Morgunblaðið - 26.09.2006, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 26.09.2006, Blaðsíða 28
28 ÞRIÐJUDAGUR 26. SEPTEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ UMRÆÐAN Þ að er nú vart í frásögur færandi að maður fari í vinnuna sína á morgn- ana. Eins og venjulega tók ég lestina á Bræðraborgarstöð og hún bar mig sem leið liggur undir Vesturbæinn, Grjótaþorpið og inn á Aðalstræt- isstöðina undir gamla Moggahús- inu. Síðan áfram undir Lækjartorg og Bankastræti og Laugaveginum endilöngum upp á Hlemm. Svona hófst ferðin í vinnuna í huga mínum, en í bláköldum veru- leikanum sat ég í bílnum mínum þessa venjulegu og þráðbeinu leið, Hringbraut, Miklabraut, Vest- urlandsvegur. Ég man ekki hvar á þessari leið í þéttri bílaumferð það gerðist að ég datt út í draumóra um hvað það væri nú mikill munur ef maður gæti látið berast þessa leið í jarðlest í stað þess að fara hana ak- andi, einn í bílnum mínum. Ég fór að hugsa um hvað það yrði frábrugðið ferðalag og einfaldara. Ég gæti verið viss um að lestin kæmi á stöðina mína vestur í bæ á réttum tíma, vegna þess að jarð- lestir eru óháðar tiktúrum bíla- umferðar. Þannig að ég gæti vitað upp á hár, eða þar um bil, hvenær ég þyrfti að leggja af stað niður á lestarstöðina. Þegar lestin kæmi gæti ég sest inn og farið að lesa Moggann eða jafnvel bók, og gæti sökkt mér í hana – þyrfti aldrei að svo mikið sem líta upp – þessar fimmtán til tuttugu mínútur sem það tæki lest- ina að fara upp á Höfða. Kannski þyrfti ég þá að grípa til þessara jafnfljótu, og það gæti orðið krefj- andi í vondum veðrum. En það væri líka hægt að tengja strætóferð við hverja lestarkomu og þannig auð- velda ferðalagið. Leiðin í vinnuna yrði þar með af- slappandi og ég myndi mæta jafn, ef ekki betur úthvíldur en ég var þegar ég vaknaði. Ég dundaði mér líka við að búa til í huganum stóra og mikla skiptistöð undir Kringl- unni, þar sem línurnar tvær í jarð- lestarkerfinu mínu skárust. Af þessari skiptistöð var innangengt í Kringluna og jafnvel fleiri hús. Já, ég gleymdi að nefna áðan að frá stöðinni undir Lækjartorgi er auð- vitað innangengt í tónlistarhúsið. Þetta voru svo sannarlega skemmtilegar hugleiðingar, og ég er viss um að þær lyftu mér upp og gerðu mig að betri starfskrafti fyrir Árvakur þennan dag. Það var ekki fyrr en seinna að það rann upp fyrir mér hvað þessar hugleiðingar mín- ar um jarðlestarferðina í vinnuna voru hreinræktuð fantasía. Myndin sem ég dró upp í huga mér af Reykjavík með einfalt jarð- lestakerfi – til dæmis eina línu frá Granda og upp í Mosfellsbæ, og aðra línu úr Grafarvogi og suður í Hafnarfjörð – var mynd af æv- intýraborg, miðað við þann áþreif- anlega og blákalda veruleika sem við manni blasir og maður býr í og heitir Stór-Reykjavíkursvæðið. Þegar þetta – hvað hugarflugið hafði í rauninni leitt mig út í mikla draumóra – hafði runnið upp fyrir mér var ég ekki lengur upplyftur heldur niðurlútur og fúll. Mun verri starfskraftur en um morguninn. Í stað ævintýrisins verð ég um ókomna tíð að eyða bestu kröftum dagsins – stundinni sem orðtækið segir að gefi gull í mund – í að keyra bílinn minn og passa mig á hinum bílunum, taka af stað og stoppa, gefa í og hægja á. Ekki að undra að í einhverri breskri könnun sem ég las um fyrir skömmu segði að fólki þættu ökuferðir í og úr vinnu vera mest stressandi tímar dagsins. Og það sem gerir þetta enn blóð- ugra er að ég hef kynnst því af eigin raun hvernig það er að geta upp- lifað sem veruleika þetta ævintýri sem mig dreymi um þennan morg- un. Eins og svo ótalmargir aðrir sem núna eiga heima í Reykjavík átti ég einu sinni heima í útlöndum, í stórborg sem er með alvöru al- menningssamgöngukerfi. Samt var