Morgunblaðið - 30.03.2006, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. MARS 2006 35
MINNINGAR
þú hafðir fengið „túr“ rétt fyrir mat-
inn. Það var einkennilegt hvað mat-
urinn smakkaðist alltaf betur af þín-
um diski. Þetta voru góðar stundir.
Ekkert okkar fór varhluta af því
hversu stórt hjarta þú barst í brjósti
og samband ykkar ömmu var ein-
stakt. Aldrei heyrði maður ykkur
verða sundurorða. Þó hljótið þið, líkt
og aðrir, að hafa haft skiptar skoð-
anir á ýmsum hlutum en þau mál haf-
ið þið þá rætt án þess að við hin yrð-
um vör við það og tekið ykkar
ákvarðanir í sameiningu.
Það var iðulega mannmargt og
mjög gestkvæmt á Faxabrautinni.
Einatt kom það fyrir að frændur eða
frænkur dveldu þar um lengri eða
skemmri tíma, enda öllum tekið opn-
um örmum.
Minningarnar eru auðvitað marg-
falt fleiri en verða taldar upp í stutt-
um kveðjuorðum sem þessum. Það er
huggun harmi gegn að ég skyldi tala
við þig örfáum tímum áður en kallið
kom og heyra hversu vel þér leið.
Elsku afi, þakka þér fyrir að leyfa
mér að njóta þess að alast upp sem
ég væri sonur þinn. Takk fyrir heil-
ræðin og hjartahlýjuna. Hvíldu í friði
elsku afi minn og skilaðu ástarkveðju
til hennar ömmu frá mér.
Haraldur Dean Nelson.
Elsku afi minn. Það er svo erfitt að
gera sér almennilega grein fyrir því
að þú sért dáinn og að ég eigi aldrei
eftir að sjá þig aftur. Þar sem ég bý
erlendis núna eins og þú veist, hefur
liðið of langt á milli þess að ég hef hitt
þig og einnig hefur það orðið til þess
að ég komst ekki í kistulagninguna
þína og þar af leiðandi er þetta allt
svo óraunverulegt fyrir mér. En
þetta er víst blákaldur veruleikinn,
og þetta eru hlutir sem maður verður
víst að sætta sig við sem hluta af líf-
inu. Það er þó gott til þess að vita að
þú hafir notið lífsins síðustu dagana í
þessu jarðlífi og spókað þig í sólinni
og átt góðar stundir.
Því miður á ég ekki möguleika á að
koma til Íslands til að fylgja þér síð-
asta spölinn eins og ég hafði hugsað
mér því eins og þú veist erum við að
fara að fjölga mannkyninu ég og Þór-
unn og ég verð auðvitað að vera hjá
henni þegar að því kemur, ég veit að
þú skilur það vel. Það hefði nú verið
gaman ef þið hefðuð fengið að hittast,
þú og litla langafabarnið, sem nú
kemur senn, og ég veit þú hefðir not-
ið þess innilega, því að maður sá allt-
af þegar Tómas, Ástþór og Valdimar
voru í kringum þig hvað þér þótti
vænt um það þegar þeir veittu þér at-
hygli og töluðu við þig þó að þú vissir
kannski stundum ekki alveg hvernig
þú ættir nú að vera við þessi litlu
grey.
En mikið á ég eftir að sakna þín,
afi minn, og það verður skrítið og
hálftómlegt á næstu jólum heima á
Melbrautinni að hafa ekki þig þar,
því að þó að undir það síðasta hafi ég
hitt þig alltof sjaldan var það alltaf
fastur punktur í jólahátíðinni að þú
kæmir í hlaðið snemma á aðfangadag
og áttir með okkur góða stund.
Mikið er ég ánægður með að við
litla fjölskyldan renndum við hjá þér
daginn áður en við fórum út síðast og
áttum góða stund með þér í ró og
næði.
Þar spjölluðum við um daginn og
veginn sem var hlutur sem við gerð-
um alltof lítið af ég og þú, en þegar ég
horfi til baka finnst mér að þar hafi
ég allavega fengið almennilega
kveðjustund með þér í síðasta sinn.
Bið að heilsa.
Jón Ragnar.
Elsku langafi.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alúð þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Vertu sæll og sofðu rótt.
