Morgunblaðið - 26.09.2006, Qupperneq 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 26. SEPTEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Magnús Magn-ússon pípulagn-
ingameistari og lög-
reglumaður fæddist
í Hafnarfirði 24. júní
1945. Hann lést af
slysförum laug-
ardaginn 16. sept-
ember. Magnús er
sonur hjónanna
Magnúsar St. Magn-
ússonar pípulagn-
ingameistara, f.
1922, og Guðrúnar
E. Guðmundsdóttur
húsmóður, f. 1925.
Systkini Magnúsar eru Margrét
Magnúsdóttir þroskaþjálfi, f. 1951,
Sigríður Magnúsdóttir svæða-
nuddari, f. 1954, gift Einari Gylfa-
syni verslunareiganda, f. 1954, og
Guðmundur Magnússon trygg-
ingafulltrúi, f. 1958, kvæntur Jó-
hönnu Vigdísi Hjaltadóttur frétta-
manni, f. 1962.
Hinn 11.desember 1971 kvæntist
Magnús Sigríði Harðardóttur
hjúkrunarframkvæmdastjóra, f. 5.
júní 1950. Foreldrar hennar voru
Ólöf Magnúsdóttir húsmóðir, f.
1927, d. 1983, og Hörður Sigur-
jónsson flugstjóri, f. 1921, d. 2003.
Eftirlifandi sambýliskona Harðar
er Bertha Johansen, f. 1934. Systk-
borgarskóla, varð pípulagninga-
maður frá Iðnskólanum í Hafnar-
firði og lauk síðar meistaraprófi í
sömu grein. Lauk námi frá Lög-
regluskóla ríkisins 1982. Magnús
starfaði við pípulagnir til ársins
1980 en gekk þá til liðs við lögregl-
una í Hafnarfirði þar sem hann
starfaði í 18 ár. Hóf síðan störf hjá
Orkuveitu Reykjavíkur, síðan
Frumherja, þar sem hann starfaði
til dánardags.
Magnús var mikill íþrótta-
áhugamaður og FH-ingur og æfði
á yngri árum bæði handbolta og
fótbolta. Hann stundaði skák af
kappi og hefur kennt börnum sín-
um og frændsystkinum að tefla.
Badminton var þó sú íþrótt sem
hann stundaði allt frá unglings-
aldri og var hann félagsmaður í
TBR þar sem hann æfði allt til síð-
asta dags. Magnús var hestamaður
af lífi og sál og félagi í Sörla í
Hafnarfirði þar sem hann tók virk-
an þátt í félagsstarfinu. Fyrir tæp-
um þremur árum fluttust Magnús
og Sigríður úr Hafnarfirði að Hall-
anda í Hraungerðishreppi þar sem
þau létu draum sinn rætast um að
búa í sveit með hestana sína.
Magnús var söngelskur mjög og
fyrir fjórum árum lét hann annan
draum rætast og hóf söngnám í
Söngskólanum í Reykjavík.
Magnús verður jarðsunginn frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
ini Sigríðar eru
Magnús Harðarson
ráðningarstjóri, f.
1946, kvæntur Sigur-
dísi Haraldsdóttur
verslunarmanni, f.
1948, Kristján Harð-
arson flugstjóri, f.
1947, kvæntur Helgu
Rós Jóhannesdóttur
stuðningsfulltrúa, f.
1948, Elísabet Harð-
ardóttir tónlistar-
kennari, f. 1953, gift
Einari Tómassyni
vélstjóra, f. 1950, og
Hörður Harðarson sjúkraflutn-
ingamaður, f. 1955, kvæntur Maríu
Davíðsdóttur hjúkrunarfræðingi,
f. 1957. Synir Magnúsar og Sigríð-
ar eru: 1) Magnús Stephensen
Magnússon flugmaður og hönn-
uður, f. 1972 kvæntur Ingunni
Jónsdóttur hönnuði, f. 1976, og
eiga þau synina Jónatan Mikael, f.
