Fréttablaðið - 26.10.2006, Síða 88

Fréttablaðið - 26.10.2006, Síða 88
 26. október 2006 FIMMTUDAGUR48 maturogvin@frettabladid.is ÞRÚGUR GLEÐINNAR Einar Logi Vignisson > Athugaðu... ...að áleggið á uppáhaldspitsunni þinni gæti verið góður pastaréttur ef þú blandar því í tómatmauk og hitar á pönnu. Túnfiskur, paprika, tabasco og óreganó virk- ar alveg jafn vel með pasta og á pitsu. Hvaða matar gætirðu síst verið án? Kókópuffs. Besta máltíð sem þú hefur fengið? Grillaði humarinn sem ég var með um helgina. Ég bar hann fram með hvítlaukssmjöri og steinselju. Er einhver matur sem þér finnst vondur? Já, paprika er ógeðsleg. Mér finnst uppáhaldsréttur konunnar minnar, hakk og spagettí, líka vondur. Leyndarmál úr eldhússkápnum: Ég legg mikið upp úr því hvernig maturinn er borinn fram. Þá skiptir ekki máli hvernig hann er á bragðið, það verður aukaatriði. Hvað borðar þú til að láta þér líða betur? Mér finnst rosa gott að fá mér popp. Hvað áttu alltaf til í ísskápnum? Ost og pestó. Ef þú yrðir fastur á eyðieyju, hvað tækirðu með þér? Ég tæki með mér kókópuffs og Matreiðslubók Nönnu, þar er hægt að finna allar uppskrift- ir í heiminum og hægt að fletta upp eftir hráefni. Hvað er það skrítnasta sem þú hefur borðað? Hundakjöt. Ég fékk það í Suður- Ameríku, borið fram í lang- lokubrauði. Það var mjög seigt, enda varla úrvals- hundur heldur eitthvað gamalt grey. MATGÆÐINGURINN: ATLI ÞÓR ALBERTSSON LEIKARI Fékk seigan hund í langlokubrauði Carmen Jóhannsdóttir er nýsnúin heim úr ferðalög- um erlendis. Hún dvaldist síðast í Barcelona, þaðan sem hún er ættuð. „Ég er svo heppin að eiga ættir að rekja út í heim. Þá er af meiri, eða fjölbreyttari menningu að taka,“ segir Carmen. „Ég ólst upp við spænska og katalónska matargerð og elda eiginlega frekar þannig mat en íslenskan.“ Matarmenning í löndum Suður- Evrópu er sem kunnugt er ólík þeirri íslensku, og Carmen segist njóta hennar þegar hún dvelst á Spáni. „Mér finnst ótrúlega gaman að sitja lengi við að borða. Ég er nýkomin frá Barcelona þar sem ég var að heimsækja vini, og við tókum heilt kvöld í að fara á milli staða og borða eitthvað smávegis á hverjum og einum,“ sagði hún, en bætti því við að hér heima ætti hún það til að festast í því að borða á hlaupum eins og aðrir. Carmen segist hafa tekið eftir því í vinahóp sínum að strákar hafi nú meiri áhuga á mat en stelp- ur. „Það eru vinir mínir frekar en vinkonur sem eru að prófa sig áfram í eldamennsku og tala sín á milli um hvað þeir hafa eldað,“ sagði Carmen. Hún er einnig með kenningu um hver orsökin sé. „Ætli stelpurnar séu ekki bara orðnar latar, það er svo gott að hafa gæja til að dunda við sig,“ segir hún og hlær. Uppskriftina sem Carmen lætur lesendum Fréttablaðsins í té segir hún vera týpískan katalónsk- an rétt. „Þetta er fyrst og fremst hugsað sem forréttur en getur líka alveg verið léttur réttur,“ segir hún. Gambas a la ajo eða rækjur í hvítlauk. Fyrir fjóra. 400 g frosnar rækjur ólífuolía cayenne pipar steinselja 4 hvítlauksrif pínulítið salt Látið rækjurnar þiðna og hellið öllum vökva af þeim. Takið fram fjórar litlar, eldfastar skálar og hellið hálfum bolla af olíu í hverja skál. Pressið eitt hvítlauksrif út í hverja skál og hrærið vel saman. Hitið í ofni við 220 gráður þar til að hvítlaukurinn er farinn að krauma. Það þarf að passa vel að laukurinn brenni ekki. Þegar hann er farinn að krauma á yfirborði olíunnar eru rækjurnar og steinseljan sett út í. Setjið skálarnir aftur inn í ofn í 15- 20 mínútur. Berið fram með fersku snittubrauði og frekar þurru hvít- víni. Gott kampavín væri náttúru- lega alls ekki verra. Eldar katalónskan mat ELDAR FREKAR FYRIR AÐRA Carmen finnst gaman að halda matarboð, en segist geta verið duglegri að elda fyrir sjálfa sig. FRÉTTABLAÐIÐ/HÖRÐUR Sigrún Þorsteinsdóttir býr í Lond- on ásamt manni sínum. Hún starf- ar bæði þar og hérlendis sem sér- fræðingur í aðgengismálum fatlaðra á netinu. Meðfram því heldur hún úti uppskriftasíðunni Café Sigrúnu, með einum 300 upp- skriftum. Hún segir um 200 manns skoða síðuna daglega. „Þetta eru mestmegnis græn- metisuppskriftir, uppskriftir án sykurs, hveitis, gers og almennt án aukaefna. Ég forðast unnar matvör- ur og það endurspeglast í uppskrift- unum,“ segir Sigrún. Sigrún viðurkennir að erfitt geti verið að skipta um mataræði. „Sér- staklega ef fólk þekkir engan sem getur veitt því ráð. Það getur líka verið dýrt og flókið að kúvenda því allt í einu. Það er ekki auðvelt að byrja en alveg þess virði!