Réttur - 01.02.1927, Qupperneq 41

Rjettur]
FRÁ ÓBYGÐUM
43
Héldum við upp á ásinn og áðum þar undir klöpp. Furðu
hvast var á ásnum, og nefndi ég hann Veðurás. Hann nær
frá jöklinum í boga austan við hraunið og upp að Krák
austanverðum. Deilir hann vötnum á Heiðingjaskarði.
Meðan við áðum, rofaði til um stund. Sást Heiðingja-
skarð í vestri og Krákur upp í miðjar hlíðar, en yfir skarð-
ið sá í suðurendann á Kroppinbak. Hraunið liggur um alt
skarðið. Virðist hraunstífla mikil hafa orðið þar. Hygg ég
að það hafi runnið sunnan við Kroppinbak vestur að Heið-
ingjum. Alt þetta hraun nefndi ég því Heiðingjahraun.
Austan undir Veðurási er vatn, er heitir Efra-Hundavatn.
Liggur það í brattri kvos, senr gengur upp í undirhlíðar
jökulsins, en að norðan nær það fram á flata sanda. Vatnið
var gulgrænt á lit og glotti við hríðargjóstunum. Alllangt
sunnan við fjallið sást kollóttur fjallshnjúkur við jökul-
röndina. Nefndi ég hann Haddingja. Þetta nafn hefir hann
á uppdrætti Jóns Víðis í bók Daniels Bruuns. Síðan hefi ég
sannfrétt, að hann heiti Sauðafell og ber að haída því
nafni. í austri sáum við ekkert annað en auðn og kólgu.
Þá er við höfðum áð um stund, syrti að aftur. Qerði nú
harðviðri með miklum stormi og fannkomu. Fötin frusu að
okkur og var ilt að halda átt, því að hestarnir leituðu ákaft
undan hríðinni. Stefndi ég, að því er mér fanst, beint í aust-
ur, lá leiðin um auðar öldur, en miilli þeirra voru sandflatir.
Öldurnar liggja frá norðri til suðurs og hallar landinu hægt
til austurs. Nefndi ég svæðið Örnrur frá Veðurási að Búr-
fjöllum, því að engan stað hefi ég séð ömurlegri en þessar
öldur voru þá. Þegar við höfðum farið um 1 y2 klukku-
tíma, komum við á öldubrún eina. Lægð var framan við
hana og sorta að sjá í lægðina. Vonuðum við, að nú vær-
um við komnir á brúnir Búrfjalla, og sæjum við niður á
Kjöl snjólausan. En er ég kom nær, sá ég, að í lægðinni var
vatn, gulmórautt og úfið. Fannir gengu niður að vatninu
að vestan, og fram af þeim var lítil eyri. Héldum við norð-
ur fyrir lægðina og frá vatninu, og varð ærið óvegsamt í
hríðinni. Þá er við höfðum farið svo um liríð, bar okkur að