Morgunblaðið - 30.03.2006, Blaðsíða 40

40 FIMMTUDAGUR 30. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Það er skarð fyrir
skildi í St. Georgsgild-
inu í Hafnarfirði. Sæti
gildismeistarans er autt. Rúnar
Brynjólfsson, fremstur meðal jafn-
ingja, er látinn. Hann er farinn heim
eins og við skátarnir segjum.
Það eru margar minningar tengd-
ar Rúnari Brynjólfssyni og starfi
hans í skátahreyfingunni og St.
Georgsgildinu í Hafnarfirði. Áhugi
hans í þeim málum var mikill og
staðfastur. Þar var hvorki hik né
nokkurt lát á.
Ungur tileinkaði hann sér hug-
sjónir og starfshætti skátahreyfing-
arinnar. Hann var traustur og
áhugasamur skáti allt til æviloka.
Hann taldi aldrei eftir tíma eða fyr-
irhöfn á þeim vettvangi. Í honum átti
skátastarfið hauk í horni, sem um
munaði.
Rúnar Brynjólfsson var fæddur
foringi, úrvals félagi og traustur vin-
ur. Glaður og reifur gekk hann um
með gamanyrði á vörum, hvetjandi
til góðra verka. Söngurinn var hon-
um eðlislægur og músíkin í blóð bor-
in. Athafnasemin fylgdi honum
hvert sem hann fór og á hverjum
þeim vettvangi sem hann kaus sér.
Það er margs að minnast. Við
munum hann Rúnar með ylfingana
sína, erjandi akurinn fyrir hugsjónir
skátahreyfingarinnar. Við munum
hann með skátasveitina sína, sem
hann mannaði og mótaði í leik og í
starfi. Og við munum hann í hlut-
verki gildismeistara, sem hann leysti
af hendi með reisn og öryggi.
Við munum hann líka syngjandi
með gítarinn við varðeldinn, í ferða-
lögum, á skátamótum hérlendis og
erlendis – alltaf samur og jafn –
kröfuharður um skátaanda og skáta-
kunnáttu, jafnt við sjálfan sig sem
aðra.
Rúnar lá ekki á liði sínu, þegar
verið var að koma gamla Hraun-
byrgi upp, skátaheimilinu sem var
við Hraunbrúnina. Og auðvitað var
hann í broddi fylkingar, þegar nú-
verandi skátaheimili Hraunbúa var
byggt, eitt glæsilegasta skátaheimili
á landinu.
Hvar sem hann fór – og hvert sem
leiðir hans lágu – þá var þar starf-
samur skáti á ferð, fullur áhuga á
skátastarfi í framtíð og fortíð. Hann
var fundvís á gullið, hvort heldur það
var í skátastarfinu eða mannssálinni.
Þess vegna reyndist hann góður og
vinsæll kennari og þess vegna var
hann réttur maður á réttum stað,
þegar hann var forstöðumaður á
hjúkrunarheimilinu Skjóli í Reykja-
vík. Öllum þeim sem hann varð sam-
ferða þótti gott að eiga hann að.
Ég naut þeirrar gæfu að verða
skátabróðir, félagi og vinur Rúnars
Brynjólfssonar. Fyrir það er ég
þakklátur. Mér gáfust líka fjölmörg
tækifæri til að fást með honum við
ótal verkefni, stór og smá. Það auðg-
aði tilveruna og glæddi trúna á lífs-
gildin, sem stóðu hjarta okkar næst.
Hann var sannur og heill í hverju
verki.
Þetta þekkjum við Hraunbúarnir
og gildisskátarnir, sem áttum hann
að samferðamanni. Með honum var
gott að ganga um vandrataðar leiðir
tilverunnar. Hann var traustur og
öruggur áttaviti í starfi og í leik.
Þess vegna minnumst við hans með
söknuði, virðingu og mikilli þökk.
Guð blessi góðan dreng, sem gaf
okkur svo margt og mikið, sem
gleymist ekki, en geymist í huga og
hjarta.