Gunnar Lúðvík
og María Dögg.
sl. og við röltum eftir hvítri
ströndinni og horfðum á hafið,
hvað þér var létt, þarna vildirðu
helst dveljast sem oftast.
Mikið eigum við gott að hafa
fengið að upplifa allar þær stundir
sem við áttum saman og þær
minningar munu hugga okkur í
sorginni.
Þú varst góður maður og varst
elskaður og dáður af öllum þeim
sem þér kynntust, barnabörnin
skynjuðu alltaf rólegheitin í kring-
um þig og þau eltu þig á röndum
og hjúfruðu sig upp að þér í „afa-
sætinu“.
Minning um góðan föður,
tengdaföður og afa mun að eilífu
lifa með okkur. Hvíl í friði, elsku
pabbi minn.
Þín dóttir,
Hanna Signý (Gigga).
Elsku afi minn. Ég kom inn í líf
þitt sama ár og veikindin, við vor-
um ljós í lífi hvort annars og eng-
inn annar gat skilið mig eins vel og
þú.
Ef mamma og pabbi sögðu nei
þá sagðir þú alltaf já og hikaðir
ekki við það, ég fékk alltaf ís hjá
þér og svo horfðum við saman á
Tomma og Jenna.
Núna ert þú uppi hjá Guði og ég
sé þig sitjandi á fallegu skýi með
Kolbrúnu og þið fylgist með mér.
Ég veit þið verðið alltaf hjá mér.
Takk fyrir allar gleðistundirnar
sem þú gafst mér, ég varðveiti þær
að eilífu.
Vertu, Guð faðir, faðir minn
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Þín
Kolbrún Sara.
Elsku afi minn, mínar bestu
minningar um þig eru frá Flór-
ídaferðinni sem ég fór með ykkur
ömmu þegar ég var átta ára göm-
ul. Það var svo skemmtilegt að
helst hefði ég viljað fara aftur og
aftur með ykkur. Við fórum svo oft
í sjóinn saman og syntum og svo
eignaðist ég vinkonu og ég gat
ekki talað ensku svo þú þurftir
alltaf að koma og hjálpa mér. Svo
var það svo fyndið þegar þú labb-
aðir á spegilinn, þú hélst að það
væri annað herbergi þar, því að
spegillinn var svo stór.
Þegar þú svo komst í heimsókn
til okkar til Frakklands tókst þú
bók sem var full af skemmtilegum
myndum sem þú sagðir okkur sög-
ur um. Svo sagðir þú sögur af
pabba þínum sem dó þegar þú
varst ungur og af bræðrum þínum
sem dóu líka ungir. Ég minnist
þess líka í síðustu heimsókn þinni
til okkar í Frakklandi, þá varstu
orðinn mjög veikur og þig svimaði
og þú dast. Þá tók ég bókina þína
sem þú varst að lesa og las hana
fyrir þig.
Elsku afi minn, mér þykir svo
vænt um þig. Megi góður Guð
geyma þig.
Hanna Kristjana Sveinsdóttir.
Elsku afi – allt hefur breyst svo
eftir að ég frétti að þú værir dáinn.
Mér finnst allt vera svo öðruvísi.
Nú hugsa ég til þess að þegar ég
kem inn í Bankastræti og kyssi
ömmu þá er enginn afi til að kyssa
og kúra hjá.
Oft þegar ég var eitthvað pirr-
aður eða órólegur kallaðir þú á
mig og lést mig setjast hjá þér. Þá
spjölluðum við heilmikið saman, ég
lá upp við þig og þú straukst mér
um hárið. Þú sagðir mér stundum
frá þegar þú varst lítill eða að við
spjölluðum um fótbolta.
Þegar mér var sagt að nú skyldi
ég hugsa um allar góðu minning-
arnar sem ég ætti um afa þá var
það mjög auðvelt því ég á bara
góðar minningar um þig. Þú hafðir
alltaf tíma til að gefa mér og svo
mikla þolinmæði og blíðu að sýna
mér.
Elsku afi minn, ég kem til með
að sakna þín svo mikið.
Tómas Birnir Sveinsson.
