Morgunblaðið - 14.10.2006, Side 32

32 LAUGARDAGUR 14. OKTÓBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
FYRIR mörgum árum var Ru-
dolph Guiliani kosinn borgarstjóri
New York borgar. Á þeim tíma var
tíðni glæpa há og lögregla réði illa
við vandann. RG hafði heitið í
kosningabaráttu sinni að færa NY
til betra horfs og m.a lækka glæpa-
tíðni. RG réði lögreglustjóra og
ætlaði honum að lækka glæpatíðn-
ina snarlega. Við-
fangsefnið var einfalt.
Grasrótin skyldi tekin
fyrir og skorið á
tengsl hennar við
glæpagengin. Glæpum
snarfækkaði við þess-
ar hertu öryggis-
áherslur lögreglunnar.
Lagaramminn var
skýr sem og sekt-
arákvæði. Síðan kom
til kasta dómstólanna
að beita þeim.
Við nútímavæðingu
Íslenska þjóðfélagsins
hafa margir menningarstraumar
borist að ströndum landsins og
þjóðfélagshópar tileinkað sér þá í
mismiklum mæli. Miðlar eins og
kvikmyndir, dagblöð, tímarit og
netið eru aðgengilegir fyrir hvern
þann sem þyrstir í fróðleik og
skemmtun. Eins og gefur að skilja
að þá eru þessir menningar-
straumar okkur mis hollir. Ung-
lingar taka sér ýmsar fyrirmyndir
frá þessum miðlum og telja þá
sjálfsagðan raunveruleika. Má m.a
nefna kvikmynd á borð við „Too
fast and furious“. Kvikmynd þessi
gengur út á kraftmikla bíla, kapp-
akstur óháð umferðalögum og gerir
gys að lögreglunni. Greina verður
milli gamans og alvöru og er það
skylda okkar „ráðsetta“ fólksins að
kenna æskunni að greina skilin
þarna á milli. Foreldri/foreldrar
vinna mis mikið og tími fyrir
barnauppeldi verður oft ekki nægj-
anlegur. Sum börn verða jafnvel
vanrækt og sýna foreldrunum,
kennurum og samfélaginu lítilsvirð-
ingu og agaleysi.
Ég dreg þá ályktun að ungu öku-
mennirnir sem með óskiljanlegu at-
hæfi sínu í Ártúnsbrekkunni þann
23. september sl. og 2. október sl.
við Smáralindina hafi tekið ein-
hverja af kappaksturs kvikmynd-
unum sér til fyrirmyndar. Ungu
ökumennirnir stofnuðu lífi fjölda
fólks í hættu með ábyrgðarlausu
athæfi sínu. Eðlilegast væri að öku-
maður jepplingsins legði fram
kæru á hendur ökuníðingsins fyrir
tilraun til manndráps.
Hvað varðar farþeg-
ana í bílum ökuníðing-
anna mega þeir at-
huga sinn gang og
leggja betur mat á sitt
eigið líf.
Mikið átak var sett í
gang til að stemma
stigu við ýmsum um-
ferðarlaga brotum m.a
hraðakstri og ölvunar-
akstri. Viðbrögðin sem
átakið fær og end-
urspeglast í þeim
brotafjölda sem lög-
reglan upplýsir vekur furðu mína.
Það er eins og ákveðnir aðilar
espist upp við þetta og keppist við
að gerast brotlegir við umferðar og
landslög.
Ég er ekki refsiglaður maður.
En mér er nóg boðið þetta skeyt-
ingarleysi og óvirðing sem okkur
almennu borgurum sýnt. Herða
þarf sektarákvæði verulega, en það
er sennilega eina ráðið sem fólks
skilur. Sýna má ákveðna mildi með
að láta þann brotlega vinna ákveðið
hlutfall sektar í formi samfélags-
þjónustu á deildum spítalanna þar
sem fórnarlömb umferðarslysa
dvelja.
Sýna blákaldan veruleikann!
Hækka bílprófsaldurinn í 18 ár.