þetta norður-amerísk borg sem á það sammerkt með Reykjavík að vera mikil bílaborg og gríðarlega víðfeðm miðað við íbúafjölda. Daginn eftir þessa draumóraferð las ég það svo í fréttum að formaður umhverfissviðs borgarinnar segði ljóst að aðalumferðaræðar borg- arinnar væru fullmettaðar. Varla held ég að þetta hafi talist til marks um ótrúlega skarpskyggni manns- ins. Svo fór hann að tala eins og Sundabraut myndi leysa vandann, þannig að ekki þyrfti í raun að velta þessu máli meira fyrir sér. Hvort tveggja er rangt hjá honum – Sundabraut mun ekki leysa vand- ann, og það þarf að velta þessu meira fyrir sér. Það þarf að hugsa eftir nýjum leiðum um lausnir á þeirri martröð sem samgöngur í Reykjavík eru orðnar. Og það þarf að hætta að hugsa um að þétta byggðina. Þétt- ing byggðarinnar gerir martröðina verri. Fyrst þarf að búa til neð- anjarðarævintýraborgina sem ég var að lýsa. Þegar hún er komin er hægt að þétta byggðina án þess að Reykjavík verði að hjarta- og æða- sjúklingi. Til að búa til alvöru borg þarf ekki fyrst og fremst að byggja gljá- andi fjármálahverfi, eins og yfirvöld í Reykjavík virðast nú halda. Það sem meiru skiptir er samgöngu- kerfið. Nú þarf að hætta að hugsa um skammtímaumbætur á borð við Sundabraut. Það þarf einfaldlega að fara að hugsa um alveg nýja teg- und af samgöngukerfi. Við eigum ekki að láta okkur dreyma um það eitt að í Reykjavík rísi glæsilegt tónlistarhús og raðir af gljáandi háhýsum. Við eigum ekki að miða framtíðarhugmynd- irnar við að koma okkur upp glans- andi skrautgripum til að monta okkur af við gesti. Við eigum að hugsa um það sem gerir borgina betri fyrir okkur að búa í. Glerhýsi á hafnarbakkanum, þar sem norð- anáttin getur ausið sjónum yfir það látlaust og þakið það seltu og skít, mun ekki gera Reykjavík að betri borg. Það er óráð að horfa til himins og dreyma um að fylla borgina af há- hýsum. Ekki er langt síðan bent var á að slíkt stangast á við veð- urfræðilegar staðreyndir um borg- ina. Nei, það þarf þvert á móti að fara að horfa niður fyrir lappirnar á sér og auka jarðtenginguna – og hreinlega byggja ofan í jörðina. En það segir sína sögu að manni skuli finnast það fantasíukennt að hugsa um Reykjavík með alvöru borg- arsamgöngukerfi. Ævintýra- borgin »Ég dundaði mér líka við að búa til í huganum stóra og mikla skiptistöð undir Kringlunni, þar sem línurnar tvær í jarðlestarkerfinu mínu skárust. BLOGG: kga.blog.is VIÐHORF Kristján G. Arngrímsson kga@mbl.is VALDIMAR Leó Friðriksson þingmaður Samfylkingarinnar í Suðvesturkjördæmi fór mikinn í grein sem birtist í Morgunblaðinu 18. september s.l. Það vekur furðu að jafnmikill íþróttaáhugamaður og hann eigi svo erfitt með að sætta sig við úrslit og nið- urstöðu að leik lokn- um, ef svo má að orði komast. Grein Valdi- mars ber svo glögg- lega merki vonbrigða og svekkelsis. Allflestum er kunn- ugt um þann glæsilega árangur sem Vinstri- hreyfingin grænt framboð náði um land allt í síðustu sveit- arstjórnarkosningum. Í Mosfellsbæ var þar engin undantekning á, með kröftugri baráttu var unninn glæstur sigur sem vakti athygli um land allt. Valdimar og Samfylkingin voru því miður mjög svo upptekin af því fyrir kosningar að koma þeim skilaboðum til kjósenda að atkvæði greitt Vinstri grænum yrði dautt og ómerkt. Sá orðrómur hefur nú end- anlega verið kveðinn í kútinn, ekki bara í Mosfellsbæ heldur um land allt. Atkvæði greitt Vinstri grænum var ekki dauðara og ómerkara en það að flokkurinn hefur nú víðtæk áhrif um stjórn Mosfellsbæjar og á eftir að láta verulega til sín taka í þeim efnum. Rangfærslur Valdimars vekja óneitanlega furðu, en verst er þó fyrir Valdimar og Samfylkinguna hvað í gegnum greinina skín hvaða