Morgunblaðið - 28.05.2006, Side 36

36 SUNNUDAGUR 28. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ

 






 

   

 


   

  


  

     
  

 
   
  


  
 
 

 
      



  
   
! 

  

 " 

 # $%
 

 
  !"#
&      
  
 
    
  
  '    

 (  "
   
        

 
      
    " 

   


 # $%
 #$$ %   &&&' ' (    )*+ ),-.

/01

 2, 3 !3  4   5  #
)

  !*       

    



 "

 
  
   

    

 

  !*    
   


    

* 
+  

   ! 

   , * 
Í gær fengum við landsmenntækifæri til að tjá okkurmeð afgerandi hætti um öllþau fjölmörgu og mikilvægumálefni sem lúta forræði
bæjar- og sveitarstjórna. Þar sem
pistill þessi er færður í letur löngu
áður en úrslit kosninganna liggja
fyrir, get ég ekki fjallað um nið-
urstöðurnar, en ákveðin atriði eru
þó á hreinu.
Við erum búin að kjósa okkur
stjórnendur í nær-
samfélögum okkar
til næstu fjögurra
ára og ef að líkum
lætur fáum við lít-
ið sem ekkert að
segja um störf
þeirra eða ákvarðanir fyrr en að
þeim tíma liðnum. Þetta er lýð-
ræðið í verki. Við, sem fram að
lokum kjörfundar vorum hæstvirt
og kær, eigum núna að lúskrast
heim og láta kjörna fulltrúa í friði
næstu árin.
Á grundvelli atkvæða okkar á
kjördag, taka menn og konur sig
saman og mynda samræmdan
meirihluta í stjórnum, ráðum og
nefndum og verða á þann hátt ein-
ráð um framvindu mála í sveitar-
félagi okkar, þangað til við höfum
öll elst um fjögur ár.
Í einhverjum tilvikum hefur
einn tiltekinn flokkur eða hreyfing
fengið hreinan meirihluta atkvæða
og því nokkurn veginn hægt að
ráða í hvaða áhrif kosningaúrslitin
munu hafa á viðkomandi sveitarfé-
lag. Í öðrum tilvikum mynda tveir
eða fleiri flokkar meirihluta sam-
an á grundvelli samkomulags sem
kjósendur hafa ekkert um að
segja og geta því aðeins getið sér
til um framhaldið.
Það gefur auga leið að enda
þótt fulltrúalýðræðið sé sjálfsagt
skásta fyrirkomulag stjórnmála
sem þekkist, er það engan veginn
fullkomið. Oft er til að mynda haft
á orði að fólk búi ætíð við þá
stjórn sem það á skilið.
Þetta er æði hæpin fullyrðing.
Hún á til dæmis alls ekki við um
þá sem kusu þá fulltrúa sem lenda
í minnihluta. Hún á heldur ekki
við um þá sem munu þurfa að búa
við samsteypustjórn.
Í rauninni má segja að í þessari
vinsælu fullyrðingu felist einhvers
konar dulin skilaboð um það að
fólk eigi að hunskast til að kjósa
bara einn fjarska vandaðan og
framsýnan aðila til stjórna sínum
málum og ef það klikki á því geti
það bara sjálfu sér um kennt að
vera ekki einhuga.
Oft hefur verið bent á það, til
dæmis í þessu blaði, að með þeirri
nútímatækni í samskiptum sem
við búum við, ætti að vera fremur
einfalt að leita eftir virkari þátt-
töku íbúa í ákvarðanatöku um ým-
is hagsmunamál. Orð eins og
íbúalýðræði hljóma oft og alltaf
jafnfallega í þessu samhengi, en í
reynd hefur lítið sem ekkert gerst
í þessa veru enn sem komið er.
Það ætti að vera sjálfsagt mál
Hæstvirti kjósandi, láttu mig
HUGSAÐ
UPPHÁTT
Sveinbjörn I.
Baldvinsson