Fréttablaðið - 08.06.2006, Blaðsíða 85

Fréttablaðið - 08.06.2006, Blaðsíða 85
[KVIKMYNDIR] UMFJÖLLUN Árið 1976 sendi hinn ágæti leik- stjóri Richard Donner (Superman, Lethal Weapon) frá sér hryllings- myndina The Omen. Þessi þrjátíu ára gamli hrollur er fyrir löngu orðinn sígildur enda var myndin ákaflega vel mönnuð með kemp- una Greogry Peck í hlutverki sendiherra Bandaríkjanna í Lond- on sem ól afkvæmi Satans upp sem sitt eigið. Lee Remick gaf ekkert eftir sem eiginkona sendi- herrans, David Warner fór vel með rullu fréttaljósmyndara sem varð lykilmaður í lausn gátunnar um And-Krist og hrollvekjudrottn- ingin Billie Whitelaw var vægast sagt ógnvekjandi sem Mrs. Baylock, barnfóstran frá helvíti. Undir sígildum átökum góðs og ills dundi svo djöfulleg tónlist Jerry Goldmsith, bergmál af Carmina Burana eftir Orff, sem gulltryggði að áhorfendur efuðust ekki eitt augnablik um að sonur Satans væri stiginn til jarðar og var áður en yfir lauk kominn með annan fótinn inn fyrir þröskuld Hvíta hússins. The Omen er gerð eftir sam- nefndri skáldsögu Davids Seltzer sem lék sér með þá hugmynd úr Opinberunarbók Jóhannesar að þegar dýrið, eyrnamerkt hinni djöfullegu tölu 666, risi úr djúpinu myndi mannkynið tortímast. Hjá Seltzer birtist þessi And-Kristur sem hvítvoðungurinn Damien, getinn af sjakala á sjötta degi sjötta mánaðar ársins klukkan sex. Svo „óheppilega“ vill til að á sama tíma deyr barn Roberts Thorn sendiherra og eiginkonu hans, Katherine, í fæðingu og Robert fellst á það að undirlagi vafasams sjúkrahússprests að taka Damien að sér og ljúga því að eiginkonu sinni að hann sé sonur þeirra hjóna. Þetta gerir ambassa- dorinn vitaskuld í trausti þess að hinn ættleiddi sé mennskt barn móður sem fórst af barnsförum. Nokkur ár líða þar til dularfull dauðsföll í kringum Damien fara að vekja upp spurningar um leið og móðirinn fer að efast um að barnið sé hennar. Sendiherrann áttar sig svo hægt og bítandi á því að eiginkona hans hefur alið nöðru við brjóst sér en þá gæti það verið um seinan. Framtíð mannkyns alls gæti verið í húfi og það stendur upp á hann að drepa „son“ sinn samkvæmt ákveðnu ritúali. Nú, árið 2006, er Damien kom- inn aftur. Nýja Omen-myndin er býsna vel mönnuð, eins og forver- inn, og þó öllu meiri kraftur hafi verið í Peck og Remick í hlutverk- um sendiherrahjónanna á sínum tíma er engin ástæða til að kvarta yfir Liev Schreiber og Juliu Stiles. Aðrir leikarar skila svo sínu með sóma í smærri en ekki síður mikil- vægum hlutverkum. Það er því býsna vel að verki staðið í þessari uppfærðu útgáfu The Omen en þar sem um er að ræða endurgerð pottþéttrar mynd- ar þá er hún í raun jafn óþörf og ljósrit Gus Van Sant af Psycho. Af hverju að laga það sem er ekki bilað? Hér hjálpar það þó óneitan- lega til að nýja myndin er ekki end- urgerð ramma fyrir ramma. Sagan er tengd samtímanum og meiri áhersla er lögð á angist móðurinn- ar sem áttar sig á að barnið hennar er beinlínis illt. Alls ekki galið en þetta bætir engu við upprunalegu söguna og The Omen anno 1976 stendur eftir sem mun öflugri mynd. Hér vantar herslumuninn og það verður að segjast eins og er að þó Schreiber sé fínn leikari þá kemst hann ekki með tærnar þar sem Peck var með hælana. Það eina sem nýja myndin gerir af viti er að kynna þessa fínu sögu fyrir nýrri kynslóð sem nennir lík- lega ekki að sækja frummyndina út á leigu. Þórarinn Þórarinsson Djöfullinn tekur öll völd THE OMEN LEIKSTJÓRI: JOHN MOORE Aðalhlutverk: Liev Schreiber, Julia Stiles, David Thewlis, Mia Farrow og Seamus Davey- Fitzpatrick. Niðurstaða: Nýja myndin um Damien djöfla- barn ætti að skjóta þeim sem ekki hafa séð þá gömlu skelk í bringu en fyrir hina er hún lítið annað en notaleg upprifjun. �������� ����������������� �������� � � � � � � �� � � �� � ���������� ������ ����� �� ������ ��� �������� �� ��� ��������������� ��������� ����� �������������� Píanóleikarinn Billy Preston, sem lék með Bítlunum og The Rolling Stones, er látinn, 59 ára að aldri. Þegar Preston var unglingur spilaði hann með Little Richard og Ray Charles og síðar lék hann á Bítlaplötunni Let It Be og Exile on Main Street með The Rolling Stones, auk þess sem hann vann með Bob Dylan og Arethu Franklin. „Billy var afar hæfileikaríkur tónlistarmaður. Hann var frábær söngvari bæði í hljóðverinu og á tónleikum,“ sagði Mick Jagger, söngvari Rolling Stones. „Ég mun sakna hans mikið.“ Á umslagi plötunnar Let It Be kemur fram að Preston hafi leikið með í laginu Get Back og var það aðeins í annað skiptið sem nokkurs utanaðkomandi var getið með þeim hætti á plötum Bítlanna. Preston hafði góð áhrif á Bítlana á meðan á upptökum á Let It Be stóð en fram að því hafði andrúmsloftið í sveitinni ekki verið gott. Talið er að John Lennon hafi viljað gera Preston að fimmta Bítlinum en hugmyndin fékk dræmar viðtökur hinna meðlima sveitarinnar. Auk þess að vinna með öðrum tónlistarmönnum gaf Preston út sólóplötur á áttunda áratugnum, til dæmis smáskífurnar Will It Go Round in Circles og Nothing From Nothing. Preston lést vegna nýrna- bilunar. Hafði hann verið í dái frá því í nóvember. Billy Preston látinn BILLY PRESTON Píanóleikarinn Billy Preston er látinn, 59 ára að aldri. Hljómsveitirnar Fræ, We painted the walls og Thugs on Parole spila á sumartónleikaröð Reykjavík Grapevine og Smekkleysu í kvöld. Thugs on Parole spilar í Gallerý humar eða frægð klukkan 17.00 en klukkan 21.00 spila Fræ og We painted the walls á Café Amster- dam. Þar er aðgangseyrir 500 krón- ur en frítt er inn á fyrri tónleikana. Fræ, sem var stofnuð á síðasta ári, mun selja nýjustu plötu sína, Eyðileggðu þig smá, á tónleikun- um en hún er nýkomin til landins. Tvennir tónleikar verða haldn- ir alla fimmtudaga í sumar í til- efni af sumartónleikaröðinni, alls 28 talsins. Tónleikaröð hefst FRÆ Hljómsveitin Fræ spilar á Café Amsterdam í kvöld.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.