✝ RagnheiðurOddsdóttir
fæddist á Hlíð í
Kollafirði í Stranda-
sýslu 23. júlí 1925.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Seli á
Akureyri 23. mars
síðastliðinn. Hún
var dóttir hjónanna
Sigríðar Jónsdóttur,
f. 25.4. 1889, d.
13.10. 1958, og Odds
Lýðssonar, f. 7.11.
1884, d. 28.10. 1936.
Ragnheiður átti níu
systkini. Þau eru Anna, f. 9.4.
1911, d. 16.3. 1996; Jón Halldór, f.
24.7. 1912, d. 30.8. 1986; Magnús, f.
22.6. 1915, d. 1.12. 1998; Guðrún, f.
24.3. 1918, d. 28.3. 1995; Sigurður,
f. 22.2. 1920, d. 13.3. 1995; Ásgeir,
f. 3.11. 1921, d. 30.4. 2000; Mar-
grét, f. 7.1. 1928; Elín, f. 2.5. 1930,
og Jónas, f. 21.2. 1932, d. 11.7.
1971.
maki Linda Minnark Iversen, f.
15.9. 1955, þau eiga eina dóttur,
Oddur á einn son fyrir; 5) Páll
tæknifræðingur, f. 27.12. 1955,
maki Hólmfríður Magnea Braga-
dóttir, f. 28.4. 1956, þau eiga tvær
dætur; 6) Íris listmeðferðarfræð-
ingur, f. 8.8. 1962, maki Karl Ósk-
ar Þráinsson, f. 6.8. 1975, Íris á
eina dóttur; og 7) Ásdís hjúkrunar-
fræðingur, f. 9.12. 1963, maki
Kjartan Ingason, f. 28.11. 1959,
þau eiga þrjú börn.
Ragnheiður fluttist með fjöl-
skyldu sinni að Glerá við Akureyri
1934, þar sem hún ólst upp og
gekk í barnaskóla. Hún fór í hús-
mæðraskólann á Ísafirði 1945,
gerðist í kjölfarið ráðskona á
Glerá hjá tveimur bræðrum sínum
1946–7. Vann síðar á Hótel KEA
árin 1947–50. Hún gekk í hjóna-
band 1951 og fluttist í kjölfarið til
Patreksfjarðar. Árið 1971 fluttu
þau á ný til Akureyrar. Ragnheið-
ur starfaði í mörg ár við íþrótta-
húsið við Laugagötu og við sund-
laug Akureyrar, þar til hún lét af
störfum 1995, þá sjötug.
Útför Ragnheiðar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Ragnheiður giftist
2.3. 1951 Ingvari
Guðmundssyni, f. á
Patreksfirði 26.3.
1922. Ragnheiður og
Ingvar eignuðust sjö
börn, þau eru: 1) Örn
iðnfræðingur, f. 7.4.
1951, maki Svanhvít
B. Ragnarsdóttir, f.
2.3. 1956, þau eiga
tvo syni og eitt
barnabarn, Örn á
eina dóttur fyrir; 2)
Valur framleiðslu-
stjóri, f. 7.4. 1951,
maki Filippía Ólöf Björnsdóttir, f.
6.12. 1952, þau eiga þrjá syni og
tvö barnabörn; 3) Guðmundur
Ólafur landfræðingur, f. 11.6.
1952, maki Þorgerður Þormóðs-
dóttir, f. 3.10. 1955, þau eiga tvö
börn, Guðmundur á einn son fyrir
og eitt barnabarn og Þorgerður
einn son og eitt barnabarn; 4) Odd-
ur tæknifræðingur, f. 13.5. 1954,
Nú er komið að leiðarlokum hjá
Ragnheiði, þessari kjarnakonu.
Ragnheiður og Ingvar eignuðust
fimm drengi og tvær stúlkur. Sem
gutti kynntist ég Ragnheiði í Urð-
argötunni á Patró og vissi ekki ann-
að þá en að þarna myndi hún vera
og svona myndi þetta verða um alla
framtíð.
