Réttur - 01.01.1978, Síða 18

frá framkomu hans. Hún vildi ekki að ég
hugsaði um skotvopnin sem falin voru í
skúffunum eða hina grátandi þeldökku
konu sem komið liafði að dyrunr okkar
æpandi um hjálp. Hún óskaði að ég
hugsaði mér lieim þar sem í framtíðinni
ríkti samræmi og jöfnuður. Ég skildi
ekki hvað hún átti við.-------
Af þessu smábroti sjáum við hvernig
andrúmsloftið var. Og er?
3. kafli segir frá háskólaárum Angelu í
Massachusetts, Frankfurt og París, námi
hennar og reynslu. Hvernig hún finnur
að áframhaldandi nám er óhugsandi án
þátttöku í stjórnmálastarfinu.
4. kafli Ijallar um þátttöku Angelu á
þriggja ára tímabili (1967—1970) í bar-
áttu hinna þeldökku gegn alls kyns órétt-
læti. Hvernig hún reynir að skipuleggja,
fræða og stappa stálinu í meðbræður og
systur. Kaflanum lýkur með dauða Jona-
than Jacksons, bróður George Jackson. í
kafla þessum eru tekin óhugnanleg dæmi
um fólsku lögreglunnar og hlægilega
dóma réttvísinnar.
Úr 4. kafla:
. . . Heitt síðdegi í febrúar óku Gregory
Clark (18 ára) og vinur hans eftir Was-
hington Bouleward í bifreið af gerðinni
Mustang, nýjustu árgerð. Þeir drukku
gosdrykk úr dósum sem voru í brúnum
pappírspokum. Þegar þeir komu til
Vineyard, benti lögreglumaður úr deild
lögreglunnar í Los Angeles þeim að
stöðva við vegarbrúnina. Lögreglumað-
urinn sagði þeim að þeir ‘hæfðu’ ekki
bílnum sem þeir óku. Svo kom hann auga
á brúnu pokana og án minnstu sannana
sakaði liann þá um að drekka öl meðan á
akstrinum stóð. Vitnin sögðu að bræð-
urnir hefðu mótmælt, lögreglumaðurinn
neitaði að hlusta. Skipaði þeim að fara út
úr bílnum og ætlaði að handjárna þá. El
til vill hefur Gregory hækkað röddina.
Ef til vill reyndi hann að hindra lögregl-
mra í að festa handjárnin. Ef til vill gerði
hann ekkert. Carleson lögreglumaður
handjárnaði hann en lét sér það ekki
nægja. Hann sló Gregory til jarðar og
þar sem hann lá þar með andlitið á grúfu
og hendurnar handjárnaðar fyrir aftan
bak, skaut liann Gregory í hnakkann með
skammbyssu kaliber 38 . . .
. . . Leonard Deadtvilder var á hraðferð
til sjúkrahússins í Los Angeles með van-
færa konu sína. Hvítur vasaklútur var
festur við loftnetstöngina til að sýna að
um væri að ræða neyðartilvik. Lögreglu-
menn stöðvuðu hann, sökuðu hann um
að aka of hratt og án þess að reyna að fá
skýringu, skutu þeir hann og drápu. —
„Heimil manndráp“ . . .
5. kafli tekur upp söguþráðinn frá I.
kafla. Við fylgjumst með Angelu í fanga-
vistinni, í einangrunarklefum og réttar-
höldunum. Erásögnin er hlaðin spennu,
þeirri spennu sem sá einn getur lýst er
reynt hefur.
6. og síðasti kaflinn segir frá vali kvið-
dómenda og dómsúrskurðinum.
Bók Angelu gefur einstæða innsýn í líf
þeldökkrar konu sem frá barnæsku má
þola þá kúgun sem fylgir í kjölfar kyn-
þáttamisréttis. Pólitísk meðvitund og
barátta hennar fyrir gjörbreytingum hef-
ur mótast í stöðugri andstöðu við þjóð-
félag sem á kerfisbundinn hátt — og oft-
ast með góðum árangri — kúgar hennar
líka.
Angela Davis er ein þeirra sem hefur
lifað af og heldur baráttunni áfram. Ein-
göngu það er einstakt.
18