Réttur - 01.02.1927, Qupperneq 55

Rjettur]
JÚDAS ISKARíOT
57
Þegar hann heyrir, að Jesús er fyrirlitinn og yfir honum
eru feldir áfelíisdómar, þá blossar upp að nýju tilfinning
lians fyrir því, hvaða viðtökur spámenn mannkynsins
höfðu ætíð hlotið meðal samtiðar sinnar, og hann finnur
sjálfan sig reiðubúinn að aftra því, að þannig veröi við-
tökur að þessu sinni. Og það dregur ekki úr ásetningi
lians, ef hann verður þess var, að einhverjir taka að gera
sjer vonir um, að hjer sje á ferðinni sá, sem þjökuð þjóð
hefir vænst kynslóð eftir kynslóð til endurreisnar sjer.
Hann gengur í lið með honum og finst, að ekkert geti gefr-
ið lífi hans gildi móts við það að fá að starfa með spá-
manni, og alt það, sem hann þarf að leggja í sölurnar, sje
lionum í raun og veru einskis virði.
Um skeið er hann heill og óskiftur. Af fjöldamörgum
áhangendum Jesú er hann einn af tólf, sem mynda innri
hring uihhverfis hann. Og hann kemst til meiri valda.
Hann hefir með höndum fjármál flokksins. Ekki er ósenni-
legt, að hinir lærisveinarnir hafi litið upp til hans og fund-
ið, að hann stóð þeim framar að lærdómi og ýmiskonar
menningu.
En þegar lengra líður, fer starfið með spámanninum að
verða hversdagslegra. Hann getur ekki orðið eins náinn
hinum postulunum og þeir eru hver öðrum. Hann er aðals-
maður og saknar margs hjá þessum nýju fjelögum sínum,
sem hann hafði áður notið í vinahópi. Þeir hugsa á annan
hátt en hann. Að því leyti, sem þeir eru fyrir utan hinn
nýja hugmyndaheim, sem Jesús hefir fært þá í, þá á Júdas
fátt sameiginlegt með alþýðumönnunum. Eflaust hefir
hann líka orðið þess var, að spámaðurinn mat aðra meira
en hann, jafnvel þótt hann væri þeirra lærðastur og líefði
mestu afsalað sjer til að fylgja honum. Pjetur, Jakob og
Jóhannes tengjast Jesú nánari böndum, og þíír eru ineð
honum á tilkomumestu stundunum, svo sem þegar hann
vekur upp dóttur Jaírusar og þegar hann ummyndast á
fjallinu, en Júdas fær þar hvergi nærri að koma. Það
gengur á ýmsu með lýðhylli Jesú. Ýmist hrífur hann fjöld-