Morgunblaðið - 26.09.2006, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. SEPTEMBER 2006 37
Þegar hugsað er til baka rifjast upp
að við hjónin höfum aldrei farið í
hestaferð án Siggu og Magga. Þær
verða skrýtnar hestaferðirnar án
Magga í framtíðinni. Hann var svo
stór hluti af ferðunum og af okkar
hestamennsku. Enginn kemur í stað
Magga þar.
Þau Sigga og Maggi fengu jafnan
sérherbergi í ferðunum. Ekki vegna
þess að þau væru svo frek. Öðru nær,
heldur svo Maggi héldi ekki vöku fyr-
ir hinum með hrotum. Ekki var laust
við að eilítillar öfundar gætti stundum
hjá sumum okkar af hrotunum og
herberginu.
Þegar gleðin tók völdin var Maggi
fyrstur til að hefja upp sína háu raust
og söng með tilþrifum eins og honum
var einum lagið. Hann varð aldrei
uppiskroppa með lög og texta enda
kunni hann þau ótalmörg.
Hann lét draum rætast með hjálp
Siggu sinnar sem gaf honum í afmæl-
isgjöf nám í Söngskólanum fyrir
tveimur árum, þar naut hann sín og
fékk útrás í því sem honum þótti
skemmtilegast – að syngja með til-
þrifum.
Öll sumur áður en við fluttum í
sveitina vorum við saman með sum-
arbeit. Fyrst í Halakoti þar sem þau
voru með lítinn kofa, og við með hjól-
hýsið okkar. Það var oft glatt á South-
fork eins og vinirnir kölluðu staðinn.
Síðar í Landeyjunum með öðrum góð-
um vinum. Þá voru þau búin að kaupa
lítið hjólhýsi sem ég stríddi þeim oft á.
Maggi var svo stór en hjólhýsið agn-
arlítið. Í Ásahreppnum lukum við
hjólhýsabúskapnum hjá vinum okkar.
Við fundum svo okkar sælureiti í
sveitinni. Þau ári á undan okkur. Al-
sæl, eins og Maggi hefði alltaf verið í
sveitinni. Hann var svo stoltur af því
að vera „bóndinn á Hallanda“. Sveita-
maður fram í fingurgóma og naut
þess að taka á móti gestum. Græja
pottinn, grilla, lýsa útsýninu og veðr-
inu sem var hvergi fallegra og betra
en á Hallanda. Og hvergi var heldur
fallegra en á Hallanda. Hann hlakkaði
til að geta hætt að vinna og einbeitt
sér að sveitinni sinni.
Stoltur var hann af drengjunum
sínum þremur og lagði áherslu á að
þeir menntuðu sig. Sem þeir og
gerðu. Hann var glaður og hreykinn
af Óla í handboltanum með FH. Svo
ekki sé talað um barnabörnin tvö.
Hann fékk nafna á afmælisdaginn
sinn sem aldrei fær að kynnast
Magga afa. Enda einstaklega barn-
góður og laðaði að sér börn á öllum
aldri. Hlýjan og gæskan fór ekki fram
hjá smáfólkinu. Þau fundu hlýjuna
sem streymdi frá honum.
Maggi var einstaklega mikill til-
finningamaður, óspar á faðmlög og
kossa. Hann var alltaf hlýr stóri faðm-
urinn hans í hvert skipti sem við hitt-
umst – faðmur sem var engum öðrum
líkur. Ósjaldan göntuðust „Krabbarn-
ir“, í ferningunni, með hvort væri
meiri krabbi. Það fór ekkert á milli
mála að þar á milli ríkti mikill skiln-
ingur. Maggi skynjaði líðan svilkonu
sinnar og öfugt. Á milli Krabbanna
ríkti gagnkvæm virðing og það var
ekki skilið í ósætti.
Maggi og Sigga voru búin að vera
saman í „milljón“ ár, sögðum við
stundum. Byggja nokkur hús eða
vinna að einhverju sem kæmi þeim til
góða. En þau voru ólík. Sigga orku-
mikil og röggsöm, vildi drífa hlutina
af. Maggi rólegri, þurfti taka sinn
tíma í ákvarðanirnar skoða hlutina
vel. Vega og meta áður hafist var
handa, en hann var alltaf sáttur í lok-
in. Hann fylgdi Siggu í einu og öllu
enda voru þau aldrei nefnd nema
bæði í einu – Sigg’ og Maggi.
