Morgunblaðið - 08.02.2006, Blaðsíða 22

Áensku heitir þessi íþróttFloorball en hér köllumvið hana bandý, rétt einsog gert er hjá hinum
Norðurlandaþjóðunum,“ segja þeir
félagarnir Þórður Skúli Gunnarsson
og Bjarni Rafn Gunnarsson sem eru
miklir áhugamenn um þessa íþrótt
sem nýtur æ meiri vinsælda hér á
landi. „Bandý er innanhússíþrótt þar
sem eru sex í hvoru liði, fimm útspil-
arar og einn í marki. Spilað er á velli
af svipaðri stærð og handboltavöllur
og hann er afmarkaður með hálfs
metra háum „batta“ sem er einhvers
konar veggur til að boltinn sé ekki
alltaf að fara út af. Leikmenn eru
með kylfu sem þeir nota til að skjóta
litlum bolta á milli sín og reyna að
koma honum í mark. Í raun er þetta
eins og fótbolti nema kylfur eru not-
aðar til að senda boltann en ekki fæt-
ur.“
Fengu græjur sendar frá Noregi
Þeir segja bandý mikið spilað í
grunnskólum hér á landi en
Þórður kynntist þessari íþrótt úti í
Svíþjóð þegar hann bjó þar, en í Sví-
þjóð er bandý næstvinsælasta hóp-
íþróttin á eftir fótbolta. „Við vorum
sex félagar í Menntaskólanum í
Reykjavík sem byrjuðum að spila
saman bandý fyrir fjórum árum.
Fyrst spiluðum við einu sinni í viku
en núna er komin meiri alvara í þetta
hjá okkur og við æfum þrisvar í viku.
Árið 2004 stofnuðum við félag sem
heitir Bandýmannafélagið Viktor.“
Þeir sendu tölvupóst um stofnun fé-
lagsins á alþjóðlega bandý-
sambandið iff og þaðan barst það til
bandýsambandsins í Noregi þar sem
Íslendingur var aðalritari norska
bandýsambandsins. „Þessi maður er
búinn að hjálpa okkur mikið og hann
sendi okkur batta frá sænska bandý-
sambandinu og annan búnað, eins og
mark, kylfur, grímur og búninga, svo
við gætum stundað þetta af alvöru.“
Kvennaliðið Trukkarnir
Bjarni og Þórður segja eitt af því
skemmtilegasta sem þeir gera að
spila bandý. Hraðinn og snerpan séu
það sem heillar í bandý. „Þetta er
rosalega mikil og góð hreyfing. Mik-
ill sviti og æsingur. Og það er frekar
auðvelt að skora þannig að marka-
fjöldinn er nokkuð mikill og það ger-
ir þetta líka skemmtilegt.“ Þeir eru
ánægðir með að bandýíþróttin breið-
ist út hér á landi og nefna sem dæmi
að í Fjölbrautaskóla Garðabæjar
hafi verið bandýáfangi á síðustu önn.
Eins æfa nemendur Háskóla Íslands
bandý og nokkrir meðlimir í Há-
skólakórnum æfa þessa íþrótt sér-
staklega. „Þar æfa bæði kynin sam-
an en yfirleitt æfa konur og karlar
hvor í sínu lagi. Nokkrar bekkj-
arsystur okkar í MR stofnuðu til
dæmis kvennalið í bandý sem heitir
Trukkarni.“
Stefnt er að því að hafa framhalds-
skólamót í bandý fljótlega til að fá
fleira fólk til að stunda þessa íþrótt.
Aðeins eitt Íslandsmeistaramót hef-
ur verið haldið hingað til og var það
síðasta sumar og státar lið Þórðar og
Bjarna af því að hafa farið með sigur
af hólmi þar. Bandý er ekki aðeins
vaxandi íþrótt á Íslandi heldur líka
úti í hinum stóra heimi. „Bandý var
kynningaríþrótt á Ólympíuleikunum
í Aþenu 2004 en verið er að vinna að
því að gera bandý að ólympíuíþrótt.
