Fréttablaðið - 15.06.2007, Qupperneq 60

Ég hef allt frá því að ég
man eftir mér verið
hrifinn af mávum.
Kannski er það
vegna þess að ég er
utan af landi og oft lék
ég mér niðri við höfn
og sá hversu listilega
þeir geta orðið sér úti
um æti og bjargað sér úr ólíkleg-
ustu aðstæðum. Eftir að ég flutti
í höfuðborgina hef ég stöku sinn-
um rölt niður að tjörn og rifjað upp
gömul kynni við þessa klunnalegu
en þó sjarmerandi fugla.
Mér stóð því ekki á sama þegar
borgaryfirvöld í Reykjavík hófu
annað sumarið í röð herferð til að
„hreinsa“ borgina af mávum með
skipulegri „eyðingu“ þeirra, svo
notuð séu orð tiltektarmannanna
sjálfra. Borgarfulltrúinn Gísli
Marteinn Baldursson hefur flokk-
að máva með tyggjóklessum og
glerbrotum – óþrifnaði sem verði
að hreinsa höfuðborgina af. Af lýs-
ingunum að dæma er ekki auðvelt
að greina að hér sé fjallað um lif-
andi verur.
Auðvitað eru skiptar skoðanir
um ágæti máva og ég get vel
skilið að ekki séu allir jafn hrifnir
af þeim og ég. Svo er hins vegar
um margt annað og réttlætir með
engu að skotvopn séu hafin á loft
í nafni tiltektar. Nýjustu tíðindin
af þessari þráhyggjukenndu bar-
áttu komu um daginn þegar greint
var frá tilraunaverkefni, sem
gengur út á að gefa mávum eitr-
aða brauðmola og snúa þá svo úr
hálslið þegar þeir eru sofnaðir. Að-
gerðin er sögð sársaukalaus. Ég
sé ekki alveg í hverju „tilraunin“
felst og bíð líka spenntur að heyra
af niðurstöðum hennar.
Þetta átak Gísla Marteins minn-
ir mig á atriði úr Fóstbræðrum.
Afi gamli var orðinn vandamál
og eftir miklar vangaveltur þótti
besta lausnin að aka með hann út
fyrir bæinn og skjóta hann. Ég
held að við séum frekar illa stödd
hér á okkar litla Íslandi þegar
vandamálin eru leyst að sið Kan-
anna með skotvopnum. Ég veit
ekki með aðra en ég ætla niður að
tjörn um helgina að gefa mávum
brauðmola og leggja þeim þannig
lið í stöðugri lífsbaráttu sinni.