Dóru, Pálínu Margréti, Guðrúnu
Brynju og þeirra fólki sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur. Þau hafa
RÚNAR
BRYNJÓLFSSON
✝ Rúnar Brynj-ólfsson fæddist í
Hafnarfirði 5. októ-
ber 1936. Hann and-
aðist á Landspítal-
anum við Hring-
braut föstudaginn
17. mars síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Víðistaða-
kirkju í Hafnarfirði
28. mars.
misst mikið en eiga
líka dýrmætar minn-
ingaperlur í sjóði, sem
hvorki mölur né ryð fá
grandað. Það er vega-
nesti, sem gott er að
eiga í framtíðinni.
Hörður
Zóphaníasson.
Kveðja frá skáta-
hreyfingunni
Rúnar Brynjólfsson
er farinn heim eins og
við skátar segjum þegar skáti fellur
frá. Rúnar byrjaði ungur í skáta-
starfi og var skátavettvangurinn
ávallt Hafnarfjörður með skátafé-
laginu Hraunbúum. Þar fetaði hann
stigann og gegndi m.a. embætti fé-
lagsforingja um skeið. Rúnar hefur
alla tíð verið einn styrkasti bakhjarl
skátafélagsins og er hver fé-
lagsskapur ríkur sem elur af sér
slíka félaga sem ávallt eru til staðar
og reiðubúnir til þess að styðja við
bakið á þeim yngri sem á eftir koma.
Rúnar var ávallt ungur í anda og átti
mjög auðvelt með að starfa jafnt
með börnum, unglingum og ungu
fólki. Alltaf mátti maður vera viss
um að rekast á hann við störf á vor-
mótum Hraunbúa og ekki sjaldan
mátti sjá hann troða upp á varðeld-
um þar. Það var gaman að sjá til
hans sem formanns Starfsráðs
Bandalags íslenskra skáta í árabil
þar sem hann leiddi hóp ungs fólks
sem vakti yfir dagskrármálum
skátahreyfingarinnar. Ekki var að
sjá neitt kynslóðabil í hópnum þó
hann gæti hafa verið faðir allra ann-
arra nefndarmanna. Þannig var
Rúnar, síhvetjandi, yfirvegaður,
ávallt léttur og leiðandi en jafningi á
öllum sviðum – allt eiginleikar sem
við viljum að góður skátaforingi hafi
til að bera. Undir það síðasta gegndi
Rúnar embætti gildismeistara (for-
manns) St. Georgsgildisins í Hafn-
arfirði sem er félagsskapur eldri
skáta og velunnara skáta og var
fram á síðasta dag að undirbúa
þjóðakvöld sem síðan var haldið dag-
inn eftir fráfall hans. Þannig var
Rúnar, ávallt með hugann við skáta-
starfið. Öllum þessum störfum sem
og öðrum á vegum skátahreyfingar-
innar í gegnum árin sinnti hann af
mikilli alúð og áhuga og fyrir það
skal nú þakkað. Það er við hæfi að
hér fylgi kveðjuljóð skáta sem félagi
Rúnars og skátabróðir, samferða-
maður og vinur úr Hafnarfirði,
Hörður Zophaníasson, orti fyrir
skátahreyfinguna:
Þú ert skáti horfinn heim,
himinn, jörð, ber sorgarkeim.
Vinar saknar vinafjöld,
varðar þökkin ævikvöld.
Sérhver hefur minning mál,
við munum tjöld og varðeldsbál,
bjartan hug og brosin þín,
þau bera ljósið inn til mín.
Kveðjustundin helg og hlý,
hugum okkar ríkir í.
Skátaminning, skátaspor,
skilja eftir sól og vor.
Skátahreyfingin sendir Dóru eig-
inkonu Rúnars og dætrum þeirra
sem og öðrum ástvinum og skáta-
systkinum einlægar samúðarkveðj-
ur og hans er minnst með miklu
þakklæti.
Margrét Tómasdóttir
skátahöfðingi.
Rúnar Brynjólfsson er farinn
heim og hann á góða heimkomu.