Styrkja mætti þá ökuskóla sem
nú eru til staðar með opinberu fjár-
magni Þar væri kennt að aka í
raun við misjafnar aðstæður eins
og snjó, hálku, lausamöl og aðrar
aðstæður. Einnig þyrfti að vera til
hermir sem notaður yrði til að
kenna nemendum að leggja mat á
aðstæður og hraða farartækja eins
og mótorhjóla sem dæmi.
Að loknu ökuprófi er bráðabirgða
skírteini gefið út. Engin undanþága
ætti að vera gefin á brotum. Við
gróf brot eins og ofsaakstur og ölv-
unarakstur þá varði það missi
prófsins og jafnframt að viðkom-
andi þyrfti þá að taka prófið á nýj-
an leik.
Ákveðnar takmarkanir verði
settar á afl bifreiðar sem handhafi
bráðabirgða ökuskírteinis ekur.
Hvað hefur óharðnaður 17 ára ung-
lingur í dag að gera við 200 ha bif-
reið á meðan hann er að þróa sína
ökuleikni og þroska til að takast á
við lífið?
Ég fagna vinnu fagfólksins í
Samgönguráðuneytinu sem vinnur
hörðum höndum að því að koma
sektar ákvæðum vegna umferð-
arlagabrota í það horf sem breyttar
ástæður kalla á. Lögreglan þarf á
meira fjármagni sér til handa til að
eðlilegur rekstur og eftirlit geti
farið fram. Einnig mætti umferð-
arlögreglan vera miklu sýnilegri.
Sakamálin verði fyrr tekin fyrir og
afgreidd hraðar. Innheimtu sekt-
arákvæða breytt þannig að ekki
verði undan skotist og vísa ég til
aðferðar sem dönsk lögreglu-
yfirvöld nota við sína innheimtu. Ef
ekki er greitt á tilsettum tíma þá
er atvinnurekanda gert skylt að sjá
um innheimtu með því að halda eft-
ir launum sem sektarupphæð nem-
ur. Ef sá brotlegi er atvinnulaus
sér skatturinn um að innheimta.
„Flýtum okkur hægt.“
Flýtum okkur hægt
Þrymur Sveinsson
fjallar um umferðarmál » Lögreglan þarf ámeira fjármagni sér
til handa til að eðlilegur
rekstur og eftirlit geti
farið fram. Einnig
mætti umferðarlög-
reglan vera miklu sýni-
legri.
Þrymur Sveinsson
Höfundur er öryggisráðgjafi.
UMRÆÐAN um
stöðu lesblindra
barna við töku sam-
ræmdra prófa hefur
verið villandi og oft
og tíðum röng. Ým-
islegt er gert til þess
að mæta þörfum
þessara einstaklinga.
Í dag fá nemendur
með lesblindu marg-
víslega aðstoð í sam-
ræmdum prófum og
má þar t.d. nefna að
nemandi með les-
blindu getur fengið
lengri próftíma, hann
getur leyst hluta
prófsins í tölvu eða
sérútbúnu hefti á lit-
uðum pappír með
letri sem hentar les-
blindum betur. Einn-
ig getur nemandi
með lesblindu fengið
prófið lesið á geisla-
diski. Til viðbótar og
í kjölfar óska nokk-
urra foreldra og
kennara lesblindra
nemenda í 4. og 7.
bekk heimilaði ég
undanþágu við lesskilningshluta
samræmdra prófa í haust. Und-
anþágan er fengin ef kennarar og
forráðamenn lesblinds nemanda
telja að viðkomandi nemandi beri
skaða af próftökunni og geta for-
eldrar og skólinn nú ákveðið að
nemandi geti sleppt þeim hluta
prófsins sem veldur vandanum.
Það er rangt að halda því fram að
ekki sé komið til móts við þarfir
lesblindra nemenda í samræmdum
prófum.
Skólastarf á að vera í sífelldri
endurskoðun og það þarf að horfa
til framtíðar. Á næstu misserum
þarf að huga sérstaklega að því
hvernig við getum hlúð enn betur
að lesblindum nemendum í ís-
lenskum skólum. Marka þarf
stefnu um málefni lesblindra nem-
enda. Ég hef látið
vinna undirbúnings-
vinnu fyrir slíka
stefnumörkun í
menntamálaráðuneyt-
inu frá því snemma í
vor. Gerð var athugun
á afstöðu bekkjar-
kennara og foreldra á
þjónustu við börn sem
eiga í erfiðleikum með
lestur og lestrarnám.
