Morgunblaðið - 10.02.2006, Page 36

36 FÖSTUDAGUR 10. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ásdís Ólafsdótt-ir fæddist á
Siglufirði 29. júní
1931. Hún lést 3.
febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Lilja
Júlíusdóttir, f. 12.
september 1906, d.
10. september
1998, og Ólafur
Sveinsson, f. 5. júní
1902, d. 5. mars
1986, verkafólk á
Siglufirði, síðar
garðyrkjubændur í
Víðigerði í Biskupstungum.
Systkini Ásdísar eru Ingibjörg,
fyrrverandi skrifstofumaður, f.
30. ágúst 1929, og Kristján, loft-
skeytamaður og verslunarmaður,
f. 7. júlí 1937. Uppeldisbróðir
þeirra var Skarphéðinn Njálsson
lögreglumaður, f. 1. október
1938, d. 6. apríl 2004.
Eiginmaður Ásdísar frá 31.
mars 1956 er Þorvaldur Lúðvíks-
son, hæstaréttarlögmaður og
fyrrverandi gjaldheimtustjóri í
Reykjavík, f. 23. september 1928.
Foreldrar hans voru Ásta Jóns-
dóttir húsfreyja, f. 31. maí 1892,
d. 16. júlí 1987, og Lúðvík Norð-
dal Davíðsson, héraðslæknir á
Eyrarbakka og síðar á Selfossi, f.
6. júlí 1895, d. 27. janúar 1955.
Börn Ásdísar og Þorvalds eru: 1)
Hervör Lilja héraðsdómari, f. 3.
maí 1957, maki hennar var Örn
hæstaréttardómari, f. 18. maí
1961, maki Ragnheiður Einars-
dóttir lyfjafræðingur, f. 26. jan-
úar 1962. Börn þeirra eru: a) Ás-
dís verkfræðinemi, f. 3.
september 1984, b) Guðrún Ásta,
f. 8. mars 1990, c) Einar Lúðvík,
f. 6. júní 1992, og d) Signý, f. 9.
október 1996. 5) Þórhallur Hauk-
ur lögfræðingur, f. 7. október
1970, maki Kristín Rut Einars-
dóttir kennari, f. 16. september
1972. Börn þeirra eru: a) Njörð-
ur, f. 25. ágúst 1995, b) Hervör, f.
16. nóvember 1997, c) Þórlaug, f.
8. mars 2004 og d) Hlynur f. 18.
apríl 2005.
Ásdís ólst upp á Siglufirði og
flutti þaðan 13 ára gömul með
foreldrum sínum í Biskupstungur
þar sem foreldrar hennar ráku
garðyrkjubú. Hún stundaði nám
við Héraðsskólann að Laugar-
vatni en að því loknu við Hjúkr-
unarskóla Íslands, en þaðan út-
skrifaðist hún í mars 1954. Hún
lauk framhaldsnámi við röntgen-
hjúkrun 1956 og stjórnunarnámi
við hjúkrunarskólann 1986, auk
ýmissa námskeiða hér á landi og
erlendis. Að námi loknu starfaði
Ásdís við sjúkrahúsið á Akranesi,
svo á handlækningadeild Land-
spítalans, þá á röntgendeild sama
spítala, síðar í nokkur ár á
Landakoti, Kleppsspítala (Flóka-
deild) og Sólvangi í Hafnarfirði.
Ásdís réðst aftur til starfa á rönt-
gendeild Landspítalans árið 1971
til 1972, en á geisladeild spítalans
frá þeim tíma, þar sem hún var
deildarstjóri frá 1981.