Maður sem lagði sitt lóð á vogarskál-
ar með það fyrir augum að hann
hyrfi úr betri heimi en hann fæddist
í. Hvarvetna sem hann kom að verki
var hann ötull og starfsamur. Hann
helgaði sig kennslu og uppeldismál-
um og hvarf síðan á miðjum aldri til
starfa við umönnun aldraðra og
stýrði stórri stofnun við góðan orðs-
tír. Rúnar var óþreytandi fé-
lagsmaður í mörgum samtökum.
Alls staðar maður sem um munaði,
fremstur í flokki, ráðagóður, snjall
tónlistarmaður, leikari og söngvari.
Næmur á samtíð og fundvís á kjarna
hvers máls.
Ég held að starfið að uppeldismál-
um og málefnum barna og unglinga
hafi verið honum hugleiknast. Hann
var brúin yfir kynslóðabilið og naut
sín ákaflega vel í skátastarfinu sem
hann mat framar öðrum uppeldis-
aðferðum.
Þegar hann tók að sér að leiða
verkefnastjórn, starfsráð, Banda-
lags íslenskra skáta, sem fjallar um
verkefni og innihald skátastarfsins,
sagði hann brosandi: „Þú veist að ég
er kominn á sjötugsaldur.“ En eng-
inn hinna ungu samstarfsmanna
Rúnars nefndu það einu orði, enda
ekki flogið það í hug að þessi frjói og
nútímalegi hugur væri eldri en þeir
sjálfir. En eftir því var tekið að ekki
þurfti upp frá því að leita að fólki til
starfa í ráðinu með Rúnari og vildu
fáir láta af þeim störfum nema að-
stæður gerðu þeim það ókleift að
sitja áfram.
Hugsjónir skátahreyfingarinnar
voru Rúnari Brynjólfssyni efni ævi-
langrar íhugunar og lituðu störf
hans. Hann var virkur félagi í skáta-
hreyfingunni til hinstu stundar og
gegndi mörgum trúnaðarstörfum,
síðast gildismeistari í St.
Georgsgildinu í Hafnarfirði. Eitt
sinn skáti ávallt skáti voru einkunn-
arorð hans.
Ég þakka áratuga vináttu og
stuðning sem lifir í minningunni og
hlýjar um hjartarætur.
Ég færi ástvinum Rúnars Brynj-
ólfssonar einlægar samúðarkveðjur.
Ólafur Ásgeirsson, fyrrv. skáta-
höfðingi.
Látinn er Rúnar Brynjólfsson,
einn þeirra sem stóðu að stofnun
körfuknattleiksdeildar Hauka árið
1971.
Á stofnfundi körfuknattleiksdeild-
ar Hauka 4. nóvember 1971 var
Rúnar Brynjólfsson kosinn í nýja
stjórn deildarinnar ásamt félaga sín-
um Eiríki Skarphéðinssyni sem var
kosinn formaður. Þeir Eiríkur og
Rúnar voru í raun að koma að körfu-
knattleiksdeild Hauka í annað sinn
af því að þeir höfðu ásamt fleirum
stofnað körfuknattleiksdeild innan
félagsins árið 1957 sem starfaði í
nokkur ár.
Rúnar kom aftur inn í stjórn
deildarinnar árið 1978 eftir nokkra
fjarveru og tók að sér formennsku.
Hann var formaður deildarinnar
fram til ársins 1981. Það má segja að
á þessum árum hafi verið lagður
grunnur að starfsemi deildarinnar
til næstu áratuga og enn má finna fé-
laga innan deildarinnar sem komu til
liðs við hana á þessum tíma.
Rúnar var ákaflega ljúfur og við-
ræðugóður. Hann vann málum sín-
um brautargengi í góðri sátt við sína
samstarfsmenn og vann ómetanlegt
starf í þágu körfuknattleiksins í
Hafnarfirði. Rúnar var að sumu leyti
fyrirmynd þeirra sem skipa stjórn
deildarinnar í dag en voru leikmenn
á þeim tíma sem hann stýrði deild-
inni.
Körfuknattleiksdeild Hauka
heiðrar minningu Rúnars Brynjólfs-
sonar og sendir aðstandendum sam-
úðarkveðjur.
