Réttur - 01.01.1978, Blaðsíða 63

ég þetta viðhorf, en það fer reyndar eft-
ir því um það styrinn stendur hverju
sinni.
Friedan: Setjum svo, að femínismi þýði
það að koma hvergi nærri stjórnmálum,
hvernig eru konur þá á vegi staddar, þeg-
ar karlmenn gerast fasistar eða koma af
stað kjarnorkustyrjöld?
de Beauvoir: Að vissu marki sagði ég. Af
sjálfu leiðir, að væri ég amerísk hefði ég
barizt gegn stríðinu í Víet Nam, en það
eru ýmsar leiðir til þess að sneiða hjá
pólitískum umsvifum karlmanna, hana-
slag þeirra, og er það viðhorf mjög í anda
femínista.
Friedan: Hvernig má það gerast?
deBeauvoir: Það yrði alltof flókið mál
að fara grannt út í þá sálma. Það yrði of
viðamikið og langt mál, ef ræða ætti að
þessu sinni hvers konar barátta væri væn-
legust til árangurs t. d. gegn kjarnorku-
styrjöld. Áður en hægt er að koma heim
og saman öllum þeim spurningum, er
þér hafið hreyft, verður þjóðfélagið að
breytast.
Friedan: Hvernig á það að taka breyt-
ingum?
de Beauvoir: Við erum þegar farin að
mjakast. Það eru uppi hreyfingar blökku-
manna, æskufólks, kvenna. Þetta eru eng-
ir minnihlutahópar, konur eru ekki
minnihlutahópur eða skulum við segja
utan við alfaraleið.
Friedan: Þetta er nú nákvæmlega það,
sem ég vildi fá fram, að við ættum með
einhverju móti að snúa bökum saman,
tengjast öðrum samtökum til stuðnings
jjví, að mannlegt samfélag megi Jrróast í
framfaraátt og J)ar með stuðla að breyt-
ingum á Jrjóðfélaginu. Að öðrum kosti
stöndum við álengdar, fjær, utan við rás
viðburðanna og yfir okkur mun koma,
held ég, fasismi.
de Beauvoir: Ekki endilega bindast sam-
tcikum, en við öll ættum að leggja okkar
lóð á vogarskálina, hvert á sínum stað, á
sína vísu. Hver hópur eða eining mun
fyrir sitt leyti sprengja af sér hið við-
tekna. Það er þörf á bandalagi hér og þar
til Jæss að vinna ákveðin verk, til dæmis
kvennastörfin.
Friedan: Á einn eða annan hátt látum
við hrikta í samfélaginu.
[Myndir þær, sem fylgja þessari grein,
eru ætlaðar til að vekja sjálfstæða hugsun
um ýms viðfangsefni varðandi þjóðfélag-
ið og konuna og afstöðu karlmannasam-
félagsins til konunnar, en eru ekki bein-
línis í tengslum við ])að, sem rithöfund-
arnir ræða hér um.J
63