Ég er svo lánsamur að vera
frændi Ingvarsstrákanna og ég átti
ömmu og afa í næsta húsi og gat
valsað út og inn hjá þeim Ingvari og
Ragnheiði. Það þurfti örugglega
sterk bein til að halda aga á því
strákageri sem við vorum. Ingv-
arsstrákarnir fimm, síðan ég og
alltaf nokkrir aðrir í slagtogi með
okkur við alls konar iðju og strákal-
eiki. Ef eitthvað bjátaði á þá var
gjarnan leitað í hús hjá Ragnheiði.
Hún var oftast heima og gaf okkur
þann tíma sem þurfti. Slys og
óhöpp voru óhjákvæmileg, flest
smávægileg en önnur meiri sem
ástæða þótti til að fara með á
sjúkrahúsið. Við strákarnir vorum
ekki mjög gamlir þegar Ragnheiður
gerði okkur ljóst að ef við gætum
staðið í lappirnar þá færum við
sjálfir upp á spítala til að láta gera
að sárum og skurðum. Hlíðin og
fjaran hafði mikið aðdráttarafl, en
Ragnheiður vildi vita hvar við vær-
um á hverjum tíma. Hálfstálpaðir
drengir voru oft svangir og bitnaði
það ekki minnst á aðföngum í Urð-
argötunni. Mjólk, kex og ostur
hurfu eins og dögg fyrir sólu þegar
herdeildin kom inn eftir erfiða og
mikla leiðangra.
Þegar við urðum eldri og vorum
farnir að vinna fyrir launum og fara
á böll og skemmtanir var Ragnheið-
ur ráðgjafi og leiðbeinandi sem allt
skildi og vildi miðla og leiðbeina.
Hún kvað fast að orði og lét ekki
misskilja sig þegar henni fannst til-
efnið ærið og mikilvægt. Hvatning-
ar- og hughreystingarorð lét hún
falla þegar það átti við. Ég varð full-
orðinn og eignaðist kærustu og þeg-
ar ég kynnti verðandi eiginkonu
mína fyrir Ragnheiði lét hún mig
vita það að ég skyldi vera almenni-
legur við stúlkuna. Þannig var
Ragnheiður, hrein og bein.
Nú kveð ég Ragnheiði og þakka
fyrir kynnin. Ingvari frænda mínum
og öllum hans afkomendum votta ég
samúð mína.
Bergþór.
Elsku amma.
Við erum að kveðja þig í dag. Eft-
ir sitja margar minningar sem við
eigum um þig. Þú varst alltaf dug-
leg að leika við okkur og hafðir allt-
af þolinmæði. Það muna ótrúlega
margir eftir því að þegar þú varst
að spila við okkur, barnabörnin þín.
Þá svindlaðir þú á okkur, leyfðir
okkur ekki alltaf að vinna. Þú varst
ekki amma í drögtum því fötin þín
voru yfirleitt joggingbuxur og pólo-
bolir. Það er svo margt sem við
gerðum með þér í Ásabyggðinni,
fengum að sauma, drullumalla í
blómabeðunum, fara í fataleik í fata-
skápnum þínum og kúra hjá þér
uppi í rúmi.
Mörg sumur erum við búnar að
fara með þér í ferðalög, alltaf jafn-
skemmtileg. Þú kenndir okkur með-
al annars að pissa úti í móa. Bak við
þilið inni í búri bjó mús eða það
taldir þú okkur trú um og leyfðir
okkur að heyra í henni. Í dag trúum
við því næstum enn að músin sé
þarna. Þú sagðir okkur að uppi á
háalofti ætti stúfur heima og fyrir
jólin þorðum við ekki að vera óþekk-
ar því hann fylgdist með okkur. Á
aðfangadagskvöldin í kirkjunni á
Akureyri varst þú alltaf með nammi
í töskunni sem létti litlum dömum
tímann í messunni.
Elsku amma, þú munt alltaf vera
með okkur.
Rún og Arna.
Hún Lilla frænka hvíslaði þegar
hún vildi ná athygli barnanna og
henni náði hún svo sannarlega. Hún
hafði þetta lag sem fáum er gefið að
hlusta og vera þátttakandi í sam-
ræðum barna langt fram á fullorð-
insár þeirra. Hún treysti okkur til
fullorðinsverka, s.s. að baka pönsur,
hella uppá, klippa hár og túpera
löngu áður en aðrir sáu að okkur
væri treystandi í slík verk. Fyrir
vikið uppskar hún aðdáun, virðingu
og væntumþykju okkar allra.
