Fréttablaðið - 29.08.2008, Blaðsíða 80

GÓÐAN DAG!
Sólarupprás Hádegi Sólarlag
Reykjavík
Akureyri
Heimild: Almanak Háskólans
SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 512 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 512 5313, fax: 512 5301, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is EF BLAÐIÐ BERST EKKI: 512 5060
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 512 5000
BAKÞANKAR
Þórgunnar
Oddsdóttur
Í dag er föstudagurinn
29. ágúst, 242. dagur ársins.
6.02 13.29 20.53
5.40 13.13 20.44
Það var klippt á borða þegar mamma og pabbi komu með
mig heim af fæðingardeildinni. Ég
man náttúrulega ekkert eftir þessu
en systur mínar strengdu borða
milli tveggja staura og stóðu heið-
ursvörð við afleggjarann heima
með eldhússkærin til reiðu. Borð-
inn var klipptur og rauði Volvóinn
með hvítvoðunginn innanborðs ók
hægt í gegn. Viðstaddir segja mér
að þetta hafi verið ákaflega hátíð-
leg stund og lengi vel stóð ég í
þeirri meiningu að fáir hefðu feng-
ið konunglegri móttökur á íslenskri
grund. Nú held ég hins vegar að
þetta atvik norður í landi sem
aðeins sex einstaklingar (þar af
einn sofandi) urðu vitni að hafi
loksins verið toppað.
SÚ SJÓN sem blasti við vegfar-
endum í miðborg Reykjavíkur á
miðvikudag, þegar strákarnir
okkar sneru heim frá Peking, var
klikkuð og krúttleg í senn. Það var
tilkomumikið að sjá flugvélina
nálgast með þennan dýrmæta
farm, sleikja húsþök gamalla
bárujárnshúsa í höfuðborg á hjara
veraldar og lenda svo mjúklega á
Reykjavíkurflugvelli. Slík sýn
dugar jafnvel til þess að réttlæta
veru flugvallarins í Vatnsmýrinni
um alla framtíð. Í fyrstu minnti
þetta á stundina, fyrir tæpum tíu
árum, þegar Keikó kom heim nema
núna var allt miklu stærra og flott-
ara. Rauður dregill, fálkaorður,
tárvotir hvarmar, ráðherrakossar
og þjóðhátíð í miðbænum. Borðinn
sem klippt var á við heimkomu
mína um árið bliknar í saman-
burði.
HEIMKOMUNNI glæsilegu fylg-
ir þó dálítill tregi. Veislan er á
enda. Hetjurnar komnar heim með
silfurpeningana sína, landinn búinn
að þvo af sér áhorfendasvitann og
allt fellur aftur í sama hversdags-
lega horfið. Ég óttast að það séu
eintóm leiðindi fram undan, ekkert
til að hlakka til og ekkert fyrir
þjóðina að sameinast um. Í stað
hressilegra frétta af gengi strák-
anna fyllast fjölmiðlarnir á ný af
umfjöllun um efnahagsástandið og
borgarstjórastólinn. Það er freist-
andi að sökkva í þunglyndi. Meira
að segja sumarið er á enda.
NEMA við tileikum okkur
jákvæðnina sem fyrirliðinn kenndi
okkur og segjum bara *bíb* þegar
kreppuna eða skammdegið ber á
góma. Það virkaði vel á vellinum.
Trúin var slík að liðið varð að hálf-
gerðu náttúruafli. Það hætti meira
að segja að rigna um leið og kapp-
arnir stigu til jarðar á Reykjavíkur-
flugvelli. Það fannst mér flottast í
þessu öllu saman. Fálkaorðuna
geta nær allir öðlast en það er ekki
á margra færi að stöðva rigning-
una.
Heimkoman