Réttur - 01.08.1980, Blaðsíða 33

og síðla dags
þegar birtan í Lima
breytist úr bjartsýnum morgunroða
í eins konar gráan dapurleika
sem fœðist af reykháfum verksmiðjanna
oggasblœstn ónýtra bíla
sé ég þá
sem eitthvað œtilegt hafa að selja
borða verzlun sína
hratt ogsakbitna
tíu karamellur
eða sjö kökur
og ekkert að selja á morgun
þótt allir skór í Limuborg
úr verzlununum, mörkuðunum, fínu hverfunum
stœðu á götunni í löngum röðum
vœri samt ekki nóg vinna
handa öllum skóbusturunum
Egsé líkt og í draumi
þúsmidir af bognum, grönnum bökum
Indíánarnir
börn vanmáttarins
burstandi og fœgjandi alla þessa skó
og víst hlœja þeir meðan þeir bursta
en á hinn bóginn er veruleikinn alvarlegur
þeir verða stanslaust að vera á verði
vegna augnabliks sljóleika
gætu þeir misst viðskiþtavin
skóburstunin
er eins og verzlunin betlið og þjófnaðurinn
ekki bara spurning um peninga
en ræður kannski úrslitum um hvort fjölskyldan
fær mat í dag
kannski bjargar sú máiltíð þeim
fólk deyr úr hungri á götunum