Hún fæddist í Strandasýslu, tók
út unglingsárin og uppvöxtinn á Ak-
ureyri, fluttist til Patreksfjarðar
með Ingvari og ól þar upp 7 börn.
Þegar fimm barnanna voru komin
til náms á Akureyri þá flutti fjöl-
skyldan þangað aftur og bjó þar all-
ar götur síðan. Handlagni, iðjusemi,
hjartahlýja og glaðværð voru henn-
ar aðalsmerki. Minningar um hana
við að prjóna, sauma út, í berjat-
ínslu, taka upp kartöflur og í sultu-
og saftgerð eigum við allar. Hún var
okkur fyrirmynd og gjarnan segjum
við „fyrst Lilla frænka gat þetta þá
get ég það“ þó stundum hafi okkur
ekki tekist það.
Heimili hennar og Ingvars var
fyrir okkur systur sem annað heim-
ili, þangað gátum við alltaf leitað og
á skólaárum á Akureyri áttu vinir
okkar og barna okkar líka vísan
kaffibolla í Ásabyggðinni og jafnvel
súkkulaðiköku með bananakremi.
Heimilið var miðpunktur fjölskyld-
unnar og þar var oft margt um
manninn en Lilla frænka var þar
miðpunkturinn.
Eftir að fjölskyldan fluttist til Ak-
ureyrar og börnin uppkomin fór
Lilla frænka að vinna hjá Akureyr-
arbæ. Hún vann sem baðvörður í
sundlauginni og íþróttahúsinu og
þar fengu fleiri börn að njóta vin-
áttu hennar og hjartahlýju.
Síðustu ár dvaldi hún á Seli þar
sem hún naut umönnunar en fyrst
og fremst mannsins síns sem kom
þangað á hverjum degi henni til
samlætis.
Við systurnar þökkum fyrir góðar
minningar um yndislega frænku og
sendum fjölskyldunni okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Guð veri með
ykkur.
Sólrún, Hauður, Þóra Sjöfn
og Anna Margrét.
Í lífi hvers manns eru örfáar
manneskjur sem af ókunnum ástæð-
um skilja eftir sterkari slóð dýr-
mætra minninga. Í mínu lífi var
Ragnheiður Oddsdóttir slík, og
uppistaða í heimi barnæsku minnar.
Ég naut oft dvalar hjá þeim Ingvari
og Ragnheiði á Akureyri, á skíðum
eða við önnur skemmtilegheit og
uppáhaldsstaðurinn var eldhús
Ragnheiðar Odds þar sem hún
hrærði ananas og öðru óvæntu út í
skyr manns löngu áður en það varð
tíska. Í mínu lífi voru fjölskyldu-
ferðalög eitt það skemmtilegasta og
var viðkoman í Ásabyggð hápunkt-
ur. Það var stöðug glettnin og
stríðnibrosið sem hvarf aldrei af
andlitinu sem gerði Ragnheiði jafn-
heillandi og hættulega ungum
frænda, því næst fylgdu krefjandi
spurningar um kærustur og yfirlýs-
ingar um hver væri skotin í hverj-
um. Maður beið í kvíðinni eftirvænt-
ingu eftir því hvað hún segði næst.
Ragnheiður, þú hugsaðir alltaf vel
um mig og til mín og fyrir það ber
ég minningu þína þakklátur í hjarta.
Nú ertu aftur frjáls að vera þú sjálf
og ég veit um marga sem meta
munu komu þína yfir.
„I know I’ll never lose affection
for people and things that went before.“
(John Lennon.)
Ingvar frændi; styrkur þinn og
traust er mér fyrirmynd. Guð fylgi
þér og ykkur frændsystkinum öll-
um.
Freyr.
RAGNHEIÐUR
ODDSDÓTTIR
Elskuleg móðir okkar,
RAGNA MAJASDÓTTIR,
Túngötu 5,
Ísafirði,
sem andaðist á Sjúkrahúsinu á Ísafirði sunnudag-
inn 26. mars, verður jarðsungin frá Ísafjarðarkirkju
laugardaginn 1. apríl kl. 14:00.
Synir hinnar látnu.