Það verður skrýtin tilveran án
Magga – Magga sem öllum þótti svo
undurvænt um. Hann var stór hluti af
lífi svo margra. Sigga var honum allt,
hann elskaði hana svo óendanlega
mikið. Þau voru eitt.
Elsku Sigga, okkar besta vinkona,
mágkona og elskuleg systir. Óli,
Maggi, Ingunn, Jónatan, Benjamín
Magnús, Sigurjón og Vigdís. Það er
erfitt að setja sig í ykkar spor á
stundu sem þessari. Þið hafið misst
svo mikið. Megi algóður Guð styrkja
ykkur og leiða í gegn um þessa erfiðu
tíma. Foreldrum, systkinum og öðr-
um aðstandendum vottum við okkar
dýpstu samúð.
María Davíðsdóttir og
Hörður Harðarson á Kríumýri.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur hug þinn og þú munt sjá að þú grætur
vegna þess sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran)
Við grátum nú þann sem áður var
gleði okkar.
Maggi frændi. Hann var stór og
kraftmikill íslenskur karlmaður. Um
leið var hann mikil tilfinningavera,
með eindæmum hjartahlýr og ávallt
til staðar með útbreiddan faðminn.
Faðm sem gat tekið utan um okkur
öll í einu. Hann naut þess að vera í
góðra vina hópi, borða góðan mat og
drekka (mis)gott rauðvín. Einfaldlega
njóta þess að vera saman og njóta líð-
andi stundar – eitthvað sem hann
kunni svo sannarlega. Hann var Ís-
lendingur út í gegn. Hestamaður,
höfðingi og söngmaður –og í söngnum
skákaði honum enginn þegar hann
hitti á rétta tóninn. „Þú ert“ er
dásamlegt lag en það hljómaði aldrei
betur en þegar Maggi söng það – þá
náðu sko tónarnir út í hvern einasta
krók og kima. Hæfileikarnir voru jafn
miklir á sviði ritlistarinnar.
Okkur leið alltaf svo yndislega hjá
Magga frænda og í kringum hann.
Hann var fjölskyldumaður mikill,
hafði mikinn áhuga á ættfræði og
elskaði Siggu, strákana sína og fólkið
sitt meira en allt. Við finnum ekki og
munum aldrei finna nógu mörg eða
nógu falleg orð til að lýsa honum –
hann var einfaldlega besti föðurbróð-
ir í heimi.
Eftir lifa ómetanlegar minningar
um ófáar gleðistundirnar með
frænda, vini og jafningja.
Eitt er það, sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðm. G. Halld.)
Guðrún Edda Guðmundsdóttir,
Hjalti Geir Guðmundsson,
Erlendur Guðmundsson,
Sigríður Theódóra Guðmunds-
dóttir.
Mig setti hljóðan er ég frétti að
Magnús Magnússon, kær skólabróð-
ir, hefði látist í umferðaslysi. Við
kynntumst fyrir 51 ári í 10 ára bekk B
í Lækjarskóla í Hafnarfirði. Kjarninn
í þessum bekk hélt áfram í Flensborg
og lauk gagnfræðaprófi eftir fjögurra
ára veru í þeim skóla. Þessi ár í Lækj-
arskóla og Flensborg eru ógleyman-
leg. Ekki gerðum við okkur grein fyr-
ir því þá að við byggðum grunninn að
ævarandi vináttu og tryggð. Gagn-
fræðingahópurinn hefur verið dug-
legur að hittast og koma saman á
fimm ára fresti og nú síðustu árin á
hverju ári. Þar var Maggi alltaf
fremstur í flokki. Við fórum báðir í
Iðnskólann þar sem hann lærði pípu-
lagningar. Er við byggðum okkar
fyrstu hús hjálpaði hann mér og ég
honum í mínu fagi. Þar var sannkall-
aður fagmaður á ferð.
Við spiluðum saman handbolta í
FH á okkar yngi árum og náðum í
marga Íslandsmeistaratitla. Við eign-
uðumst báðir syni er við vorum 41 árs
gamlir. Okkur fannst það skemmtileg
tilviljun að synir okkar væru skóla-
bræður og vinir og spiluðu einnig
handbolta með FH.
