Morgunblaðið - 19.12.2006, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. DESEMBER 2006 41
✝ Jón Jóhannssonfæddist í Kefla-
vík 28. mars 1929 og
bjó þar alla tíð.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja mánudag-
inn 11. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Jó-
hann Gunnlaugur
Guðjónsson, vél-
stjóri og útgerðar-
maður, f. 31.5. 1897,
d. 26.7. 1980, og
kona hans, Guðrún
Pétursdóttir húsmóðir, f. 23.1.
1899, d. 22.9. 1984. Jón var yngst-
ur fjögurra systkina. Hin eru Guð-
jón, f. 8.3. 1923, d. 21.12. 1989,
Pétur, f. 23.6. 1925, og Agnes, f.
19.1.1927.
Eftirlifandi eiginkona Jóns er
Jóna Magnea Sigurgísladóttir, f.
23.10. 1926 en þau voru gift í 56
ár. Foreldrar hennar voru Guð-
mundur Sigurgísli Guðjónsson, f.
21.7. 1893, d. 5.7. 1933, og eigin-
kona hans Stefanía Vilhjálms-
dóttir, f. 29.3. 1902, d. 19.1. 1956.
Börn Jóns og Jónu eru: 1) Stef-
anía, f. 25.1. 1950, gift Pétri Sig-
urðssyni, f. 2.2. 1948. Börn þeirra
eru: a) Kolbrún Jóna, f. 24.2. 1968,
gift Torfa Torfasyni, f. 21.7. 1966,
og eiga þau börnin: 1) Andra Pét-
hans er Elísa Guðnadóttir, f. 8.3.
1982. c) Sigurgeir Rúnar, f. 23.1.
1984, í sambúð með Jónu Maríu
Jónsdóttur, f. 14.12. 1980. Sonur
þeirra er Jón Rósmann, f. 28.7.
2005. d) Ingibjörg Ósk, f. 24.3.
1985, í sambúð með Þórarni Gunn-
ari Birgissyni, f. 10.6. 1983.
Jón ólst upp í Keflavík og að
loknu hefðbundnu námi hóf hann
sjósókn sem leiddi til þess að hann
tók 1. stigs vélstjóranám á Þing-
eyri árin 1947–48. Árin 1952–56
stundaði hann nám í rennismíði
við Iðnskólann í Keflavík með
starfsnámi við Dráttarbrautina í
Keflavík sem hann lauk með
sveinsprófi í greininni.
Að iðnnámi loknu vann hann
sem vélstjóri í frystihúsinu Snæ-
felli í Keflavík 1955–59, á m/b
Ólafi Magnússyni og m/b Ingiber
Ólafssyni 1959–63. Vélstjóri hjá Ís-
félagi Kvíkur 1963–65. Rennismið-
ur hjá Vélsm. Njarðvíkur 1965–67.
Árið 1968 tók hann 2. stigs vél-
stjóranám í Rvík. Frá árinu 1967
og fram á árið 1998 starfaði hann
samfleytt í 31 ár hjá Varnarliðinu
á Keflavíkurflugvelli við eftirlit
með kyndistöðvum á vegum
Public Works.
Jón var félagi í Iðnaðarmanna-
félagi Suðurnesja og sat í stjórn
lífeyrissjóðs I.S. frá stofnun 1974
og til þess dags er sjóðurinn var
leystur upp 25 árum síðar.
Útför Jóns verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
ur, f. 16.10. 1990. 2)
Stefaníu, f. 8.8. 1995.
3) Tinnu f. 7.4. 2003.
b) Sigurður, f. 27.10.
1973, kvæntur Mas-
syel Lizmett Peturs-
son, f. 18.5. 1977 í
Puerto Rico. c) Ró-
bert Freyr, f. 15.1.
1983. 2) Guðbjörg, f.
9.10. 1951, gift Árna
Þór Árnasyni, f. 31.8.
1951. Þeirra börn
eru: a) Sandra Dögg,
f. 19.9. 1976, gift
Davíð Guðmunds-
syni, f. 21.1. 1972. Þeirra börn eru
Daníel Aron f. 18.8. 2002, og Hel-
ena María, f. 5.5. 2005. b) Árni, f.