2001, og Benjamín Magnús, f.
2006. 2) Sigurjón Magnússon verk-
fræðinemi, f. 1979, í sambúð með
Vigdísi Birnu Hólmgeirsdóttur
hjúkrunarfræðinema, f. 1982, og
Ólafur Björn Magnússon verk-
fræðinemi, f. 1986.
Magnús ólst upp í Hafnarfirði,
lauk gagnfræðaprófi frá Flens-
Elsku pabbi.
Við munum orð þín um okkur. Við
munum hve stoltur þú varst af okkur.
Við munum líka hve stoltir við vor-
um af þér pabbi.
Við munum...
Þegar þú keyrðir okkur í skólann í
lögreglubílnum og settir stundum sír-
enuna á...
Þegar þú kenndir okkur að spila
badminton og við lærðum að spila al-
veg eins og þú, rétthenntir eður ei...
Þegar þú varst kallaður Maggi
smass í badmintoninu vegna þess hve
sendingarnar frá þér voru oft rosa-
legar...
Þegar þú kenndir okkur að tefla og
leyfðir okkur stundum að vinna...
Þegar þú fórst í sjómann við okkur
og hendur okkar týndist í höndum
þínum...
Þegar þú lést gamlan draum þinn
rætast og fórst að læra að syngja og
við fengum að sjá þig á tónleikum...
Þegar þú fluttir í sveitina og hve
ánægður þú varst þar, með útsýni til
fimm jökla... Þegar þú faðmaðir okk-
ur innilega við hvert tækifæri og við
hurfum inn í faðminn þinn þó við vær-
um ekki litlir sjálfir... Við munum eft-
ir þér...
Kærleikurinn breiðir yfir allt .
Trúir öllu Vonar allt Umber allt.
Kærleikurinn fellur aldrei úr gildi.
1.Kórintubréf 13
Þínir synir
Magnús Steph, Sigurjón,
Óli Björn.
Elskulegur mágur minn og vinur,
Magnús Magnússon, lést af slysför-
um laugardaginn 16. september sl. Á
einu augabragði er allt breytt. Eftir
standa eiginkona, synir, foreldrar og
ástvinir allir lamaðir af sorg. Reiðars-
lag. Þessi laugardagur hafði verið
yndislegur dagur í lífi Magnúsar og
Sigríðar konu hans. Þau voru á hest-
baki í góðra vina hópi, fóru í Reykja-
réttir fyrri hluta dagsins þar sem
Magnús lék á als oddi og tók virkan
þátt í söngnum. Gladdist með bróður
sínum og börnunum hans í réttunum,
hitti vinnufélaga, naut lífsins. Sjaldan
leið honum betur en syngjandi á hest-
baki með konu sína sér við hlið.
Magnús Magnússon fæddist í
Hafnarfirði á Jónsmessu árið 1945.
Hann var frumburður foreldra sinna,
þeirra Guðrúnar E. Guðmundsdóttur
og Magnúsar St. Magnússonar, sem
lifa son sinn. Hann ólst upp við mikið
ástríki foreldra sinna, systkina, afa og
ömmu og stórfjölskyldunnar allrar. Á
sumrin dvaldi fjölskyldan iðulega á
Stokkseyri hjá foreldrum Guðrúnar
og þar kynntist Magnús Suðurland-
inu. Það var því engin tilviljun þegar
Sigga og Maggi tóku sig upp fyrir
tveimur árum og keyptu jörðina Hall-
anda í Árnessýslu. Allan sinn búskap
höfðu þau búið í Hafnarfirði en með
kaupum á Hallanda létu þau lang-
þráðan draum rætast. „Fallegasti
staður á Íslandi“ sagði Maggi alltaf og
ljómaði eins og sól í heiði þegar hann
horfði yfir sveitina. Ingólfsfjall á
hægri hönd og Hekla, drottning ís-
lenskra fjalla, á þá vinstri. Þarna ætl-
uðu þau að eyða ævikvöldinu og horfa
á barnabörnin vaxa úr grasi.