Heimsmeistaramót í bandý karla
verður á Spáni í maí og Íslandi var
boðin þátttaka. Stefnan er að senda
lið héðan, en á þessum tíma erum við
reyndar í prófum, þannig að við
komumst sennilega ekki. Samt erum
við búnir að fá rektorsleyfi til að
fara, þannig að við látum okkur
dreyma.“
Hraðinn og
snerpan heilla
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Bjarni og Þórður munda kylfurnar á bandýæfingu.
Fyrir þá sem langar að prófa þá
eru bandýæfingar í Fífunni
(Breiðabliksheimili) á mánudögum
kl. 22-23 og fimmtudögum kl 21-
22.
www.floorball.org
Eftir Kristínu Heiðu Kristinsdóttur
khk@mbl.is
22 MIÐVIKUDAGUR 8. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
„JÚ, ÉG VAR langyngsti starfsmað-
urinn þarna,“ segir Sveinn Einar
Friðriksson, sem kom heim í haust
eftir ársdvöl í Mongólíu þar sem
hann var við ýmis sjálfboðastörf
tengd þróunaraðstoð. Sveinn Einar
er 23 ára og víst er að ekki er algengt
að svo ungt fólk gefi sig í hjálp-
arstörf. Hann var í Ulaanbataar, höf-
uðborg Mongólíu, á vegum norskra
kristniboðs- og hjálparsamtaka
(Norsk Luthersk Misjonssamband
(NML), en Sveinn Einar býr í Nor-
egi og hefur gert undanfarin þrjú ár.
Ég var í skóla í Noregi sem er á
vegum þessara sömu hjálparsamtaka
(NML) og þar lærði ég um kristna
trú og önnur trúarbrögð. Að námi
loknu var mér boðið að fara til Mong-
ólíu og ég þáði það og sé ekki eftir
því. Þetta var mikil og góð reynsla
fyrir mig og ég stefni að því að
mennta mig enn frekar á sviði þróun-
arhjálpar og starfa á þeim vettvangi í
framtíðinni. Ég eignaðist líka marga
góða vini þarna, bæði innlenda og er-
lenda. Mér líður vel að vinna með
þessum samtökum og hugsjón þeirra
er góð.“
Fólk í tjöldum í
fjörutíu stiga frosti
Sveinn Einar hefur ferðast mikið,
hann var í Afríku í átta mánuði og
þar af tvo mánuði í Kenýa en þar
kynntist hann einmitt NML samtök-
unum. „Sjálfboðastarf mitt í Mong-
ólíu var mjög fjölbreytt, þarna var
verkefni í gangi sem tengdist börn-
um og fjölskyldum þeirra, en þarna
eru mikil vandamál tengd drykkju og
óreglu sem veldur því að mörg börn
eru hreinlega á götunni. Atvinnuleysi
er mikið og stór hluti fólks býr í hálf-
gerðum tjöldum sem er skelfilegt í
ljósi þess að stundum fer frostið nið-
ur í fjörutíu gráður. Mér fannst erfitt
í byrjun að verða vitni að ömurlegum
aðstæðum fólks og erfiðleikum, en
maður verður að harka af sér ef mað-
ur ætlar að vera í svona hjálparstarfi
og það tókst.“
Núna er Sveinn Einar að vinna
fyrir norska ríkið á móttöku þar sem
innflytjendur sem koma til Noregs
búa fyrst eftir að þeir koma til lands-
ins. „En ég er líka að vinna fyrir
NML samtökin í félagsstarfi fyrir
börn, við erum bæði með sunnudaga-
skóla og opið hús þar sem við hjálp-
um þeim að læra heima og annað
sem þau þurfa aðstoð við.“
Sveinn Einar er trúaður maður og
lifir fyrir það sem hann trúir á og
segir það hjálpa sér mikið í því sem
hann er að gera. Hann stefnir á nám í
guðfræði í Noregi á næstu misserum.
 ÁHUGAMÁL | Sveinn Einar Friðriksson var við hjálparstörf í Mongólíu
Sveinn Einar með tveimur börnum í Mongólíu.
Maður verður að harka af sér
Daglegtlíf
febrúar