29.10. 1978, í sambúð með Hörpu
Dögg Magnúsdóttur, f. 9.1. 1979,
og eiga þau dótturina Töru Lóu, f.
20.11. 2006. c) Agnes Þóra, f. 22.2.
1988. 3) Sigurgeir, f. 20.2. 1957, d.
27.9. 1983. 4) Jóhann Gunnar, f.
20.2. 1957, kvæntur Ástu Elínu
Grétarsdóttur, f. 21.10. 1958.
Þeirra börn eru: a) Jón, f. 17.8.
1979, kvæntur Eddu Guðrúnu
Pálsdóttur. Dóttir þeirra er
Emma, f. 4.3. 2005. b) Gunnar Þór,
f. 10.5. 1982, í sambúð með Birg-
ittu Vilbergsdóttur, f. 9.12. 1975.
Sonur þeirra er Nói Sebastian, f.
27.5. 2005. Sonur Gunnars Þórs er
Sindri Snær, f. 16.9. 2000. Móðir
Fyrir ungan mann getur það verið
erfitt að hitta tilvonandi tengdaföður
sinn í fyrsta skipti. Allt of margar
sögur og brandarar eru til um unga
menn sem er stillt upp fyrir framan
tilvonandi og þurfta að standast ein-
hvers konar próf. Árið var 1975, 17.
júní og dóttirin Guðbjörg átti að
flytja fjallkonuræðuna í skemmti-
garðinum í Keflavík.
Ég hafði mikla þörf fyrir að koma
og sjá og hlýða á þennan ræðuflutn-
ing og lagði allt undir og mætti til
þeirra Jónu og Jóns á Melteiginn.
Jón tók mér vel og var hress eins og
hann var allra jafna. Stressið hvarf í
návist hans og eftir það urðum við
fljótt góðir mátar.
Hann var ekkert að skipta sér af
hvernig við höfðum hlutina en lagði
gott til ef eftir var leitað. Hann var
lærður rennismiður og vélstjóri og
annálaður handverksmaður og lét
sig ekki muna um að flísaleggja baðið
hátt og lágt í nýju íbúðinni okkar á
Háteignum þannig að eftir var tekið.
Jón byrjaði ungur til sjós og reri
þá með föður sínum sem aldrei var
kallaður annað en „Jói Blakk“, eða
„Blakkurinn“ og var þekktur vél-
stjóri og útgerðarmaður. Þar má
meðal annarra telja Dux-bátana og
náði Jón sér í vélstjóraréttindi vestur
á Þingeyri á árunum 1947–48, en auk
þess var Jón á bátunum Skíðblaðni
og Nonna. Árin 1952–56 kom hann í
land og hóf nám í rennismíði hjá
Dráttarbraut Keflavíkur jafnframt
því sem hann hóf húsbyggingu á
framtíðarheimilinu. Að vera fjögur
ár með hús í byggingu á þeim
skömmtunartímum var bara eðlilegt.
Að námi loknu var nokkurra ára
stopp í landi við frystihúsið Snæfell
en síðan aftur stefnt til sjávar og vél-
stjórinn átti meðal annars farsælt
samstarf við aflaklóna Óskar Ingi-
bergsson á m/b Ólafi Magnússyni og
síðar á m/b Ingiber Ólafssyni á ár-
unum 1959–63. Árið 1959 var topp-
árið þeirra en þá voru þeir hæstir á
netaveiðum yfir landið á 58 tonna bát
og einnig næsthæstir á síldveiðum
yfir landið. 600 tonn af þorski í apr-
ílmánuði þótti líka framúrskarandi
gott á þeim tíma.
Á Jónsmessu hinn 24. júní árið
1950 gekk Jón að eiga Jónu Magneu
Sigurgísladóttur, f. 23.10. 1926, og
bjuggu þau fyrst á Vesturbraut 3.
Árið 1956 fluttu þau inn í fallegt hús
á friðsælum og skjólgóðum stað á
Melteigi 8, í nágrenni Keflavíkur-
kirkju, og hafa búið þar síðan.