Útför Ásdísar verður gerð frá
Grensáskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Erlendur Ingason
læknir, f. 4. júní
1956. Börn þeirra
eru: a) Ásdís Halla
laganemi, f. 12.
október 1979, dóttir
hennar og Loga
Bjarnasonar, f. 22.
mars 1978, er Embla
Sól, f. 6. september
2000. Sambýlismað-
ur Ásdísar Höllu er
Eiríkur Atli Briem
viðskiptafræðinemi,
f. 19. nóvember
1979, sonur hans er
Benedikt Kristinn, f. 23. ágúst
2003, b) Örlygur læknanemi, f. 1.
nóvember 1980, og c) Hjalti, f. 6.
mars 1990. 2) Hrafnhildur Ásta
viðskiptafræðingur, skrifstofu-
stjóri í umhverfisráðuneytinu, f.
29. júní 1958, maki hennar var
Yngvi Ólafsson læknir, f. 3. nóv-
ember 1956. Börn þeirra eru: a)
Þorvaldur Hrafn laganemi, f. 17.
desember 1980, b) Ólafur Torfi
verkfræðinemi, f. 15. apríl 1984,
c) Nanna menntaskólanemi, f. 13.
apríl 1986, og d) Jóhannes Kári,
f. 1. apríl 2001. 3) Lúðvík mat-
reiðslumeistari og iðnrekstrar-
fræðingur, f. 28. ágúst 1959,
kvæntur Jóhönnu Gunnardóttur,
f. 3. nóvember 1961. Börn þeirra
eru: a) Salvör Gyða laganemi, f.
2. júlí 1984, b) Iðunn, f. 4. júlí
1991, og c) Þorvaldur, f. 5. febr-
úar 1999. 4) Ólafur Börkur
Í dag verður jarðsungin tengda-
móðir mín, Ásdís Ólafsdóttir. Hún fór
ung að heiman til náms og vinnu,
enda krepputímar og ekki mikið um-
leikis á æskuheimilinu. Ævistarf
hennar var hjúkrun. Hún fór í Hjúkr-
unarskóla Íslands og átti þar góðar
stundir og eignaðist þar traustar vin-
konur. Árið 1956 giftist hún eftirlif-
andi eiginmanni sínum Þorvaldi Lúð-
víkssyni, hæstaréttarlögmanni. Þau
eignuðust fimm börn og eru barna-
börn og barnabarnabörn nú orðin 19
talsins. Ásdís vann víða sem hjúkr-
unarkona, meðal annars á Flóka-
deildinni og Kleppspítala en lengst af
á geisladeild Landspítalans. Auk þess
að vinna fulla vinnu sinnti hún stóru
heimili sínu af miklum myndarskap.
Engri manneskju hef ég kynnst sem
kom jafnmiklu í verk og Ásdís gerði.
Ef boðið var til veislu þá sá Ásdís um
undirbúninginn. Eftir langan vinnu-
dag hófst hún handa, ekki með látum
og skipunum, heldur hljóðlát og rösk.
Tiltekt, bakstur og matargerð, þetta
hristi hún fram úr erminni án þess að
finnast það nokkurt tiltökumál.
Ásdís var glæsileg kona, hávaxin
og bar sig vel. Hún hafði gaman af
fallegum fatnaði og hélt sínum stíl,
þrátt fyrir að aldurinn færðist yfir.
Hún var stórtæk og gjafmild og hafði
einstakt lag á að finna gjafir við hæfi.
Sérstaklega var hún glúrin með ung-
lingana, þannig að pakkarnir frá
ömmu voru alltaf mest spennandi.
Áhugamál Ásdísar voru margvís-
leg, þótt ekki hafi henni gefist mikill
tími til að sinna þeim fyrr en á efri ár-
um. Hún hafði gaman af handavinnu
ýmiss konar og þeir eru til dæmis
ófáir stólarnir sem hún hefur saumað
út í. Þau hjónin voru alla tíð mikið
fyrir að ferðast. Í fyrstu voru það
tjaldferðalög með börnin fimm víða
um Ísland. Seinna voru þau óþreyt-
andi að heimsækja börnin og fjöl-
skyldur þeirra víða um landið og til
Norðurlandanna. Á síðustu árum
fóru þau í nokkrar utanlandsferðir
sem hún hafði mikla ánægju af.
