Réttur - 01.02.1927, Qupperneq 58

60
JÚDAS ÍSKARÍOT
[Rjettur
IV.
Þannig er myndin, sem jeg hefi gert mjer af Júdasi.
Vera má, að sumum virðist jeg liafi fegrað hann um of.
En mjer finst myndin ekki vera neitt glæsileg. 1 honum sje
jeg alt það, sem mannkyninu hefir mestri bölvan valdið.
Hann er ekki í andstöðuhópi háleitra málefna, heldur með-
al lærisveinanna. En hann svíkur, þegar á herðir. Hann
leitar hugsjóna, til að daðra við þær. Hann tilbiður þær,
meðan hann getur vænst ávinnings. En hann skilur ekki
insta eðli þeirra og skortir manndóm til að standa með
þeim í blíðu og stríðu. Hann er til með að berjast með
þeim, sem minni máttar er, meðan hann gerir sjer vonir
um, að sá verði sterkari innan skamms. En sjái hann, að
andstæðingurinn muni bera hærri hlut, þá gengur hann
yfir í lið hans. Þannig er Júdasareðlið, sem svikið hefir
allar hugsjónir, sem fram hafa verið bornar mannkyninu
til frelsunar. Það er ekki mannvonskan eða löngun til að
láta ilt af sjer leiða. Það er ístöðuleysi og ræfilsháttur,
sprottið af því, að maðurinn getur ekki vaxið frá áhrifum
af óheppilegu uppeldi og spillingunni í umhverfinu.
Gunnar Benediktsson.