Í vor fór gagnfræðingahópurinn til
Hafnar í Hornafirði til að hitta einn
skólabróður sem þar býr. Maggi var
að sjálfsögðu með í þeirri ferð. Hann
kom okkur skólasystkinunum veru-
lega á óvart er hann söng fyrir okkur
á skemmtuninni kröftugt lag án und-
irleiks af miklum glæsibrag. Þarna
sýndi Maggi alveg nýja hlið á sér.
Á leiðinni frá Höfn höfðum við
Maggi góðan tíma til að ræða um lífið
og tilveruna. Hvað við værum heppn-
ir hvað þessi árgangur væri samhent-
ur og þræðirnir sterkir sem við
spunnum á skólaárunum. Ég fann
það greinilega að hann naut þess að
vera með sínum gömlu skólafélögum
og rifja upp gamla tíma. Hann orðaði
það þannig að þetta væri fjársjóður
minninga sem hvergi væri hægt að
kaupa og aðeins við hefðum aðgang
að.
Maggi átti góða fjölskyldu sem
hann bar mikla umhyggju fyrir og
það leyndi sér ekki í tali hans hve
stoltur hann var af afkomendum sín-
um.
Maggi var ákveðinn í því að taka á
móti okkur skólasystkinum sínum á
næsta ári að Hallanda. Hann hlakkaði
til að sýna okkur jörðina og ýmislegt
sem átti að koma okkur á óvart í
þeirri ferð. En því miður tekur Maggi
ekki á móti okkur þar. Það verður á
öðrum stað sem hann tekur á móti
okkur síðar.
Minning um heiðarlegan og sannan
félaga mun lifa með okkur. Ef fleiri
væru eins og Maggi þá væri heim-
urinn betri.
Við vottum ástvinum Magga okkar
dýpstu samúð.
F.h. gagnfræðingahópsins,
Rúnar Pálsson.
Magnús Magnússon lést af slysför-
um fyrir nokkrum dögum síðan.
Magnús var meðlimur í Tennis- og
badmintonfélagi Reykjavíkur. Hann
hóf að leika badminton á unglingsár-
um og tók þátt í félagsstörfum á veg-
um TBR um árabil. Magnús var efni-
legur unglingur í íþróttinni á sínum
tíma og komst í meistaraflokk þar
sem hann keppti um árabil. Hann var
harður leikmaður og fylginn sér á
velli, og ófáir urðu að láta í minni pok-
ann fyrir honum. Magnús var krafta-
lega vaxinn og sterkur eftir því. Hann
fékk sökum þess viðurnefnið „Maggi
smass“ í félagahópnum. Þetta er já-
kvætt viðurnefni og höfðar til styrk-
leikans, og hefur enginn annar verið
kallaður þetta síðan í félaginu. Eftir
því sem árin liðu breyttist íþróttaiðk-
unin, og í stað þess að taka þátt í mót-
um og keppnum varð badmintoní-
þróttin fyrst og fremst líkamsrækt
Magnúsar þar sem hann hitti vini og
kunningja tvisvar í viku, ásamt því að
þeir áttu góða stund við keppni og
leik.
Magnús var góður félagi og vinur
vina sinna. Ekki var hann mikið fyrir
að troða sér fram fyrir aðra með há-
vaða og látum, en hann hafði sínar
meiningar ef svo bar við.
Það var gott að vera nálægt honum
og hann var manna kátastur á góðri
stundu.
Magnús sat í stjórn Tennis- og bad-
mintonfélags Reykjavíkur árin 1978–
1982 og um tíma var hann formaður
mótanefndar félagins. Magnús var
sæmdur gullmerki félagsins fyrir
störf sín og keppni fyrir TBR. Fé-
lagsmenn sakna hans nú sárt úr
hópnum sínum og senda fjölskyldunni
jafnframt sínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Tennis- og badmintonfélag
Reykjavíkur
Sigfús Ægir Árnason.
Með örfáum orðum viljum við hjón
kveðja hann Magnús vin okkar sem
lést af slysförum laugardaginn 16.
september. Þetta var hörmulegur
endir á annars góðum degi þar sem
vinahópurinn var á leið í réttardags-
kjötsúpu á Bollastaði.
