Réttur - 01.08.1975, Blaðsíða 1

litnr
58. árgangur
I 97 5—3. h ef t i
Stjórn verslunarauðvaldsins á íslandi, verstu afturhaldsafla beggja borgara-
flokkanna, sýnir sig æ meir að vera versta óstjórn, er að völdum hefur setið
í landinu. — Neikvæður verslunarjöfnuður er 16,5 miljarðar króna á fyrstu
8 mánuðum ársins, 47 miljarða innflutningur móti 30,5 miljarða útflutningi,
— af því ekkert má róta við skurðgoði braskvaldsins: „frjálsu" verslun-
inni. En steypa má þjóðinni í slíkar skuldir erlendis, að hún fái ekki undir
risið og glati efnahagslegu frelsi sínu — Og á sama tíma er kaupmáttur
tímakaups lækkaður með stjórnarráðstöfunum um 25% frá 1. mars 1974
til miðs septembers 1975.
Orsakanna að óstjórninni og óðaverðbólgu hennar er fyrst og fremst að
leita í pólitískum valdahlutföllum og aðstöðu stéttanna í landinu: Valdastétt-
in leggur ekki fé sitt í banka. Það gerir alþýðan, sem er ekki aðeins skap-
andi alls auðsins, sem yfirstéttin nýtur, heldur eru nú og samtök hennar
orðin stærsti eigandi lauss fjármagns í landinu, sem valdstéttin rýrir í sífellu
með verðbólgu sinni og gengislækkunum. Ríkið á bankana. Valdstéttin hef-
ur hvorki hagsmuni né áhuga á að varðveita gengi né gildi krónunnar. Þegar
hún í sífellu bíður ósigur í kaupgjaldsbaráttunni fyrir verkalýðnum, svarar hún
einfaldlega með því að beita ríkisvaldinu til að rýra krónuna, lækka gengi
hennar og gildi. Hún slær með þvi þrjár flugur I einu höggi: lækkar kaupið,
rýrir verðgildi skulda sinna hjá bönkum og hækkar fasteignir sínar í verði.
Ríkisstjórn verslunarauðvaldsins sýnir því algert ábyrgðarleysi um efna-
145