Jón var mikið snyrtimenni og bíl-
arnir hans voru alltaf tannburst-
aþrifnir og oft mátti ég þola stríðni
varðandi þrifnað á mínum bílum og
stundum kom það fyrir að ég fékk að
geyma bílinn í nokkra daga þegar ég
brá mér til útlanda og þá var hann
glansbónaður þegar ég kom til baka.
Hann sá líka um allt viðhald á húsinu
þeirra og saman áttu þau Jóna fal-
legan garð. Þau var alltaf gott að
heimsækja og barnabörnin sóttu í
afa sinn. Hann gaf mikið af sér og
þau fengu afaknús sem fólst í sterk-
legu, hlýju faðmlagi og þremur
snöggum kossum á munninn. Barna-
börnin eru tíu og barnabarnabörnin
önnur tíu, þannig að alls 24 einstak-
lingar rekja kyn sitt til þeirra Jóns
og Jónu.
Árið 1967 söðlaði Jón um og hóf
starf hjá viðhaldsdeild Varnarliðsins
á Keflavíkurflugvelli. Þar var hann í
31 ár við góðan orðstír og hlaut við-
urkenningar fyrir. Hann lét af störf-
um sökum aldurs árið 1998.
Jón tók þátt í störfum Iðnaðar-
mannafélags Suðurnesja og sat í
stjórn lífeyrissjóðs I.S. frá stofnun
1974 til þess dags að hann var leystur
upp 25 árum síðar. Lífeyrismál voru
honum mjög hugleikin og alveg fram
á það síðasta var hann tilbúinn að
ræða óréttlæti í lífeyrismálum aldr-
aðra.
Hann var fyrst of fremst sjómaður
í húð og hár og fylgdist vel með í
greininni eftir að hann kom í land og
hafði ákveðnar og sterkar skoðanir á
sjávarútvegi og kvótamálum. Það má
segja að hann hafi endurlifað sjó-
mennskuna í gegnum strákana en
þau hjón eignuðust efnilega sjómenn
þá Jóhann Gunnar sem gerir út bát-
inn Mugg frá Suðurnesjum ásamt
sonum sínum og heitir fyrirtæki
þeirra því frumlega nafni „Jói Blakk“
og Sigurgeir sem drukknaði árið
1983. Þá var Pétur tengdasonur Jóns
líka með bátinn Ebbu um nokkurra
ára bil og tengdasonur Péturs, Torfi,
gerir út bátinn Didda. Jón átti það til
að hringja út á sjó og forvitnast um
aflann þegar hann vissi að þeir væru
á leið til lands. Einhvern tíma ætlaði
ég að reyna að æsa karlinn upp og
þóttist vera voða sár að hann hringdi
aldrei í mig í heildsöluna í Reykjavík
til að spyrja um sölu dagsins. Hann
sneri bara út úr, og fannst þetta ekki
sambærilegt. En viti menn, daginn
eftir var hringt í eina skiptið og spurt
hvernig salan hefði verið.
Einnig kom hann oft á bryggjuna
til að fá aflafréttir og spjalla.
Fyrir um einu og hálfu ári fékk
Jón heilablóðfall sem hann náði sér
aldrei af og fylgdu því miklar breyt-
ingar á högum hjónanna.
Þessir síðustu mánuðir hafa verið
erfiðir fyrir Jónu, tengdamóður
mína, sem hjúkraði honum fyrst
heima en dvaldi síðan hjá honum
nokkrar stundir á hverjum degi á
spítalanum. Að sjá lífsförunautinn
berjast svona en geta lítið gert tekur
á. Fram á það síðasta ætlaði hann
alltaf að koma heim aftur, þrátt fyrir
að missa þrótt með hverjum degi.
Það voru sjaldan nein batamerki og
æðrulaus mætti hún til að sitja hjá
honum og halda í höndina, hjálpa
honum að drekka eða borða og reyna
að gera honum lífið bærilegra.
Á þessari stundu á hún alla okkar
samúð og vissan um það að Jóni líði
nú betur gerir lífið og framtíðina
auðveldari.