Maggi var einn af þessum mönnum
sem var svo gott að fá að kynnast,
hann var í senn bæði glaðvær og dul-
ur og bar ekki tilfinningar sínar á
torg, hann var óvenju þróttlegur,
maður hár en feikn þykkur undir
hönd, svipur andlits var skúlptúr,
rómurinn sérkennilega hljómmikill,
hann var næmur á músík og hafði
yndi af söng, söngröddin var djúp.
Maggi var prúðmenni og afar hlýr í
viðmóti. Hann verður minnisstæður
þeim sem honum kynntust. Maggi
skilur eftir sig margar góðar minn-
ingar og verður hans sárt saknað.
Fjársjóður hans er í börnunum hans.
Maggi var á uppáhaldsgæðingi sínum
Nasa þegar hann kvaddi, og nú fara
þeir mikinn á fallegu tölti inn í aðra
vídd.
Vel er mætt til vinafundar
vel sé þeim er sjá og skilja
hvað vor eining mikils má
sjáið upptök sælla stunda
sjáið margra kraft og vilja
steypast fram sem straum í á.
Eitt er markið ein er leiðin.
Ekkert skilur þeirra vegi
er því saman ætla að ná.
Þó oss skilji hábrýnd heiðin
heyrum vér á hverjum degi
hver í öðrum hjartað slá.
(Höf. óþ.)
Við þökkum Magga góða vináttu og
hlýhug, blessuð sé minning hans.
Við vottum Siggu og fjölskyldunni
innilega samúð.
Sigurbjörg og Sævar.
Mér þótti alla tíð mjög vænt um
hann Magga frænda. Við vorum elstu
börn foreldra okkar, vorumjafnaldra
og skólafélagar. Feður okkar voru
bræður og báðir sérlega barngóðir.
Við bjuggum í sama húsinu í mörg
ár og æska okkar leið í leik og starfi
með góðum foreldrum og systkinum.
Það var gott að alast upp í suðurbæn-
um í Hafnarfirði í þá daga, þá var
holtið óbyggt og leiksvæðið stórt og
gott.
Ég kem til með að sakna hjarta-
hlýjunnar sem þessi góði frændi minn
sýndi mér alla tíð og ætla svo sann-
arlega að ylja mér við allar minning-
arnar sem við áttum saman.
Hugur okkar allra er hjá ykkur
elsku Sigga, Rúrý, Magnús og fjöl-
skyldur.
Innilegar samúðarkveðjur frá mér
og mínu fólki.
Ragnheiður frænka.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐJÓN GUÐLAUGUR KRISTINSSON,
Hringbraut 107,
Reykjavík,
er látinn. Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna. Þökkum auðsýnda samúð og vinar-
hug.
Svanborg Birna Guðjónsdóttir,
Guðlaug Rakel Guðjónsdóttir, Guðjón Gunnarsson,
Ingibjörg Ásta Halldórsdóttir,
Hildur Halldórsdóttir,
Gyða Rut Guðjónsdóttir,
Karen Birna Guðjónsdóttir,
Bryndís Guðjónsdóttir og
Halldór Andri Kristinsson.
Ástkær móðir okkar,
ANNA M. G. SUMARLIÐADÓTTIR,
Borg í Garði,
lést aðfaranótt föstudagsins 22. september.
Halldór, Gylfi, Tómas og Kristjana
Þorsteinsbörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
STEFÁN ÞÓRARINSSON
húsgagnasmiður,
Lindasíðu 4,
Akureyri,
lést á hjúkrunardeildinni Seli laugardaginn
23. september.
Þórarinn B. Stefánsson, Livia K. Stefánsson,
Valborg Stefánsdóttir, Valdimar Kristinsson,
Kristinn Valdimarsson,
Stefán Ingi Valdimarsson, Elínborg Ingunn Ólafsdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HAFSTEINN JÓNSSON
fyrrum rekstrarstjóri Vegagerðar ríkisins
á Hornafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Höfn í Hornafirði laugar-
daginn 23. september.
Bára Hafsteinsdóttir, Bjarni Stefánsson,
Steinþór Hafsteinsson, Sólveig Sveinbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
EINAR JÓHANNSSON
vélstjóri,
hjúkrunarheimilinu Vífilsstöðum,
(áður til heimilis í Krummahólum),
lést laugardaginn 23. september.
Útförin fer fram frá Seljakirkju föstudaginn
29. september kl. 15.00.
Birna Einarsdóttir, Hermann Ingólfsson,
Jóhann Einarsson, Herdís Jakobsdóttir
og barnabörn.