Fréttablaðið - 29.08.2008, Blaðsíða 24

24 29. ágúst 2008 FÖSTUDAGUR
greinar@frettabladid.is
FRÁ DEGI TIL DAGS
Hringdu í síma
ef blaðið berst ekki
UMRÆÐAN
Sóley Tómasdóttir skrifar
um frístundaheimili
Haustið er uppskerutími okkar Íslend-inga. Berjaspretta virðist vera með
eindæmum í ár, mikið veiðist af laxi og mat-
jurtagarðar eru með girnilegra móti. Haust-
ið ætti því að leggjast vel í landann.
Uppskeran felst þó ekki eingöngu í
afurðum náttúrunnar. Samfélag mannanna
uppsker eins og það sáir. Hlutverk stjórn-
málafólks er að forgangsraða áherslum við
sáningu, svo samfélagið uppskeri sem mest.
Undanfarin ár hefur fréttaflutningur af manneklu
á frístundaheimilum verið að festa sig í sessi
samhliða aflatölum úr laxveiðiám og berjamó.
Manneklan er mismikil eins og laxinn og krækiber-
in, en alltaf einhver.
Haustverkin
Á haustin, þegar bændur fara í leitir og nemendur
setjast á skólabekk, glímir stjórnmálafólk við
mannekluvandann. Málin eru rædd í nefndum og
ráðum og ýmsar hugmyndir reifaðar. Sumar jafnvel
settar í farveg. Á endanum komast flest börnin inn á
frístundaheimili og stjórnmálafólkið fær frið.
Þá fer lítið fyrir umræðu um frístundaheimili.
Innra starf, barnalýðræði og fjölbreytni tómstunda-
tilboða, uppeldisstefna eða -aðferða virðist hvorki
vera viðfangsefni stjórnmála- né fjölmiðlafólks.
Umræða óskast
Í kynningarefni fyrir frístundaheimilin í Reykjavík
segir: „Leiðarljós frístundaheimilanna í Reykjavík
er að hver einstaklingur fái að njóta sín og þroskast
í umhverfi sem einkennist af hlýju, öryggi og
virðingu. Lögð er áhersla á að þroska félagslega
færni í samskiptum gegnum leik og starf
sem og virðingu fyrir sjálfum sér, öðrum
og umhverfi sínu. Frístundaheimilin leitast
við að nota lýðræðislega starfshætti, efla
hæfni barnanna til að móta sér sjálfstæðar
skoðanir og hafa áhrif á umhverfi sitt og
aðstæður.“
Mönnunarvandi getur ekki verið það
eina sem stjórnmálafólk lætur sig varða
þegar svo metnaðarfullt verkefni er annars
vegar. Frístundaheimilin eru ekki bara
þjónusta við foreldra, heldur fyrst og
fremst börn. Því verður pólítískur vilji að
vera til staðar.
Nú þegar átta ár eru liðin frá því ÍTR hóf rekstur
frístundaheimila er tímabært að skoða hvað áunnist
hefur og hvað mætti betur fara. Stefnumótun sem
tekur til fleiri þátta en húsnæðis og starfsfólks er
nauðsynleg. Sú stefnumótun þarf að fara fram á
vettvangi stjórnmálanna með liðsinni þeirra
sérfræðinga sem starfa í málaflokknum.
Sáum og hlúum betur að
Þær tillögur sem nú eru í farvatninu og eiga að
leysa vanda frístundaheimilanna eru góðar og
gildar. Samþætting skóla- og frístundastarfs er
löngu tímabært verkefni. Starfsöryggi þarf að efla
og launin þurfa að hækka. En til að auðvelda
haustverk stjórnmálafólks þarf fleira að koma til.
Frístundaheimilin þarfnast viðurkenningar sem
sjálfstætt og mikilvægt verkefni. Umræðan um
frístundastarf verður að vera lifandi á hinum
pólítíska vettvangi allan ársins hring, innra starf og
ytri aðbúnaður, hugmyndafræði og praktík. Þannig
getur stjórnmálafólk styrkt frístundaheimilin í sessi
sem eftirsóknarverð frítímatilboð fyrir börn og
góðan vinnustað fyrir fullorðna. Við uppskerum
nefnilega eins og við sáum.