Magnús fékk góðar gjafir í vöggu-
gjöf og var margt til lista lagt. Hann
hafði afburðafrásagnargáfu og mik-
inn orðaforða. Hann átti gott með að
skrifa og ættfræðin var honum hug-
leikin. Söngröddin var mikil og fyrir
nokkrum árum lét hann annan draum
rætast, hann byrjaði í söngnámi til
þess að læra að beisla mikla röddina.
Röddin hans fyllti út í hvert horn og
öll uppáhaldslögin hans, eins og
Hamraborgin og Þú ert, verða því nú
uppáhaldslögin okkar. Hestamennsk-
an var honum í blóð borin og sjaldan
naut hann sín betur en á hestbaki í
fallegu íslensku landslagi. Fyrst og
fremst var hann yndisleg manneskja,
trúr og tryggur sínu fólki. Fjölskyld-
an var honum eitt og allt og gleðin var
mikil á þrjátíu ára brúðkaupsafmæli
þeirra hjóna fyrir fimm árum þegar
fyrsta barnabarnið fæddist. Og ekki
var gleðin minni nú í sumar þegar
annar sólargeisli bættist í hópinn.
Systkinum sínum var hann einstakur
stóri bróðir og systkinabörnum sínum
besti frændi. Fyrir mér var hann ynd-
islegur mágur, bróðir og besti vinur
mannsins míns og frændi barnanna
minna. Hann sinnti systkinabörnum
sínum af einstakri ljúfmennsku og öll-
um þótti þeim vænt um hann. Stórt
skarð hefur verið höggvið í hópinn.
Hann hafði sterka og kraftmikla
nærveru. Það vita allir sem báru gæfu
til að kynnast honum. Maggi var heil-
steyptur, glaður og skemmtilegur.
Gestrisni og rausnarskapur þeirra
hjóna voru þeirra aðalsmerki. Þau
Sigga voru bundin órjúfanlegum
böndum. Þau voru samhent í öllu og
frá því þau kynntust hefur það sjald-
an komið fyrir að þau væru fjarri
hvort öðru. Fáir þekkja landið okkar
betur en þau enda hafa þau ferðast
um allt landið á hestum. Á Íslandi leið
þeim alltaf best.
Ótímabært og óþarft fráfall Magn-
úsar sýnir og sannar að enginn ræður
sínum næturstað. Við viljum trúa því
að Maggi hafi verið kallaður til ann-
arra verkefna. Hans var þörf annars
staðar.
Megi algóður guð styrkja og
vernda Siggu, synina og fjölskyldur
þeirra, foreldra og ástvini alla. Miss-
irinn er mikill en mikið getum við ylj-
að okkur við dýrmætar minningar.
Megi góður guð blessa minningu
Magnúsar Magnússonar. Takk fyrir
allt sem þú varst og verður mér og
mínum. Fyrir það verð ég alltaf þakk-
lát.
Jóhanna Vigdís Hjaltadóttir.
Kæri Magnús, vinur og mágur, þín
er sárt saknað. En minningarnar um
þig eru ljúfar. Fyrir margt löngu hitt-
umst við í fyrsta sinn við Iðnaðar-
bankann í Lækjargötu. Þá voruð þið
Sigga að koma af balli ung og glæsileg
og þar sá ég strax að Sigga systir var
ástfanginn upp fyrir haus, enda þú
stórmyndarlegur og glæsilegur á
velli, mér leist strax vel á gripinn.
Þegar ég náði þér á tal þá slógum við
strax á létta strengi, enda urðum við
fljótt góðir vinir. Þegar hugsað er til
baka þá kemur upp í hugann þegar
þið Sigga byrjuðu í hestamennskunni,
og fljótt kom í ljós sú mikla ánægja
sem hestamennskan veitti þér, enda
góður reiðmaður. Á þeim tíma fór ég
norður og sá ég stóran og glæsilega
gæðing sem stóð úti á túni og gekk
undir nafninu Skjóni, sá þá strax að
þetta var hesturinn fyrir þig, og þeg-
ar þú sást hann varðst þú mjög hrif-
inn af gæðinginum og náðuð þið strax
vel saman, enda þjónaði Skjóni þér
lengi.
