Morgunblaðið - 28.05.2006, Qupperneq 51

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 28. MAÍ 2006 51
MINNINGAR
Fyrrum tengdafað-
ir minn og kær vinur, Gissur Elías-
son hljóðfærasmíðameistari, lést
hinn 7. maí sl. Við andlát hans rifj-
uðust upp minningar frá nærri
fjögurra áratuga samleið sem aldr-
ei bar skugga á. Er mér bæði ljúft
og skylt að minnast hans með
nokkrum orðum.
Gissur var sonur sæmdar-
hjónanna Elísar Bjarnasonar, sem
síðast var yfirkennari við Miðbæj-
arbarnaskólann, og Pálínu Elías-
dóttur húsfreyju. Voru þau bæði af
kunnum skaftfellskum ættum. Þau
eignuðust fjögur börn og var Giss-
ur þeirra nokkru yngstur. Fannst
mér ávallt sem hann hefði notið
mikils ástríkis og umhyggju for-
eldra sinna og eldri systkina.
Heimili þeirra hjóna, Pálínu og
Elíasar, stóð í upphafi búskapar
þeirra í Skaftafellssýslu og þar
fæddust börn þeirra, en þau fluttu
síðan til Reykjavíkur og stóð heim-
GISSUR
ELÍASSON
✝ Gissur Elíassonhljóðfærasmíða-
meistari fæddist á
Hunkubökkum í
Kirkjubæjarhreppi í
Vestur-Skaftafells-
sýslu 12. september
1916. Hann andaðist
á LSH í Fossvogi að
morgni 7. maí síð-
astliðins og var út-
för hans gerð frá
Fríkirkjunni í
Reykjavík 16. maí.
ili þeirra þar lengst
af á Laufásvegi 18.
Þegar ég tengdist
fjölskyldu Gissurar
var hann með vinnu-
aðstöðu í bakhúsi við
hús foreldra sinna við
Laufásveg og var svo
alla tíð. Hús þetta
var sannkallað fjöl-
skylduhús. Foreldrar
hans bjuggu á tveim-
ur neðri hæðum þess
en á efri hæðunum
tveimur bjuggu syst-
ir hans, Jónína, og
maður hennar, en hún hélt alla tíð
heimili með foreldrum sínum.
Heimilisandinn í húsinu var alveg
einstakur. Þar ríkti mikil reglu-
semi og snyrtimennska og var
heimilishald allt í föstum skorðum.
Þess var líka örugglega þörf til
þess að hægt væri að halda uppi
þeirri fádæma risnu sem þar var
haldið uppi. Í húsið lá nefnilega
látlaus straumur fólks, ættingja,
vina og kunningja, sem sótti í það
hlýja viðmót sem það mætti hjá
þessu góða fólki og allir sem þang-
að komu urðu að þiggja veitingar.
Einn góður vinur fjölskyldunnar
orðaði það svo, að friður, fegurð og
vinátta hefðu verið aðalsmerki á
heimilinu og þaðan hefðu allir farið
bjartsýnir og glaðir. Þessi orð eru
lýsandi fyrir heimilisbraginn. Á
þessu góða heimili ólst Gissur upp
og mótaði það án efa persónu hans
og viðmót allt, hann var glaðsinna,
umtalsfrómur, víðsýnn og einstak-
lega hjálpsamur. Gissur hélt ungur
til náms í hljóðfærasmíði og dvaldi
í nokkur ár við nám í Svíþjóð og
Þýskalandi. Hefur utanlandsdvölin
örugglega aukið honum enn frekar
víðsýni en hann var alveg fordóma-
laus maður.
Gissur kvæntist Ragnheiði
Magnúsdóttur og settu þau saman
heimili á Mánabraut í Kópavogi.
Húsnæðið var aldrei stórt, þótt
það væri stækkað frá því sem upp-
haflega var, en það virtist ekki
skipta máli, því hjartarými var nóg
á heimilinu. Þau Gissur og Ragn-
heiður eignuðust sex börn, þannig
að heimilið var mannmargt. Við
bættust svo gjarnan ættingjar sem
komu til lengri eða skemmri dval-
ar. Þá var heimilið einnig mikið
sótt af vinum barnanna, nágrönn-
um og öðrum ættingjum og vinum,
sem litu inn til skrafs og ráða-
gerða. Má því nærri geta að oft
var margt um manninn. Ég minn-
ist samverustunda þar sem allt
milli himins og jarðar var rætt og
tekið til umfjöllunar. Voru skoð-
anir þá oft jafn margar og skiptar
og þátttakendur í umræðunum En
skiptar skoðanir breyttu engu, þær
gerðu umræðurnar bara skemmti-
legri. Við sem sóttum heimilið
heim mættum ekki aðeins hlýju
viðmóti heimilisfólksins heldur
fengum við einnig að kynnast hinni
miklu gestrisni sem þar ríkti.
