Réttur - 01.08.1980, Qupperneq 19

jafngóða möguleika til að ná útflutningi
á rafeindatækjum en í ýmsurn búnaði
liskiskipa og fiskvinnslutækja. Ef það
tekst að fylgja vel eftir ágætri byrjun tel
ég góðar horfur á Jrví að við getum byggt
upp álitlegan útflutning á tækjabúnaði í
sjávarútvegi.
I frystihúsum blasa ennfremur við
miklir möguleikar til að leysa manns-
höndina af hólmi í enn ríkara mæli en
■nú er, en til að ná þessu marki þarf tölu-
vert öflugra þróunarátak, einkum hvað
varðar vélbúnað, en nú er fyrir hendi.
Ortölvur geta útrýmt algjörlega hinum
óhóflega langa vinnudegi í frystihúsum
yfir vertíðartímann. Hvenær Jressara
áhrifa fer að gæta að ráði og hve ör þró-
unin verður er erfitt að spá um. Líklegt
má telja að tæki til fullkomins fram-
leiðslueftirlits komi í frystihúsini á næstu
5-8 árum, en stóraukin sjálfvirkni kem-
ur hægar. Líklegt tel ég að hennar verði
farið að gæta verulega innan fimm ára
en að meginþróunin taki 10-20 ár.
Það Jrykir kannski vart tímabært að
ræða aukna framleiðslu í landbúnaði á
sama tíma og einn meginvandi íslensks
landbúnaðar er offramleiðsla, en þar
blasa við fjölmargir möguleikar fyrir ör-
tölvutækni. Sem dæmi tek ég hugleið-
ingu sem spratt af frétt í sjónvarpinu fyrr
á þessu ári. Þar var kynnt heyverkunar-
aðferð, sem ekki hefur verið notuð hér á
landi, nokkurs konar afbrigði af súrlreys-
verkun. Grasið er saxað áður en Jrað er
sett í loftjréttan geymsluturninn. Þegar
kúnum er síðan gefið er heyið flutt með
snigilrennu inn í fjósið. Þar fellur Jrað í
poka sem hangir í vigt og er skammtur
hverrar skepnu veginn. Ekki þarf að bæta
miklu við þenan búnað til að gera hann
enn fullkomnari. Vogina mætti hafa
tölvustýrða Jrannig að þegar ákveðnum
skammti væri náð, yrði honum sturtað á
sjálfvirkan liátt í aðra snigilrennu, sem
flytti heyið til þeirrar kýr, sem á að fá
viðkomandi skannnt. Lúga mundi þá
opnast við réttan bás. Ef nyt kúnna væri
skráð á sjálfvirkan hátt í tölvukerfið, sem
stjórnar voginni mætti fá nákvæmt eftir-
lit með nytinni hjá hverri einstakri kú
miðað við Jrað fóðurmagn sem hún fær.
Þannig safnaðist fljótlega reynsla fyrir
því hvernig hagkvæmast sé að fóðra.
Vigtar- og tölvukerfi frystihúsanna eru
mjög lík [)ví kerfi, sem hér þyrfti að nota.
Ég tel líklegt að heildarkostnaður kerfis-
i.ns yrði um þriðjungur af stofnkostnaði
heytumsins og flutningsrennunnar.
Tæki Jressi mætti hanna og framleiða hér
á landi á sama hátt og tæki frystihúsanna.
Lítum næst á íslenskan iðnað. Iðnað-
urinn er svo fjölbreytilegur og fyrirtæk-
in svo smá að erfiðara er að spá um mögu-
leika örtölvukerfanna þar. Þó má telja
víst að almennt muni sjálfvirknin aukast
Jrar veridega, þó sú þróun verði senni-
lega hægari þar en í hinum stærri at-
vinnugreinum.
Telja má líklegt að vélbúin fjölda-
framleiðsla verði auðveldari með notkun
örtölvanna og gæti þetta bætt nokkuð
samkeppnisstöðu hinna smærri fyrirtækja
hér á landi. Þróunin mun reyndar mót-
ast mjög af Jdví hve vel íslensk fyrirtæki
munu fylgjast með nýjum tæknimögu-
leikum og að þau hafi fjárhagslegt bol-
magn til að breyta framleiðslutækni
sinni.
Að lokum vil ég fjalla um Jrað sem ég
kalla einfaldlega skrifstofustörf og hef ég
þá í huga margvísleg störf þar sem unnið
er með tölur og texta. Þetta á við störf í
opinberri þjónustu, verslun og viðskipti
147
L