Var þessi athugun
framkvæmd í fram-
haldi af úttekt
menntamálaráðuneyt-
isins á meðal skóla-
skrifstofa um hvernig
staðið er að lesblindu-
málum í sveitarfélög-
unum. Þessi undirbún-
ingsvinna mun nýtast
vel í þeirri vinnu sem
framundan er.
Á næstu dögum
mun ég skipa nefnd
sem verður falið að
fjalla um málefni les-
blindra nemenda í
grunn- og framhalds-
skólum. Nefndin skal
m.a. skila tillögum um
hvernig haga skuli próftöku les-
blindra nemenda á samræmdum
prófum og um heimildir til und-
anþága og frávika. Nefndin skal
taka mið af þeirri undirbúnings-
vinnu sem unnin hefur verið á
undanförnum mánuðum í mennta-
málaráðuneytinu í málefnum les-
blindra nemenda.
Ég hef miklar væntingar til
vinnu þessarar nefndar enda mik-
ilvægt að móta stefnu í málefnum
lesblindra nemenda.
Stefna í mál-
efnum lesblindra
nemenda
Þorgerður Katrín Gunn-
arsdóttir fjallar um málefni
lesblindra
Þorgerður Katrín
Gunnarsdóttir
»Ég hef mikl-ar vænt-
ingar til vinnu
þessarar nefnd-
ar enda mik-
ilvægt að móta
stefnu í mál-
efnum les-
blindra nem-
enda.
Höfundur er menntamálaráðherra.
ENN er til fámennur hópur
fólks sem telur þá sem hafa skoð-
un á samkynhneigð vera fámenn-
an hóp. Ég var ekki hissa á svari
Guðmundar Inga þeg-
ar hann tjáði sig um
grein mína sem birt-
ist í Morgunblaðinu
hinn 26.09. 2006. Þar
var ég einfaldlega að
benda á að umræðan
um samkynhneigð er
of oft ekki málefnaleg
og að við aukin rétt-
indi samkynhneigðra
vakna ýmsar spurn-
ingar. Svar Guð-
mundar minnir á
mann sem er orðinn
langþreyttur eftir
langa baráttu. Þess
vegna get ég mætt skilningi hans
þannig að hann sé orðinn þreyttur
á mönnum eins og mér.
Samkynhneigðir hafa barist fyr-
ir málstað sínum lengi og í dag
sýnist mér að þeir séu búnir að ná
vissum áfanga í baráttu sinni.
Þær spurningar sem hinn fjöl-
menni hópur hefur, sem ég til-
heyri, er t.d. hvaða áhrif munu
þessi réttindi hafa á það samfélag
sem við búum í? Því miður hefur
umræðan um aukin réttindi sam-
kynhneigðra ekki skilað nægileg-
um svörum til þjóðarinnar sem ég
tel eiga fullan rétt á að fá öll þessi
mál fram í dagsljósið. Það sem ég
á við er að við getum kynnt okkur
þær rannsóknir sem tala gegn
auknum réttindum samkyn-
hneigðra. En hver hefur brugðist
því hlutverki að upplýsa þjóðina
um þær rannsóknir sem tala gegn
réttindum samkyn-
hneigðra? Eru það
kannski fréttamenn-
irnir sem hafa ekki
kynnt sér málin nægi-
lega?
Fjöldi rannsókna
bendir t.d. á og varar
við því að samkyn-
hneigðir fái að ætt-
leiða börn. Þau lönd
sem hafa gefið leyfi
fyrir því að ættleiða
börn til Íslands leyfa
ekki samkynhneigðum
að ættleiða börn. Ég
spyr, af hverju er
varasamt að láta samkynhneigða
ættleiða börn? Það er t.d. ein af
ástæðunum fyrir að hjá mér vakna
spurningar um réttindamál sam-
kynhneigðra.
