Réttur - 01.02.1927, Blaðsíða 32

34
FRA ÓBYGÐUM
[Rjettur
Álftakrók. Daniel Bruun telst öðruvísi til um þessar vega-
lengdir (D. Bruun: 1925, bls. 68).
Þegar við settumst að, brann sólarroð á Eiríksjökli. Jök-
ulkollurinn var purpurarauður, en grænbláan skugga bar á
hlíðarnar og hraunið. Nóttin var kyr og köld og jörðin
hrími slegin.
Næsta morgun var sólskin og sunnanblær. Athugaði ég
þá gróður í Álfakrók og safnaði smádýrum í vatninu.
Um hádegi héldum við af stað. Vegurinn liggur nu norð-
austur hæðirnar, og er farið fram hjá Mordísarvatni að
vestan. Það er allstórt vatn. Urðaröldur liggja að því, og
austan við það er Mordísarhæð. Er farið um hana vestan-
verða og síðan yfir dalverpi eitt, er liggur til vesturs. Eftir
því rennur lækur, er Leggjabrjótur heitir. Hann er niður-
grafinn og stórgrýttur í botni. Er farið yfir hann, þar sem
hann fellur úr vatni einu Iitlu. Síðan er haldið upp úr daln-
um og í Hvannamó. Þar er þýft mjög, en gróður talsverð-
ur. Þaðan er farið yfir Svartarhæð við Arnarvatn, og niður
að Grettisvík. Tvo klukkutíma vorum við frá Álftakrók að
Arnarvatni, en fórum freinur hægt.
Arnarvatnshæðir eru jökulnúnar ofan, en milli þeirra er
víða jökulruðningur. Svipar þeim mjög til Mosfellssveitar.
Fróðlegt er að sjá, hver áhrif frost og snjór hafa haft á
yfirborð þeirra og gróður. Auðséð er, að uppi á hæðun-
um festir sjaldan snjó. Eru klappirnar þar sundurtættar
af frostum og víða stórkostlegir melatíglar. í lautunum er
auðsjáanlega ærið snjóþungt, jarðrensli (solifluktion) er
þar mikið og sumstaðar voru fannir nýleystar. Þar sem
berangur er, er gróðurlaust að kalla, því að frostin í gró-
indunum drepa allar plöntur. En þar sem snjór liggur fram
eftir vori, er allmikill gróður, sauðland gott og furðu mikið
af fjallagrösum. Fuglalífið er ekki margbreytt. Álftarhjón
búa við flest þau vötn, þar sem gróður er í kring. Topp-
endur (Mergus serrator) sá ég á Norðlingafljóti, og grá-
gæsahóp sá ég fljúga suður heiðina, en í flestum móum