Oft gekk á ýmsu í sambandinu við
hestamennskuna, eins og þegar við
vorum 13 klst að sækja hestana aust-
ur í Biskupstungur, í snjókomu og
byl, þar sem bílstjórinn okkar festi
bílinn 10 sinnum, og þurftum við að
moka og draga bíllinn í þessu veðri,
þó eftir þetta erfiði hefði ég ekki get-
að hugsað mér betri mann til að vera
með. Eða þegar bóndinn setti kálfana
inn í stykkið hjá hestunum okkar og
allir hestarnir urðu tagllausir um
haustið, og bóndinn skellihló. Eftir
mörg ár í Hafnarfirðinum, létuð þið
Sigga drauminn rætast, þið keyptuð
ykkur sveitabæinn Hallanda. Það var
gaman að finna hvað þið voruð ham-
ingjusöm í sveitinni. Ég vill þakka
þér, Magnús minn, fyrir reiðtúrinn í
ágúst, sem við fórum með þér og
Siggu og allar ánægjustundir okkar í
gegnum lífið sem aldrei gleymast.
Hann gekk hér um að góðra drengja sið,
gladdi mædda, veitti þreyttum lið.
Þeir fundu best sem voru á vegi hans
vinarþel hins drenglundaða manns.
Þó ævikjörin yrðu máski tvenn,
hann átti sættir jafnt við Guð og menn.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Þinn vinur
Kristján Harðarson.
Fyrstu kynni mín af Magnúsi voru
þegar hann ,,kom í hlaðið á hvítri
Cortinu“ að heimsækja Siggu systur
og upp frá því var hann ávallt kallaður
Maggi hennar Siggu til aðgreiningar
frá undirrituðum. Maggi var glæsi-
legur á velli, hár og grannur og mikið
prúðmenni í alla staði. Það hefur oft
verið rifjað upp til gamans fyrsta
skiptið sem Maggi kom í sunnudags-
mat á Digranesveginn. Magga var
boðið til sætis og fyrr en varði voru
borin fram tvö stór lambalæri með til-
heyrandi meðlæti og honum boðið að
gera svo vel. Hann skar sér örþunna
sneið af öðru lærinu og setti hæfilega
mikið af meðlæti til hliðar á diskinn,
enda mikið valmenni eins og áður
sagði. Þá hófst þvílíkur atgangur þeg-
ar heimilisfólkið hóf að skammta sér
af kræsingunum, og þegar kjötfatið
hafði farið hringinn og allir fengið sér
vel á diskana var lítið annað eftir en
beinin og einhverjar kjöttætlur á fat-
inu. Það skal tekið fram að það voru
sjö manns í heimili og þar af fjórir
miklir matmenn. Mér er sérstaklega
minnisstæður svipurinn á Magga, þar
sem hann sat þarna alveg gapandi
hissa og horfði til skiptis á kjötfatið og
Siggu. Maggi var fljótur að venjast
þessum nýstárlegu borðsiðum og lét
sér ekki bregða eftir það.
Hann var afskaplega þægilegur
maður í umgengni, það var stutt í
húmorinn hjá honum og gaman að
spjalla við hann um hvað eina sem bar
á góma. Maggi var mjög músíkalskur
og hafði fallega söngrödd, hann
stundaði söngnám undanfarin miss-
eri.
Mér er sérstaklega minnisstætt
sextugsafmælið hans Magga í júní á
síðasta ári, þar var mikið sungið og al-
veg ógleymanlegt að heyra hann taka
undir í laginu ,,Þú komst í hlaðið á
hvítum hesti“.