Ekki er hægt að minnast Ásdísar
án þess að nefna sumarbústaðinn.
Þar var hún í essinu sínu. Hún hafði
yndi af trjárækt og garðvinnu og þar
naut sín elja hennar og dugnaður.
Barnabörnin kunnu öll að meta
stundirnar með ömmu og afa í bú-
staðnum. Þau komu oft við hjá okkur
hjónum er við bjuggum á Selfossi og
buðu börnunum með sér í bústaðinn.
Þá þurfti engan fyrirvara, bara að
finna stígvélin og fara upp í bílinn til
hundsins Kols, ömmu og afa. Í bú-
staðnum ríkti frelsi. Þar mátti gera
allt, sulla, mála, smíða og spila, eða
bara liggja í leti. Skemmtilegast var
samt að hjálpa ömmu. Hún var ein-
stök í samskiptum sínum við börnin.
Hún hvatti þau og sýndi áhuga, en
allt með sínum hógværa og látlausa
hætti. Þau voru alltaf velkomin til
ömmu og afa, en fengu enga skipu-
lega dagskrá eins og er svo víða í dag.
Þetta kunna börn að meta.
Síðastliðið ár var Ásdísi erfitt. Þor-
valdur veiktist í janúar 2005 og hefur
verið á sjúkrahúsi nánast samfellt
síðan. Í september síðastliðnum fór
Ásdís í aðgerð og eftir það tók við erf-
iður tími, sem hún tókst á við með
æðruleysi. Hún var undirlögð af
verkjum og mikil óvissa ríkti um
meðferð og meðhöndlun. Um miðjan
janúar var loks ljóst að um ólæknandi
krabbamein var að ræða og þremur
vikum síðar var hún öll. Hún hefði svo
sannarlega átt það skilið, hún Ásdís,
að fá viðeigandi meðferð og hjúkrun
þessa síðustu mánuði sem hún lifði,
en það varð því miður ekki. Síðustu
þrjár vikurnar lá hún þó á deild A6 á
Borgarspítala og var hún afar þakk-
lát fyrir umhyggju og góðvild starfs-
fólks þar.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna.
Þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum – eins og þú.
Þetta ljóð Davíðs Stefánssonar
finnst mér lýsa Ásdísi vel.
Ég vil að lokum þakka Ásdísi sam-
fylgdina og bið guð að geyma hana.
Ragnheiður Einarsdóttir.
Ég var stödd í Danmörku þegar ég
fékk fréttirnar um að tengdamóðir
mín, hún Ásdís Ólafsdóttir, væri látin.
Þegar við kvöddumst í haust grunaði
mig ekki að það væri í síðasta skiptið
sem ég myndi kveðja hana, ég hélt ég
myndi fagna með henni 75 ára afmæl-
inu hennar í júní þegar við kæmum
heim. Það er líka óskiljanlegt að þessi
sterka kona, sem vílaði ekkert fyrir
sér, hafi þurft að láta undan, stríðið
stóð stutt, áður en hún kvaddi.
Ég hitti Ásdísi fyrst fyrir tæpum
fimmtán árum. Það var ekki auðvelt
að kynnast henni, hún hélt sig lengi
vel til baka en eftir því sem mánuð-
irnir og árin liðu kynntumst við betur
og betur. Hún var þægileg og róleg í
viðmóti og alveg laus við alla tilgerð.
Eitt sem kemur upp í hugann og lýsir
Ásdísi vel er ósérhlífnin sem var
næstum óendanleg. Það var alveg
sama hvað hún tók sér fyrir hendur,
hún gerði það allt af svo mikilli elju og
dugnaði. Hún ræktaði upp heilt sum-
arbústaðaland þannig að í dag stend-
ur eftir skógur, hún saumaði út,
þannig að eftir standa mörg lista-
verk, og hélt börnum sínum og fjöl-
skyldum þeirra stórveislur sem stóðu
oft langt fram eftir nóttu með spila-
mennsku og spjalli.