Sjálfsagt þótti að allir þæðu mat
og drykk og það virtist vera sama
hve margir voru við eldhúsborðið,
alltaf var sem af nógu væri að
taka. Má nærri geta að allt þetta
mikla heimilishald hefur reynt á
fyrrum tengdamóður mína en þess
varð aldrei vart, þvert á móti. Þau
voru alveg einstaklega samhent í
því fyrrum tengdaforeldrar mínir
að taka vel á móti öllum þeim sem
sóttu þau heim og láta þeim líða
vel. Ég minnist ótal samveru-
stunda á heimili þeirra með mikilli
gleði og hlýju og veit, að svo er um
marga aðra.
En lífið og aðstæður breytast
eins og gengur. Á síðari árum
fækkaði samfundum okkar Giss-
urar og oft varð langt á milli end-
urfunda, en það virtist engu
breyta. Þráðurinn var alltaf tekinn
upp rétt eins og við hefðum hist
daginn áður. Hann tók alltaf á
móti mér með sömu ljúfmennsk-
unni.
Síðast þegar við hittumst fannst
mér heilsu hans vera farið að
hraka þó hann bæri sig vel. Ég
notaði tækifærið og þakkaði hon-
um þá miklu hlýju og góðvild sem
hann hefði ávallt sýnt mér, að
ógleymdri allri aðstoðinni sem
hann hefði veitt gegnum árin.
Hann gerði lítið úr því öllu, enda
hógvær. Þegar við kvöddumst
hafði ég á orði að nú yrði trúlega
langt þar til að við hittumst að
nýju. Hann sagði mér að hafa ekki
áhyggjur af því, hann yrði þarna á
sínum stað, eins og hann orðaði
það, en hann hafði þá um alllangt
skeið verið búsettur í gamla fjöl-
skylduhúsinu á Laufásvegi 18. En
það gekk ekki eftir því hann hefur
nú kvatt okkur og húsið góða og
haldið til fundar við ættmenni sín,
þau sem á undan honum eru farin.
Veri hann kært kvaddur.
Áslaug Þórarinsdóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærrar eiginkonu, móður,
tengdamóður og ömmu,
HELGU HELGADÓTTUR,
Laugarásvegi 57,
Reykjavík.
Garðar Sigfússon,
Haraldur Erlendsson, Svanhildur Sigurðardóttir,
Helgi Garðar Garðarsson, Lovísa Guðbrandsdóttir,
Guðrún Garðarsdóttir, Einar Einarsson,
María Anna Garðarsdóttir, Mads Holm
og barnabörn.
Hjartkær eiginkona, móðir, tengdamóðir og
amma,
RÓSA EIRÍKA INGIMUNDARDÓTTIR
(THORSTEINSSON),
Baltimore, Maryland,
Bandaríkjunum,
andaðist á Harbor Hospital laugardaginn
25. mars.
Minningarathöfn og jarðarför fara fram í Bústaðakirkju mánudaginn
29. maí kl. 15.00.
Veitingar verða bornar fram í sal Flugvirkjafélags Íslands í Borgartúni 22,
kl. 17.00.
Halldór Thorsteinsson,
Guðmundur I. Thorsteinsson,
Þorsteinn E. Halldórsson,
Elsa E. Reed,
Karen L. Thorsteinsson,
William A. Reed
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir sýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegrar móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
ÓLÍNU ÁSU ÞÓRÐARDÓTTUR
frá Grund á Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dvalarheimilisins
Höfða fyrir góða umönnun.