Ég vil þakka Magga fyrir allar
góðu stundirnar. ,,We’ll meet again“,
eins og segir í þekktu dægurlagi.
Blessuð sé minning hans.
Magnús Már Harðarson.
Kær vinur er kvaddur í dag og við
hjónin þökkum hjartanlega fyrir góða
samfylgd. Magnús og Sigríður komu
inn líf okkar fyrir 12 árum þegar Ing-
unn dóttir okkar kynnti okkur fyrir
mannsefninu sínu, honum Magnúsi
yngri. Strax frá upphafi þessara
kynna varð þessi fjölskylda hluti af
okkar fjölskyldu.
Magnús var hægur maður, ljúfur
og góður, vel lesinn og djúpt þenkj-
andi og oft var setið löngum stundum
og rætt um lífið og tilveruna. Magnús
var frekar hlédrægur og það var ekki
hans siður að trana sér fram eða láta
á sér bera, en þegar mikið lá við þá
steig hann óhræddur fram fyrir
skjöldu. Það kom okkur hjónum
skemmtilega á óvart og verður okkur
ævinlega minnisstætt þegar Magnús
kvaddi sér hljóðs í brúðkaupi barna
okkar og hélt þvílíka snilldarræðu að
enn er vitnað til hennar í fjölskyldu
okkar þegar einhver þykir hafa gert
vel á þessu sviði.
Það var svo fyrir þremur árum að
þau Magnús og Sigríður létu gamlan
draum rætast og keyptu sér jörð og
fluttu í sveitina. Þar gátu þau verið
með hestana sína hjá sér árið um
kring, en hestar voru Magnúsi afar
hugleiknir og áttu raunar hug hans
allan. Það var svo gaman að sjá
hvernig hann ljómaði þegar hann
sýndi okkur jörðina sína og sagði okk-
ur frá áætlunum þeirra hjóna um það
hvernig búskapnum yrði hagað í
framtíðinni. Hann hlakkaði mikið til
að eyða þar næstu áratugum með
Siggu sinni. En skjótt skipast veður í
lofti og á einu andartaki breytist allt.
Enn eitt hræðilegt umferðarslysið og
núna var það hann Maggi stóri.
Eftir situr hnípin fjölskylda. Mest-
ur er missir Siggu, Magga St., Ing-
unnar, Sigurjóns, Vigdísar og Óla
Björns. Og litlu afastrákarnir okkar
missa af ljúfum afa.
Við sendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðju til Rúríar og Dadú.
Elsku Magnús, hvíldu í friði, guð
blessi þig. Okkur langar að lokum að
vitna til orða skáldsins Kahlils Gi-
brans:
Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú ert glaður,
og þú munt sjá, að aðeins það, sem valdið
hefur hryggð þinni, gerir þig glaðan. Þegar
þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur huga
þinn, og þú munt sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.
Svanhvít og Jón Bjarni.
Kveðja frá
starfsfólki Frumherja hf.
Ekkert okkar grunaði, þegar
fregnir bárust af því að hestamaður
hefði orðið fyrir bíl á Suðurlandsvegi
við Selfoss, að samstarfsmaður okkar
til margra ára hefði þar látið lífið.
Þegar við mættum í vinnu á mánu-
degi eftir þessa örlagaríku helgi varð
okkur þetta ljóst; Magnús Magnús-
son, prófunarmaður rennslismæla hjá
Frumherja, hafði látist í hörmulegu
slysi. Þetta var harmafregn fyrir okk-
ur öll og mikið áfall, einkum fyrir
nokkra af nánustu vinnufélögum
Magnúsar sem höfðu hitt hann í rétt-
um nokkrum klukkustundum fyrir
andlát hans.
Þegar Frumherji tók að sér mæla-
umsýslu fyrir Orkuveitu Reykjavíkur
áttu nokkrir starfsmenn Orkuveit-
unnar kost á því að fá vinnu hjá
Frumherja við sambærileg störf.