F.h. Körfuknattleiksdeildar
Hauka,
Sverrir Hjörleifsson,
Hálfdan Þórir Markússon.
Þau eru mörg sporin hans Rúnars
Brynjólfssonar hér hjá Haukum og
margs að minnast á löngum tíma.
Árið 1956 þegar aðeins handknatt-
leikur var iðkaður í félaginu og að-
eins í yngsta flokki drengja, fór Rún-
ar fyrir hópi ungra manna sem hóf
að iðka körfuknattleik. Ætlun þeirra
var að stofna sérstakt körfuknatt-
leiksfélag en niðurstaðan varð sú að
stofnuð var körfuknattleiksdeild í fé-
laginu. Ekki náði deildin þó að festa
sig almennilega í sessi í þetta sinn,
en tíu árum seinna er svo deildin
endurreist og hefur starfað af mikl-
um krafti síðan. Rúnar var meðal
þeirra er komu að endurreisninni.
Þegar Haukar hófu á ný að leika
knattspyrnu undir eigin merki um
Hjartkær stjúpmóðir okkar og systir,
INGIGERÐUR RUNÓLFSDÓTTIR
frá Berustöðum,
Árskógum 8,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ laugar-
daginn 25. mars, verður jarðsungin frá Bústaða-
kirkju föstudaginn 31. mars kl. 13.00.
Stjúpbörn og systkini hinnar látnu.
Ástkær eiginkona mín og frænka,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Hátúni 8,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 24. mars, verður jarðsungin
frá Stóra-Dalskirkju, V-Eyjafjöllum, laugardaginn
1. apríl kl. 14.00.
Arnór Lúðvík Hansson,
Ragnheiður Sigríður Valdimarsdóttir.
Ástkær dóttir okkar, systir, barnabarn, bróður-
dóttir og frænka,
KRISTÍNA SIGRÚN
NIELSEN PÁLMADÓTTIR,
fædd 2.6. 1992,
varð bráðkvödd mánudaginn 27. mars.
Útför hennar fer fram í heimabæ hennar, Vester
Hornum, í Danmörku.
Pálmi Benediktsson, Kirsten Nielsen,
Sara Ásta Grethe Nielsen Pálmadóttir,
Benedikt Pálmason,
Maria Hansen, Grethe Nielsen,
Benedikt Helgason, Anna Sigfúsdóttir,
Hólmfríður Benediktsdóttir, Jónína Benediktsdóttir,
Helga Benediktsdóttir, Ingibjörg Sara Benediktsdóttir
og frændfólk.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN E. WELDING DYRNES,
Eyjahrauni 5,
Vestmannaeyjum,
lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnu-
daginn 19. mars.
Útför verður frá Landakirkju Vestmannaeyjum
laugardaginn 1. apríl kl. 15.30.
Svana Ingólfsdóttir, Kristján Sigmundsson,
Erna Ingólfsdóttir, Árni G. Gunnarsson,
Rósanna Ingólfsdóttir, Per Lenander,
Reynir F. Ingólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
dóttir, systir og vinkona,
STEINUNN GEIRSDÓTTIR,
sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 26. mars, verður jarðsungin frá
Reykholtskirkju laugardaginn 1. apríl kl. 14.00.
Jarðsett verður í Borgarnesi.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim, sem viljast
minnast hennar, er bent á MND félagið.
Særún Lísa Birgisdóttir,
Jóhanna Soffía Birgisdóttir, Pétur Smári Sigurgeirsson,
Guðrún María Brynjólfsdóttir, Leifur Guðjónsson,
Einar Geir Brynjólfsson,
Bryndís Hrund Brynjólfsdóttir, Guðmundur Ingi Guðjónsson,
Borga Jacobsen
Brynjólfur Einar, Sveindís Gunnur, Ólafur Kári,
Ísold Anja, Silja Rós, Ástrós Birta,
Hlynur Ægir, Helgi Leó,
María Geirsdóttir,
Geirdís Geirsdóttir, Ómar Einarsson,
Þorleifur Geirsson, Katrín Magnúsdóttir,
Hólmfríður Benediktsdóttir.