Við fjölskyldan og ættingjar
stöndum við bakið á henni í þessari
miklu sorg.
Árni Þór Árnason.
Elsku afi minn.
Þú keyrðir mér upp á flugvöll þeg-
ar ég flutti út til Kaupmannahafnar
því að þú áttir svo stóran bíl. Ég man
eftir að hafa kvatt þig, alltaf 3 kossar.
Svo viku eftir flutningana hringdi
pabbi og sagði mér að þú hefðir
veikst. Ég hugsaði til þín á hverjum
degi. Svo kom ég loksins heim og
heimsótti þig og ömmu alla daga.
Sagði þér frá lífinu í Kaupmannahöfn
og fleira. Þú spáðir svo mikið í park-
etið sem þið ætluðuð að kaupa og
spurðir mig alltaf hvort Tóti væri
nokkuð búinn að gleyma því. Okkur
fannst það alltaf jafn skemmtilegt.
Um leið og pabbi lét mig vita að
það væri komið að þínum síðustu
dögum þá pakkaði ég strax ofan í
tösku og kom heim daginn eftir. Þeg-
ar ég kom heim varstu farinn. Farinn
upp til himna. Ég veit að þér líður vel
þar. Við hugsum öll um þig og við
munum hugsa vel um ömmu. Ég mun
sakna þín rosalega mikið og mun allt-
af hafa þig efst í huga. Takk fyrir alla
skemmtilegu tímana sem við áttum
saman. Minnisstæðustu tímarnir eru
t.d. þegar ég gisti hjá ykkur ömmu
og greiddi hárið þitt heilu kvöld-
stundirnar, fór og keypti lottómiða
fyrir þig, þegar þú kenndir mér að
gera bindishnút og allir rúntarnir
okkar saman, bryggju-, ís- og Suð-
urnesja-rúntarnir. Þessu mun ég
aldrei gleyma og öllu hinu sem við
brölluðum saman.
Ég elska þig, afi minn, og ég mun
ávallt sakna þín.
Guð geymi þig.
Þín
Ingibjörg Ósk Jóhannsdóttir.
Við kveðjum þig með söknuði,
elsku afi, þú varst okkur mjög kær
og munt alltaf eiga stað í hjarta okk-
ar.
Það var alltaf gott að tala við þig
og gaman að hitta þig. Við munum
aldrei gleyma þér og minnumst þess
alltaf þegar þú fórst í hanskahólfið á
bílnum og náðir í grænan ópal handa
okkur og kom það aldrei fyrir að
hann var ekki til. Það var alltaf gam-
an að koma til ykkar ömmu niður á
Melteig. Við minnumst þess þegar
við byrjuðum að slá garðinn fyrir þig
og það var ekki alveg sama hvernig
það var gert, en þú varst nú fljótur að
kenna okkur hvernig átti að gera það
almennilega. Okkur þótti vænt um
það hvað þú hafðir mikinn áhuga fyr-
ir sjómennsku okkar. Hittir þú nán-
ast alltaf á okkur þegar við vorum að
landa í Sandgerði, þó þú vissir ekkert
hvenær við kæmum í land, alltaf var
jafn gaman að heyra í þér þegar þú
hringdir í okkur út á sjó og vildir fá
aflafréttir.
Þú fylgdist vel með okkur bræðr-
unum og varst alltaf duglegur að
kíkja á okkur og athuga hvort ekki
gengi allt vel og ef okkur vantaði
hjálp varstu alltaf tilbúinn til að veita
hana. En núna, elsku afi okkar, ertu
kominn til Guðs og veit ég að þú vak-
ir og fylgist með okkur og sendum
við þér þrjá kossa, alveg eins og þú
kysstir okkur alltaf.
Sigurgeir Rúnar Jóhannsson
og Jón Jóhannsson.
Við systkinin fjögur ólumst upp í
Duus-húsinu í Keflavík okkar
bernskuár. Þegar Jón bróðir var 7
ára, fluttum við að Brunnstíg 3, í hús
Þórunnar og Þórarins Brynjólfsson-
ar, og þar bjó fjölskyldan okkar í 5
ár. Eftir það áttum við heima á Vest-
urbraut 3, í húsi sem pabbi lét
byggja. Mamma og pabbi áttu þar
heima, þar til þau fóru á Hrafnistu.