flokk Samfylkingin og landsmenn allir reiða sig fyrst og síðast á í um- hverfismálum. Að Valdimar skuli til að mynda bendla Vinstrihreyf- inguna grænt framboð á landsvísu við þau mál sem eru að gerast í Mosfellsbæ segir þar meira en mörg orð. Komum okkur þá að efninu. Um- rædd tengibraut í grein Valdimars inn í væntanlegt Helgafellshverfi var frá upphafi samþykkt af öllum flokkum í bæjarstjórn Mosfells- bæjar og það löngu áður en VG komst til valda í bæjarfélaginu, þetta veit Valdimar. Rangfærslur Valdimars Varmáin er ekki á náttúruminja- skrá eins og Valdimar heldur fram í grein sinni. Tengibrautin gerir ekki ráð fyrir 20.000 bíla umferð á dag. Var- mársamtökin voru ekki stofnuð eingöngu vegna lagningar tengi- brautarinnar. Vinstri- hreyfingin grænt framboð hefur áður verið í meirihluta- samstarfi. Það kom hvergi nokkurstaðar fram í stefnumálum VG í Mosfellsbæ að flokkurinn stæði í vegi fyrir lagningu braut- arinnar og að lokum: það logar ekki allt innan flokksins eins og Valdimar heldur fram og ef- laust vonar. Aldrei nokkru sinni hafa verið jafn margir félagar í VG í Mosfellsbæ og aldrei hafa fleiri sótt reglulega fundi VG í Mosfellsbæ. Fjöldi rangfærslna hjá þingmann- inum í einni grein er með ólík- indum. Á móti tengibrautinni Undirritaður hefur aldrei leynt þeirri skoðun sinni, hvorki fyrir kosningar né eftir þær, að hann sé andvígur lagningu brautarinnar enda verður enginn íbúi Mosfells- bæjar jafn var við hana og undirrit- aður. Fyrirhuguð tengibraut er í að- eins 14 metra fjarlægð frá anddyri húss undirritaðs og það eitt, ásamt því að vera einn af kærendum, gerir undirritaðan vanhæfan til að taka þátt í umræðu um brautina á fund- um bæjarstjórnar. Valdimar heldur því fram að sigur VG í Mosfellsbæ hafi unnist vegna andstöðu undirrit- aðs við brautina. Það er gott að hitta naglann svo vel á höfuðið og vinna glæstan sigur, en af hverju í ósköpunum tefldi þá Samfylkingin ekki andstöðu sinni við brautina fram fyrir kosningar? Hún þagði þunnu hljóði og af hverju skyldi það hafa verið? Jú, fram að kosningum studdi Samfylkinginn og oddviti hennar lagningu tengibrautarinnar og gæti verið að mótmælaraddir andstæðinga tengibrautarinnar hafi ekki verið orðnar nógu háværar til að Samfylkingin rankaði við sér í þessu máli eins og svo mörgum öðr- um og færi að kynna sér það. Besta leiðin verður valin Það er ekki þar með sagt, að þrátt fyrir að oddviti Vinstri grænna í Mosfellsbæ sé vanhæfur í umræðum bæjarstjórnar um tengi- brautina, að flokkurinn vinni ekki hörðum höndum að því að landa bestu lausninni, bæði einn og sér og með samstarfsflokki sínum í bæj- arstjórn. Því verki er ekki lokið. Góðir hlutir gerast hægt og gott samstarf byggist á trausti og mála- miðlunum, ekki frekju og yfirgangi, því þá geta menn misstigið sig og þurft á hækjum að halda. Undirrit- aður vill ekki hafa tengibrautina við húsgafl sinn. Valdimar vill örugg- lega ekki hafa hana við húsgafl sinn og sennilega vill enginn íbúi í Ása- hverfinu eða í Mosfellsbæ hafa hana við húsgafl sinn, en einhversstaðar þarf hún að koma inn í Helgafells- landið og það hlýtur að verða besta lendingin, að sem flestir verði ánægðir og sem fæstir verði hennar varir. Hvar sem hún verður lögð þá verður hún alltaf umhverfismál, ekki bara í Álafosskvos. Tengibrautin verður alltaf umhverfismál Karl Tómasson svarar grein Valdimars Leós Friðrikssonar um tengibraut í Mosfellsbæ » ... einhversstaðarþarf hún að koma inn í Helgafellslandið og það hlýtur að verða besta lendingin, að sem flestir verði ánægðir og sem fæstir verði hennar varir. Karl Tómasson Höfundur er forseti bæjarstjórnar Mosfellsbæjar og oddviti Vinstri hreyfingarinnar græns framboðs. ÉG, SEM