreyndirnar
eru í þessu kærumáli þá koma
góðir stjórnmálamenn sér ekki í
afleita varnarstöðu að sitja undir
ásökunum úr öllum áttum fyrir
spillingu. En ástæðan fyrir þess-
ari súpu er sú að undir þeim situr
stjórnsýsla sem er ekki að virka
og þeir hafa ekki sjálfir sinnt,
henni tekst ekki að t.d. liðsinna
manni sem kýs að kæra stórt
fyrirtæki, eða gæta jafnræðis
gagnvart stóru fyrirtæki sem
virðist fá öðruvísi meðferð í kerf-
inu en önnur. Þetta er kjarni máls-
ins, íslensk stjórnsýsla er í tómu
tjóni, og það er absúrd fyrir
forystumenn Sjálfstæðisflokksins
að benda á annað og aðra þegar
flokkurinn sjálfur hefur setið svo
lengi við völd.
En í fyrsta lagi er hér kominn
fram gamall verksmiðjugalli á
hugmyndafræði hægrimanna, í
öðru lagi þau mistök ríkisstjórn-
arinnar að pússa ekki hvössu
hornin af kerfi þar sem pening-
arnir virðast eina hreyfiaflið. Það
virkar ekki. Nema að flokkurinn
hafi viljað hafa það þannig svo
hægt væri að vera með puttana í
öllu sem hönd á festi. Allavega er
flokkurinn ekki sannfærandi
lengur þegar hann talar um
áhugamál sitt, „heilbrigða sam-
keppni“, og þegar horft er á
hvernig t.d. RÚV hefur verið
notað af flokknum Ég veit ekki, en
flokkurinn veldur bæði vonbrigð-
um, er aftur kominn á kaf í kjána-
leg skoðanaskipti sem er einfald-
lega leiðinlegt að hlusta á, á ensku
kallað „boring“, líklega það skelfi-
legasta sem getur komið fyrir
stjórnmál.
Höfundur er
kvikmyndaleikstjóri.
FÖSTUDAGUR 30. september 2005
Hnefahögg í
andlit Bolvíkinga
Hrós mitt fær Ólína Þorvarðar-
dóttir skólameistari sem skrifað
hefur góðar greinar um sam-
göngumál Vestfirðinga í blaðið
B.B. á Ísafirði. Samgöngubætur í
formi jarðganga á Vestfjörðum
eru orðnar svo knýjandi að fram-
tíð byggðanna í fjórðungnum velt-
ur á því að þessum málum verði
fylgt eftir eins og Ólína Þorvarð-
ardóttir hefur bent á. Þetta vil ég
taka undir. Með sölu ríkiseigna
sem seldar voru fyrir 90 milljarða
kr. er nú full ástæða til að ákveða
jarðgöng sem styrkja byggða-
kjarnana, ekki síst með styttingu
vegalengda.
Virkjunarframkvæmdir á
Austfjörðum vekja spurningar
um hvort sveitarstjórnirnar og
allir landsbyggðarþingmenn eigi
að skoða möguleika á heilborun
vegganga til að byggðirnar á Vest-
fjörðum og víðar losni úr þeirri
vetrareinangrun sem heimamenn
hafa búið við alltof lengi. Borin
eru á borð þau falsrök um að þjóð-
vegaleið nr. eitt muni liggja yfir
þessa snjóþungu þröskulda í
fjórðungnum. Þetta stenst aldrei.
Skoðaðir hafa verið tveir mögu-
leikar á jarðgangagerð til að leysa
umferðarvandamál á leiðinni
milli Hnífsdals og Bolungarvíkur.
Horft hefur verið til 4,2 km langra
vegganga milli Seljadals og
Fremri-Óss í Bolungarvík. Til eru
hugmyndir um að sprengja þrenn
stutt veggöng inn í hlíðina sem
yrðu jafnlöng. Þau gætu kostað
1/10 hluta af þeirri upphæð sem
áætlað er að Héðinsfjarðargöng
kosti. Þökk sé Kristni H. Gunnars-
syni sem hefur áhyggjur af þessu
máli þótt samgönguráðherra segi
annað.
Á hverju ári kemst vegurinn í
Óshlíð milli Hnífsdals og Bolung-
arvíkur í fréttirnar þegar aur-
skriður, grjóthrun og snjóflóða-
hættur skapa vandræði. Eitt
dæmi um ranga útdeilingu fjár-
muna til jarðgangagerðar eru
fyrirhuguð Héðinsfjarðargöng
sem gætu kostað 11 til 15 millj-
arða kr., jafnvel meira. Í úthlutun
fjármuna til samgöngubóta er
íbúum höfuðborgarsvæðisins, á
Vestfjörðum, fyrir norðan og
austan mismunað miðað við hvað
Héðinsfjarðargöng kosta sem
verða aldrei arðbær. Fullvíst má
telja að vegurinn í Óshlíð verði
ennþá dýrari en 4 km löng tví-
breið jarðgöng sem tryggja heils-
árssamgöngur á þessu svæði enn
betur en þessi dauðagildra. Tíma-
bært er nú orðið að bæjarstjórn
Bolungarvíkur og allir þingmenn
Vestfirðinga svari því strax hvort
ríkisstjórnin eigi að taka á þessu
vandamáli og ákveða jarðgöng á
þessu svæði áður en dauðaslys
verður á þessu svæði.
Fullyrðingar samgönguráð-
herra um að þetta sé ekkert að-
kallandi eru hnefahögg í andlit
Bolvíkinga. Hafa allir þingmenn
Vestfirðinga nema Kristinn H.
Gunnarsson gleymt því að Bolvík-
ingar borga líka skatta til íslenska
ríkisins eins og aðrir landsmenn?
Höfundur er
farandverkamaður.
Verksmi›jugallinn
fietta er kjarni málsins, íslensk
stjórns‡sla er í tómu tjóni, og
fla› er absúrd fyrir forystu-
menn Sjálfstæ›isflokksins a›
benda á anna› og a›ra flegar
flokkurinn sjálfur hefur seti›
svo lengi vi› völd.
EINAR ÞÓR GUNNLAUGSSON
UMRÆÐAN
SJÁLFSTÆÐIS-
FLOKKURINN
VEGURINN UM ÓSHLÍÐ „Á hverju ári kemst
vegurinn í Óshlíð milli Hnífsdals og Bol-
ungarvíkur í fréttirnar þegar aurskriður,
grjóthrun og snjóflóðahættur skapa vand-
ræði,“ segir greinarhöfundur.
GUÐMUNDUR KARL JÓNSSON
SKRIFAR UM SAMGÖNGUR Á
VESTFJÖRÐUM