Nonni bróðir minn var mér kær
bróðir. Mér hefur alltaf fundist að ég
muni eftir því, þegar ég sá hann ný-
fæddan. Ég fékk að fara að rúminu
hennar mömmu. Þar sat Oddný ljós-
móðir og var að baða hann. Frá
þeirri stundu hélt ég að ég ætti hann
og bæri svolitla ábyrgð á honum.
Árin okkar í Duus-húsinu eru okk-
ur krökkunum mjög minnisstæð.
Leiksvæðið var Duus-túnið, Bergið,
Grófin, fjaran og bryggjurnar. Það
var mikið veitt við miðbæjarbryggj-
una. Alltaf var nóg að gera.
Árin liðu og við tókumst á við lífið.
Nonni bróðir minn fór að gera hosur
sínar grænar fyrir henni Jónu Sig-
urgísladóttur, vinkonu minni og
eignaðist með henni 4 börn. Nú eiga
þau Jón og Jóna fallegan hóp afkom-
enda.
Ástkær eiginkona mín, Agnes,
kveður sinn elskaða bróður. Þeirra
samband var einkar náið, eins og öll
samskipti innan fjölskyldunnar. Jón
mágur tók mér vel, eins og allt það
ágæta fólk, þegar ég birtist við hlið
Agnesar fyrir meira en 50 árum síð-
an.
Jón Jóhannsson var ætíð hinn
ágætasti mágur. Þess má geta að
þegar ég og fjölskyldan kynntumst
betur, kom í ljós að bróðir Jóhanns
tengdaföður hóf störf í fjölskyldufyr-
irtæki mínu, Timburversluninni Völ-
undi, árið sem ég fæddist, þ.e. 1925.
Þetta tengdi böndin, en tengslin við
Svarfaðardalinn voru ávallt sterk.
En síðan hófst samvinnan og lögðu
þar allir sig fram. Þegar ég kom inn í
fjölskylduna, voru allir aðilar búnir
að koma sér fyrir, nema Jón og Jóna.
Nú þurftu þau að byggja sér sitt hús,
sem þau og gerðu, að Melteigi 8. Þá
leitaði Jón til mín í Völund til aðstoð-
ar. Var það sérstakur og ánægjuleg-
ur tími þegar leyst voru öll vandamál
á sem bestan máta.
Síðan voru kynni okkar hjóna og
Jóns og Jónu hin ánægjulegustu.
Börn þeirra og okkar ólust upp sem
góðir ættingjar og vinir og hafa þau
fjölskyldubönd verið þau nánustu
innan hópsins.
Nú hugsum við til Jónu og afkom-
endanna allra með innilegri samúð
og hluttekningu og óskum Jónu,
Stefaníu, Gullu og Jóhanni og öllu
þeirra fólki allrar blessunar um
ókomin ár.
Agnes og Haraldur.
Jón Jóhannsson
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Lokað
Skrifstofur Náttúrufræðistofnunar Íslands, Hlemmi 3, Reykjavík,
og á Borgum við Norðurslóð á Akureyri, verða lokaðar eftir hádegi
í dag, þriðjudaginn 19. desember, vegna útfarar
BERGÞÓRS JÓHANNSSONAR.
✝
Elsku hjartans mamma okkar,
MARLAUG EINARSDÓTTIR,
Hjallabraut 43,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósefsspítala sunnudaginn 17. desember.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju föstudag-
inn 22. desember kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Þórsdóttir og Rósa Guðný Þórsdóttir.
✝
Elskuleg systir mín, mágkona, frænka okkar og
vinkona,
JÓHANNA MARGRÉT ÁRNADÓTTIR,
Blesugróf 29,
Reykjavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 16. desember.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
21. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á Styrktarfélag vangefinna.
Helgi H. Árnason, Bryndís Þorsteinsdóttir,
systkinabörn
og heimilisfólkið í Blesugróf 29.