Höfundur er varaborgarfulltrúi.
Pólitík frístundaheimilanna
SÓLEY
TÓMASDÓTTIR
SPOTTIÐ
Einn, tveir og siðareglur
Hanna Birna Kristjánsdóttir borgar-
stjóri hefur fengið nóg af hálfkákinu
sem einkennt hefur vinnu við setningu
siðareglna fyrir borgarfulltrúa. Hefur
borgarráð samþykkt tillögu hennar um
skipan sérstaks starfshóps sem á að
ljúka gerð siðareglna fyrir 1. desem-
ber. Fimm ár eru liðin frá því að málið
var sett í farveg innan borgarkerfis-
ins og hafa bæði stjórnkerfisnefnd
borgarinnar og sérstök
ritstjórn fjallað um það.
Nú er að sjá hvort sama
röggsemin einkenni
ríkisstjórnina sem batt í
stefnuyfirlýsingu sína að
stjórnsýslu ríkisins verði
settar siðareglur. Að sama
skapi verður spennandi
að sjá hvernig vikið verður að laxveiði
í siðareglunum. Í framhaldinu má svo
velta fyrir sér hvort reglurnar verði til
þess að einhverjir sjái sér ekki fært að
fara í framboð í framtíðinni.
Vinsæll
Almenn fundasókn hefur dregist
nokkuð saman frá því sem áður var.
Fyrir því hafa stjórnmálamenn fundið
og telja sig góða ef þeir fá um þrjátíu
manns á fund. Fundir Guðna Ágústs-
sonar þessa dagana er undantekning-
in sem sannar regluna. Þeir hafa verið
fjölsóttir og umræðurnar líflegar.
Pólitísk tíðindi
Á fundi Guðna á Húsavík í fyrrakvöld
urðu fjörlegar umræður um þá
ákvörðun umhverfisráðherra að meta
skuli umhverfisáhrif framkvæmda
vegna álvers á Bakka sameiginlega.
Dró Guðni ekkert undan þegar hann
lýsti frati á þá ákvörðun ráðherrans.
Sigurjón Benediktsson, tannlæknir og
sjálfstæðismaður í bænum, er hjart-
anlega sammála Guðna í þeim efnum
sem sést hvað best á því að Sigurjón
sagðist íhuga inngöngu í Framsóknar-
flokkinn ef sameiginlegt mat fram-
kvæmda yrði til þess að seinka álvers-
framkvæmdum. Um leið og þessi
pólitísku tíðindi glöddu Guðna tók
hann þeim af ró og hvatti
tannlækninn til að gera
sér ferð suður og kíkja
upp í flokksbróður
sinn forsætisráðherrann.
Tannpína væri kannski
ástæða aðgerðaleysis í
efnahagsmálum.
bjorn@frettabladid.isH
venær, hvar og af hverju fólk vill vera nakið er enn
einu sinni orðið deiluefni í höfuðborginni.
Í gær kom borgarráð sér í þá undarlegu aðstöðu
að gefa veitingastöðunum Óðali og Vegas heimild til
að bjóða upp á nektardans á sama tíma og það sam-
þykkti áskorun til Alþingis um að setja lög sem banna nektar-
dans á Íslandi undantekningalaust.
Rökin fyrir þessari afstöðu koma fram í ályktun borgarráðs,
en þar segir að þverpólitísk samstaða ríki í borgarstjórn um að
vinna beri gegn klámvæðingu.
Svandís Svavarsdóttir borgarfulltrúi vinstri grænna segir
þetta „marka stórtíðindi ef marka má fyrri umræðu hægri
manna um nektardans og meint atvinnufrelsi tengt slíkri starf-
semi.“ Sem er reyndar rangt hjá Svandísi, því fólkið sem telst til
hægri í borgarstjórn hefur áður sýnt að það hefur mjög afmark-
aða sýn þegar kemur að nekt og öðru sem tengist mögulega
kynlífi annarra en þeirra sjálfra. Þetta var þegar þverpólitísk
samstaða myndaðist í borgarstjórn um að fordæma fyrirhugað
ráðstefnuhald fólks úr hinum alþjóðlega kynlífsiðnaði á Hótel
Sögu.