“ segir Sigrún. Hún segir best að taka lítil skref. „Það má baka í stað þess að steikja, og nota jógúrt í stað rjóma í köldum sósum. Svo má breyta upp- skriftum, nota minni sykur og spelti til helminga við hveiti.“ Sigrún segir mikilvægt að kunna að lesa í upplýsingar utan á pakkningum matvöru. „Þetta ætti að vera kennt í skólum. Fólk á að vera meðvitað um hvað það lætur ofan í sig, við eigum bara einn líkama.“ Uppskriftir má nálgast á www.cafesigrun.com. Hollur matur á Café Sigrúnu SIGRÚN MÆLIR MEÐ ÞESSUM UPPSKRIFTUM FYRIR BYRJENDUR: Kjúklingabaunasúpa Morgunverður í glasi Brauð með sólblóma- og sesamfræjum Sultukaka með carobkremi HOLLUR ÚTILEGUMATUR Í GÖNGUFERÐ Í SKOTLANDI Sigrún hætti að borða sykur og skyndibita fyrir tuttugu árum og saknar þess ekki. FRÉTTABLAÐIÐ/SIGRÚN ÞORSTEINSDÓTTIR Hann er vinsæll og veit af því. Þannig lýsti Hallbjörn Hjartarson svo glæsilega Steingrími Hermannssyni í lagi tileinkuðu honum. Ef þrúgan grenache yrði persónugerð er ólíklegt að sjálfsmynd hennar yrði jafn traust. Hún er að öllum líkindum mest ræktaða þrúga heims en samt er hún lítt kunn þorra neytenda og vín úr henni njóta ekki sömu frægðar og virðuleika og vín úr helstu vínþrúgum heims. Ástæðanna er helst að leita í erfðafræðinni. Grenache er ein erfiðasta vínþrúgan í ræktun vegna þess hve auðvelt er að rækta hana. Hljómar sem öfugmæli en kemur til af því að séu aðstæður of góðar, nóg af vatni og sæmilegur hiti, þá gefur vínviðurinn af sér óhóflegt magn af fljótsprottnum vínberjum. Slíkur ofvöxtur þykir ekki góð latína í víngerð þar sem miklu skiptir að þrúgurnar vaxi hægt en örugglega og nái að kalla fram einkenni úr jarðveginum. Fljótsprottin vínber framkalla þunn og léttvæg vín. Þannig er megnið af víni úr grenache alkóhólríkt borðvín sem suðrænar þjóðir gera skil með hraði á nokkrum mánuðum frá því að það er sett á flöskur. Þessi vín eru ekki til geymslu og rata sjaldnast út fyrir landsteinana. Séu aðstæðurnar til ræktunar hinsvegar temmilega erfiðar, þurrkur og rýr jörð, og vínviðurinn giska gamall þá geta vín úr grenache sannarlega orðið dásamleg. Hún er aðalþrúgan í suðurhluta Rhône og undirstaðan í hinum frægu vínum héraðsins Chateauneuf-du- Pape. Þau vín geta innihaldið allt að þrettán mismunandi þrúgutegund- ir en grenache er alltaf aðalþrúgan. Sökum þess hversu vel grenache hentar til blöndunar með öðrum þrúgum er ekki algengt að fá vín eingöngu úr grenache. Helst er það í spænskum vínum, t.d. frá héruðunum Navarra og Priorato. Grenache virðist hafa þann mikla kost að draga fram það besta í öðrum þrúgum og slípa af vankantana. Þetta sést best í sambúðinni við syrah- þrúguna í frönsku vínunum og við tempranillo í spænsku vínunum. Á uppskerudögum í vínbúðum sem lýkur í næstu viku eru níu vín úr grenache á lækkuðu verði. Fimm þeirra eru frá Frakklandi, flott vín sem gefa góða mynd af því hvað býr í þrúgunni. Þarna eru líka bæði dæmigerður fulltrúi einfaldleikans í spænsku hefðinni og risavín frá Spáni með öllum þeim glæsileika sem einkenna stóru spænsku vínin. Ástralir eiga tvo fulltrúa þar sem shiraz er blandað við að frönskum sið. Vinsæl en veit ekki af því Á botninn hvolft: Ekki eru allir hrifnir af eikuðum vínum en vilja samt stór og bragðmikil vín með steikinni. Slík vín má fá úr grenache. ��������������� ����� ������������� ����������������������� ����������������������� ������������������������������������������� ��� ������ ����� ��������������������� ������������ ����������������������������������������������������������� ������ ��������� ����� ������������ ����������������������������� ��� ���������������������������� �������������������������� ������������ ����������������������������������������������������������������� �������������� �������� ������������ ��������������������������� ������������������� ���������������������������������� ������������ ���������������������������������������������������������� ��������������������������� ���������������� �������������������������������������� ���������� ���������� ��������������������� ��������������������������������
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Fréttablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.