Fréttablaðið - 10.11.2007, Qupperneq 34

hafi til að byrja með verið í borginni
Tskaitubo, um 200 kílómetra frá Tíbl-
lisi, en svo hafi þau farið til Tíblisi og
hreiðrað um sig í Gagraheimilinu
ásamt öllum hinum flóttamönnunum
sem þar búa.
Managadze varð að skilja allar eigur
sínar eftir í Abkasíu, eins og allir hinir
flóttamennirnir, og kom því allslaus til
Tíblisi. „Við bíðum eftir aðstoð frá
Saakashvili forseta,“ segir hann. „Við
vonum og trúum að hann hjálpi okkur
að snúa aftur til Abkasíu.“
Gulnara Natsvaladze er ein af fjöl-
mörgum konum í Gagra-heimilinu.
Hún hefur búið þar í fimmtán ár og
bíður og vonast til að komast aftur
heim til Abkasíu. Natsvaladze var
læknir á heilsuhæli í Gagra og bjó í
þriggja herbergja íbúð nærri Svarta-
hafsströndinni fyrir flóttann. Hún á
þrjú börn sem eru nú 32, 34 og 35 ára
og hafa sum stofnað sína eigin fjöl-
skyldu en eiginmaður hennar lést
eftir flóttann til Georgíu. Foreldrar
hennar létust í Abkasíu og eru þar
jarðsettir.
„Við vonum að forsetinn hjálpi
okkur að komast heim aftur,“ segir
hún og hinar konurnar kinka kolli og
taka undir. Hún kveðst ekki hafa neina
hugmynd um það hvað Saakashvili
geti gert, hún segist bara bíða og vona
að hann geri eitthvað og að hún, börn-
in hennar og barnabörn komist aftur
heim. Þau bíða öll eftir því.
Við bíðum
eftir aðstoð
frá Saakas-
hvili forseta.
Við vonum
og trúum að
hann hjálpi
okkur að
snúa aftur
til Abkasíu.
Georgíumenn flúðu hundr-
uðum þúsunda saman frá
Abkasíu, héraði í Georgíu, í
stríði sem geisaði milli Abkasa
og Georgíumanna á árunum
1992-1994. Abkasar vilja sjálf-
stæði frá Georgíu en Georg-
íumenn hafa ekki viljað gefa
héraðið eftir. Guðrún Helga
Sigurðardóttir heimsótti flótta-
menn sem hafa búið í niður-
níddu félagsheimili knatt-
spyrnufélags í fimmtán ár.
A
bkasar hafa haft stuðning
Rússa í sjálfstæðisbaráttu
sinni enda hafa þeir hallað sér
að þeim. Mikheil Saakashvili,
forseti Georgíu, hefur hins
vegar sagt að georgísk stjórn-
völd verði búin að leysa krísuna milli Georg-
íu og Abkasíu á friðsamlegan hátt fyrir for-
setakosningarnar í Georgíu á næsta ári. Fátt
bendir til að það geti orðið.
Enn þann dag í dag eiga sér stað átök milli
Georgíumanna og Abkasa, sem búa í hérað-
inu Abkasíu í norðurhluta landsins við
Svartahafið með landamæri að Rússlandi, og
öðru hvoru berast fréttir af skothríð,
sprengingum og gíslatöku. Á meðan bíða
Georgíumennirnir frá Abkasíu eftir því að
Saakashvili Georgíuforseti leysi deiluna svo
að þeir geti flutt heim.
Opinberar tölur í Georgíu segja að flótta-
mennirnir séu 250 þúsund talsins og kannski
eru þeir fleiri. Talið er að stór hluti þeirra
hafi farið af landi brott á tíunda áratugnum
til að vinna erlendis eins og svo margir aðrir
Georgíumenn. Flóttamennirnir frá Abkasíu
búa í yfirgefnum verksmiðjum, gömlum
Intourist-hótelum en svo nefndust gömlu
sovésku ríkishótelin, tómum sjúkrahúsum
og skólum út um alla Georgíu, sérstaklega
þó í stærstu borgunum, höfuðborginni Tíblisi
og borginni Kutaisi sem er í miðri Georgíu.
Í yfirgefnu félagsheimili Gagra-knatt-
spyrnufélagsins búa hátt í hundrað manns,
eða tuttugu og níu fjölskyldur. Húsið er
skelfilega hrörlegt og alls ekki íbúðarhús-
næði sem Íslendingar myndu láta sér lynda,
rúður eru brotnar og hurðir halda hvorki
vatni né vindum. Ekkert hefur verið gert við
húsið í langan tíma og þarna hefur stór hópur
fólks hreiðrað um sig. Fólkið hefur ekki í
önnur hús að venda.
„Ég flúði frá Abkasíu í ársbyrjun árið 1992
vegna stríðsins milli Abkasa og Georgíu-
manna. Ég bjó í tuttugu og fimm fermetra
íbúð í tveggja hæða húsi og var atvinnumaður
í knattspyrnu áður en ég flúði,“ segir Tristan
Managadze, einn af flóttamönnunum frá
Gagra, borg sem er nærri landamærum
Abkasíu og Rússlands, en þar urðu átökin
einna hörðust.
„Ástandið var skelfilegt vegna stríðsins.
Abkasarnir myrtu georgíska ríkisborgara
svo að við urðum að fara. Margir vina minna
voru drepnir,“ segir hann.
Managadze segist hafa flúið með fjölskyldu
sína yfir landamærin til Rússlands og flogið
svo frá Rússlandi til Georgíu. Hann segir að
Rússarnir hafi stutt Abkasa og þannig tekið
þátt í borgarastríðinu. Fjölskyldunni hafi ekki
verið vært í Rússlandi og þau hafi líka viljað
komast til Georgíu eins og allir hinir flótta-
mennirnir sem höfðu yfirgefið borgina.
Managadze segir að þau hafi fengið áfall
fyrst eftir komuna til Georgíu. Þau hafi
ekkert vitað hvað þau hafi átt að gera. Þau
Bíða eftir að komast aftur heim