Hitt er rétt að ákveðinn geiri hægri fólks hefur gjarnan
tekið að sér að verja málstað þeirra sem starfa í kynlífsiðnað-
inum. Þar á meðal þeirra sem fást við framleiðslu á klámefni
og nektarsýningum og hinna sem vilja notfæra sér þá þjónustu.
Hatrömmustu andstæðingar slíkrar starfsemi eru hins vegar
annar hópur af hægri væng stjórnmálanna, sem má kalla kristi-
lega íhaldmenn, ásamt femínistum af vinstri kantinum. Er klám-
ið eitt af tiltölulega fáum málum sem sameinar þessa hópa.
Þessi svarthvíta mynd rammar ágætlega inn hvernig umræð-
an um klám skiptist í tvö horn á Ísland. Annars vegar eru þeir
sem berjast gegn klámi á þeim forsendum að það brjóti í bága
við almennt siðgæði og/eða sé niðurlægjandi fyrir konur, og
hinir sem verja það, undir merkjum frelsis einstaklingsins og
andstöðu við hvers konar ritskoðun.
Ef við lítum út fyrir landsteinana flækjast málin hins vegar
all verulega. Ólíkt Íslandi hefur afstaðan til kláms verið djúp-
stætt ágreiningsmál innan kvennréttindahreyfinga víða um
heim. Óvægnust hefur baráttan sjálfsagt verið meðal banda-
rískra femínista. Í þeirra hóp er að finna einhverja harðskeytt-
ustu andstæðinga tilrauna til að banna kynlífstengt efni, þar sem
fullorðnir og fullráða einstaklingar koma við sögu.
Meðal þess sem bandarísku femínistarnir benda á er að ekkert
samband sé á milli réttinda kvenna og stöðu þeirra í þjóðfélaginu
og framboðs klámefnis. Þvert á móti er kvennakúgun almennt
ríkjandi þar sem klámefni er harðbannað en kvenfrelsi hefur
blómstrað á Vesturlöndum á sama tíma og framboð af djörfu
fullorðinsefni hefur aukist. Þessi hópur femínista varar við því
að lög séu sett, sem gera ráð fyrir því að konur séu fórnarlömb
kynlífs, undir því yfirskini að þau séu konum til varnar og til að
uppræta ósiðlega starfsemi. Slík lög þjóni hagsmunum þeirra
sem vilja konur aftur í sín gömlu hefðbundnu hlutverk.
Þetta eru vissulega róttæk sjónarmið hjá bandarísku femínist-
unum. Hógværari, og örugglega að skapi fleiri, er sú skoðun
þeirra að þegar upp er staðið er frelsi hverrar manneskju til
orða og athafna heilagt svo lengi sem það skaðar ekki aðra.
Nektardans leyfður í Reykjavík á nýjan leik.
Klám og
kvenfrelsi
JÓN KALDAL SKRIFAR
ÚTGÁFUFÉLAG: 365
RITSTJÓRAR: Jón Kaldal og Þorsteinn Pálsson AÐSTOÐARRITSTJÓRI: Steinunn Stefánsdóttir FRÉTTASTJÓRAR: Arndís
Þorgeirsdóttir, Kristján Hjálmarsson, Trausti Hafliðason og Höskuldur Daði Magnússon (dægurmál). FULLTRÚI RITSTJÓRA:
Páll Baldvin Baldvinsson. VIÐSKIPTARITSTJÓRAR: Björn Ingi Hrafnsson og Óli Kr. Ármannsson. Fréttablaðið kemur út í
103.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu, Akureyri og þéttbýlissvæðum á suðvesturhorninu.
Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslunum á landsbyggðinni. Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í
stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. issn 1670-3871