Réttur - 01.02.1927, Qupperneq 51

Rjettur]
JÚDAS ÍSKARÍOT
53
stjettar Júdas var, eða hvaða störf hann hafði með hönd-
um, áður en hann gekk í lærisveinahópinn. En til eru
munnmæli um það, að Júdas hafi verið af æðri stjettum.
Ef þeirri sögu mætti treysta, þá finst mjer hún varpa nýju
ljósi yfir Júdas og lífsferil hans og verði þá auðveldara að
gera sjer grein fyrir honum. Líf hinna svo nefndu æðri
stjetta er á vissan hátt andlegra en líf undirstjettanna.
Þær eru óþjakaðar af áhyggjum fyrir daglegu brauði og
þeim gefst tími til að kynna sjer ein og önnur fræði og
geta þær gert sjer skýrari grein andlegra hreyfinga. Meðal
þeirra er oft rætt ineð víðsýni og hrifni um mikilleik fag-
urra hugsjóna, hvar sem þær birtast eða hafa birtst. Þar
er dást að þori og þreki, óeigingirni og fórnfýsi. Þar er
dást að hetjum, sem standa einar uppi og láta á sjer
brotna ofsóknaröldur þröngsýnis og ofstækis. Þar getur
ungum mönnum virst það háleitt hlutverk að standa með
þeim og falla.
Gerum okkur grein fyrir Júdasi út frá því. Hann er al-
inn upp við mentun og víðsýni. Hann er í æsku brennandi
fyrir því að leggja lið sitt göfugum hugsjónuin. Hann
kynnist því fegursta, sem vitað hefir verið meðal þjóðar
lians og les það með augum hins víðsýna mentamanns, en
ekki í gegn um gleraugu hins rjetttrúaða guðfræðings.
Hann hefir lesið sögu þjóðarinnar og þekkir spádóma um
viðreisn hennar og vonir hennar og drauma um komu nýs
leiðtoga. Hann hefir einnig þekt sögu annara þjóða og
kynt sjer boðskap spáinanna þeirra. Hann hefir meðal
annars þekt sögu Sókratesar og hún kveikt hjá honuin til-
finninguna fyrir því, hve dásamlegt það er, að hafa þor til
að deyja fyrir sannleikann, og hvílík ógn það er mannlíf-
inu, að spámennirnir skulu standa einir uppi.
Vel er hugsanlegt, að Júdas hafi gengið í flokk með Jesú
fyrir þær sakir að einhverju leyti, að honum hafi í hug
komið, aö Jesús væri sá, er þjóðin átti von á sjer til við-
reisnar. Getur maður vel hugsað sjer Júdas heilan ætt-
jarðarvin, og væri þá ekkert ólíklega til getið, að hann hafi