Réttur - 01.10.1976, Síða 5

einmitt eiga sér stað á sextugasta afmælisári
Alþýðusambandsins, þegar skyggnst er til
baka og skoðuð sú umsköpun sem íslensk
verkalýðshreyfing hefur knúið fram í þjóð-
lífinu frá upphafi til þessa dags. Sú mikla
saga er í sjálfu sér verðugt umfjöllunarefni,
þótt þessum línum sé ætlað annað hlutskipti,
það er að varpa nokkru Ijósi á þau umskipti
sem urðu á hinu sögulega þingi Alþýðusam-
bandsins.
TÍMABILI VARNARBARÁTTU LOKIÐ
Þingið lýsti því yfir í merkri kjaramála-
ályktun, að tímabili varnarbaráttunnar í
kaupgjaldsmálunum væri lokið og upp runn-
ið tímabil sóknar til stórbættra kjara. I álykt-
uninni segir ennfremur, að það sé verkafólki
ósæmandi að sætta sig lengur við hin smán-
arlega lágu laun. Það skapi sjálfstæðu þjóð-
ríki á Islandi stórfellda hættu, ef við búum
lengur við það ástand að hér sé eitt ömur-
legasta láglaunasvæði í Evrópu. I næsm kjara-
samningum þurfi að hækka kaupið vemlega,
sérstaklega þó lágu launin. Lágmarkslaun
fyrir dagvinnu hækki upp í a.m.k. 100 þús-
und krónur á mánuði. Þá er krafist fullra
vísitölubóta á lágmarkslaunin, en síðan komi
jöfn krónuhækkun á alla launaflokka þannig
að launabil haldist í krónutölu. Unnið sé að
launajafnrétti karla og kvenna og samræm-
ingu launakjara. Að verkalýðshreyfingin
beiti sér fyrir setningu löggjafar um vinnu-
vernd, endurskoðun skattakerfisins, eflingu
íbúðabygginga á félagslegum grunni og end-
urbótum lífeyriskerfisins.
I ályktuninni er einnig lögð áhersla á
heildarsamstöðu verkalýðsfélaganna í kjara-
barátmnni og byggist kröfugerðin á víðtækri
umræðu og samstarfi í félögum og sambönd-
um. Þá var ákveðið að efna til sérstakrar
kjaramálaráðstefnu í febrúar n.k. til undir-
búnings kjarasamningum að vori, auk þess
sem kannaðir verði möguleikar á samstarfi
við launamannasamtök utan Alþýðusam-
bandsins.
NÝTT TÍMABIL
PÓLITÍSKRAR SÓKNAR
A [x;ssu þingi urðu þó önnur örlagaríkari
þáttaskil en frám komu í yfirlýsingunni um
kjaramálin.Með álykmnum og kosningaátök-
um var gengið milli bols og höfuðs á þeirri
goðsögn íhaldsins, að verkalýðssamtökin eigi
eingöngu að láta sig varða hefðbundna kjara-
barátm, sem byggist á samtölum og samning-
um við atvinnurekendur. Við er tekið tíma-
bil þeirrar stefnu að saman eigi að fara fag-
lega baráttan svokallaða og sú pólitíska. I
sjálfri stefnuyfirlýsingunni, sem samþykkt
var til bráðabirgða, er gegnumgangandi
grunntónn, að verkaljðshreyfingin á íslandi
stefni að stórauknum þjóðfélagslegum völd-
um. Henni sé ekkert mannlegt óviðkomandi.
Hún œtlar sér að skapa á Islandi þjóðfélag
jafnaðar og lýðrœðis og standa traustan vörð
um sjálfstceði landsins, efnahagslegt og póli-
tískt. Það verður ekki gert nema með póli-
tískri barátm. I því skyni munu verkalýðs-
samtökin hafa náið samband og samstarf
við þá stjórnmálaflokka, sem hafa hugsjónir
samtakanna að leiðarljósi.
Þá voru ekki síður markverðar þær sér-
stöku tillögur, sem þingið tók til meðferðar,
önnur ákveðin krafa um afsögn ríkisstjórn-
arinnar og nýjar kosningar, hin heimting á
brottför hersins og úrsögn úr Nato. Sam-
þykktir þessara tillagna er einstæður atburð-
ur. Þar er talað tæpimngulaust og tekin á-
kveðin pólitísk afstaða. I fyrri álykmninni
er ríkisstjórnin og efnahagsstefna hennar
harðlega fordæmd. Með stefnu sinni hafi rík-
isstjórnin unnið sér til óhelgi og beri að víkja
205