Réttur - 01.08.1975, Blaðsíða 24

Dauðadæmd
verkakona
kveður
SÍÐASTA
BRÉF MÖRTTU
KOSKINEN
I bréfasafni Herttu Kuusinen, er gefið var út í
Finnlandi eftir andlát hennar, getur m.a. að líta
bréf frá einum samfanga hennar Mörttu Koskinen,
fátækri finnskri saumakonu, er unnið hafði fyrir
Kommúnistaflokkinn og gegn fasistastjórninni.
Martta Koskinen hafði fyrst verið sett í fangelsi
fyrir sósíalistiska starfsemi sína 1934, en árið
1943 sat hún í fangelsi vegna andstöðu sinnar
gegn því stríði, er finnsku fasistarnir hófu við hlið
Hitlers gegn Sovétríkjunum eftir innrás nasista í
þau 1941. Martta hafði verið dæmd til dauða og
forsetinn Risto Ryti neitaði náðunarbeiðni hennar,
„litaði þar með hendur sinar blóði saklausrar
finnskrar verkakonu" eins og Hertta Kuusinen
komst að orði eftir aftöku hennar. —
Bréfið er táknrænt fyrir sálarstyrk þess alþýðu-
fólks, er þá háði hina hörðu baráttu í Finnlandl.
Þetta bréf, skrifað af fanga númer 330 í sýslu-
fangelsi Helsinki 27. 9. 1943 fer hér á eftir, en
daginn eftir að það var skrifað gekk Martta hin
rólegasta til aftökustaðarins, hún söng sinn söng
„Kuolemaan tuomitun laulu", „söng hinna dauða-
dæmdu" — sem enn er sunginn í Finnlandi.
Það er nauðsynlegt að einnig þeir, sem eru í
þeirri aðstöðu að geta háð baráttuna fyrir sósial-
ismanum friðsamlega, skilji og muni hvílíka stað-
festu og trú á málstaðinn þarf til þess að heyja
hina sömu baráttu gegn fasistiskri stjórn.
Borgþór Kjærnested þýddi.
,,Elsku Toini systir.
Bestu kveðjur og þakkir fyrir bréfið
sem ég fékk. Nú kemur þessi síðasta
kveðja héðan, því að þegar þú færð þetta
bréf er ég ekki lengur í tölu lifenda. Náð-
unarbeiðni minni var ekki sinnt eins og
við mátti búast, því við lifum nú þá tíma,
er engin náð er gefin.
Ég veit að þetta er ykkur heima þungt
áfall og það er mín eina sorg, hve mikið
þið munið þjást, og nú mín vegna. Já, það
var þungbært í vetrarstríðinu þegar
Pentti féll og mamma dó og nú er það
168