þetta bréf rita, hef und- anfarin tuttugu og fimm ár barist fyr- ir textun íslensks sjónvarpsefnis. Þar hef ég talað fyrir svo daufum eyrum að ég velti því stundum fyrir mér hver sé í raun og veru heyrnarlaus. En það ætla ég ekki að kryfja í þessu bréfi heldur í stuttu máli að rifja upp það helsta sem gerst hefur á stöðinni þinni í þessum málum í gegnum árin. Jón Óttar Ragnarsson var stofn- andi og fyrsti sjón- varpsstjórinn þegar Stöð 2 tók til starfa fyr- ir nákvæmlega tuttugu árum. Ég skrifaði hon- um reyndar ekki alveg strax enda var hann voðalega upptekinn við að koma stöðinni á laggirnar. Frá upphafi streymdu sendingar af erlendu, textuðu efni en svo þegar hið innlenda fór að birtast á skjánum var enginn texti. Ég spurðist fyrir, hvers vegna, og fékk þau svör að um leið og 50 þúsundasta áskrifandanum yrði náð þá myndi hann texta. Leið svo og beið en loks rann upp sá dagur að hinn fímmtíu þúsundasti fékk sér áskrift. Enginn kom þó textinn á inn- lenda efnið. Svik, finnst þér það ekki? Þá skipti stöðin um eigendur og mig minnir að einhver Höskuldur eða Hafsteinn hafi svarað mér og sagt að þeir væru búnir að leggja svo miklar milljónir í að bæta dreifikerfið að þeir gætu ómögulega ráðist í textann líka. Vitaskuld varð ég fyrir miklum von- brigðum en þegar maður tilheyrir minnihlutahópi er maður orðinn býsna vanur því að sjá ekki við öfl- ugum hópi fjárfesta þó maður sé langt frá því sáttur við að bíta í það súra. En núna er komið að þér, Jón Ásgeir minn. Þú ert víst maðurinn sem öllu ræður í tengslum við þessa sjónvarpsstöð. Ég er nýlega orðin áskrifandi hjá þér og mér finnst sjálfsagt að ég sitji við sama borð og aðrir áskrifendur þínir. Ég vil einfaldlega fá að njóta þess innilenda sjónvarpsefnis, sem þið gerið svo listilega, og já, ég horfi stundum á það hljóðlaust og skil ekki nákvæmlega hvað fer fram. Textun myndi breyta mjög miklu fyrir fólk eins og mig, fólk með skerta heyrn, eldra fólk sem er að missa heyrn og jafnvel fólk sem finnst gott að hlusta og horfa á textann. Ég horfði t.d. þáttinn hennar Sirrýjar, Örlagadaginn, þar sem hún tók viðtal við pabba þinn. Hann tók sig mjög vel út í mynd, stórmann- legur en ég heyrði vitaskuld ekkert hvað hann sagði. Daginn eftir frétti ég að ég hefði misst af miklu. Ég hef, sem varaþingmaður Frjálslynda flokksins, tvisvar flutt frumvarp til laga á Alþingi um textun á innlent sjónvarpsefni og í þriðja flutningum flutti Guðjón A. Krist- jánsson þingmaður það en árangur er því miður ekki sjáanlegur. Hver veit þó nema menntamálaráðherra sjái að sér og komi á lögum um að sjónvarps- stöðvarnar verði að texta verði allt innlent efni, það væri draumastaða fyrir mig og reyndar 10% þjóðarinnar líka. Svo má jafnvel skoða þann möguleika að sá ráðherra sem sér um úthlutun sjónvarpsleyfa verði svo strangur að skilyrða leyfin svo að texta yrði allt íslenskt efni? Allt getur gerst þegar kosningar eru fram- undan, eða hvað heldur þú? Jæja, kæri Jón, ég ætlaði nú ekki hafa þetta bréf langt en ég bara gat ekki á mér setið fyrst ég var byrjuð, og þú maðurinn sem á sjónvarpsstöð- inni ræður öllu eins og Róbert Mars- hall opinberaði í Morgunblaðinu fyrir skömmu. Ég bið þig hér og nú um að texta allt innlent efni sem sent er út á sjónvarpsstöðvunum þínum og frétt- irnar líka. Með bestu kveðjum. Kæri Jón Sigurlín Margrét Sigurð- ardóttir fjallar um baráttu fyrir textun íslensks sjónvarpsefnis »Ég bið þig hér og núum að texta allt inn- lent efni sem sent er út á sjónvarpsstöðunum þínum og fréttirnar líka. Sigurlín Margrét Sigurðardóttir Höfundur er varaþingmaður Frjáls- lynda flokksins í Suðvesturkjördæmi.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.