Magnús var einn þeirra manna sem
þáði boðið og hafði hann starfað hjá
fyrirtækinu við prófanir rennslis-
mæla frá vormánuðum 2001.
Magnús var dagfarsprúður maður,
þægilegur í umgengni og oftast stutt í
hláturinn hjá honum. Hann lagði
metnað sinn í að vinna til hlítar þau
verkefni sem honum voru falin og
lagði áherslu á að allar þær prófanir
sem hann stóð fyrir væru nákvæmar
og óyggjandi. Magnús var fjölskyldu-
maður og varð honum tíðrætt um
börn sín og barnabörn sem voru hon-
um greinilega hugleikin.
Ekki fór fram hjá neinum einlægur
áhugi Magnúsar á hestamennsku og á
sínum yngri árum áður stundaði hann
íþróttir af kappi. Hann ásamt konu
sinni festi fyrir fáum árum kaup á
jörðinni Hallanda í Árnessýslu þar
sem þau samhliða hestamennskunni
sinntu þjónustu við ferðamenn. Við
kveðjum Magnús með söknuði, með
honum er genginn góður drengur.
Eiginkonu hans, börnum og öðrum
ættingjum er vottuð innileg samúð
okkar og vonum við að æðri máttar-
völd gefi þeim styrk til að takast á við
þennan mikla missi.
Samstarfsfólk í Frumherja hf.
Yndislegur dagur er að kveldi kom-
inn. Magnús Magnússon umkringdur
helstu vinum og kunningjum þennan
fallega góðviðrisdag í réttunum. Allt-
af blíður og sparaði ekki innileg faðm-
lögin. Allir nutu hans mjúku arma
þétt um sig. Engin mannamunur
gerður þar.
Syngjandi með köllunum, alltaf
kátur. Hreykinn af Siggu sinni á
Sleipni. Montandi sig stoltur og glað-
ur á Nasa, gæðingum sem engan
grunaði þá að ætti nokkrum klukku-
stundum síðar eftir að fylgja hús-
bónda sínum leiðina á enda.
En í einni svipan er allt svart í orðs-
ins fyllstu merkingu. Í einu vetfangi
er Maggi okkar farinn – dáinn.
Við hjónin höfum nánast verið sam-
tvinnuð þeim Siggu og Magga í hesta-
mennskunni síðustu tólf ár. Við
byggðum saman hesthús í Hafnar-
firði, fluttum svo öll í sveitina. Aldrei
var langt á milli okkar, nánast daglegt
samband sem aldrei bar skugga á. Við
vorum eins og ein stór fjölskylda.
Börnin þeirra eins og okkar og okkar
eins og þeirra.
Óli, þeirra yngsti sonur, og Hörður
Bjarni okkar. Frá barnsaldri voru
þeir eins og bræður. Nánast óaðskilj-
anlegir; þar sem annar sást birtist
hinn von bráðar. Þeir fylgdust að,
styrktu hvor annan. Og stóðu saman í
gegnum þykkt og þunnt eftir að sveit-
in heillaði foreldrana austur fyrir
heiði.
Við fórum í ótal hestaferðir saman.
Í fyrstu með Sörlafélögum á hverju
sumri. Síðar voru fjölmargar ferðir
settar saman að austan með vinum og
kunningjum eftir að við fluttum þang-
að, nú síðast í Þórsmörk í lok ágúst.
Magnús Magnússon
Elsku hjartans afi, takk
fyrir að sýna mér hestana,
takk fyrir að kenna mér að
slá grasið, takk fyrir að koma
alltaf með mér í pottinn, takk
fyrir að sýna mér Ingólfs-
fjallið, takk fyrir að leyfa mér
að leika í hjólhýsinu.
Elsku hjartans afi, takk
fyrir þetta og allt annað sem
ég man ekki núna en rifjast
upp fyrir mér þegar ég verð
eldri.
Þinn
Jónatan Mikael.
HINSTA KVEÐJA