Þegar Guðmundur talar um
mannréttindi get ég ekki tekið
undir það nema að takmörkuðu
leyti. Þeirra réttindi eru frekar
sérréttindi og ég tel að fólk eigi
ekki að fá einhver sérréttindi bara
út á kynhneigð sína eða lífsstíl
eins og ég kýs að kalla það. Ef til
eru rannsóknir sem vara við því
að samkynhneigðir ættleiði börn
hljótum við að spyrja okkur, hver
séu réttindi barnanna. Hafa þau
ekki mannréttindi. Eiga börn ekki
rétt á því að eiga bæði föðurímynd
og móðurímynd? Uppfyllir ekki
faðir þarfir barns á annan hátt en
móðirin gerir? Ég held að stjórn-
völd ættu að kynna sér hinn al-
þjóðlega barnasáttmála.
Ég vil benda lesendum á grein
eftir Steingrím Ómar Lúðvíksson
sem birtist í Morgunblaðinu hinn
8.6. 2000, Fordómagrýla samkyn-
hneigðra. Einnig vil ég benda á
grein eftir Eddu Sif Sigurðar-
dóttur sem birtist í Morgun-
blaðinu hinn 30.5. 2000, Siðferði
eða fordómar?
Því miður fannst mér Guð-
mundur ekki vera málefnalegur
þegar hann svaraði grein minni. Í
staðinn fyrir að tjá sig efnislega
um greinina fór hann að vega að
fólki sem hefur aðra skoðun en
hann og talaði um hinn þögla hóp.
Ég tel að réttindamál samkyn-
hneigðra séu sérréttindi og þess
vegna geta þau ekki verið mál-
efnaleg og tjáð sig efnislega um
sín mál.
Verum málefnaleg
í vafasömum málefnum
Böðvar Ingi Guðbjartsson
svarar grein Guðmundar
Inga Guðbrandssonar
» Fjöldi rannsóknabendir t.d. á og
varar við því að
samkynhneigðir fái
að ættleiða börn.
Böðvar Ingi
Guðbjartsson
Höfundur er pípulagningamaður.
ATHYGLISVERT hefur ver-
ið að fylgjast með því hvernig
Árni Þór Sigurðsson og Alfreð
Þorsteinsson hafa náð saman að
undanförnu. Það sem sameinar
þessa menn er að þeir telja báð-
ir að vinstri grænir hafi haft
frumkvæði að því að breyta
áætlunum vinstri grænna, Sam-
fylkingarinnar og Alfreðs Þor-
steinssonar um að byggja 600
sumarbústaði við Úlfljótsvatn.
Rökin sem þeir félagar nota er
að á fundi borgarstjórnar 6.
júní sl. hafi vinstri grænir lagt
fram tillögu þar sem lagt er til
að áformin verði endurskoðuð.
Það er alveg rétt að vinstri
grænir, nánar tiltekið Árni Þór
Sigurðsson, lagði fram þessa til-
lögu á síðasta fundi síðustu
borgarstjórnar, þegar kosn-
ingar voru afstaðnar og ljóst að
VG var ekki lengur í meirihluta.
Með tillögunni var greinargerð
og lokaorð hennar voru eftirfar-
andi: ,,Þessi tillaga er efnislega
samhljóða tillögu sem fulltrúar
D-listans í stjórn OR lögðu
fram á stjórnarfundi þann 17.
maí.“! Hvernig geta fulltrúar
vinstri grænna verið með frum-
kvæði í málinu ef að þeir end-
urflytja efnislega tillögu okkar
sjálfstæðismanna?! Að auki má
benda á að vinstri grænir sam-
þykktu tillöguna um sum-
arbústaðabyggðina í stjórn OR
gegn mótmælum okkar sjálf-
stæðismanna í maí 2005 og und-
irritaður barðist gegn þessum
áformum í ræðu og riti löngu
áður en tillaga vinstri grænna
var lögð fram. Einnig var það
undirritaður sem vann málið
fyrir hönd nýs meirihluta sl.
sumar en það var erfitt að
breyta þessum áætlunum þar
sem gengið hafði verið frá öll-
um samningum um uppbygg-
inguna af R-listanum. Árni Þór
nefndi drengskap í grein sinni,
hann hlýtur að leiðrétta skrif
sín.
Guðlaugur Þór Þórðarson
Alfreð, Árni Þór
og Úlfljótsvatn
Höfundur er alþingismaður og
stjórnarformaður Orkuveitu
Reykjavíkur.