Börnin mín hafa misst mikið með
ömmu sinni, hún var þeim yndisleg,
alltaf hlý og tilbúin til þess að sinna
þeim, þau eru heppin að geta grafið
ofan í minningapokann, hann er stór
og í honum eru margar fallegar minn-
ingar um fallega og góða konu.
Ég bið góðan Guð að styrkja Þor-
vald, Hervöru, Hrafnhildi, Lúðvík,
Börk, Þórhall og öll barnabörnin í
sorginni.
Kristín Rut Einarsdóttir.
Ásdís amma okkar var svo góð og
falleg kona og hjálpaði fólki. Hún var
hjúkrunarkona. Hún brosti svo fal-
lega og var alltaf í fínum fötum. Við
löbbuðum alltaf út með Kol saman.
Ásdís amma okkar spilaði oft við okk-
ur, við spiluðum svarta-pétur, löngu-
vitleysu, veiðimann og ólsen-ólsen.
Hún var alltaf að gefa okkur ís og
pening í baukinn.
Við söknum ástkærrar ömmu okk-
ar og við vitum að henni líður vel
þarna uppi hjá Guði.
Njörður og Hervör.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Nú er komið að kveðjustund,
elskulega besta amma mín er farin.
Amma var afar falleg, góð og
heillandi kona og dugnaður hennar
ÁSDÍS
ÓLAFSDÓTTIR
GÍSLI VIGFÚSSON
frá Skálmarbæ,
verður jarðsunginn frá Grafarkirkju í Skaftártungu
laugardaginn 11. febrúar kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kolbrún Gestsdóttir og fjölskylda,
Hjálmar Gunnarsson og fjölskylda.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, fósturmóðir,
amma, langamma og langalangamma,
INGUNN ELÍN ANGANTÝSDÓTTIR,
Þingeyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði laugardag-
inn 4. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Þingeyrarkirkju laugar-
daginn 11. febrúar kl. 14.00.
Nanna Magnúsdóttir, Jónas Ólafsson,
Halldóra Magnúsdóttir, Kristján Haraldsson,
Anton Haukur Gunnarsson, Hulda Sassoon,
ömmubörn, langömmubörn,
og langalangömmubarn.
Elskulegur sonur okkar, bróðir og barnabarn,
SVAVAR GUÐBJÖRN SVAVARSSON,
Vatnsstíg 21,
Reykjavík,
sem lést á heimili sínu fimmtudaginn 2. febrúar,
verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju í dag, föstu-
daginn 10. febrúar kl. 13.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Heima-
hlynningu Krabbameinsfélagsins, sími 540 1900.
Jónína G. Garðarsdóttir, Svavar Svavarsson,
Helga J. Svavarsdóttir, Hallgrímur S. Sveinsson,
Garðar Á. Svavarsson, Aldís A. Sigurjónsdóttir,
Þórunn H. Svavarsdóttir Poulsen, Kjartan J. Bjarnason,
Björg Jónsdóttir.
Elskuleg stjúpmóðir mín,
SIGRÍÐUR KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Súðavík,
lést á Sjúkrahúsinu á Ísafirði þriðjudaginn
7. febrúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Bragi Líndal Ólafsson.
Yndislegi sonur okkar og bróðir,
HULDAR ÖRN ANDRÉSSON,
lést á Barnaspítala Hringsins miðvikudaginn
8. febrúar.
Andrés Ragnarsson, Inga B. Árnadóttir,
Ingibjörg Hinriksdóttir, Birta Dögg Andrésdóttir,
Margrét Andrésdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
HELGI BJÖRNSSON,
Helgafelli 5,
Eskifirði,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 7. febrúar sl.
Jarðarförin fer fram frá Eskifjarðarkirkju mánu-
daginn 13. febrúar kl. 14.00.
Jóhanna Valgerður Lauritzdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.