Sigurður Ólafsson,
Ragnheiður Ólafsdóttir, Baldur Ólafsson,
Þórður Helgi Ólafsson, Sonja Hansen,
Ásmundur Ólafsson, Jónína Ingólfsdóttir,
Gunnar Ólafsson, Ragnheiður Jónasdóttir,
Ólafur Grétar Ólafsson, Dóra Guðmundsdóttir
og ömmubörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GISSURAR ELÍASSONAR
hljóðfærasmíðameistara,
Laufásvegi 18,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki B7 LSH
Fossvogi.
Elías Ragnar Gissurarson, Vera Snæhólm,
Þórdís Gissurardóttir, Sverrir Þórólfsson,
Hákon Örn Gissurarson, Valdís Kristinsdóttir,
Hjördís Gissurardóttir, Geir Gunnar Geirsson,
Magnús Þórarinn Gissurarson, Anna Ágústa Hauksdóttir,
Ásdís Gissurardóttir, Ragnar Th. Sigurðsson,
afabörn og langafabörn.
Bestu þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
JÓNS HERMANNS PÁLSSONAR
frá Hjallanesi,
Landsveit.
Elsa Dóróthea Pálsdóttir, Magnús Kjartansson,
Jónína Salný Stefánsdóttir,
Auðbjörg Fjóla Pálsdóttir,
Oddur Ármann Pálsson, Gógó G. Engilbertsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra er auð-
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs föður okkar, tengdaföður, afa og lang-
afa,
SIGURÐAR GÍSLASONAR,
Faxabraut 13,
Keflavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á hjúkrunarheim-
ilinu Hlévangi og Heilbrigðisstofnunar Suðurnesja. Guð blessi ykkur öll.
Hallmann S. Sigurðarson, Aðalheiður H. Júlíusdóttir,
Margrét R. Sigurðardóttir, Þorsteinn V. Konráðsson,
Ráðhildur Á. Sigurðardóttir, Einar Magnús Sigurbjörnsson,
Gísli Sigurðarson, Árný Dalrós Njálsdóttir,
Sigurlaug Sigurðardóttir, Snæbjörn Kristjánsson,
Sigurður Sigurðarson, Halldóra K. Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.

 
 


Elsku Sonja. Í dag
hefðir þú orðið fimm-
tug. En þar sem Guð
einn ræður varst þú
tekin frá okkur 2. maí sl. og er
söknuðurinn sár. Við erum ekki
búnar að meðtaka það að þú sért
farin og að fá ekki að ferðast með
þér og „púkast“ oftar, heyra ekki
þín einstöku orðatiltæki, sem oft
var hlegið mikið að, og eigum við
eftir að grípa til þeirra á góðum
stundum. Þú stefndir að því að fara
utan um afmælið þitt, en eftir að
þú greindist með sjúkdóminn í
febrúar varstu ákveðin í að halda
upp á afmælið þitt með þínum nán-
ustu og bestu vinum í sumarbústað
hjá mágkonu þinni. En eins og þú
sagðir sjálf, „ef krabbinn verður
ekki búinn að éta mig“.
Þú varst dugleg, drífandi og
tilbúin að hjálpa öllum og var það
aldrei neitt mál. Stundum fannst
þér hlutirnir ekki gerast nógu
SONJA WERNER
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Sonja WernerGuðmundsdóttir
fæddist á Langs-
stöðum í Flóa 28.
maí 1956. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands þriðju-
daginn 2. maí síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá Sel-
fosskirkju 11. maí.
hratt og sumir hlutir
áttu að ske í gær.
Gunna sagði stund-
um: „Slakaðu á,
Sonja mín.“ Þá kom
eitt gullkornið þitt
sem þú sagðir svo oft.
„Já, já, Hemmi minn,
ég skal vera stillt.“
Þú tókst á við sjúk-
dóminn með ótrúlegu
æðruleysi og hetju-
dáð. Textinn hér að
neðan finnst okkur
vinkonunum lýsa svo
vel þinni trú á líf eftir
dauðann.
„Þó ég sé látinnn, harmið mig
ekki með tárum. Hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta; ég er
svo nærri að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur, en þegar þið
hlæið og syngið með glöðum hug
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins:
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem
lífið gefur, og ég tek þátt í gleði
ykkar yfir lífinu.“
(Neistar frá sömu sól).
Elsku Gummi, Gabriel, Inga og
fjölskylda, við biðjum Guð að gefa
ykkur styrk í sorginni. Takk fyrir
allt, elsku Sonja.
Þínar vinkonur,
Guðrún og Jónína.