Réttur - 01.01.1967, Blaðsíða 3

minna viblaus: t. d. hver verksmiðja reist af
annarri, sem síðan stöðvast strax vegna vit-
lausra verzlunaAátta eða verðbólgu, verzlun-
arböllum og skrauthýsum hrúgað upp, sem
enga framleiðslu auka o. s. frv.
Til Búrfellsvirkjunar er tekið dýrt erlent
lán, þótt bíla- og sjónvarps-innflutningur eins
árs færi langt í að borga fyrri áfanga henn-
ar (ca. 1550 millj. kr.) og hún í heild (1900
millj. kr.) kosti vart 5% af átta ára fjárfest-
ingu.
Stefnan, sem höfð er í hávegum, er að hver
skuli eyða eins og hann vill og íæyna að græða
á öðrum með öllu móti, — en enginn skuli
hugsa um þjóðarheildina og hennar afkomu,
né hirða um hvernig þeim gjaldeyri, sem sjó-
menn og útgerðin afla, sé varið. Það skal vera
algert frelsi til álagningar og innflutnings
hvaða óþarfa sem er. Og það með þeim afleið-
ingum að allt verðlag hefur tvöfaldast í land-
inu frá f>ví 1961 og grundvellinum þar með
verið kippt undan sjávarútveginum, þrátt fyr-
ir tvöföldun aflans og hækkað verðlag.
Sú hamslausa singirni og brask, sem ein-
kennir þannig efnahagslifið, sefur mark sitt
ó þjóðlifið allt. Sú öfugþróun, sem ætíð fylg-
ir auðvaldsskipulaginu — umhverfing mann-
gildisins i peningagildi — hefur gerzt með
ógnarhraða i islenzku þjóðfclagi ó siðustu
órum. Fésýslustéttin dansar ó barmi féglæfr-
anna og lögbrotanna, — gerir lúxusbíl nýj-
ustu órgerðar, einkavillu og cndalausan
vcizlufagnað að hefðartókni stéttorinnar, —
kcmur ó kapphlaupi um iburð og óhóf, —
og smitar út fró sér, alla leið inn i alþýðu-
stétt, samtimis þvi sem hún heimtar launum
alþýðu haldið niðri og kallar svo þjóðfélag
með 11 til 12 tima vinnudcgi verkamanna
velferðarríki.
Rotinn gróðahugsunarhóttur yfirstéttar-
innar tekur að gegnsýra þjóðfélagið. Við-
vörunarvísa Stcphans G. i „Mommon kom til
Gróðavíkur" ó crindi til vor:
„Þó fæst upphcfð Islendinga
oli þeir upp biljóninga,
þó þvi fylgi hjarta-hclta,
hungurs-þrælkun, manndómssvelta."
HVAÐ
ER
FRAMUNDAN?
Ef svo heldur áfram sem horfir, blasir at-
vinnuleysi, stórfelld tekjuminnkun alþýðu-
heimila og hrun efnaihags þeirra við.
Tortíming tveggja þriðju hluta togaraflot-
ans af völdum stjórnarstefnunnar veldur sam-
drætti og stöðvun hraðfrystihúsa. Atvinnu-
leysi er þegar byrjað í þéttbýli og orðið land-
lægt víða úti á landsbyggðinni. Og þegar und-
irstaðan brotnar, fer yfirbygging atvinnulífs-
ins að hrynja.
Afleiðingin segir þegar til sín á alþýðu-
heimilunum. Tekjur járniðnaðarmanna hafa
þegar minnkað um fjórðung. Og þannig er
víðar.
Alþýðu'heimilin höfðu treyst á fulla vinnu
allra vinnufærra fjölskyldumeðlima og eftir-
vinnu að vild, — til þess að greiða húsnæðis-
kostnað og hvers konar afborganir.
Breytist þetta er vá fyrir dyrum: efnahags-
legt hrun, nema gerbreytt sé um stefnu og
gripið til alls konar þjóðfélagslegra úrræða